Escape from Athens

του Θανάση Τσουμαλάκου  

Είναι η εποχή της «μεγάλης» απεργίας της ΠΟΕ-ΟΤΑ.

Τα σκουπίδια ξεχειλίζουν στους δρόμους, σωροί από χαρτόκουτα και ταινίες σέρνονται από τον βοριά και χαλασμένα καφάσια από φρούτα, λαχανικά και τρόφιμα μυρίζουν παντού, όλα σημάδια από την ευημερία που χάθηκε.

Η κρίση, βλέπεις, δεν είναι πια «εφεύρημα των αγορών», όπως περισπούδαστα  διαλαλούσαν, μέχρι πρόσφατα, ανερχόμενοι πολιτικοί ταγοί και δημοσιογράφοι αδηφάγοι πρωταθλητές της κρατικής διαφήμισης.

Πλαστικές σακούλες κρέμονται από κλαδιά δέντρων, σαν θριαμβευτική υπενθύμιση της χαμένης κατανάλωσης, αλλά και μιας ερημωμένης πόλης. Οι lifestyle εικόνες μοιάζουν σαν καλά φυλασσόμενα πολύτιμα πετράδια του παρελθόντος.  

Μοιάζει τίποτα να μην είναι δικό μας.

Μετανάστες περιφέρονται σε άθλια ξενοδοχεία στο κέντρο, ή στις φουτουριστικές πια γειτονιές, του Αγίου Παντελεήμονα, της Κυψέλης και των Δυτικών προαστίων, θαρρείς βγαλμένες από την «Απόδραση από τη Ν. Υόρκη» του Κάρπεντερ. Κάτι σαν την ζώνη του λυκόφωτος ή  την άβυσσο, η Αθήνα φυλακή υψίστης ασφαλείας, μένει να πέσει το αεροπλάνο της τρόικας και να αιχμαλωτιστούν οι επιβάτες του.

Το ανύπαρκτο κράτος χτυπιέται από το δάσος του Σέργουντ,  των Ρομπέν Τράγκα και Φωτόπουλου (ποιός θα κάνει τον Σνέηκ Πλίσκεν να σώσει τους τροικανούς, άραγε;).

Την ίδια στιγμή μοιράζονται μυστικά κονδύλια, ποια μαφία εγκατέλειψε ποτέ την δράση της (και τα κέρδη) με δική της πρωτοβουλία;

Η εικόνα μας είναι μία δύσκολη εικόνα. Μία εικόνα που γέρνει.

Είναι η εποχή της «μεγάλης» απεργίας της ΠΟΕ-ΟΤΑ.  .

Μία εποχή για ωραίες φωτογραφίες…..