Είμαστε ρεαλιστές, ζητάμε το δυνατό
Καινούργια αρχή για τη δημοκρατική ανανεωτική αριστερά.
Και δεν είναι η εμμονή στο ΣΥΡΙΖΑ η αιτία.
Είναι η χαώδης διαφορά μεταξύ δύο διαφορετικών αντιλήψεων
για τη σύγχρονη Αριστερά.
Το στοίχημα έπεσε στο τραπέζι και μένει να δούμε ποια
πολιτική λογική θα το κερδίσει.
Όλες οι πλευρές είναι χαρούμενες αυτή τη κρίσιμη ώρα γιατί
επιτέλους θα μπορέσουν, απαλλαγμένες από βαρίδια, να ξεδιπλώσουν τις στρατηγικές
και τακτικές τους στον αγώνα για ένα διαφορετικό αύριο.
Δυστυχώς στην Αριστερά μας δεν υπάρχει ο κοινός τόπος, η
παθογένειά της είναι η ζώσα δύναμή της και η πανωλεθρία της.
Αλλά, όπως και νάχει η διάσπαση δίνει ελπίδα ανατροπής του
κλίματος παρακμής, του άκρατου αντιευρωπαϊσμού, της εγκατάλειψης του
δημοκρατικού δρόμου, του δογματισμού.
Ελπίζουμε στην επιστροφή χιλιάδων αριστερών της λογικής και
δημοκρατικής αριστεράς, στις τάξεις του νέου σχήματος που θα δημιουργηθεί.
Ελπίζουμε να ανοίξει τώρα η αναζήτηση στο επίπεδο της θεωρίας
και της πολιτικής.
Ελπίζουμε σε δράσεις και συμμαχίες που θα δίνουν δύναμη στις
αριστερές μεταρρυθμιστικές πολιτικές.
Ελπίζουμε σε μια Αριστερά, δίπλα στον εργαζόμενο λαό, που θα
παλεύει για την αλλαγή του κόσμου που ζούμε έξω από ουτοπίες και ιδεαλισμούς.
Είμαστε ρεαλιστές, ζητάμε το δυνατό.
Οι ανανεωτικοί το μόνο που μπορούσαν να κάνουν και αυτό προσπάθησαν ήταν να διασπάσουν τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημιούργημα των οικονομικά ισχυρών στην προσπάθεια εμφάνισης προφιλ πλουραλισμού , ποτέ δεν αντιστάθηκαν σε κυρίαρχες πολιτικές της οικονομικής ελίτ, αλλά πάντα πρωταγωνίστησαν από τις οικουμενικές μέχρι τα γεύματα του Κύρκου.
Η κατάρρευση του πολιτικού σκηνικού, μιας και υπάρχει αδυναμία να κυβερνούν τα κόμματα όπως κυβερνούσαν μέχρι τώρα, επέβαλαν την διάσπαση του ΣΥΝ ώστε να υπάρχει και αριστερός μαιντανός στην επόμενη κυβέρνηση που θα υποστηρίξει τους οικονομικά ισχυρούς.
Οι ανανεωτικοί είναι ανύπαρκτοι στην κοινωνία, δεν έχουν την δυνατότητα να συγκροτήσουν ούτε πολιτικό κόμμα ούτε τίποτα, θα χρησιμοποιηθούν απλά για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών δίνοντας αριστερό άλλοθι στην επόμενη διαπλεκόμενη κυβέρνηση συνεργασίας.
To KKE και το ΚΚΕ εσ με κοινή μήτρα το σταλινισμό που τους μεγάλωσε, κάποια στιγμή χώρισαν τα τσανάκια τους. ΑΠό τότε αναπτύχθηκαν δύο διαφορετικές ιδεολογίες στο χώρο της αριστεράς με τις όποιες στρεβλώσεις και παλινωδίες. Ο ΣΥΝ προσπάθησε να υπερβεί τη βασική αντίθεση. Δεν τα κατάφερε. Καμιά από τις δύο ομάδες-ιδεολογίες δεν θέλησε να μπει στο μύθο της άλλης, να γίνει όσμωση. Η μη πολιτική ένωση δεν επέτρεψε τη παραγωγή νέων πραγμάτων. Ο ΣΥΝ άγεται και φέρεται από τα πάθη των ηγετικών ομάδων του. Η διάσπαση αν τελικά ολοκληρωθεί θα σημάνει διεργασίες και ανακατατάξεις. Η ΑΠ με σαφή ρεφορμιστικά χαρακτηριστικά και χωρίς παγιωμένες θέσεις έχει τη μεγάλη ευκαιρία να αναζητήσει νέους δρόμους, αρκεί να προσελκύσει τα παλιά μέλη, τη νεολαία και τους οικολόγους. Να ξανάρθει το εναλλακτικό στην Αριστερά. Το ροζ, το φούξια, το κάτι άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ΑΡ ολόκληρο ή διασπασμένο φοβάμαι ότι θα γυρίσει και επίσημα στο Λενινισμό, δηλαδή στο τέλος.
Όσο η κρίση βαθαίνει η δογματική αριστερά θα απομονώνεται και το χώρο της θα καταλαμβάνει ο αντιεξουσιαστικός χώρος. Αυτό τόχει καταλάβει ο Αλέκος και κάνει εκκλήσεις προς τα κει. Θα δούμε.
Ένα σχόλιο που έκανα στην Αριστερή Στρουθοκάμηλο.
Ανώνυμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορείς να το σκέφτεσαι και έτσι, συνομοσιολογικά. Είναι η παλιά λογική του ΚΚΕ. Διαφωνούμε. ¨οσο αφορά την κοινωνία μάλλον αντίθετα είναι. 5 βουλευτές έβγαζε με το 20% του κόμματος. ΘΑ μου πεις ότι η αστική τάξη τους πατρονάριζε κλπ. Δεν βγάζουμε άκρη.
Φίλε Leo μου αρέσει πολύ η ... εν συντομία ιστορική αναδρομη της ΑΠ, γι αυτό και την αναρτώ ζητώντας εκ των υστέρων την άδεια σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή