μη μαδας τη μαργαριτα

Μάνος Ματσαγγάνης από την Athnes Voice Oι πολιτικές ελίτ, όλων των αποχρώσεων,  απαρτίζονται κατά κανόνα από άτομα πιο μορφωμένα και πιο εύπορα από το μέσο όρο. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με όσους άλλους ασχολούνται με τα κοινά. Ο αγώνας για την επιβίωση δεν αφήνει ούτε χρόνο ούτε μυαλό για άλλα. Αυτό ισχύει πάντα και παντού. Ο προφανής κίνδυνος είναι οι συνήθως καλοπροαίρετοι άνθρωποι που αγωνιούν για το μέλλον της χώρας να αποκοπούν από τις πιο άμεσες και πιο πιεστικές αγωνίες ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας. Το λιγότερο που πρέπει να κάνουμε είναι να μην ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια ρημαγμένη χώρα. Το «νέο κοινωνικό ζήτημα» Τα τελευταία χρόνια  η χώρα μας έγινε πιο άνιση. Όχι τόσο επειδή οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι – αυτό δεν φαίνεται να συνέβη. Αλλά επειδή οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ομάδας μας στο πανεπιστήμιο, 14% των συμπολιτών μας είχαν το 2013 τόσο χαμηλό εισόδημα που δεν ήταν σε θέση να αγοράσουν ένα βασικό καλάθι αναγ...

Ανήμερα Χριστούγεννα ανεβάζουμε πρώτοι τη δουλειά μιας πανεπιστημιακής Ομάδας που τιμά την ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση και τη χώρα. Το θέμα της έρευνας, τι άλλο, η πολιτική κατά της φτώχειας. Ευχόμαστε καλύτερα χρόνια για όλους. (Leo) Ομάδα Ανάλυσης Δημόσιας Πολιτικής Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών Ενημερωτικό Δελτίο 6/2013 Μάνος Ματσαγγάνης Περίληψη Στην εργασία αυτή επιχειρούμε μια κριτική επισκόπηση της πολιτικής κατά της φτώχειας σε συνθήκες δραματικής επιδείνωσης του «νέου κοινωνικού ζητήματος», δηλ. του φαινομένου των οικογενειών με παιδιά χωρίς κανέναν εργαζόμενο, χωρίς επίδομα ανεργίας ή άλλη εισοδηματική ενίσχυση, και συχνά χωρίς βιβλιάριο ασθένειας. Παραθέτουμε τις τελευταίες εκτιμήσεις μας για την άνοδο των δεικτών φτώχειας τα τελευταία χρόνια. Στη συνέχεια περιγράφουμε τα κενά κοινωνικής προστασίας, τα οποία έχουν βαθιές ρίζες, σημειώνοντας ότι η αναγκαία αναβάθμιση του κοινωνικού διχτυού ασφαλείας παραμελήθηκε μετά το ξέσπασμα της κρίσης. Η εικόνα αλλά...

Αυτήν την στιγμή 12.000 περίπου οικογένειες στην Ελλάδα (και άγνωστος αριθμός στο εξωτερικό), κάτοχοι ομολόγων του δημοσίου, -Έλληνες ή Ευρωπαίοι πολίτες δεύτερης κατηγορίας προφανώς αυτοί-, πρόκειται να υποστούν το επαχθές μέτρο της αυθαίρετης δήμευσης της περιουσίας τους, μέσω του περίφημου "κουρέματος", επειδή κάποτε, στο πρόσφατο παρελθόν, είχαν την ατυχή έμπνευση να εμπιστευθούν το ελληνικό κράτος και να χρηματοδοτήσουν με τις οικονομίες τους τις ανάγκες του. Από το blog   Έρμιππος Πρέπει να σώσουμε το "κοινωνικό κράτος",   διαβάζω κάπου σήμερα . Τις "υλικές προϋποθέσεις" της δημοκρατίας. Το βαθύτερο θεμέλιο του κοινωνικού κράτους, όμως, το πρώτο έρεισμα της ύπαρξης του, είναι το δίκαιο κράτος. Σε διαφορετική περίπτωση μπορεί η αναδιανομή, που αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει, να μετατραπεί, από μηχανισμό απόσβεσης κραδασμών και εξισορρόπησης, σε βραδυφλεγή βόμβα, στην βάση που στηρίζει την συνύπαρξη.   Αυτήν την στιγμή 12.000 περίπο...

Γράφει ο Μάνος Ματσαγγάνης Εισαγωγή στο βιβλίο μου «Η κοινωνική πολιτική σε δύσκολους καιρούς: οικονομική κρίση, δημοσιονομική λιτότητα και κοινωνική προστασία» το οποίο πρόκειται να κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο 2011 από τις εκδόσεις Κριτική.  Η κεντρική ιδέα του βιβλίου συνοψίζεται εύκολα σε μερικές φράσεις. Παρά τη ρητορεία του συρμού, το κοινωνικό κράτος δεν είναι ένα απλό θύμα της οικονομικής κρίσης: η σχέση μεταξύ των δύο είναι πολύ πιο αμφίσημη. Κατ' αρχήν, η κατακόρυφη άνοδος της δαπάνης για κοινωνική προστασία μέχρι το 2009 συνέβαλε και αυτή στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας. Ακόμη χειρότερα, η διόγκωση της κοινωνικής δαπάνης (που πλέον προσεγγίζει ή και υπερβαίνει τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο) δεν συνοδεύτηκε από τον «εξευρωπαϊσμό» των κοινωνικών πολιτικών (που συνέχισαν να χαρακτηρίζονται από ένα «εντυπωσιακό μωσαϊκό ρυθμίσεων» και τις υπόλοιπες παθογένειες ενός «κράτους πελατειακών παροχών»). Στη συνέχεια, από το 2010, ο δημοσιονομικός εκτρο...