Οι "αιώνιοι" φοιτητές ως οάσεις αντιεξουσίας. Αμ πως;

του Ευθύμη Δημόπουλου

Ο πρωτοσέλιδος τίτλος της σημερινής ΑΥΓΗΣ (21/8) με αφορμή τη διαγραφή των αιώνιων φοιτητών είναι: «Διαγράφουν τη μαζική εκπαίδευση». Δεν αντιλαμβάνονται (ή καμώνονται πως δεν καταλαβαίνουν) ότι το «α λα γκρέκα» μοντέλο μαζικής εκπαίδευσης έχει φτάσει προ πολλού στα όριά του. Παράγει εδώ και τρεις περίπου δεκαετίες δομική ανεργία, ψεύτικες ελπίδες, επαγγελματικό αποπροσανατολισμό, εξισωτισμό προς τα κάτω, αθρόα ίδρυση πανεπιστημιακών σχολών και τμημάτων και διασπορά τους σε ολόκληρη τη χώρα για να εξυπηρετηθεί ένα πελατειακό μοντέλο ανάπτυξης βασισμένο στη φούσκα της οικοδόμησης, της γκαρσονιέρας, του σουβλατζίδικου και της καφετέριας. Το μοντέλο αυτό πρέπει να ανασχεδιαστεί και να εκσυγχρονιστεί. Οι αιώνιοι φοιτητές είναι παράγωγό του. Είναι άλλο πράγμα η μαζική εκπαίδευση (δημοκρατική κατάκτηση των δεκαετιών του 60, 70 και 80 στη χώρα μας) και άλλο πράγμα η πληθωριστική και ανυπόληπτη εκπαίδευση. Είναι άλλο πράγμα ο συνωστισμός και οι αποθήκες φοιτητών και άλλο ο σχεδιασμός στην εκπαίδευση.

Γράφει παρακάτω η ΑΥΓΗ: «Με τη διαγραφή των αιωνίων φοιτητών παραβιάζεται το αυτονόητο δικαίωμα στη μόρφωση ως αυταξία». «Η μόρφωση ως αυταξία» στην εφαρμοσμένη πολιτική και προπαγάνδα των λαϊκιστών της αριστεράς, και όχι μόνο, μεταφράστηκε στο ότι η πρόσβαση στα ΑΕΙ είναι αυταξία και η φοίτηση σε αυτά είναι αυτοσκοπός. Έτσι έφθασαν να θεωρούνται οι 300 θεατρολόγοι, οι 600 θεολόγοι και κοινωνικοί θεολόγοι (;), οι 2.000 μαθηματικοί , οι 5.000 φιλολόγοι και δεν ξέρω πόσοι κοινωνιολόγοι, φυσικοί, αρχιτέκτονες που φοιτούν στα πανεπιστημιακά τμήματα της επικράτειας ως έκφραση της «μόρφωσης ως αυταξίας».

Συνεχίζει ο αρθρογράφος: «Οι 150.000 αιώνιοι φοιτητές και σπουδαστές δεν επηρεάζουν την εκπαιδευτική λειτουργία, δεν πηγαίνουν στα εργαστήρια για τα αμφιθέατρα, δεν παίρνουν βιβλία, δεν παίρνουν πάσο ούτε κουπόνια σίτισης. Με δυο λόγια δεν επιβαρύνουν σε τίποτα οικονομικά το κράτος. Υπάρχουν μόνο στους καταλόγους της Γραμματείας της σχολής τους». Μάλλον δυσκολεύεται να κατανοήσει ο αρθρογράφος ότι αυτή η λογική δηλητηριάζει βαθιά τη σχέση του φοιτητή με τη γνώση αλλά και με την αξιοπιστία του ιδρύματος στο οποίο σπουδάζει. Γιατί η συνέχεια του επιχειρήματος ουσιαστικά υπονοεί ότι μπορείς και χωρίς εργαστήρια και χωρίς παρακολούθηση και χωρίς συστηματική μελέτη να καταφέρεις κάποια στιγμή να περάσεις τα μαθήματά σου και να ενταχθείς ως πτυχιούχος και νέος επιστήμονας στην κοινωνία που έχει επενδύσει σε σένα και να της ανταποδώσεις την προσφορά της. Αφού έτσι και αλλιώς δεν κοστίζεις στο κράτος, έχεις το δικαίωμα να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου και τους συμπολίτες σου.

Και το κερασάκι της ΑΥΓΗΣ: «Η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση υπήρξε βασικός μηχανισμός κοινωνικής κινητικότητας κατά τη μεταπολεμική περίοδο. Υπήρξε ένα μεγάλο κοινωνικό σχολείο, όπου η Αριστερά και γενικότερα οι προοδευτικές ιδέες διεκδίκησαν την ηγεμονία, την ώρα που στην υπόλοιπη κοινωνία επικρατούσαν συνθήκες ζοφερού αυταρχισμού. Η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα δεν επιτρέπει να επιβιώσουν τέτοιες οάσεις, τέτοιες "εστίες αντιεξουσίας". Δε θα πω τίποτα για αυτό το «επιχείρημα», μόνο ότι ποτέ δεν είναι αργά, αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να φτιάξει κομματικές σχολές. Έτσι η ελληνική κοινωνία δε θα στερηθεί αυτές τις πολύτιμες «οάσεις αντιεξουσίας».