Είδαν την τράπεζα ανοικτή, εξοργίστηκαν και την έκαψαν. Μαζί και τρεις ανθρώπους.

Παρακολούθησα τις τοποθετήσεις των πολιτικών μας αρχηγών και κοινοβουλευτικών εκπροσώπων στη βουλή σχετικά με τη δολοφονία τριών εργαζομένων συμπολιτών μας σε τράπεζα στο κέντρο της Αθήνας. Έχουμε τους αρχηγούς, τους μπροστάρηδες, που μας αξίζουν άραγε; Τόσο λίγοι είναι, όχι σαν πολιτικοί, αλλά σαν άνθρωποι;

Παπανδρέου και Σαμαράς έβαλαν την λυπητερή «περούκα» και έβγαλαν δυο δεκάρικους για δημοκρατία, αγώνες που έκαναν τα κόμματά τους, δικαίωμα στη διαμαρτυρία και καταδίκη στη βία. Στη συνέχεια οι βουλευτές τους χειροκρότησαν. Από κεκτημένη ταχύτητα, από αφέλεια, από παχυδερμισμό, χειροκρότησαν. Τι είναι αυτοί που εκλέγει ο κυρίαρχος λαός αλήθεια; Ότι και ο ίδιος ο λαός, μάλλον.

Βρήκαν όμως την ευκαιρία να υποσχεθούν συναίνεση, κοινή σύσκεψη με πρόεδρο δημοκρατίας, πίστη στους θεσμούς και γενικώς μια σύμπνοια, μπροστά στα κουφάρια τριών αδικοχαμένων. Ο ΓΑΠ μάλιστα υποσχέθηκε και οικονομική βοήθεια στις οικογένειές τους. Το τέλος!!!

Ο Παφίλης κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ εμφανίστηκε τσαμπουκαλεμένος. Μόλις είχε γυρίσει από το μέτωπο του ταξικού αγώνα, και το μέλημά του ήταν να διαχωρίσει τη θέση του ΚΚΕ από τα γεγονότα και να ρίξει την ευθύνη σε προβοκάτορες. Άφησε να εννοηθεί κάτι για ακροδεξιά στοιχεία, να μιλήσει για την καλή περιφρούρηση που κάνει το κόμμα του στις διαδηλώσεις και να θυμίσει ότι το ΚΚΕ καταδικάζει πάντοτε τέτοιες πράξεις βίας.  Η Παπαρήγα αργότερα ανέμειξε Χρυσαυγίτες που με σημαίες του ΚΚΕ φώναζαν να «καεί το μπουρδέλο η βουλή». Πάνω απ’ όλα, να μην μας θίξουνε το μαγαζί και να συνεχιστεί ο αγώνας. Και πάντα προβοκάτορες που σκοτώνουν για να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ.

Ποιοι είναι αυτοί οι προβοκάτορες, ποιοι τους καθοδηγούν, αν αποδείχθηκε ποτέ αυτός ο γελοίος ισχυρισμός, τι ρόλο παίζουν οι «αναρχικοί», τι ήταν τα παιδιά που προσπαθούσαν να μπουν στη βουλή, κουβέντα. Στο τέλος φταίει το ΛΑΟΣ και η ακροδεξιά. Ίσως, δε λέω, μπορεί. Κάποιοι βλαμμένοι να φρίκαραν με όλο το πανηγύρι των δηλώσεων και να πετάξανε το «βενζίνη-φώσφορο-στουπί» ούτε που τους περνάει από το μυαλό;

Και ερχόμαστε στον Τσίπρα. Το πρόβλημά  αυτού και του Σύριζα ήταν να μην την ξαναπατήσουν, όπως το Δεκέμβρη με τον Αλαβάνο. Τότε που εκτέθηκαν τσάμπα, χάσανε και ψήφους και προκοπή δεν είδανε από την πολιτική κάλυψη που επιχείρησαν προς τους αναρχοαυτόνομους.

Καταρχήν διευκρίνισε ότι τα μπλοκ του κόμματός του απείχαν 3 ώρες, χρονικά, από τα γεγονότα. Δηλαδή δεν ήμασταν εμείς. Κατά δεύτερον, δέχθηκε τη δικαιολογία του ΚΚΕ για προβοκάτορες και του συμπαραστάθηκε. Ανοιγματάκι, λέγεται αυτό δοθείσης ευκαιρίας.  Κατά τρίτο έριξε τη γνωστή ευθύνη στην  ακροδεξιά. Και συνεχώς μας τόνιζε πόσο λυπάται για τους νεκρούς, και πόσο καταδικάζει, και πόσο δηλαδή έβγαζε την ουρά του απέξω.

Οι κουίσλινγκς, οι δωσίλογοι και οι Τσολάκογλου στις δηλώσεις στελεχών του κόμματός του ( ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ) και οι παπαριές περί κατοχής της χώρας  από το ΔΝΤ, δεν φάνηκε να τον απασχολούν. Από ύφος, κάτι σε προβληματισμένο με συναίσθημα της ευθύνης των στιγμών.

Οι αντιεξουσιαστικές ομάδες που κάνουν πάρτυ σε κάθε πορεία στην Αθήνα δεν φαίνεται να υπάρχουν για όλους αυτούς. Δηλαδή δεν καταδέχονται να τους δουν; Τους θεωρούν ανάξιους λόγου; Μήπως είναι ερωτευμένοι μαζί τους και ντρέπονται να το πουν; Μήπως ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος αυτούς περιμένει να δράσουν για να εκφοβίσουν τον διαμαρτυρόμενο κόσμο να χωθεί κάτω από τα κομματικά φτερά τους;

Η επαναλαμβανόμενη δήλωση του Παφίλη για την σωστή περιφρούρηση του ΚΚΕ παραπέμπει και εκεί. «Ελάτε σε μας, για να είσαστε ασφαλείς» .

Το κλίμα που φτιάξανε όλες αυτές τις μέρες οι δήθεν επαναστάτες, μαζί με τη φόρτιση που προκαλούν τα ίδια τα μέτρα και η κρίση, όπλισαν τα χέρια κάποιων,  να κάψουν την τράπεζα και μαζί και τους υπαλλήλους της. Σπορ στο οποίο επιδίδονται διάφοροι οργανωμένα ή μη, συχνά- πυκνά, ευτυχώς χωρίς θύματα μέχρι χτες.

Ο φανατισμός, η πίστη στην επαναστατική βία άλλων ιστορικών στιγμών, αλλά και η άπειρη ανθρώπινη βλακεία φτιάχνουν μίγμα συχνά εκρηκτικό. Οι δράστες επικαλούνται ιδέες και σύμβολα της Αριστεράς. Και είναι η οργανωμένη Αριστερά αυτή που πρέπει να ανοίξει μέτωπο κατά αυτών των αντιλήψεων και  όμως αυτή είναι που κυρίως σιωπά ή υποκρίνεται ότι καταδικάζει. Αισθάνεται η έρημη, συγγενής με το χώρο της «επαναστατικής» βίας και δεν θέλει να χάσει τους εν δυνάμει συμμάχους της. Χαϊδεύει τα αυτιά και των δικών της παιδιών που σαν παιδιά της αριστεράς γοητεύονται από την κατεβασμένη βιτρίνα και την φωτιά. Μόνο που καμιά φορά η φλεγόμενη τράπεζα παίρνει μαζί της και 3 αθώους ανθρώπους. Και τότε το παιχνίδι γίνεται όπλο στα χέρια των παιδιών.  

Οι τελευταίες ειδήσεις αναφέρουν:

Η τραγωδία σημειώθηκε περίπου στις 14:00, όταν διαδηλωτές που είδαν το υποκατάστημα της τράπεζας ανοιχτό, εξοργίστηκαν, φώναξαν συνθήματα κατά των υπαλλήλων, πέταξαν πέτρες στο εσωτερικό του και κάποιοι εκσφενδόνισαν μία ή περισσότερες μολότοφ.
Ορισμένοι από τους υπάλληλους κατάφεραν να βγουν από την τράπεζα, που τυλίχθηκε στις φλόγες, ωστόσο άλλοι εγκλωβίστηκαν μέσα σε αυτήν. Από http://www.in.gr


Αλήθεια η ψέματα δεν ξέρω. Αλλά κάποιοι εξοργίστηκαν που είδαν την τράπεζα ανοικτή και ……. έκαψαν τους ανθρώπους.
 Το τέλος, συμπολίτες, πως γράφεται αν όχι έτσι;