Ανεμομαζώματα

Μια σύντομη αλλά ακριβής περιδιάβαση στο χώρο της Αριστεράς της συντήρησης μέσα στο σημερινό άγονο περιβάλλον. Τα πολιτικά της αδιέξοδα οξύνονται όσο η κρίση ζητάει απαντήσεις και τα γιαούρτια  πια δεν επαρκούν.

Του Νίκου Μπίστη από το Έθνος

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Αλέκος Αλαβάνος συναγωνίζονται εσχάτως στην προσπάθεια στοίχισης όλων των σχημάτων που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο στρέφονται κατά του μνημονίου. Τα αποτελέσματα, παρά ταύτα, είναι πενιχρά. Οχι γιατί οι πολίτες είναι ενθουσιασμένοι με το μνημόνιο και τις περικοπές μισθών και συντάξεων. Κάθε άλλο. Ομως, δεν είναι διατεθειμένοι και να εναποθέσουν τις ελπίδες τους σε ανεμομαζώματα που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα καταλήξουν σε διαβολοσκορπίσματα.
Αριστεριστές που αποστρέφονται το ευρώ και την ΕΕ, σχήματα με πομπώδη ονόματα αντιστρόφως ανάλογα της επιρροής τους (π.χ. Κόκκινο, Οικοσοσιαλιστές, ANTΑΡΣΥΑ, ΔΗΚΚΙ, Ομάδα Ρόζα, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΕΚΚΕ, Κομμουνιστική Ανανέωση, ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, ΣΕΚ, Ξεκίνημα) και μαζί παράγοντες και σχήματα μιας χρήσεως από το βαθύ ΠΑΣΟΚ, που, ενώ επί χρόνια υπηρέτησαν τις πιο αναχρονιστικές πολιτικές, θέλουν να ξεπλυθούν στην κολυμβήθρα της «αριστερής αντιμνημονιακής ενότητας». Και να τσιμπήσουν και καμιά έδρα με το αζημίωτο μέσα στην αναμπουμπούλα. Με δεδομένο ότι το ΚΚΕ, που γενικά συμφωνεί με τις απόψεις τους, δεν πρόκειται να συμμετάσχει στο πανηγύρι και η Δημοκρατική Αριστερά διαφωνεί επί της ουσίας με τη συμπόρευση με κόμματα και ομάδες που θεωρούν ύψιστη επαναστατική πράξη την επιστροφή στη δραχμή, το όλο σχήμα θα καταλήξει στην καλύτερη περίπτωση σε μια εκλογική μάζωξη γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ούτε όμως και αυτό είναι βέβαιο, γιατί τα μεν αριστερίστικα σχήματα χαρακτηρίζονται από μνημειώδη σεκταρισμό και δεν μπαίνουν εύκολα σε συμμαχικά σχήματα, ενώ οι πρόθυμοι από το βαθύ ΠΑΣΟΚ θα εξαρτήσουν τη συμμετοχή τους από τις διαθέσιμες έδρες. Και εδώ τα πράγματα δεν πηγαίνουν τόσο καλά όσο περίμεναν.
Οχι γιατί σταμάτησαν οι διαρροές από το ΠΑΣΟΚ - ο Γ. Παπανδρέου και οι επίγονοι φροντίζουν για το αντίθετο. Ομως, απολύτως φυσιολογικά ένα μεγάλο κομμάτι κεντροαριστερών ψηφοφόρων που εγκαταλείπει το ΠΑΣΟΚ αλλά όχι και την κοινή λογική, το ευρώ και την αγκύρωση της χώρας στην ΕΕ, στρέφεται προς τη Δημοκρατική Αριστερά. Αυτοί οι σκεπτόμενοι σοσιαλιστές και κεντροαριστεροί ψηφοφόροι δεν συμφωνούν με οριζόντιες περικοπές, με βίαιες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και στο μισθολογικό κόστος στον ιδιωτικό τομέα, αλλά δεν έχουν και κανέναν λόγο να υπερασπίζονται συντεχνίες των ΔΕΚΟ και άλλων κλάδων που αρνούνται και την παραμικρή μεταρρύθμιση, όπως για παράδειγμα το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.
Ολους αυτούς η Αριστερά της καταγγελίας και της ακινησίας τούς έχει πάρει υπό την προστασία της. Και μία τελευταία οδυνηρή - ειλικρινά - παρατήρηση για όσους τραγουδήσαμε τα τραγούδια του σε καιρούς δύσκολους και τον αγαπήσαμε παρ' όλες τις αντιφάσεις του. Κάποιοι που είναι δίπλα του ας προστατεύσουν τον Μίκη από τον εαυτό του και διάφορους επιτήδειους που τον σπρώχνουν σε πρωτοβουλίες όχι μόνο καταδικασμένες αλλά και καταγέλαστες. Γιατί διαβάζουμε ότι, μετά τη «Σπίθα» που έσβησε χωρίς να πυρπολήσει τίποτε, σειρά έχει νέο σχήμα υπό τον τίτλο «Ελλάδα». Αρκετά έχει τραβήξει η πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια. Ας μη γίνει και τίτλος καταδικασμένης πολιτικής πρωτοβουλίας.