Η ομιλία του Γεράσιμου Γεωργάτου στην έκτακτη ΚΕ της ΔΗΜΑΡ (7/11/11)

Γεράσιμος Γεωργάτος

Οι ελιγμοί και οι αντιφάσεις στην εκφορά του πολιτικού λόγου είναι πιο ανεκτές σε περιόδους κανονικότητας. Όμως σήμερα δεν είμαστε σε μια τέτοια. Όταν μια κρίση εντείνεται, εντείνεται και η απαίτηση για ξεκάθαρες απαντήσεις.

Θεωρούμε λοιπόν θετική ή όχι την εξέλιξη για το μεταβατικό πολιτικό σχήμα από τα δύο μόνο, δυστυχώς, μεγάλα κόμματα; Θα πρέπει να τη χαιρετίσουμε ως θετική και όχι ως «κυβέρνηση μαύρου μετώπου» ή «κυβέρνηση του δικομματισμού» ή απλώς «κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ». Γιατί μόνο αυτά ακούστηκαν από τα κόμματα της αριστεράς.

Για το ίδιο το γεγονός ως ένα ελάχιστο πρώτο βήμα για να υπερβούμε επιτέλους μια πολιτική κουλτούρα που προτάσσει τις περισσότερες φορές το στενό κομματικό και προσωπικό συμφέρον από το γενικό, δεν ακούστηκε κανένα σχόλιο.

Το συγκεκριμένο βήμα όμως συνδέεται και με την εξασφάλιση της 6^ης δόσης και την υπογραφή της δανειακής σύμβασης που είναι πολύ μεγαλύτερης σημασίας ζήτημα.

Γι` αυτό η ΔΗΜΑΡ πρέπει να στηρίξει με ψήφο ανοχής το εγχείρημα της συνεννόησης χωρίς πολλά εφόσον, αστερίσκους και υποσημειώσεις επιδεικνύοντας θετική καταρχήν στάση. Στο ζήτημα όμως της δανειακής σύμβασης πρέπει να είμαστε ακόμα πιο ξεκάθαροι και ανεπιφύλακτα υπέρ της υπογραφής της.

Είναι αδιανόητο για τη δική μας αριστερά να ισχυρίζεται ότι έχουμε ανάγκη τους πόρους των εταίρων μας, αλλά θα την καταψηφίσουμε. Είναι αδιανόητο για τη δική μας αριστερά να λέει δώστε μας τα χρήματα, αλλά εμείς μόνο θα σας καταγγέλλουμε. Και είναι αδιανόητο όχι μόνο γιατί έχουμε ανάγκη τις ευρωπαϊκές χρηματοροές για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, αλλά γιατί είναι και ο μοναδικός τρόπος για να παραμείνουμε εντός ευρωπαϊκού πλαισίου, εκτός αν έπαψε να μας ενδιαφέρει.

Η συγκεκριμένη συγκυρία διαφέρει από την εποχή του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου. Σήμερα η έξοδος από την Ευρώπη και την ευρωζώνη δεν αποτελεί απλά θεωρητικό ενδεχόμενο. Δυστυχώς, το ΝΑΙ ή ΟΧΙ στη δανειακή σύμβαση, ταυτίζεται σήμερα με το ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην Ευρώπη.

Συμφωνούμε με αυτό το ευρωπαϊκό πλαίσιο; Ασφαλώς και κατηγορηματικά όχι και αγωνιζόμαστε να το αλλάξουμε. Πρόκειται για ένα ακραία συντηρητικό και νεοφιλελεύθερο πλαίσιο άσκησης πολιτικής, που, αν συνεχιστεί, θα συμπιέσει ακόμα περισσότερο τους λαούς της Ευρώπης και μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε διάλυση την ίδια την Ένωση. Μόνο που αυτό το πλαίσιο δεν το καθορίζουμε εμείς, αλλά η πλειοψηφία των 24 συντηρητικών από τις 27 κυβερνήσεις της Ένωσης.

Συμφωνούμε με τα μέτρα της ασφυκτικής λιτότητας που επιβάλλονται στη χώρα μας; Ασφαλώς και κατηγορηματικά όχι και αγωνιζόμαστε να τα ανατρέψουμε. Ως ΔΗΜΑΡ έχουμε καταθέσει σειρά προτάσεων για τη δίκαιη κατανομή των βαρών, για την αντιστροφή της ύφεσης και την αποφυγή της χρεοκοπίας.

Όμως μέχρι να μεταστραφεί το ευρωπαϊκό πλαίσιο άσκησης πολιτικής, και να τεθούν ρυθμίσεις στο χρηματοπιστωτικό σύμπλεγμα, να προχωρήσει η κοινή οικονομική διακυβέρνηση με ευρωομόλογο, ενισχυμένο ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, με αλληλέγγυα διακρατική αντιμετώπιση του χρέους, ανάπτυξη και τόνωση της ζήτησης, που θα επιτρέψουν και στη χώρα μας να αντιμετωπίσει καλύτερα την ύφεση και τη λιτότητα, εμείς τι θα κάνουμε; Θα πούμε όχι στη δανειακή σύμβαση που σημαίνει αποχωρώ και αναχωρώ για τη δραχμή και επιστρέφω όταν η Ευρώπη θα έχει αλλάξει προς προοδευτικότερες και πιο αλληλέγγυες κατευθύνσεις;

Θα συνταχθούμε δηλαδή εμμέσως πλην σαφώς με τις δυνάμεις του αριστερού λαϊκισμού, του απροκάλυπτου ή συγκαλυμμένου   αντιευρωπαϊσμού που αδιαφορούν για την τύχη της χώρας; Γιατί το να λες τι πρέπει να κάνει και πώς πρέπει να είναι η Ευρώπη, δεν σημαίνει αυτόματα και αταλάντευτο ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Και ο ΣΥΡΙΖΑ λέει τι πρέπει να κάνει και πώς πρέπει να είναι η Ευρώπη. Η μόνη διαφορά μας με την αριστερά της ανευθυνότητας δεν μπορεί να είναι μόνο η θετική ανταπόκριση αν κληθούμε για διάλογο στο προεδρικό μέγαρο ή ότι δεν πετάμε γιαούρτια. Σημαντικά, αλλά δεν αρκούν.

Τι μας ενδιαφέρει περισσότερο; Η διάσωση μιας μεταφυσικά και φορμαλιστικά συνεπούς αριστερής  ταυτότητας ή η πραγματικότητα της ευθύνης για τη διάσωση της χώρας και των πολιτών της; Να επιλέξουμε την πραγματικότητα της ευθύνης γιατί τότε θα είμαστε και πιο αυθεντική αριστερά που ενδιαφέρεται πραγματικά για τους πιο αδύναμους. Μόνο η αριστερά της συμμετοχής μπορεί να είναι και αριστερά της ανατροπής.

Να τοποθετηθούμε θετικά για τις εξελίξεις στο εσωτερικό μέτωπο και ανεπιφύλακτα για την υπογραφή της δανειακής σύμβασης. Είναι ευκαιρία για να ανοιχτούμε ως αριστερά σε ευρύτερα ακροατήρια, με εμπιστοσύνη και αυτοπεποίθηση σ` αυτό που εκπροσωπούμε, για το καλό των πολιτών και του τόπου.