Με γενναία ψυχή

Πήρα αυτήν την επιστολή από ένα νέο πατέρα μιας μικρούλας κόρης

και τη δημοσιέυω όπως ακριβώς την πήρα. Από το κινητό του. Υπάρχει ελπίδα φίλοι μου. Υπάρχει και είναι μόνο στη νέα γενιά. 

Ο κύβος ερίφθη! Μια νεα εποχη ανατέλλει. Το παλιό, το συσκευασμένο εξανεμίστηκε. Το φυλακισμενο φρόνημα εμπνεύστηκε και βγήκε στην επιφάνεια. Μεσα στο χειμώνα, η άνοιξη της πνευματικής αναπτερωσης άρχισε. Είμαστε ολοι εδώ, μετράμε τις πληγές μας, τις αδυναμίες μας, τα συμπλέγματα μας, τα όνειρα μας και προχωράμε . Ενωμένοι. Πρεπει να είμαστε ενωμένοι , οφείλουμε στα παιδια μας, στα παιδια τους, στους προγόνους μας να είμαστε ομοψυχοι και αδιαλυτοι οπως μια γροθιά. Ας κωφευσουμε στις συστημικες σειρήνες του παλιού τερατωδους εαυτού μας που μας τρομοκρατούν. Ας βάλουμε σαν πλώρη την Ιθάκη , με οδηγό την σύμπνοια , την καλυτέρευση της σκέψης μας.

Γεννήθηκα αστος, ποτε δεν υπήρξα "χρωματισμενος" επαναστάτης. Ουδέποτε πίστεψα πως η επανάσταση φέρει χρώμα και μανδύα. Η επανάσταση ειναι απαραίτητη για την εξελικτική πορεία του είδους μας. Κατα αυτόν τον τροπο πάμε μπροστά . Ανακαλύπτουμε , εμπνεουμε, δημιουργούμε πρότυπα. Σημερα, αυτή τη μοναδική μέρα, μεσα σε ενα κλίμα τεχνητού ζωφου και παρακμής κάθε ένας συμπολίτης μας επέστρεψε σπιτι διαφορετικός , αναστατωμενος , αλλαγμενος, χωρις να ξέρει που οφείλεται αυτή η χαρά. Κάθε ένας. Ανεξάρτητου κοινωνικης, οικονομικής , πολιτισμικής υποσταθμης. Απο τον εργοδηγο, τον σταθμαρχη, τον οδηγό λεωφορείου , τον τεχνίτη, τον γιατρό , τον έμπορο , τον επιχειρηματία , τον βιομηχανο , τον εκατομμυριουχο, τον άνεργο. Ολοι αποτελούμε τον κοινο παρονομαστή σε μια εξίσωση που αριθμητης ειναι ο ανθρωπος , η εξέλιξη , η πρόοδος , η αλλαγη. Διαβάζοντας με κανείς θα βιαστεί να με κρίνει απο το ευθυμο ύφος (σαν να ακούει την πανηγυρική συμφωνία του Μπετοβεν, τη βαλκυρια του Μπαχ). Μη τρεξετε να με βαπτισετε κάπως . Δεν ειναι η νιότη που με κανει να ειμαι ανωριμα περιχαρης, δεν ειναι η χαμηλή κοινωνικη, οικονομική η πνευματική μου υποσταθμη που με οδηγεί στον παροξυσμο. Ορμωμενος μόνο απο την πίστη στους ανθρώπους , την αγάπη στην πατρίδα μου, την ελπίδα για ανάκτηση της αξιοπρέπειας μας, την ευχή να σταθούμε στα δικά μας ποδάρια και την αμφισβήτηση των βεβαιοτητων γράφω αυτές τις αράδες , δίχως να ξέρω αν θα με βγάλει κανείς , δίχως να με νοιάζει αν θα αναπαραχθω στα μεσα. Το γράφω για μένα, για την κόρη μου, για τη ζωη μου.

Προτού μιλήσω στους συμπολίτες μου, στους συνανθρώπους μου θελω να απευθυνθώ σε μια κοινωνικη ομάδα ανθρώπων που διακατέχονται απο άγχος αυτή τη στιγμή . Τους νιώθω , συμμερίζομαι την αβεβαιότητα τους. Ολων μας τα συμφέροντα ενδεχονται να πληγούν . Απευθύνομαι στους υγιείς επιχειρηματιες. Μη φοβάστε. Οργανωστε την επιχείρηση σας στιβαρα, μην απομιζατε ολα τα κέρδη , επανατοποθετηστε τα στην παραγωγή. Βάλτε πλάτη , με ψυχη γενναία , να δουλέψουμε να παράγουμε , στην αρχη με ζημιά , ναι, με στερήσεις ναι, χωρις εισαγωγές ναι. Αλλα με αξιοπρέπεια . Ας γίνει η βιομηχανία ατμομηχανή για την εξέλιξη . Ας στερηθουμε λίγο , αλλα ας μην χρωστάμε . Ας μην είμαστε επαιτες. Καλύτερα να απορροφήσουμε τις ζημιες για λίγο καιρό , να ξανά χτίσουμε τη χωρα απο το μηδέν , να μάθουμε παλι στις νέες γενιές την αξία της παραγωγής , τη σημασία της καλλιέργειας , τη στήριξη των εγχώριων προϊόντων μας, απο το να μεταναστευσουμε επιχειρηματικά κάπου , για φθηνά εργατικά χέρια, σε βασίλειο ξένο και απόμακρο, που ναι προσφέρει κέρδος , ουχι όμως ποιότητα ζωής. Πλην των ελαχίστων κηφήνων επιχειρηματιών που δεν παράγουν τίποτα παρά μόνο συνδέονται με το σάπιο δημόσιο και θα χάσουν τις δουλειές τους και της πελατειακής πλεμπας που χάνει τις αδίκως και άνευ αξιολόγησης θέσεις της, κανείς δεν θα πληγεί με την αλλαγη. Μην ακούτε τα τρομολαγνικα ΜΜΕ που τα περισσότερα ανήκουν σε συμφέροντα συνδεδεμένα και σπέρνουν τον φόβο και το κατευθυνόμενο χρηματιστήριο. Αγκομαχήστε, βάλτε τον ώμο σας , και ολα θα πανε κατ ευχήν. 

Συμπολίτες . Γνωρίζω ότι με τα χρονια έχουν αλλοιωθεί τα ιδανικά μας. Γνωρίζω ότι Ο ΝΕΚΡΟΣ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΈΛΛΗΝΑ. Ο καθημερινός Ελληνας ειναι ΑΦΑΝΗΣ ΗΡΩΑΣ, σκοτεινός μαχητής. Μπορει να μην εχουμε ουδεμία σχέση με τους αρχαίους μας προγόνους , όμως ακομα και αυτο το 0,001 τοις εκατό αρκεί . Η τρέλα μας, η λαμογια μας, η εξωστρέφεια μας , η ευρηματικοτητα μας ας συνενωθούν . Ας γίνουμε μια πέτρα , ένας βράχος αδιασπαστος. Είμαστε μοναδικοί , δεν θα μας αφανισουν, εμείς θα επιβιώσουμε . Μπορει να μην εχουμε χλαμυδες και καπες και στεμματα, μπορει να σερνόμαστε στο βούρκο της πονηριας και της παρακμής αλλα δεν πεθαινουμε! Είμαστε κατσαρίδες! Κατσαρίδες που κοιτάνε όμως ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ. Καλύτερα κατσαριδα που αγναντευει τα αστέρια παρά άσπρο βελγικό ατι που φοράει παρωπίδες.
Παρότι συντηρητικός , αψυς και ακραιφνης, πρώην αστος και δεξιός , σημερα γύρισα σπιτι , πήρα τη κόρη μου αγκαλιά και χορευαμε. Είχα ελπίδα . Ξανά . Οτι το παιδι μου ΘΑ ΧΕΙ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΘΑ ΧΕΙ ΙΔΑΝΙΚΑ, ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΠΡΟΤΥΠΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ. ΘΑ ΒΙΩΣΕΙ ΤΙΣ ΩΡΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Μεσα απο αγώνα και τον κόπο . Αλλα έτσι μόνο αξίζει η ζωη..

Ανδρεας Μ. Καραγιαννης