Συνεταιρισμοί: Αντίδοτο στην κρίση

“...Πριν από 2 χρόνια περίπου μια ομάδα νέων ανθρώπων άνεργων και επισφαλώς εργαζομένων αποφάσισε να μη σπαταλήσει το χρόνο της στις αγγελίες εύρεσης εργασίας και να φτιάξει το δικό της «παγκάκι» . Το Παγκάκι είναι ένα συμπαθητικό σύγχρονο καφενεδάκι στο Κουκάκι που συνεργάζεται με μικρούς παραγωγούς και προσφέρει καφέδες και μεζέδες σε τιμές παλιού καφενείου.”

“…..Όταν πριν από μερικούς μήνες η ιδιοκτησία της τοπικής εφημερίδας Αιολικά Νέα αποφάσισε αιφνιδιαστικά να βάλει λουκέτο στην επιχείρηση, οι 12 εργαζόμενοι της αποφάνθηκαν ότι δεν τους αρέσει ο δρόμος και προτιμούν τα γραφεία τους. Έτσι, προχώρησαν στην επανέκδοση του φύλλου με την επωνυμία «Τα Νέα της Λέσβου» στη βάση μιας συμφωνίας για ισοκατανομή των κερδών.”

H Μαρία Λουκά έχει το αντίδοτο στην οικονομική κρίση και μας το παρουσιάζει. Ένα ενδιαφέρον άρθρο για τη μικρή και ομαδική επιχειρηματικότητα, τους συνεταιρισμούς, τις εργατικές κολλεκτίβες, τη συνεργασία και την αδελφοσύνη των ανθρώπων. Οι συνεταιρισμοί δεν είναι αντίδοτο μόνο στην οικονομική αλλά και στην πολιτιστική κρίση. Η κουλτούρα του συνεργατισμού είναι κάτι που λείπει από τη ζωή μας. Αν αρχίσει να αναπτύσσεται θα βοηθήσει την ανάπτυξη πραγματικών κινημάτων από τα κάτω, στοιχείο απαραίτητο κάθε μεταρρυθμιστικής και επαναστατικής διαδικασίας.

Από το πολύ ενδιαφέρον portal Αformi 

Συνεταιρισμοί: Αντίδοτο στην κρίση 

Tης Μαρίας Λούκα.

Multiple choice: Ξεκινάς ένα πρωινό να πάς στη δουλειά σου και φτάνοντας έξω από την επιχείρηση βλέπεις μια ταμπέλα που γράφει «Κλειστό λόγω πτώχευσης» – ένα από τα 175.000 λουκέτα που προβλέπει το ΙΜΕ/ΓΣΕΒΕΕ για το 2011 – τι κάνεις;

α) Παθαίνεις κατάθλιψη (δε σε παίρνει 75 ευρώ το 45λεπτο πάει η ψυχανάλυση και οι δημόσιες δομές ψυχικής υγείας καταρρέουν)

β) Στήνεσαι κι εσύ στο τελευταίο hot spot της πόλης, τα γραφεία του ΟΑΕΔ και γίνεσαι μια υποδιαστολή στο 14,6% του δείκτη ανεργίας , σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2011.

γ) Σκέφτεσαι τη μητέρα σου να σε ξυπνάει μ’ ένα ποτήρι γάλα το πρωί και αποφασίζεις να πας στην Ολλανδία να μαζέψεις φράουλες (μια λεπτομέρεια: δεν είναι η εποχή τους)

δ) Τίποτα από τα παραπάνω. Αφού τόσο καιρό με τα αφεντικά δεν είδες άσπρη μέρα, μήπως ήρθε η ώρα να γίνεις κι εσύ αφεντικό; Για την ακρίβεια να βρεις κι άλλους 10 σε αντίστοιχη κατάσταση και να γίνεται όλοι μαζί «αφεντικά», να φτιάξετε δηλαδή ένα συνεταιρισμό (αυτή είναι η σωστή απάντηση)

Στην Ελλάδα του Μνημονίου οι επιλογές που ανοίγονται είναι περιορισμένες και παρουσιάζονται ως μονόδρομοι που στο τέλος της διαδρομής οδηγούν στην εξαθλίωση και την απαξίωση. Αν υπάρχει όμως ένας τρόπος «να κάνουμε την κρίση ευκαιρία», αυτός μάλλον προϋποθέτει τη χάραξη μιας άλλης διαδρομής που θα ανακαλύπτει ή θα επαναοικειοποιεί μορφές οργάνωσης της παραγωγής, της κατανάλωσης και της εργασίας, που θα φέρουν στο dna τους τα χαρακτηριστικά της αλληλεγγύης και της συλλογικότητας. Οι συνεταιρισμοί που μετρούν πάνω από έναν αιώνα ζωής σε διεθνή κλίμακα αποτελούν τέτοιες μορφές και μάλλον είναι ώρα να ξαναστοχαστούμε πάνω στη χρησιμότητα τους.

Σύμφωνα με τη διατύπωση που προέκυψε από το παγκόσμιο συνέδριο της Διεθνούς Συνεταιριστικής Ένωσης στο Μάντσεστερ το 1995, ως συνεταιρισμός νοείται μια αυτόνομη ένωση προσώπων, που συγκροτείται εθελοντικά για την αντιμετώπιση των κοινών οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών αναγκών και επιδιώξεων τους δια μέσου μιας συνιδιόκτητης και δημοκρατικά διοικούμενης επιχείρησης. Στο ίδιο συνέδριο αποκρυσταλλώθηκαν και οι επτά βασικές αρχές που διέπουν μια συνεταιριστική λειτουργία. Συγκεκριμένα είναι η εθελοντική και ελεύθερη συμμετοχή, η δημοκρατική διοίκηση εκ μέρους των μελών, η οικονομική συμμετοχή των μελών, η αυτονομία και ανεξαρτησία, η εκπαίδευση και πληροφόρηση, η συνεργασία μεταξύ των συνεταιρισμών και το ενδιαφέρον για την κοινότητα.

Η συνέχεια στην aformi