Η σημειολογία μιας παρέλασης του Ορέστη Καλογήρου
του Ορέστη Καλογήρου
Τα
τελευταία χρόνια καμαρώνω ανελλιπώς ένα από τα βλαστάρια μου στις παρελάσεις
της Πυλαίας (Καπουτζήδας ή Καμτσίδας για τους μπαγιάτηδες). Φέτος όλα ήταν
αλλιώς.
1.
Δεν υπήρχε εξέδρα αλλά ουτε και επίσημοι!
2.
Στα μεγάφωνα έπαιζε μόνον "έντεχνα λαϊκοδημοτικά"
3.
Ο κόσμος πολύ λιγότερο θορυβώδης και κάπως αμήχανος. Σαν να ντρεπόταν μην τους
δουν ότι είναι εκεί.
4.
Κατάθεση στεφάνου έκαναν μόνον ο Δήμαρχος, η ΝΔ, ο ΛΑΟΣ και ο ΣΥΡΙΖΑ(!!!)
5.
Η μόνη διακριτή εξουσία ήταν η θρησκευτική (η επιμνημόσυνη δέηση για πρώτη φορά
ακούστηκε τόσο δυνατά).
6.
Δεν υπήρχαν ούτε αγανακτισμένοι ούτε ελεύθεροι σκοπευτές!
7.
Το σχολείο μου (Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης) δεν γιουχαϊστηκε, όπως την 28η!
Εισέπραξε και χειροκρότημα, αν και μάλλον χλιαρό!
Το
μόνο που δεν άλλαξε ήταν το ρεπερτόριο της τοπικής μπάντας. "Μακεδονία
ξακουστή" τρεις φορές "Όλ' η δόξα όλ' η χάρι" μία φορά εναλλάξ.
Την
παρέλαση άνοιξαν τέσσερις καμτσιδιανές κόρες που κρατούσαν τη σημαία σε στύλ
διαδήλωσης Πολυτεχνείου (Παπουτσής, Μωροπούλου κλπ). Ακολουθούσε ο Δημοτικός
Παιδικός Σταθμός και από πίσω η "Προσχολική Ακαδημία Νηπιαγωγείου
Μπουμπουκάκια Academy" (μα την Παναγία). Δύο ακαδημίες ποδοσφαίρου, δύο
χαντμπολ και μόνον μία μπασκετ ολιγάριθμη. Αθλητικές φόρμες με το σήμα
Nea Elvetia (μονοτονικό χωρίς δασεία).
Και του
χρόνου...
μπραβο στα Μπουμπουκάκια Academy
ΑπάντησηΔιαγραφή(αναδημοσιευτηκε .)
Nosfy, νομίζω ότι είναι η καλύτερη προσωνυμία σχολείου που έχω ακούσει
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Θανάσης Αθανασίου, σε επιστολή του προς την Κεντρική Επιτροπή της ΔΗΜ.ΑΡ., αναφέρει μεταξύ άλλων ότι το κόμμα “σιγά-σιγά και με την κατάλληλη και πρόθυμη συνδρομή των ΜΜΕ καθιερώθηκε ως μια εκλογικευμένη δυνητικά κυβερνητική δύναμη με προοπτική συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ, αφού, βέβαια, αυτό θα έπρεπε να ‘ρετουσαριστεί’ κατάλληλα για να έχει προγραμματικές προτάσεις που θα συνέκλιναν με εκείνες της ΔΗΜ.ΑΡ. Έτσι λυνόταν και το θέμα των συμμαχιών και η ΔΗΜ.ΑΡ. θα ήταν κόμμα της ‘ευθύνης’. Ηθική και πολιτική παίρνουν διαζύγιο”. Ο Θανάσης Αθανασίου, αναφερόμενος στη στάση της ΔΗΜ.ΑΡ. μετά το Μνημόνιο 2, εκτιμά:
ΑπάντησηΔιαγραφή“Αφού καταψηφίστηκε η δανειακή σύμβαση από βουλευτές της ΔΗΜ.ΑΡ. (τι παρέμβαση κι αυτή!), προβάλλεται διαρκώς και αδιαλείπτως -για να το εμπεδώσουμε- ο δεσμευτικός χαρακτήρας της σύμβασης, για να επενδυθεί με τη ριζοσπαστική πρόταση των ‘ισοδυνάμων’ μέτρων στο πλαίσιο του Μνημονίου 2, οδηγώντας τον πολίτη να σκεφτεί ότι η καταψήφιση ήταν περισσότερο ένα ‘φύλλο συκής’, παρά μια στερεά πολιτική απόφαση. Από πότε, άραγε, δεν τροποποιούνται οι διεθνείς συμβάσεις, όταν μάλιστα τίθεται σε κίνδυνο η επιβίωση ενός ολόκληρου λαού; Από πότε η ζωή στην Ελλάδα οφείλει να ‘παγώσει’ στη χρονολογία της δανειακής σύμβασης και των μέτρων που τη συνοδεύουν; Ποια Αριστερά μπορεί να συνεργεί στην κατάργηση της πολιτικής, στην απεμπόληση της εθνικής κυριαρχίας, στην εξόντωση ενός λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας;
Μια τέτοια στάση δεν παίρνει υπόψη της ούτε καν τις δυνατότητες που και το ίδιο το ευρωπαϊκό περιβάλλον μπορεί να δημιουργεί με αλλαγές και πιθανές ανακατατάξεις. Είναι μια θέση ακατανόητη, συντηρητική, φοβική, καθόλου ευρωπαϊστική και καθόλου αριστερή. Οι καιροσκοπικές διγλωσσίες δεν φτιάχουν σύγχρονη Αριστερά”.
Ανώνυμε το σχόλιό σου είναι κάτω από άσχετη προς αυτό ανάρτηση. Βιάστηκες γιατί σε λίγο ανεβαίνουν οι επιστολές των φίλων που αποχώρησαν από τη ΔΗΜΑΡ και εκεί μπορείς να σχολιάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή