Έχει δίκιο η Μαρία Ρεπούση

Κώστας Κάρης από την ΑΥΓΗ
Έχει δίκιο η Μαρία Ρεπούση. Και μάλιστα είναι θύμα επίθεσης για να προετοιμαστεί ένα έδαφος συμψηφισμών.
Έχει δίκιο γιατί επιμένει ότι η πολιτική και τα κόμματα πρέπει να μην παρεμβαίνουν στην ιστορική έρευνα. Αν μείνουμε στη παράδοση της πολιτικής σκοπιμότητας της Ιστορίας, μόνον την προπαγάνδα και τη λογοκρισία θα ενδυναμώσουμε και όχι την αυτογνωσία. Να τη στηρίζουν και να παρακολουθούν, να αξιοποιούν τα συμπεράσματά της πρέπει.
Έχει δίκιο που αντιτίθεται στην ποινικοποίηση των απόψεων των ιστορικών.
Η έλξη της ποινικοποίησης απόψεων αλλά και η ανάγκη τιμωρίας, πρόληψης της βίας είναι πάντα παρούσες. Γι' αυτό πρέπει πάντα να διατηρείται το όριο ανάμεσα στην ελευθερία της επιστημονικής έρευνας και στην ορθά ποινικοποιημένη παρότρυνση σε πράξεις βίας είτε την πολιτική δράση που προωθεί τον ρατσισμό και τη βία.


Έχει δίκιο που, σε αυτό το πνεύμα, αρνείται να μετατρέψει σε δήλωση "πιστεύω" τις γνώμες - και τη δική της - για ιστορικά θέματα. Η γνώση δεν είναι θέμα πίστης, είναι αντικείμενο, στόχος της έρευνας με αντίλογο και επιχειρήματα που πείθουν για το αληθές ή μη. Και το δικαίωμα στην έρευνα δεν είναι βεβαίως προνόμιο μόνον των ιστορικών και όλων των επιστημόνων, αλλά κάθε πολίτη. Που μπορεί και πρέπει να μπορεί ελεύθερα να σχηματίζει τη δική του γνώμη - ναι, ακόμη και για τον ... χορό του Ζαλόγγου! Για τα γεγονότα τα "βολικά" και μη, για τα καλά και τα στραβά ακόμη και των ηρώων μας.
Έχει δίκιο λέγοντας ότι η ιστορική έρευνα δεν ερευνά μόνον τα γεγονότα, μελετά και τους μύθους για τα γεγονότα. Μύθους -εθνικούς ή άλλους- που συγκροτούν ταυτότητες συλλογικές, διηγήσεις, ενεργοποιούν τους ανθρώπους σε συλλογικές δράσεις. Και βεβαίως η έρευνα, η επιστήμη αμφισβητεί. Αν δεχθούμε ότι απαγορεύεται η αμφισβήτηση όσων έγραψαν οι προηγούμενοι, οδηγούμαστε όλοι μαζί στη "τύφλωση".
Η επίθεση που δέχθηκε η Μαρία Ρεπούση δεν αφορά κυριολεκτικά, αλλά εμμέσως την αντιμετώπιση του ρατσισμού. Η επίθεση επαναφέρει τον πολιτικό μύθο του μειωμένου πατριωτισμού της Αριστεράς ή τμημάτων της ή των διανοουμένων. Με στόχο, όμως, να προκληθεί νέο μπέρδεμα και σύγχυση, να γίνει συμψηφισμός των ναζιστικών εγκλημάτων, των απολογητών τους με το δικαίωμα στην ελεύθερη επιστημονική έρευνα!
Έτσι αυξάνονται οι διαιρέσεις και ίσως δεν γίνει τίποτα τελικά με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο.

Σχόλια

  1. Λεωνίδα απορώ πώς σου διέφυγε η πονηριά του Κάρη και της Αυγής. Δεν τους έχεις μάθει ακόμη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Aπό την πλευρά μου θα συμφωνήσω απολύτως με το παρακάτω άρθρο:
    Η μαζοχιστική ηδονή της κυρίας Ρεπούση. Του Σταύρου Κωνσταντινίδη ( Αthens Voice)


    Νομίζω ότι η κυρία Ρεπούση, όπως και οι απηνείς διώκτες της, «εξαργυρώνει» πολιτικά και επικοινωνιακά τον θόρυβο που προκαλεί. Είναι επίσης τυπική περίπτωση εμμονικού, φανατισμένου
    politically correct μουντζαχεντίν
    .
    Υπάρχουν νομίζω σοβαρότερα θέματα για να ασχοληθούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Υπάρχουν νομίζω σοβαρότερα θέματα για να ασχοληθούμε..."

      Συμφωνω απολυτως. Εχει και θαυμαστες, οχι μονον επιστημονικα ....

      Αφωτιστος Φιλελλην

      Διαγραφή
    2. Κύριε Κυρζοπουλε, συμφωνώ απόλυτα μαζί σας.


      Αλικη

      Διαγραφή
  3. Το εντυπωσιακότερο είναι η σιωπή των υπόλοιπων ιστορικών των πανεπιστημίων μας.
    Δεν μπορεί η Ρεπούση να είναι η μόνη ιστορικός!!!
    Αλλά... όποιος φυλάει τα ρούχα του... παύει να είναι επιστήμονας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οσο πιο γρήγορα φύγουμε από αυτήν την Ιστορία τόσο καλύτερα. Αν θέλουν οι Ιστορικοί να καταρρίψουν τους εθνικούς μύθους ας κάνουν συνέδρια, ας γράψουν βιβλία, ας βρουν δράσεις, αλλά να μην κάνουν πολιτική με αυτά τα πράγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χρύσιππος Μπάρκας3 Ιουνίου 2013 στις 11:48 μ.μ.

    Ακόμα στον Παπαρρηγόπουλον και τον Κορδάτον θα αναφέρονται οι ιστορικοί του μέλλοντος;
    Υπάρχει η Ρεπούση, αλλά και ο Κωτούλας οι οποίοι μέλλουν να τους αντικαταστήσουν επαξίως.
    Ας τους στηρίξωμεν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kύριε Μπάκα
      Και βέβαια να τους στηρίξουμε. Αλλά όχι κάνοντας πολιτική νομίζω. Κάνοντας Ιστορία. Νομίζω ότι η σύγχυση δεν βοηθά και αυτό φάνηκε

      Διαγραφή
    2. Χρύσιππος Αναστασίου Μπάρκας4 Ιουνίου 2013 στις 11:22 π.μ.

      Αγαπητέ μου Λεωνίδα, όλοι μας κάμνωμεν πολιτικήν. Και συ και εγώ και ο Παπαρρηγόπουλος και ο Κορδάτος. Οι δυο τελευταίοι δημιούργησαν πολιτική από την πλευράν των. Ο εις συνέδεσε την Αρχαίαν Ελλάδαν με το Βυζάντιον και το Νεοελληνικό κράτος, ο έτερος έθεσε την ιστορίαν από την ταξικήν της σκοπιάν. Τοιουτοτρόπως κάμνωσιν πολιτικήν και η κα Ρεπούση και ο κος Κωτούλας.
      Πως άλλωστε θα μείνωσιν οι τελευταίοι εις την ιστορίαν;
      Ας τους βοηθήσωμεν. Ειδικά η κυρία Ρεπούση είναι επαναστάτις από την πλευράν της και το αξίζει περιτράνως.
      Διόρθωσις προς εσέ: Μπάρκας

      Διαγραφή
  6. Κύριε Καστανά,
    με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθώ τη μαργαρίτα και τα σχόλιά σας που συνήθως με βρίσκουν σύμφωνο. Σήμερα όμως με θυμώσατε!
    Αν κάτι είναι ιστορικά λάθος θα πρέπει να σωπαίνουμε και να χαϊδεύουμε τους μύθους; Τι αμηχανία είναι αυτή, τι στρογγύλεμα! Όπως δυστυχώς διαρκώς είναι η πολιτική της ΔΗΜΑΡ.. (κάτι που πολλές φορές και πολύ σωστά έχετε καταγγείλει).
    Ενας βουλευτής της Αριστεράς θα πρέπει να κρύβει την γνώμη του γιατί δεν αρέσει στο κοινό; Η κυρία Ρεπούση προκλήθηκε και απάντησε κατά την γνώμη μου με επιστημοσύνη και αξιοπρέπεια . Το θέμα όμως δεν είναι η σιχαμένη επίθεση που δέχεται. Είναι η αντίδραση της Αριστεράς, μιας φιλελεύθερης Αριστεράς σε αυτήν την πρόκληση.
    Όχι δεν πρέπει να φύγουμε όπως ισχυρίζεστε από αυτήν την Ιστορία . Αντιθέτως τώρα πρέπει να συζητήσουμε . Έχω ανάγκη αυτοί που με αντιπροσωπεύουν να έχουν γνώμη και θέσεις με γωνίες (για τις δικές μου αγωνίες...)
    Αν το θέμα είναι να κουκουλώνουμε τα πράγματα προκειμένου να πάρουμε πέντε ψηφαλάκια παραπάνω , ευχαριστώ συγνώμη δεν θα πάρω!

    Παναγιώτης Π

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Παναγιώτη Π
      ¨οπως και σεις βλέπετε η υπόθεση ξεστράτισε σε χορούς του Ζαλόγγου και άλλα τέτοια γλαφυρά. Φτάσαμε να μη συζητάμε το νομοσχέδιο αλλά τη γενοκτονία των ποντίων και το βιβλίο της Ρεπούση. Οι κλασσικές υπερβολές της κοινωνίας μας. Με αυτήν την έννοια αυτό καλό είναι να τελειώνει.
      Ας ανοίξει όμως η έρευνα και ο διάλογος στα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα, ας γραφούν βιβλία, ας γίνουν συνέδρια που θα καταρρίπτουν όλους τους εθνικούς και άλλους μύθους. Η ιστορία δεν είναι πολιτική είναι επιστήμη. Κακώς αναμείχθηκαν νομίζω στην παρούσα φάση. Να συζητήσουμε αλλά εκτός της παρούσας πολιτικής συγκυρίας.

      Οσο για την αντίδραση της Αριστεράς. Η ΔΗΜΑΡ νομίζω ότι επιθυμεί να τελειώσει αυτή η περίοδος. Δεν είναι αυτός ο τρόπος για να κλονιστούν τα στερεότυπα της ελληνικής κοινωνίας και ειδικά εν μέσω επιθέσεων, κραυγών κλπ. Προσωπικά είμαι υπέρμαχος της αντιεθνικιστικής ματιάς της ιστορίας. Νομίζω φαίνεται και στα γραπτά μου. Αλλά όλα θέλουν ένα τρόπο. Η συμπαράσταση στη Μαρία Ρεπούση για την επίθεση που δέχεται είναι δεδομένη. Ο τρόπος που διάλεξε για να εισάγει τις απόψεις της στην κοινωνία ( με τις οποίες συμφωνώ 100%) νομίζω ότι δεν είναι δόκιμος.
      Να τα λέμε
      Φιλικά Leo

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία