Έμαθαν ότι ψαχνόμαστε πλάκωσαν και οι δημοσκόποι, του Λεωνίδα Καστανά
Το πολιτικό σύστημα ποντάρει ακριβώς πάνω στις φοβικές διαθέσεις των πολιτών και ελπίζει έτσι να σώσει την παρτίδα. Νομίζω ότι θα τα καταφέρει. Θα μας βυθίσει μαζί του, αλλά με αυτό να κάνει κουμάντο την επόμενη μέρα, στο βυθό.
του Λεωνίδα Καστανά
Το ΠαΣόκ καταρρέει αλλά αυτό δεν φαίνεται να το απασχολεί. Οι
εντός, μάλλον το απολαμβάνουν, ίσως γιατί εξυπηρετούνται έτσι οι προσωπικές τους
στρατηγικές. Ίσως, γιατί είναι ανίκανοι πια να διασωθούν. Η πλήρης απαξίωσή του
από το εκλογικό σώμα, η οργή που βλέπεις στα μάτια φίλων και εχθρών του,
αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις, έστω και ενίοτε τεχνηέντως ενισχυμένη.
Όλοι περιμένουν να τελειώνει η παρούσα κυβέρνηση, για να χιμήξουν στις κάλπες.
Να τελειώνει αφού βέβαια εξασφαλίσει τα αναγκαία δανεικά για να κάνουμε
Χριστούγεννα. Εκεί θα ξεσκίσουν το ΠαΣόκ
που τους πρόδωσε και ειδικότερα την εκσυγχρονιστική του ομάδα. Μετά θα δώσουν
την εντολή στον Αντώνη και την παρέα του να μας «βγάλει» από την κρίση και να
μας βάλει στη νέα εποχή, την εποχή της νέας δραχμής. Οι υπόλοιποι θα δώσουν τη
ψήφο τους στην αντιμνημονιακή και επαναστατική αριστερά για να σιγοντάρει τον
Αντώνη στο δρόμο προς το χάος. Να τον πιέζει ασφυκτικά για να γίνει χειρότερος
από αυτό που σχεδιάζει να είναι.
Όλοι δουλεύουν, σαν
μια σπαρασσόμενη οικογένεια, για περισσότερο και χειρότερο κράτος. Και τα
καταφέρνουν.
Οι δημοσκόποι το κατάλαβαν και κάποιοι από αυτούς το αβαντάρουν.
Φυσάνε αέρα στα πανιά και στα μυαλά της Αριστεράς και της Δεξιάς και τις
προκαλούν να τραβήξουν εδώ και τώρα την πολιτική τους στα άκρα. Να γίνουν
περισσότερο αμετροεπείς και συγκρουσιακές, να υποστείλουν τις φιλοευρωπαϊκές
τους σημαίες, γιατί έτσι θα είναι περισσότερο αρεστές στους ψηφοφόρους τους, θα
αυξήσουν τα ποσοστά τους και θα ενισχύσουν τις θέσεις τους στο πάρτυ της
μεθεπόμενης μέρας. Η δεξιά εμπεδώνει τον ακροδεξιό νατιβισμό της, η αριστερά
κλίνει προς τις πιο κομμουνιστικές παραδόσεις της, η κοινωνία διαγράφει
συντηρητική στροφή προς την ανάδελφη πατρίδα. Η μέρα αποβολής από την Ευρωζώνη
θα γίνει ένα νέο ορόσημο στο εθνικό εορτολόγιο.
Προχτές ένας χυδαίος λαϊκιστής - διασκεδαστής, ο Λαζόπουλος, προσπάθησε να ταυτίσει τον
Κουβέλη με τον Παπανδρέου σε μια προσπάθεια να στοχοποιήσει, πάνω το σώμα της
αριστεράς, μια διαφορετική φωνή, ακριβώς για να προβάλει την ιδεολογική ενότητα
των δύο άκρων. Εθνική υπερηφάνεια και περιχαράκωση,
αντιευρωπαϊσμός και άκρατος κρατισμός. Ένα συντηρητικό μίγμα θανάτου της
σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, ένα όχημα επιστροφής στην βαθιά ανατολή. Και όλα
αυτά μέσα σε κλίμα πολιτικής βίας και ανομίας, που συντηρείται πια σχεδόν από
μόνο του και δίνει, για την Αθήνα τουλάχιστον, την εικόνα μιας νέας Φαλούτζα
των Βαλκανίων.
Είναι σαφής η
προσπάθεια που κάνει μια σημαντική μερίδα της κοινωνίας μας να ενοχοποιήσει
κάθε απόπειρα εκσυγχρονισμού της χώρας. Και αυτό γίνεται εύκολα και ανέξοδα,
χτυπώντας έναν κακό και διχασμένο «εκφραστή της όποιας μεταρρυθμιστικής
προσπάθειας», το ΠαΣόκ του ΓΑΠ. Η πολιτική του ΓΑΠ εξισώνεται με τα δεινά της
ελληνικής κοινωνίας και αυτά με κάθε ιδέα εξορθολογισμού της. Από κοντά και οι επιθέσεις στη χειμαζόμενη, πολιτικά
και πολιτιστικά Ευρώπη των τραπεζιτών, στη γερμανογαλλική κυριαρχία. Όσο θα
προχωράμε προς τις εκλογές το κλίμα αυτό θα εντείνεται ως προανάκρουσμα της
εξόδου μας από την Ευρωζώνη. Οι πραγματικές επιδιώξεις όμως είναι και άλλες.
Είναι, να ακυρωθεί οποιαδήποτε απόπειρα στοιχειωδών αλλαγών στην ελληνική
κοινωνία. Να ακυρωθεί η μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση, να μην ανοίξουν
πραγματικά τα κλειστά επαγγέλματα, να μείνει ως έχει το κράτος σε όγκο και
αποτελεσματικότητα, να συνεχίσουν οι δήμοι να είναι το πιο διεφθαρμένο κομμάτι
της ελληνικής δημόσιας διοίκησης και όλα αυτά μέχρι να προλάβει να πάρει τα
κλειδιά ο Αντώνης.
Η χώρα θα οδηγηθεί
στις επόμενες εκλογές με εξουθενωμένη την κάθε μεταρρυθμιστική πολιτική δύναμη
σε όποιο κόμμα και αν αυτή βρίσκεται. Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα
κάποιων συνομωσιών. Είναι αποτέλεσμα των διαθέσεων της πλειοψηφίας του
ελληνικού λαού που χτες βολεύτηκε, σήμερα φοβάται και για αύριο δεν θέλει
αλλαγές. Που θέλει την Ευρώπη των δόσεων, αλλά όχι τα μνημόνια των υποχρεώσεων.
Που θέλει το δημόσιο να δουλεύει γι’ αυτήν, αλλά όχι αυτή για το δημόσιο συμφέρον.
Η
μόνη οργανωμένη σήμερα μεταρρυθμιστική δύναμη που αντιστέκεται είναι η ΔΗΜΑΡ.
Γι’ αυτό συγκεντρώνει και ένα αξιοπρόσεκτο ποσοστό. Έστω και αν η ανατρεπτική της εικόνα είναι θολή,
ο λόγος της αμφίσημος, τα βήματά της μετέωρα. Ευτυχώς που υπάρχει και δίνει ελπίδα
στις σκόρπιες πολιτικές δυνάμεις της κοινής λογικής.
Το πολιτικό σύστημα ποντάρει ακριβώς πάνω στις φοβικές
διαθέσεις των πολιτών και ελπίζει έτσι να
σώσει την παρτίδα. Νομίζω ότι θα τα καταφέρει. Θα μας βυθίσει μαζί του,
αλλά θα είναι αυτό το ίδιο που θα κάνει κουμάντο την επόμενη μέρα, στο βυθό. Ντόπιο μεταπρατικό
κεφάλαιο, μαφιόζοι, διαδρομιστές και
λαμόγια παντός είδους, τρίβουν τα χέρια τους και περιμένουν να αγοράσουν με εισαγόμενα Ευρώ ολόκληρη τη χώρα και να έχουν τους πολίτες
της ως φτηνούς και ανήμπορους υπηκόους τους. Πολιτικά στελέχη, συνδικαλιστές
και ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι είναι έτοιμοι να αναλάβουν το ρόλο των
επιστατών τους. Μια νέα Ελλάδα μας περιμένει με κόκκινες υψωμένες γροθιές σε
μαύρο, κατάμαυρο φόντο. Φαντάζομαι ότι υπάρχουν αυτοί που θα αντισταθούν και
κάπως θα συνεννοηθούν. Για την τιμή των όπλων, έστω.
Διαβάστε και αυτό: http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2011/12/blog-post_5523.html
Καλά ότι δε βλέπω τη ΔΗΜ.ΑΡ. ως τη μόνη οργανωμένη δύναμη αντίστασης, ειναι γεγονός. Αλλά αυτό είναι προσωπική επιλογή και άρα μάλλον κολοκυθόπιτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μου επιτρέψεις όμως να αντιγράφω ένα σχόλιό μου από τη στρουθοκάμηλο. Οι δημοσκοπήσεις όλες τόνισαν μία σημαντική πτώση του ΠΑΣΟΚ στα πραγματικά δεδομένα αυτή τη στιγμή, αλλά αφήνοντας έξω από το συντελεστή συσπείρωσης εκλογικής ή πιθανής αλλαγής Προέδρου που θα ανεβάσει το ποσοστό πάνω από το 22%.
Από την άλλη, η εκλογική επιρροή της αριστεράς είναι εντελώς επίπλαστη. Και για να εξηγηθώ: α) (αξίωμα 1) οι δημοσκοπήσεις είναι μέσο ενημέρωσης των αστικών κομμάτων ώστε να προστατευτούν β) (αξίωμα 2) αποτελούν μέσο αυτοαξιολόγησης της πολιτικής επιρροής των ΜΜΕ. Ως εκ τούτων όλες οι δημοσκοπήσεις εντόπισαν μία υψηλότατη κοινωνική επιρροή της αριστεράς (σ.σ. εφηύραν μάλιστα τον όρο δημοσκοπική πλειοψηφία). Το τελευταίο σημαίνει ότι έκρουσαν τον κώδωνα κινδύνου στα αστικά κόμματα και κυρίως στο ΠΑΣΟΚ ώστε να προσανατολιστούν σε συσπείρωση ΠΑΣΟΚων, αλλιώς θα διαλυθεί το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα (βλ. πολυκομματικές -και φυσικά ασταθείς- κυβερνήσεις).
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι η ξαφνική άνοδος της ΔΗΜ.ΑΡ. Είναι εντυπωσιακή επειδή προέκυψε μέσα σε διάστημα μόλις ενός μηνός και άρα είναι όλοι οι ΠΑΣΟΚοι ψηφοφόροι που νωρίτερα δεν είχαν τοποθετηθεί ή απείχαν. Αυτός ο κώδωνας είναι και πάλι για το ΠΑΣΟΚ.
Ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η πτώση και της κοινωνικής και της εκλογικής επιρροής του ΛΑΟΣ. Φυσικά η άνοδος της ΝΔ του κόβει δρόμο, αλλά κυρίως η τακτική της κωλοτούμπας (μια κριτική, μια αντιπολίτευση και μετά συγκυβέρνηση τσάτισε πολύ κόσμο που δεν είναι ακριβώς ιδεολογικά στο χώρο του ΛΑΟΣ). Μάλλον τελικά η επικοινωνία του δεν του βγήκε.
Πάντως περιμένω κι άλλη πτώση ή σταθερότητα (που θα είναι ουσιαστικά πτώση) της ΝΔ, όταν όλοι συνειδητοποιήσουν ότι κυβερνά ο Σαμαράς με το ΓΑΠ. Άσε που δεν ξέρω αν οι απαντώντες είχαν συνειδητοποιήσει την κωλοτούμπα των υπογραφών.
Δείμο πολύ ωφέλιμα τα όσα σχολιάζεις για τον προβληματισμό μας.Οι επιδιώξεις όσων χρηματοδοτούν τις δημοσκοπήσεις είναι περίπου αυτές, Ωστόσο δεν αλλάζουν τις διαθέσεις του εκλογικού σώματος που είναι συντηρητικές ως προς τις εξελίξεις. Η πολιτική ενίσχυση των απανταχού αντιμεταρρυθμιστικών δυνάμεων είναι για μένα μια επικίνδυνη υπόθεση. Είδωμεν
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που σε εντυπωσιάζει -ο συντηρητισμός του εκλογικού σώματος- δεν είναι τόσο περίεργο... Οι περισσότεροι Έλληνες είναι μεσοαστοί και μικροαστοί. Αυτοί που πλήττονται περισσότερο από όλους. Ωστόσο, είναι οι ίδιοι που αναδύθηκαν με τις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ από το ΄81 κ.ε.
ΑπάντησηΔιαγραφήLeo
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι παίρνεις στα σοβαρά τόσο τις δημοσκοπήσεις όσο και τις διακυρηξεις των κομμάτων
Οι δημοσκοποι κάνουν αυτο που ξέρουν με όση αξιοπιστια έχουν
Ο Μαύρης στον Σκαι έκανε exit pol με νικητή τον Καραμανλή .........
Κρίση έχουμε ,αδιέξοδο και έλλειψη αντιπροτασεων .Με αυτά τα δεδομένα μια χαρα τα λένε οι δημοσκοποι.Αλλα όταν γίνουν εκλογές θα στηθεί και ένα σκηνικό νεκραναστασης του ΠΑΣΟΚ και θα ξαναγυρίσουμε στα παλιά
Εκτός απο την ενωμένη δεξιά ,κανεις δεν θέλει να κυβερνήσει
Οι τελετουργικες δυνάμεις της κοινωνίας θα συνεχίσουν τις τελετές , οι τηλεοράσεις θα δείχνουν επεισόδια και έννοια σου η αριστερα θα συνεχισει μια χαρα ενισχυμένη με βουλευτική παρουσια αλλα όσο πιο μακρυά μπορει απο την κυβέρνηση
Ο Φώτης και η Δημαρ έχουν μέλλον μόνο όσο είναι ο εαυτός τους και αν συνεχισθούν την πολυσυλλεκτοτητα που τους αναλογεί :
Ευρωπαϊκός εκσυγχρονισμός,αριστερές καταβολές, τις δυο βάρκες που χρησιμοποίησε ο Μανιτακης και δεν άρεσαν σε άλλους
Όσο για αυτο καθ εαυτό ένα εγχείρημα αριστερου ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού αυτο θέλει και κοινωνικές αναφορές
Χωρίς μια πιο λογια αστική μερίδα, χωρίς τα ανώτερα μορφωμενα στρωμματα της εργασίας με ηθικό, με εξαντλημενα τα όρια των πιο λαικοτροπων στρωμματων ,το πράγμα δυσκολεύει όχι γιατί ο Μαύρης παίζει με τις στατιστικές
Cool my friend!!!
Cool my friend!!! Γιάννη προσπαθώ, αλλά και ο ψυχαναλυτής μου είναι ΔΗΜΑΡ και αντί να με βοηθάει πλακωνόμαστε στις αναλύσεις και χάνουμε το χρόνο. Δεν είναι το μαγείρεμα των δημοσκόπων που με τρομάζει. Είναι που κόσμος στρέφεται προς τα αριστερά και δεν υπάρχει σοβαρή υποδοχή. Ένα ποσοστό αποτελεί μεταρρυθμιστικό κεφάλαιο, αλλά δεν θα αξιοποιηθεί γιατί κυριαρχεί ο μόνιμος λαϊκισμός, Μοιραία θα επιστρέψει στο ΠΑΣΟΚ ή σε ένα αντίστοιχο σχήμα σοσιαλιστικού λαϊκισμού και η ευκαιρία θα πετάξει. Εκτός και αν το καταλυτικό γεγονός αλλάξει το ρουν της ιστορίας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήέπιασες το νόημα Leo. Όπως το λες, δεν υπάρχει σοβαρή εκδοχή... Και η ΔΑ αρνείται το ρόλο που φαίνεται ότι θα της έδινε ο λαός. Μοιραία οι απογοητευμένοι θα γυρίσουν στην αγκαλιά ενός Λοβέρδειου πασόκ. Το ξαναείδαμε το σενάριο, με τα δύο δημοσκοπικά κύματα του 2008, το πρώτο και μεγάλο στον Τσίπρειο σύριζα (που δεν έπιασε το μήνυμα) και το δεύτερο και μικρότερο (συνάρτηση Bessel, σαν να λέμε...) στους οικολόγους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν η ΔΑ δεν ξυπνήσει και κρατήσει την τρέχουσα δόση αντιπολίτευση-λίγο-από-όλα, θα τα πάει καλούτσικα. Αν ξυπνήσει και προβάλλει ευθέως τις θέσεις ΤΗΣ, το διψήφιο ποσοστό θα είναι ο πάτος και όχι το ταβάνι.
"...Αν η ΔΑ δεν ξυπνήσει και κρατήσει την τρέχουσα δόση αντιπολίτευση-λίγο-από-όλα, θα τα πάει καλούτσικα. Αν ξυπνήσει και προβάλλει ευθέως τις θέσεις ΤΗΣ, το διψήφιο ποσοστό θα είναι ο πάτος και όχι το ταβάνι." ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΩ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαναγιώτης Κουτσοπίνης.
Η δημοσκόπηση δείχνει, κατα τη γνώμη μου, ότι το εκλογικό σώμα δεν έχει καμμιά επαφή με την πραγματικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ψηφοφόροι ψάχνουν για καταφύγιο στα παραισθησιογόνα όλων σχεδόν των κομματικών σχηματισμών, οι οποίοι, με τη σειρά τους, δεν έχουν κατανοήσει το μέγεθος της καταστροφής που έχει ήδη συντελεστεί και νομίζουν ότι θα εξακολουθήσουν να τρέφονται απο ένα κρατικό κορβανά, που πολύ σύντομα δεν θα μπορεί να τους συντηρεί.
Με αυτή τη νοοτροπία, μέσα στο πρώτο εξάμηνο του νέου χρόνου, η χώρα θα βρεθεί εκτός Ευρωζώνης και ΕΕ, άτακτα χρεωκοπημένη και χωρίς κανένα σύμμαχο για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς το εύρος των επιπτώσεων, γιατί είναι η πρώτη φορά που μια ανεπτυγμένη χώρα θα βυθιστεί σε διάστημα λίγων ημερών σε καθεστώς υποανάπτυξης, χωρίς παραγωγικούς πόρους και μηχανισμούς, χωρίς κεφάλαια για επανεκκίνηση, χωρίς δυνατότητα να υπερασπιστεί τα σύνορά της απέναντι σε πραγματικές απειλές και με ένα λαό που θα ξυπνήσει ξαφνικά μέσα στο χειρότερο του εφιάλτη, έτοιμος να κατασπαράξει γνωστούς και άγνωστους, δίκαιους και άδικους, με στόχο την προσωπική του φυσική επιβίωση.
Το ζητούμενο για το 2012 δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με εκλογικά ποσοστά, αλλά με την αποτροπή μιας ανθρωπιστικής καταστροφής τύπου Νταρφούρ, με την βοήθεια του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού και τα αντίστοιχα συσσίτια στο Σύνταγμα και στην Ομόνοια.
Όλοι μας, πιστεύουμε βαθιά μέσα μας, ότι οι Ευρωπαίοι δεν θα μας αφήσουν να φτάσουμε μέχρι εκεί που μπορεί να μας οδηγήσει η ανοησία και η αυτοκαταστροφική μας μανία.
Δυστυχώς, μετά απο τόσες ευκαιρίες που μας έδωσαν τα τελευταία 30 χρόνια, πιστεύω ότι αυτή τη φορά θα μας αφήσουν στην τύχη μας.
Δηλαδή στα νύχια του Αντώνη, Γιώργου, Αλέξη, Αλέκας,Σπύρου κλπ
Τετέλεσται.
Αγαπητέ Leo
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό το πολύ καλό κείμενό σου ξεχωρίζω 2 σημεία:
1. Μία θλιβερή αλλά ρεαλιστική διαπίστωση που με γεμίζει απαισιοδοξία για το μέλλον.
«…διαθέσεων της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού που χτες βολεύτηκε, σήμερα φοβάται και για αύριο δεν θέλει αλλαγές. Που θέλει την Ευρώπη των δόσεων, αλλά όχι τα μνημόνια των υποχρεώσεων. Που θέλει το δημόσιο να δουλεύει γι’ αυτήν, αλλά όχι αυτή για το δημόσιο συμφέρον.»
2. Μία πρόγνωση που μάλλον θα βγει αληθινή αν δεν αλλάξει αυτό που διαπιστώνεις στο Νο1
«Το πολιτικό σύστημα ποντάρει ακριβώς πάνω στις φοβικές διαθέσεις των πολιτών και ελπίζει έτσι να σώσει την παρτίδα. Νομίζω ότι θα τα καταφέρει. Θα μας βυθίσει μαζί του, αλλά με αυτό να κάνει κουμάντο την επόμενη μέρα, στο βυθό.»
Τέλος ξεχωρίζω κι εγώ το κομμάτι από το σχόλιο του «Ανώνυμου 11:23» το οποίο ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΩ κι εγώ μετά τον Παναγιώτη Κουτσοπίνη! Αμφιβάλλω μόνο ως προς τη λέξη «καλούτσικα», θα είναι χειρότερη.
«…Αν η ΔΑ δεν ξυπνήσει και κρατήσει την τρέχουσα δόση αντιπολίτευση-λίγο-από-όλα, θα τα πάει καλούτσικα. Αν ξυπνήσει και προβάλλει ευθέως τις θέσεις ΤΗΣ, το διψήφιο ποσοστό θα είναι ο πάτος και όχι το ταβάνι.»
Μόνο που κι εδώ νοιώθω απαισιόδοξος. Η ΔΗΜΑΡ θα προτιμήσει την… αυτοκτονία. Το έχει κι αυτή στο αίμα της όπως όλη η αριστερά. Και συνδέοντάς το σχόλιό μου με το σημείο Νο2 θα βυθιστεί μαζί με το σύνολο του πολιτικού συστήματος για να κάνει την επόμενη μέρα στο βυθό αυτό που νομίζει πως ξέρει καλά. Την αντιπολίτευση!
Ειλικρινά εύχομαι αυτό να μη συμβεί!...
Φίλε Χρήστο. Φίλε minorιty
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι είναι πολύ πιθανό να βρεθούμε εκτός ΕΕ και συνεπώς σε ένα περιβάλλον που δεν μπορούμε να φανταστούμε. Τα πολιτικά κόμματα δεν το σκέφτονται, δεν τους απασχολεί. Αυτή τη στιγμή όλοι απασχολούνται με τις εκλογές, μετράνε ποσοστά, κάνουν σχέδια για το μέλλον ΤΟΥΣ. Όχι για το μέλλον του λαού μας. Η θέση μας είναι μειοψηφική στην ελληνική κοινωνία αλλά όχι μηδενική. Ελπίζω ότι κάποια στιγμή και από τα πράγματα θα αναγκαστούν να αναθεωρήσουν και να βάλουν μπροστά την επανίδρυση του κράτους, όχι αλλά Κωστάκη βέβαια. Γενικά δεν είμαι αισιόδοξος αλλά οι εξελίξεις ίσως μας εκπλήξουν. Το σίγουρο είναι ότι η πλειοψηφία δεν θέλει να αλλάξει τίποτα.
Η ΔΗΜΑΡ ακολουθεί το δρόμο της. Τσιμπάει τα ποσοστά της, μετράει πολιτικά κόστη, φροντίζει το αριστερό προφίλ της, δεν βάζει το μαχαίρι πουθενά και μαζεύει ψήφους. Ωστόσο ένα μέρος από το ποσοστό της οφείλεται σε ψηφοφόρους άλλων κομμάτων που την επιλέγουν για τη μεταρρυθμιστική της διάθεση. Αν βέβαια αυτή αποδειχθεί στο δρόμο μόνο διάθεση, ( όπως σε κάποιες περιπτώσεις) είναι πιθανό να την εγκαταλείψουν. Χρειάζονται ρίσκα έτσι ή αλλιώς , αυτή είναι η πολιτική. Για μένα τα πράγματα είναι σαφή. Μεταρρυθμίσεις παντού να ξεκολλήσει η χώρα από το τέλμα, ακόμα και αν έχουν αμφιλεγόμενο πρόσημο, αρκεί να είναι σε όφελος των πολιτών. Και κυβερνήσεις συνεργασίας για να έχει ευρεία νομιμοποίηση η κάθε αλλαγή. Αλλά αυτό δεν συνεπάγεται πάντα και ψήφους. Μεγάλο μέρος του λαού δεν θέλει να αλλάξει τίποτα από το παρελθόν.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμε προφανώς συμφωνούμε.