Οι δημοτικοί άρχοντες, ο Καλλικράτης και η οργάνωση των πολιτών

Σε αργία τέθηκε ο Δήμαρχος της Ζαχάρως κ. Πανταζής Χρονόπουλος ……

Καιρός ήτανε, ένας άλλος δήμαρχος στην Ιθάκη, συνελήφθη ως υπαίτιος της πυρκαγιάς που ξέσπασε στο νησί από παράνομη χωματερή του δήμου του. Ο επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης, όργανο βέβαια του κεφαλαίου, ανακαλύπτει και πάλι, ότι οι δήμοι είναι εστίες μεγάλης διαφθοράς. Επιτέλους από κάπου πρέπει να αρχίσει το ξήλωμα, η υπόθεση έχει παραγίνει.

Τα παραμάγαζα των κομμάτων και οι συνεργασίες τους με όλα τα είδη διαπλεκόμενων τοπικών παραγόντων, στην Ελλάδα, βαφτίζονται κίνημα τοπικής αυτοδιοίκησης. Αρθρογράφοι ερυθρού χρώματος προσπαθούν να μας πείσουν πόσο σημαντικό είναι για τον πολίτη να ανατραπεί, ο Καλλικράτης, ο Κορτζίδης πήγε να πεθάνει γιατί του καταργούνε το Δήμο, η Αριστερά προβληματίζεται σοβαρά, αν απλώς θα κάνει κάθοδο καταγραφής στις Δημοτικές εκλογές ή θα κάνει ευρύτερες συμμαχίες που θα βοηθήσουν τις τοπικές κοινωνίες να….. Και λοιπόν; Να κάνουν τι, οι τοπικές κοινωνίες μέσα από τις εκλογές; Την ανατροπή; Τι να ανατρέψουν δηλαδή; Τον ξεχειλισμένο κάδο με σκουπίδια; Τις ρώτησε ποτέ κανείς, μετά την εκλογή βεβαίως, τι λένε για το ένα ή για το άλλο; Βλέπουν πουθενά δήμαρχο, συμβούλους, πραγματικά έργα, ωφέλεια; Τις νοιάζει ποιος εκλέγεται ή μήπως ρωτάνε πόσα μύρια δανείζεται ο Δήμος και γιατί, ή  που πάνε τα ανταποδοτικά τέλη που πληρώνει; Ποια αίγλη έχει ο Δήμαρχος ρε σύντροφοι; Το ότι τον προσφωνούν πρώτο στην εκδήλωση του 2^ου Δημοτικού σχολίου που πάει με την κυρία του να μαζέψει ψηφαλάκια; Ή μήπως γιατί τον χειροκροτούν τα ΚΑΠΗ όταν ανοίγει τις πολιτιστικές τους εκδηλώσεις με τραγούδια του Αττίκ και Σοφίας Βέμπο. Να τελειώνουμε με τους τύπους. Αν θέλει η Αριστερά αυτοδιοίκηση ας την φτιάξει μόνη της, στις γειτονιές και στις πλατείες. Ας φτιάξει αυτόνομα δημοτικά συμβούλια και λαϊκές συνελεύσεις, ας δράσει από τα κάτω με συγκεκριμένους στόχους και πρόγραμμα σε κάθε Δήμο. Aς αποκλείσει τα δημαρχεία μέχρι να ποτιστούν τα ξερά παρτέρια, μέχρι να φτιαχτούν οι παιδικές χαρές, μέχρι να ξεβρωμίσει η πόλη τους, μέχρι να φτιαχτεί ταμείο αλληλοβοήθειας για τους εξαθλιωμένους μετανάστες, μέχρι να γίνει κάτι με τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας υψηλής ενέργειας, μέχρι να δοθεί ένα χέρι βοήθειας στα πρεζάκια που, waiting for the man, στην απόμερη πλατεία, μέχρι οι πεζόδρομοι να γίνουν πεζόδρομοι και όχι πάρκινγκ και ταβέρνες, μέχρι… Και αν και τότε δεν γίνει τίποτα να σηκώσουν τα μανίκια και να αναλάβουν οι πολίτες να τα κάνουν όλα αυτά με τα χέρια τους, γιατί είναι η ζωή τους και δεν την χαρίζουν σε κανένα σύστημα δήθεν δημοκρατίας και αυτοδιοίκησης.  Αλλά αυτές οι δράσεις θέλουν πολιτική βούληση, κόσμο, δουλειά και ανοιχτά μυαλά και αυτά μας λείπουν τώρα τελευταία. Η αριστερά νοιάζεται πως θα οργανώσει τα κόμματά της, όχι το πώς θα παρέμβει ουσιαστικά και πολιτικά στην κοινωνία της. Και λόγια μόνο λόγια για κινήματα και τοπικές συλλογικότητες.

Από τοπική εφημερίδα, που κάνει λεζάντα σε αριστερό δήμαρχο ενός μέσου δήμου της Αθήνας, σας μεταφέρω κάποια στοιχεία για να δούμε τι παίζει στο χώρο της Τ.Α. Την ώρα που μας κόβουν τους μισθούς, τις συντάξεις και τα επιδόματα, στους Δήμους γίνονται παρτάκια τρελά με νόμιμα λεφτά. Για τα άλλα τα μαύρα, που λέει ο επιθεωρητής, εγώ δεν ξέρω τίποτα.

Οι μισθοί δημάρχων και νομαρχών κυμαίνονται από 20000^Ε έως 80000^Ε το χρόνο. Σε ένα μεσαίο δήμο (από 50000-100000 κατοίκων) είναι 3800^Ε το μήνα, αφορολόγητα. Πολλοί αν θέλουν παίρνουν και 2^ο μισθό αυτό του προέδρου της δημοτικής επιχείρησης ( έργο της κυβέρνησης Καραμανλή, το γνωστό κόκαλο στους παρακατιανούς της εξουσίας).

Ας δούμε όμως τι έπαιρναν οι αποκάτω, που συνήθως δεν κάνουν και τίποτα.

1^ος αντιδήμαρχος 31500 Ευρώ

2^ος αντιδήμαρχος 31500Ε

Πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου 25200Ε

Πρόεδρος δημοτικής επιχείρησης 63000Ε ( είναι συνήθως ο Δήμαρχος για να τα παίρνει διπλά)

Αντιπρόεδρος δημοτικής επιχείρησης 31500Ε

4 πρόεδροι ΝΠΔΔ 75600 ( και οι 4 μαζί)

4 αντιπρόεδροι ΝΠΔΔ 37800Ε (και οι 4 μαζί)

Επίσης για το Δήμαρχο παίζει αυτοκίνητο, οδηγός, και κινητά, όλα αυτά νόμιμα για να μην παρεξηγηθούμε. (Με τον Καλλικράτη βέβαια όλα αυτά μειώνονται, καταργείται ο διπλός μισθός του Δημάρχου, οι μισθοί φορολογούνται όπως των άλλων πολιτών κλπ)

Καθόλου άσχημα. Στο μεταξύ αν πας στο Δήμο και ψάξεις για κανέναν από τους άρχοντες, δια υπόθεσή σου, δύσκολα θα τους βρεις τις δύσκολες ώρες και αν τους βρεις είναι απασχολημένοι ή έχουν σύσκεψη, δηλαδή απολαμβάνουν την παγωμένη φραπεδιά τους.

Κάποιοι μάλιστα αρνούνται να εισπράξουν τα λεφτά αυτά  και είναι προς τιμήν τους γιατί όλοι δεν είναι ίδιοι βέβαια ( π.χ στο Δήμο της Νέας Φιλαδέλφειας με δήμαρχο τον Α. Κόντο). Αλλά η άρνηση, που προβάλλεται και ως φιλοτιμία, δείχνει πόσο τσάμπα είναι αυτά τα μεροκάματα, που το πελατειακό κράτος φρόντισε να θεσπίσει για να ενσωματώσει στην πράξη τις όποιες εστίες αντίστασης στην κεντρική εξουσία.

Από το 81 και μετά φάνηκε ότι πολύ χρήμα θα εισρεύσει από την Ευρώπη για την περιφερειακή ανάπτυξη. Δεν έπρεπε να πάει χαμένο και δεν πήγε. Το άθλημα της διαφθοράς δεν χρειάζεται μόνο τη super league. Αυτή είναι για μεγάλες ομάδες που παίζουν στους εξοπλισμούς, στα μεγάλα δημόσια έργα, τις τηλεπικοινωνίες, τα νοσοκομεία, τις μεταφορές. Χρειάζεται και το περιφερειακό πρωτάθλημα, στις συνοικίες και τα χωριά για να παίζει και η μαρίδα. Εκεί θα μάθουν τα πρώτα τους βήματα οι νεοσσοί της πολιτικής και τα ταλέντα θα ανέβουν κατηγορία. Εκεί θα κολλήσουν τα τελευταία τους ένσημα απόμαχοι και αποτυχημένοι. Και τι πρέπει να κάνουμε για να έχουν όλα αυτά την λαϊκή αποδοχή; Να τα επενδύσουμε με δημοκρατία, συμμετοχή, ανατροπή, παρέμβαση, πολιτισμό κλείνοντας ελαφρά το μάτι στην Αριστερά. Αυτή βέβαια είναι έτοιμη από καιρό να φάει την τρίπλα και το τοπικό πρωτάθλημα αρχίζει.

Οι Δήμοι μαζεύουν ίσως τα σκουπίδια, και βγάζουν και τη σκούπα στους κεντρικούς δρόμους. Για καθαριότητα ούτε λόγος, συνθήκες τριτοκοσμικές, το ζούμε. Ο δημότης δεν εισπράττει τίποτα άλλο. Μάλιστα τα απορριμματοφόρα, επειδή είναι παλιά και για απόσυρση, αφήνουν σε κάθε στάση τους ένα δύσοσμο ζουμάκι, που όλοι έχετε μυρίσει φαντάζομαι. Οι κάδοι ζέχνουν, όταν υπάρχουν και έχουν καπάκι. Τα μπάζα από τις γωνίες μαζεύονται μετά από τηλέφωνα και μπινελίκια. Κάτι ψόφια δεντράκια, και «χώροι πρασίνου» έχουν γίνει κίτρινοι, δεν ποτίζονται ούτε περιποιούνται ποτέ, παρά μόνο αν είναι στη μόστρα και πλησιάζουν εκλογές. Οι δρόμοι χάλια, επισκευάζονται το χειμώνα όταν απαγορεύεται να στρωθεί πίσσα λόγω χαμηλών θερμοκρασιών, αλλά τότε είναι χαμηλό το κόστος και τους συμφέρει. Γι’ αυτό γρήγορα ξανανοίγουν. Η δημοτική αστυνομία είναι απούσα από τις πιάτσες των δήμων που η κυκλοφοριακή συμφόρηση είναι χειρότερη από αυτήν της Κηφισίας. Γιατί; Για να μη δυσαρεστηθούν οι πολίτες που αράζουν τα αμαξάκια τους παράνομα, μπροστά από τις τράπεζες και τις καφετέριες, αλλά ούτε και οι ιδιοκτήτες τους. Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί λείπουν για να δουλεύουν οι ιδιωτικοί. Παίρνουν όμως την πίεση στους γέρους στα ΚΑΠΗ και μαζί και τη ψήφο τους.

Ο περίφημος δημόσιος χώρος που όλοι καταγγέλλουν την έλλειψή του δεν ήταν σε άλλο πλανήτη, στους δήμους και τις περιφέρειες ήταν και έγινε τσιμέντο. Και σ΄ αυτό η Τ.Α έχει τις ευθύνες της, γιατί δεν τον προφύλαξε αλλά και γιατί σε πολλές περιπτώσεις όταν της δόθηκε τον κατάστρεψε. Έσπειρε παντού δημοτικά κτήρια και υπηρεσίες, εκκλησίες, γήπεδα, καφετέριες. Εξαιρούνται βέβαια προσπάθειες Δήμων που πραγματικά απέσπασαν από το Δημόσιο μεγάλους χώρους (π.χ παλιούς στρατώνες κλπ) και τους αξιοποίησαν θετικά και προς όφελος των δημοτών, χωρίς βέβαια να τους χτίσουν.

Όμως, κάθε 4 χρόνια η κεντρική πλατεία κάθε δήμου θα πάθει αυτό που λέμε «ανάπλαση». Τα κίτρινα τουβλάκια θα γίνουν κόκκινα, τα παραδοσιακά φωτιστικά θα γίνουν μοντέρνα και αντίστροφα, τα ξύλινα παγκάκια, μεταλλικά και τανάπαλιν, και δώσε και μένα μπάρμπα. Ένας χορός μικρών πακέτων με μικρές κατασκευαστικές αλλά χωρίς κοινωνικό όφελος, αφού όλα αυτά είτε δεν χρειάζονται, είτε φτιάχνονται στο πόδι, είναι φτηνιάρικα, γρήγορα απαξιώνονται και χαλάνε. Μετά έρχεται η ανάπλαση.

Για παιδικούς σταθμούς, ούτε λόγος, δεν υπάρχουν πιστώσεις. Αν δεν πας το Μάη να κάνεις αίτηση, το Σεπτέμβρη μετράς τα χρήματά σου και πας στον ιδιωτικό. Αν έχεις βέβαια άκρη στο Δήμο, η θέση βρίσκεται. Ο δημοτικός σταθμός σχολάει στις 12 το μεσημέρι, δηλαδή πρέπει να ζει η μάνα σου για να παίρνει το παιδί σου.

Η συντήρηση των σχολείων, δύσκολη ελλειματική, δεν υπάρχει λέπι. Τα δημαρχεία όμως είναι λουξ, με όλα τα κομφόρ.

Την Πρωτομαγιά και τις Απόκριες όμως θα φέρουμε μπουζούκια και Βραζιλιάνες να σας φύγει το μάτι.

Μόλις όλα κατασκευαστούν και απορροφηθούν οι πιστώσεις του Χ προγράμματος, εγκαταλείπονται στην τύχη τους. Γιατί; Α, δεν υπάρχουν χρήματα και προσωπικό για να τα συντηρήσουν. Προσλαμβάνονται βέβαια σωρηδόν ημέτεροι ως εργάτες και τεχνίτες αλλά γρήγορα μπαίνουν στα γραφεία, όπου δεν έχουν καρέκλες να κάτσουν και κουράζονται όρθιοι. Όταν πας να πάρεις εκείνο το πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης, ένας σου βλέπει την ταυτότητα, άλλος πατάει τα πλήκτρα στο PC, o  τρίτος το φέρνει από τον printer, ο τέταρτος το υπογράφει και σε στέλνει και σε πέμπτο για το πρωτόκολλο. Όλα αυτά αν τους βρεις εκεί και δεν την έχουν  κάνει. Α, και όλα αυτά ανάμεσα από φραπεδιά και μπουγάτσα αχνιστή να παίζει στα γραφεία για τη λιγούρα.

Στο Δήμο όλοι είμαστε μια παρέα, μια παρέα που περνάει καλά. Να μην περάσει ο Καλλικράτης και μειωθούν οι μισθοί των δημοτικών αρχόντων σε λογικά επίπεδα. Να μην περάσει ο Καλλικράτης και  γίνουν οι Δήμοι μεγάλοι και απρόσωποι και εφαρμοστεί κατά λάθος κανένας νόμος, γιατί νόμος είναι το δίκιο του καθένα τοπικού παράγοντα. Να μην περάσει ο Καλλικράτης γιατί μειώνει τους Δημάρχους, τους Δημοτικούς συμβούλους και τους Δημοτικούς υπαλλήλους από την ωφέλιμη δράση των οποίων η περιφέρεια της Ελλάδας έγινε υπόδειγμα οργάνωσης και ονειρεμένος τόπος να ζεις. Να μην περάσει ο Καλλικράτης που μειώνει τις αναπτυξιακές εταιρίες των Δήμων από 6000 σε 2000 και ξεμείνουμε από ανάπτυξη και τι θα κάνουμε.

Όχι βέβαια πως ο Καλλικράτης θα αλλάξει τίποτα σημαντικό προς το συμφέρον του πολίτη. Απλά φαίνεται ότι μαζεύει λίγο τη σπατάλη και την εξαχρείωση, ότι πάει να οργανώσει ορθολογικά, αν και φοβάμαι πως ήδη έχουν βρεθεί παράθυρα από τους ενδιαφερόμενους ώστε το party να συνεχιστεί. Σε λίγα χρόνια ένας νέος νόμος με άλλο βαρύγδουπο όνομα θα έρθει να διορθώσει τον Καλλικράτη και έπεται συνέχεια.

Θα μπορούσε ο καθένας να πει δεκάδες ιστορίες με Δήμους και με φίδια. Οι Δήμοι και όχι οι δήμοι των πολιτών, τέκνα της νόθας πολιτικοποίησης της μεταπολίτευσης, ρουφάνε και αυτοί το αίμα και το οξυγόνο του πολίτη στο μέτρο που τους αναλογεί. Η έρμη η Αριστερά δεν έχει κανένα λόγο να μην αντιπαλεύει επίσημα και υπεύθυνα αυτές τις εστίες πολιτικού αμοραλισμού, σπατάλης δημόσιου χρήματος, επαγγελματικής ανευθυνότητας, και κατασυκοφάντησης κάθε έννοιας δημοκρατίας και αυτοδιοίκησης. Και όμως, συμμετέχοντας και αυτή άκριτα στο πανηγύρι των εκλογών κάθε 4 χρόνια, διεκδικεί το κόκαλο από το τραπέζι των αρχόντων. Κάποιο δήμαρχο, κάποιους έμμισθούς συμβούλους, μια πολιτική προβολή τη νύχτα των αποτελεσμάτων, μια συμμαχία με τους ισχυρούς και άλλα τέτοια λίγα και μίζερα, που πολιτικά δεν της αφήνουν κανένα κέρδος, αντιθέτως τη συκοφαντούν. Η αριστεροσύνη της εξαντλείται σε κάτι πύρινους δεκάρικους για λαϊκές συμμετοχές και κύτταρα δημοκρατίας και άλλα τέτοια φθαρμένα και τελειωμένα. Μπροστά σ’ αυτήν την υποκρισία οι κινήσεις αυτοδιαχείρησης όπως στα Πετράλωνα, στο Χαλάνδρι, στα Εξάρχεια και στην Πατησίων φαντάζουν και είναι τόσο απελευθερωτικά, τόσο δικά μας. Μπορεί κάποιες να είναι κινήσεις αναρχικών και «φρικιών». Και λοιπόν; Σημασία έχει να σωθεί ο δημόσιος χώρος και στη μάχη αυτή όσοι τον υποστηρίζουν είναι σύμμαχοι. Μπορούν να γίνουν και γίνονται κινήσεις «νοικοκυραίων» παράλληλα και σε συμμαχία με κάθε συλλογικότητα που αντιστέκεται στον εκβαρβαρισμό της δημόσιας ζωής, στην έκπτωση των αξιών και στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος.

Νομίζω ότι είναι μάταιο να επιζητούμε από τη Τ.Α, όπως είναι σήμερα δομημένη, να φροντίσει την πόλη. Οι καλύτερες προθέσεις των δημοτικών σχηματισμών (αν υπάρχουν) θα σκοντάψουν σε χίλια δυο εμπόδια και συμφέροντα, θα ακυρωθούν στην πράξη.

Η μόνη ελπίδα είναι η οργάνωση των πολιτών. Είτε για να πιέσουν σοβαρά και επίμονα την δημοτική αρχή να πράξει τα δέοντα, είτε για να πράξουν οι ίδιοι οι πολίτες αυτό που πρέπει να γίνει, έξω από αρχές και εξουσίες. Η αυτοοργάνωση πρέπει να είναι μέσα στην ατζέντα της Αριστεράς. Αρκεί να βρει χώρο ανάμεσα από τη στείρα καταγγελία ή τον καθωσπρεπισμό.