Εγκαταλείπουν

του Λεωνίδα Καστανά

O SYRIZA είχε, εδώ και ένα χρόνο, στην τσέπη την εκλογική νίκη. Το εκλογικό σώμα είχε πάρει τη ροπή του, ο Σαμαράς δεν είχε πιθανότητες να το  γυρίσει. Μια προ εκλογών συμφωνία με τους δανειστές απλά θα έκανε την ήττα του μεγαλύτερη.  Ο κόσμος είχε πιστέψει ότι το σχήμα «λεφτά χωρίς μνημόνιο» ήταν εφικτό, αρκεί κάποιος νάχε τα κότσια να το θέσει στο τραπέζι με άγριο βλέμμα. Εδώ πιστεύει ότι μας ψεκάζουν ή ότι θεραπεύουν τον καρκίνο τα λείψανα της Αγίας. Συνεπώς θα μπορούσε να κατεβάσει ένα δυο ταχύτητες στις προεκλογικές υποσχέσεις ώστε νάχει αβάντζιο στις διαπραγματεύσεις. Αν ήθελε πραγματικά να διαπραγματευτεί και να πετύχει μια συμφωνία στα βασικά. Αλλά δεν το έκανε και καλώς δεν το έκανε. Δεν το πίστευε και δεν είπε ψέματα σε αυτό. Με κάθε τρόπο μας υπενθύμιζε ότι παίζει και η ρήξη αν …

Τρεις μήνες τώρα το πάει και το φέρνει αλλά όχι για να βρει μια λύση. Εργάζεται για να μη βρει. Από τη στιγμή που κατάλαβε ότι οι έξω δεν μασάνε και έχουν ταμπουρωθεί καλά πετάει τη μπάλα στην εξέδρα και κάνει καθυστέρηση για να φέρει τα πράγματα στο Χ. Ακόμα και αν υπογράψει δεν θα υλοποιήσει τίποτα, τουναντίον όλοι τότε θα κάνουν τα πιο τρελά δικά τους. Και με χίλιες υπογραφές, η ασφυξία δεν θα κοπάσει αφού οι «έξω» δεν τον εμπιστεύονται ακόμα και αν κάνει 100.000 απολύσεις στο δημόσιο. Έχει φροντίσει γι αυτό. Ότι κι αν νομοθέτησε, εκτός μνημονιακών δεσμεύσεων, αυτές τις 100 μέρες συμπυκνώνονται σε ένα μήνυμα προς τους εταίρους. «Κύριοι δεν μπορώ να το κάνω, βρείτε εσείς μια λύση με τους εδώ να τελειώνουμε».

Δεν πήγε ο Γιάνης να κάνει τα show του με τα σακάκια και να δυναμιτίσει τη συμφωνία έτσι από μόνος του. Ούτε ο Μπαλτάς γύρισε την εκπαίδευση στο 80 μόνο από προσωπικές του ιδεοληψίες. Και ο Παρασκευόπουλος δε βιάστηκε από αφέλεια να βγάλει το Σάββα ενώ όλοι ήξεραν ότι οι Αγγλοαμερικάνοι θα στραβώσουν άσχημα. Ούτε βγαίνουν τυχαία οι «Αριστεροί» και λένε ότι πιο ακραίο και αντιφατικό τους κατεβαίνει. Ούτε βγάζουν από απρονοησία τον Αλέκο με τον καφέ στα κανάλια.  Και αυτά με τα «μέσα έξω δημοψήφισμα» δεν είχαν κανένα λόγο να τα πλασάρουν αν δεν ήθελαν να αδειάσουν οι τράπεζες και να στεγνώσει η αγορά. Νομίζω ότι στο SYRIZA κοιτάζουν τις δημοσκοπήσεις που τους δείχνουν ακόμα κραταιούς και εκνευρίζονται. Έχει δαγκώσει ο κόσμος γερά τη λαμαρίνα και δε λέει να την αφήσει όσο και αν του την τραβούν.

Κανείς από το SYRIZA δεν θέλει να ζήσει σε μια φτωχή και διαλυμένη Ελλάδα εκτός ΕΕ. Είπαμε ιδεοληψία αλλά από μπαγιόκο μια χαρά  τους βλέπω όλους. Αν η έξοδος είχε οφέλη έστω και για κάποιες κοινωνικές ομάδες που τους στηρίζουν (ΔΥ, συνταξιούχοι) θα το συζητούσαν σοβαρά. Αλλά ξέρουν ότι οι κρατικοδίαιτοι χρειάζονται κάποιον να τους ταΐζει  και αυτοί είναι οι απασχολούμενοι του ιδιωτικού τομέα. Χωρίς λεφτά από την τρόϊκα η Ελλάδα δεν μπορεί να ζήσει, ούτε όπως ζούσε πριν τις εκλογές, πόσο μάλλον να ανακάμψει. Και κανείς δεν θέλει να κυβερνήσει μια χώρα που καταρρέει και να χρεωθεί την απόλυτη φτώχια που έρχεται.

Εδώ που τα λέμε οι περισσότεροι αντίπαλοί τους είχαν ένα φόβο μπας και τα καταφέρουν στο μπλοφάρισμα. Μήπως και οι έξω μασήσουν και υποχωρήσουν. Συνεπώς το ρίσκο που πήραν, έστω και μεγάλο, άξιζε τον κόπο για τη δική τους λογική. Ο κόσμος δεν είναι ηλίθιος. Υπήρχε μια πιθανότητα να πετύχουν και τους την έδωσε. Γιατί είναι πολλά τα λεφτά. Και κουρεματάκι και χρήμα ζεστό και καμιά σοβαρή μεταρρύθμιση και αξιοπρέπεια. Τι άλλο να ζητήσει ο Έλληνας; Το δέλεαρ ήταν μεγάλο για να πούνε όχι στο ποντάρισμα ενώ στη τσόχα έπαιζε «σταυρός μ’ αγκάθια». Γι αυτό και ακόμα στέκονται. Ό Έλληνας που παίρνει γραμμή από την τηλεόραση ακόμα ελπίζει και πώς να μην το κάνει όταν το όνειρο είναι τόσο γλυκό. Απλά οι καναλάρχες δεν αποφάσισαν ακόμα να το γυρίσουν γιατί και αυτοί έχουν κόκκινα δάνεια και δεν πρέπει να το ρισκάρουν.

Ο SYRIZA ξέρει πια ότι το επόμενο μνημόνιο που θα υπογράψει μια ελληνική κυβέρνηση θα είναι πολύ πιο σκληρό και απαιτητικό από τα προηγούμενα. Με απαιτήσεις για βαθιές μεταρρυθμίσεις και γενναίο ψαλίδισμα του κράτους αδίκου. Πόσες χώρες της ΕΕ ζουν πιο φτωχά από μας; Ε εκεί θέλουν να μας πάνε και θα μας πάνε. Στη Σλοβακία, τη Σλοβενία, τη Λετονία, την Εσθονία και δε συμμαζεύεται. Και κει να δεις για πότε στήνουμε ξανά αγροτική παραγωγή, και φάμπρικες και πατέντες και πουλάμε τα ασημικά του κράτους, και ανοίγουμε την οικονομία μας στην καινοτομία, στο ξένο κεφάλαιο και απλοποιούμε το κράτος και τρέχουμε κλπ. Η Δύση βρήκε την ευκαιρία για την τελική λύση του ελληνικού προβλήματος και της την έδωσε ο ελληνικός λαός ψηφίζοντας SYRIZA. Τα καμώματα των κυβερνητικών είναι το βούτυρο στο ψωμάκι των Δυτικών Ελίτ. Αυτό που υποτίθεται ότι αντιστρατεύονται, αυτό ενισχύουν.   Και στις χώρες που προανέφερα αλλά και σε άλλες πιο ανθηρές από μας το «ρετσίνα Κουρτάκη, κάθε μέρα γιορτή» που παίζει στην Ελλάδα από πρωί μέχρι το άλλο πρωί εκεί δεν παίζει ούτε στις πιο μεγάλες εθνικές εορτές.

Και να γράψω κάτι για την αντιμεταρρύθμιση του κ. Μπαλτά. Είναι οι σωστές ρυθμίσεις για να χώσεις την Ελλάδα ακόμα πιο βαθιά στα «νεοφιλελεύθερες πηγάδια» της Δύσης. Και να τη χώσεις με ντεσαβαντάζ, ως παρία, ως ζήτουλα. Αν είσαι αληθινός αριστερός παλεύεις τον καπιταλισμό με τα όπλα του. Γίνεσαι αυτάρκης, επιστημονικά άρα και ισχυρός οικονομικά και του βγάζεις τη γλώσσα και μετά τραβάς το δρόμο σου. Γιατί όπως και να το κάνουμε ο κύκλος του Οtto κινεί το βενζινοκινητήρα και πρέπει να τον ξέρεις άριστα. Αν θέλεις να δώσεις δύναμη στο δάσκαλο, πχ.  δεν τον βάζεις να εκλέγει διευθυντή τον κολλητό του ή τον πιο αδύναμο και ανίκανο που δεν θα του ζητήσει ποτέ τα ρέστα. Δίνεις το δικαίωμα σε δασκάλους να στήσουν κολεκτιβιστικά σχολεία, τους παρέχεις την υποδομή και τους αφήνεις να κάνουν  τα δικά τους προγράμματα αλλά και να πληρώνονται από τους μαθητές τους. Αν κοροϊδεύουν προφανώς και θα πεινάσουν. Αλλά όταν έχουμε καταπιεί τον κομμουνισμό αμάσητο τότε κάνουμε απλώς δημοσιοϋπαλληλία με τα λεφτά των ξένων.

Ο SYRIZA δεν μπορεί να κάνει τίποτα, πέρα από καταγγελτική αντιπολίτευση. Δεν ξέρει, δεν θέλει, δεν γουστάρει.  Ταλαιπωρεί και ταλαιπωρείται. Γι αυτό και αφήνει την υπόθεση να σαπίζει μέχρι να πέσει με κάποιο τρόπο. Είτε με παράταση των ανωμαλιών, είτε με συμφωνία και κυβέρνηση εθνικής ενότητας, είτε με δημοψήφισμα του στυλ αφού άλλα θέλει ο λαός εμείς δεν θα του πάμε κόντρα, είτε με εκλογές, του στυλ μας έριξαν οι κακοί δανειστές ο SYRIZA θα φύγει άμεσα. Το ζήτημα είναι τι ακολουθεί. Και αν γράφω συνεχώς για κυβέρνηση πολλών κομμάτων είναι για να μπορεί να συγκρατήσει τη δυσαρέσκεια λόγω του καταιγισμού των αλλαγών που θα ακολουθήσουν. Λόγω της αλλαγής παραδείγματος που θα είναι βίαιη και σκληρή. Διαφορετικά και ο SYRIZA να δεχόταν να τις υλοποιήσει όλοι οι άλλοι θα του έκαναν αντιμνημονιακή αντιπολίτευση και σύντομα θα τον έριχναν. Το «σχέδιο» είναι να παγιδευτεί όλο το πολιτικό δυναμικό σε έναν άλλο στόχο. Αυτό δυστυχώς ή ευτυχώς είναι και το σχέδιο των δανειστών.

Όλα αυτά προφανώς και τα εικάζω.