Ο Σταύρος Λιβαδάς στην κοινή συνέντευξη τύπου ΔΗΜΑΡ και στελεχών του οικολογικού χώρου

Χαιρετισμός, Σταύρου Λιβαδά, υπεύθυνου του Τομέα  Πράσινων Πολιτικών και Οικολογίας και μέλους της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ

Καλημερίζω όλες και όλους εσάς που  παρευρίσκεσθε στη σημερινή μας εκδήλωση. Συνάντηση Αριστεράς και Οικολογίας, θα την ονομάζαμε, κυριολεκτώντας, αφού βρίσκονται στο ίδιο τραπέζι, από τη μια μεριά, αντιπροσωπεία της  Δημοκρατικής Αριστεράς,, με επικεφαλής  τον πρόεδρο Φώτη Κουβέλη  και δίπλα κάθονται, ως εκπρόσωποι μιας ευρύτερης ομάδας στελεχών του Οικολογικού Χώρου, δυο από τους πρωτεργάτες  του οικολογικού κινήματος στη χώρα μας, ο Ηλίας Ευθυμιόπουλος και ο Μιχάλης Μοδινός. Δυο πρόσωπα με πλούσια, πολυετή (τριάντα και πλέον χρόνια), και πολυεπίπεδη δράση και συνεχή παρουσία στα οικολογικά πράγματα, όχι μόνο της χώρας, αλλά και της Ευρώπης: θεωρητική και πρακτική, συγγραφική, κινηματική και μη κυβερνητική αλλά και θεσμική-διοικητική. Στο πρόσωπό τους αποτυπώνεται, θα ‘λεγα, ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πολιτικής οικολογίας στη χώρα μας.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που επιχειρείται μια τέτοια συνάντηση (Αριστεράς και Οικολογίας). Στο χώρο, μάλιστα, της ανανεωτικής αριστεράς, υπάρχει μια μακρά παράδοση. Ας θυμηθούμε ένα πρόσωπο-δεν είναι το μόνο, είναι όμως εμβληματικό- τον αξέχαστο Μιχάλη Παπαγιαννάκη,  που για πολλά χρόνια, με μεγάλο πείσμα και επιμονή, είτε ως Ευρωβουλευτής, είτε  από τα έδρανα της ελληνικής βουλής, στα  τελευταία του, αλλά και από τη θέση του υπευθύνου του Τμήματος   Οικολογίας του Συνασπισμού,  πάλευε για ένα  γόνιμο «πάντρεμα», μια παραγωγική σύνθεση του «κόκκινου» με το «πράσινο». Όταν, κόντρα στο «ρεύμα», ενάντια  στις εκκωφαντικές σειρήνες του  λαϊκισμού της εποχής, στον αντίποδα της πολιτικά κυρίαρχης  πελατειακής λογικής,  έδινε τη μάχη για να αποτραπεί η καταστροφική για το περιβάλλον εκτροπή του Αχελώου. Ή όταν εναντιώνονταν στην εγκατάλειψη της πρωτογενούς παραγωγής, στον ολέθριο μαζικό προσανατολισμό των ελλήνων αγροτών, από την παραγωγή προϊόντων στην παραγωγή «επιδοτήσεων». 

Συναντήσεις «αριστεράς» και «οικολογίας», υπάρχουν και άλλες, αφού ούτε η αριστερά, ούτε η οικολογία είναι έννοιες μονοσήμαντες, ούτε οι οικολόγοι ή οι αριστεροί είναι μιας και της ίδιας κοπής. Ωστόσο εμείς  που βρισκόμαστε σ’ αυτό το τραπέζι συμπίπτουμε σε κάποια «δεν» και μας συνδέουν πολλά κοινά πιστεύω».

Αρνούμαστε ως τρόπο άσκησης της  πολιτικής την άρνηση και τη διαμαρτυρία. Δεν πιστεύουμε ότι, στο όνομα μιας απλοϊκής αντίληψης προστασίας του περιβάλλοντος, πρέπει ν’ αντιστρατευόμαστε κάθε αναπτυξιακό σχέδιο. Δεν θεοποιούμε τα «μικρά» και αποστέλλουμε στο πυρ το εξώτερο, συλλήβδην, τα μεγάλα έργα. Ούτε, η αντίθεσή μας στην εκμετάλλευση, οδηγεί αυτόματα στη δαιμονοποίηση  της επιχειρηματικότητας. Δεν θεωρούμε κάθε μεταρρυθμιστική τομή προς μια ανταγωνιστική οικονομία, apriori, επίθεση του νεοφιλελευθερισμού στην κοινωνία και τη δημοκρατία.

Αντίθετα προσβλέπουμε στη βιώσιμη ανάπτυξη, στην  αειφορία. Στην ανάπτυξη παραγωγικών δραστηριοτήτων, με παράλληλη δημιουργία υποδομών, ώστε να μην θίγονται  τα όρια αντοχής  του φυσικού περιβάλλοντος, στην εκμετάλλευση των φυσικών πόρων με ρυθμούς μικρότερους της διαδικασίας φυσικής αναπαραγωγής τους.

Πιστεύουμε στη βιώσιμη οικονομία, η οποία συνιστά μια διαφορετική αντίληψη στη σχέση ανθρώπου φύσης, στις έννοιες της εργασίας και της παραγωγής, τους τρόπους κοινωνικής οργάνωσης, τα πρότυπα κατανάλωσης και τις αξίες ζωής.
Καλλιεργούμε την Πράσινη Κοινωνική Οικονομία, μια οικονομία με κοινωνικούς σκοπούς και στόχους, που ενισχύει τους οικονομικά ασθενέστερους και φροντίζει για καλύτερους όρους προστασίας και βελτίωσης του περιβάλλοντος.

Στους ορίζοντές μας είναι  η ανάπτυξη με αποκέντρωση, σε συνεργασία με την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση και τους ΟΤΑ. Προσβλέπουμε σε  δομές τοπικής οικονομίας, σε  Τοπικά Επενδυτικά Δίκτυα και Συνεταιριστικές Τράπεζες, στην ανάπτυξη της έννοιας της Τράπεζας Χρόνου.

Πιστεύουμε στην ενεργοποίηση της κοινωνίας των πολιτών, στις αποκεντρωμένες δράσεις, στον εθελοντισμό, στα κινήματα προστασίας της φύσης, σε μια νέα κουλτούρα που συνδέει  τη φύση με τον πολιτισμό.

Είμαστε αντίθετοι στην προωθούμενη από πολλές πλευρές αντίληψη πως αυτή η αειφορική αντίληψη ανάπτυξης είναι πολυτέλεια, στην περίοδο που διανύουμε, συνιστά ανασταλτικό παράγοντα  στην αντιμετώπιση της κρίσης. Αντίθετα θεωρούμε πως οι «πράσινες πολιτικές» δημιουργούν πολλές εναλλακτικές αναπτυξιακές διεξόδους, προσφέρουν «αναπτυξιακά ισοδύναμα» στη γεωργία και την καθετοποιημένη ανάπτυξή της, τη βιομηχανία, τις μεταφορές, τον τουρισμό, την «καθαρή» και ανανεώσιμη ενέργεια.

Όπως θα διαπιστώσετε ακούγοντας και τους συνομιλητές μας, σ αυτό το διάλογο Αριστεράς και Οικολογίας, η προσέγγιση των δύο πλευρών, της Δημοκρατικής Αριστεράς  και των φίλων μας Οικολόγων δεν είναι διόλου συγκυριακή, επ’ ευκαιρία των εκλογών. Έχει υπόβαθρο το κοινό μας πιστεύω για το περιεχόμενο της λέξης κλειδί για την έξοδο από την  κρίση, τη βιώσιμη ανάπτυξη και την προγραμματική σύγκλιση σε προτάσεις υλοποίησής της.

Επιτρέψτε μου και μια προσωπική αναφορά: Με τους δυο φίλους μας με συνδέει μακρά σχέση, μέσα από διαφορετικές  διαδρομές με τον καθένα, από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Με τον Ηλία, επιστρατεύοντας τον νεανικό ενθουσιασμό, τη γοητεία που ασκούσαν επάνω μας οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας και μια «ηθική» προστασίας του καταναλωτή, γνώρισμα του αριστερού της εποχής,  προσπαθήσαμε να κατασκευάσουμε, να πατεντάρουμε και ίσως και να εμπορευτούμε  τον «σωστό» ηλιακό θερμοσίφωνα. Τότε είχαν πρωτοεμφανιστεί οι ηλιακοί θερμοσίφωνες στην ελληνική αγορά και είχαμε διαπιστώσει πως όσοι κυκλοφορούσαν είχαν ατέλειες και τις «έκρυβαν» από τον καταναλωτή. Μας κόστισε αυτή η αναζήτηση ενάμιση με δυο χρόνια προσωπική δουλειά και ένας διαλυμένο ηλιακό θερμοσίφωνα- τον ακριβότερο της αγοράς- που τον «κάναμε φύλο και φτερό» για να   βελτιώσουμε τη μηδέποτε ολοκληρωθείσα «πατέντα μας.

Με το Μιχάλη βρεθήκαμε επί μακρόν, στο περιοδικό ο Πολίτης και στα γήπεδα: γαύροι και οι δύο. Γαύρος, όμως είναι  κι ο Ηλίας. Χαίρομαι που  με την τωρινή πολιτική μας επαναπροσέγγιση μεγαλώνει το στρατόπεδο των «κόκκινων» περί τη ΔΗΜΑΡ. Τρέμε Γραμματέα…

   

Σχόλια

  1. Κριμα!
    Τα "οικολογικα" αλλοθι του ΠΑΣΟΚ στην ΔΗΜΑΡ!
    Ο Μπιστης και οχι ο κτιστης!
    Κεντροαριστερα με οικολογικους κοκκους lifestyle!

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ´Αλλο ¨´Πολίτης ´´ με το εύρος των ιδεών και τη μαχητικότητα, και άλλο η light συγχορδία Δημαρίτικων - Πασοκικών οργάνων.
    ´Αλλο συνειδητή ματιά στη σχέση ανθρώπου και φύσης. Και άλλο επιχείρηση ¨Ηλιος , περιβάλλον, τουρισμός προς αειφόρον ανάπτυξιιν και... εκλογικήν βεβαίως!

    Ρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Ρίνα

      Συμφωνω και προσθετω :

      1. O Πιερ Σάμουελ, στο Οικολογία, χαλάρωση ή δαιμονικός κύκλος, ειχε γραψει οτι στο FORTUNE οι Αμερικανοι βιομηχανοι εκτιμουσαν οτι το περιβαλλον θα ηταν η μεγαλυτερη μπιζνα.
      Και ειχαν απολυτο δικιο.

      2. Αλλο να αφηνεις το σακακι σου στο υπουργειο και να μισθοδοτεισαι απ' αυτο η να ζεις απο ΜΚΟ.....

      3.Υπαρχει ενας αορατος ανθρωπος, που εχει κινησει δυο τουλαχιστον δεκαετιες πριν τα σχετικα νηματα του αριστερου και οικολογικου αλλοθι...., τωρα εκει στην Αρκαδια.

      Αφωτιστος Φιλελλην

      ΥΓ Πολυ φοβαμαι οτι ο Ευρυταν εκει ψηλα, θα βαρυσυνεφιασει και θα εξαπολυσει τους κεραυνους του.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία