Είναι η πόλη, Εσύ
Η πόλη είναι:
ο καφές κι ένα βιβλίο στο πατάρι
του Ιανού
ένα φιλί στην πλατεία Καρίτση
το σούρσιμο των ποδιών, απομεσήμερο στην Βαρβάκειο αγορά
το αγκομαχητό, στα σκαλοπάτια, ψηλά στη Βουλγαροκτόνου
το χαρτόκουτο που σκεπάζει
τον ξεπεσμό, βράδυ, στην πλατεία Κλαυθμώνος
το νταλαβέρι, μέρα μεσημέρι,
στην Ομόνοια
ένα διπλό με μπάλα πλαστική,
βράδυ, στο Σύνταγμα
μια καλοζωισμένη κουκλάρα στη
Βουκουρεστίου
μια παρέα μεθυσμένων στη
Μαβίλη
μια σύριγγα καρφωμένη στο
παγωμένο μπράτσο στην Τοσίτσα
ο Παύλος Σιδηρόπουλος που
λείπει από τη Δεξαμενή
το παλιό ζαντάδικο του
γεροΒούρβαχη στη Λεπενιώτου
οι φυλές που σπρώχνουν την
πραμάτεια τους στην πλατεία Θεάτρου
το ραντεβού έξω από το σταθμό, στο Μοναστηράκι
η οσμή από κάτουρα στην
3η Σεπτεμβρίου
οι νεανικές φωνές στου Ψυρρή
τα κορίτσια που κρυώνουν,
αργά το βράδυ, στη Σόλωνος
ο Τάκης,ο Δούρειος που δεν
φτιάχνει πια επιτραπέζια παιχνίδια στο Μουσείο
οι καρεκλοκένταυροι στο
Κολωνάκι
το «Αν» στα Εξάρχεια
ο κύριος με την
καινούργια γραβάτα στην Ακαδημίας
αυτοί που κυνηγούν το
μεροκάματο στην Ακαδημία Πλάτωνος
οι μνήμες στο Μεταξουργείο
η ασφυξία από καρέκλες στο
Θησείο
οι παλιές μηχανές που
περιμένουν άπραγες στο Νέο Κόσμο
το βάρος της Ακρόπολης
η Σπαθάρη στου Γκύζη
μια μπύρα στο πεζούλι, στον
Κεραμικό
ένα αεράκι που κατεβαίνει από
τα Άνω Πετράλωνα
το νεκρό γήπεδο στη Λεωφόρο
Αλεξάνδρας
οι γυναίκες που χαζεύουν στην
Ερμού
τα χιλιάδες παπάκια με βενζίνα
στην άσφαλτο
τ' αγόρια και τα κορίτσια που βγαίνουν από την Εμπορική, στην Πατησίων
τ' αγόρια και τα κορίτσια που βγαίνουν από την Εμπορική, στην Πατησίων
το ψωνιστήρι στη πλατεία
Βικτωρίας
οι γέροι που λιάζουν τ’
αχαμνά τους στο Ζάππειο
η θλίψη της Αχαρνών
τα τσολιαδάκια που κρέμονται
στην Πλάκα
το Χημείο που περιμένει να αναστηθεί στη Σκουφά
ο φόβος και η φτώχεια στον
Άγιο Παντελεήμονα
τα σκούρα χρώματα στην Κυψέλη
η φραπεδιά που στεγνώνει στα
Κάτω Πατήσια
τα αποκαΐδια στην πρόσοψη του
Αττικόν
μια πορεία κι ένα σύνθημα στα
Προπύλαια
οι παλιές πολυκατοικίες στα
Σεπόλια
η αγωνία έξω από τον
Ευαγγελισμό
οι φάτσες που τρομάζουν,
χαμηλά, στην Αγίου Κωνσταντίνου
ένα σύνθημα στο βρώμικο τοίχο
της Νομικής
ο Άσιμος που λείπει από την
Καλλιδρομίου
οι σχέσεις των ανθρώπων, η
ιστορία των ζώντων, ανάμεσα από αγάλματα, παλιές θύμησες, γέλια και εξαθλίωση.
δεν είναι οι ταγοί, οι
άρχοντες, οι κύριοι Τίποτα, οι πολεοδόμοι, οι σωτήρες, οι σπεκουλαδόροι,
είναι η ζωή και ο θάνατος
είναι το χέρι
που «σου μετρά της πόλης το ρυθμό μ’ αγκαλιές»
είναι ο λόγος που «σου γεμίζει το μυαλό με χίλιες και μια νύχτα γλυκιές».
Είναι η πόλη, Εσύ.
Υπέροχο... Ένα ποιητικό οδοιπορικό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι η ανθρωπινη συνθηκη, η αληθινη ζωη, ετσι οπως προχωρει μερα με τη μερα. Πως θα ηταν η ζωη στην Αθηνα εαν ολα ηταν καθως πρεπει σ΄εναν κοσμο "ηθικο, αγγελικα πλασμενο";
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σου Κώστα γεια σου Δείμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚώστα ακριβώς αυτό, εστιάζω στον άνθρωπο, στο πρόσωπο, στην κατάσταση, στην αυξημένη εντροπία. Να επιβιώνουμε ζώντας.
Ο παλιός μου φίλος ο Τάκης έφτιαχνε χρόνια τα παιχνίδια Δούρειος, στο Μουσείο, στη Ρεθύμνου και αργότερα στα κάτω Πατήσια. Μου ζήτησε να βγάλω το κύριος Τάκης και να βάλω Τάκης( Δούρειος), γιατί όλοι τον ήξεραν τα χρόνια εκείνα έτσι. Το άλλαξα, γιατί τον αγαπώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ωραίο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλίκη
Ζωγραφιά Λεο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο!
ΑπάντησηΔιαγραφήεξαιρετικο! αφου υπάρχουν άνθρωποι που σκέπτονται και γράφουν
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι, άρα υπάρχει ελπίδα.
Ζωογόνο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνταξει ειναι, για την Αθηνα , αλλα το παραγεμισες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομιζω οτι ξεχασες τον καλυτερο πεζοδομο της Αποστολου Παυλου
Να σας πω – κατα την γνωμη μου- τι εχει χαθει η αλλαξει απο την πολη μας
Η αθωοτητα και η συντροφικοτητα
Αρκετα η ευγενεια
Η κοινη λογικη
Το καφενεδακι της δεξαμενης.
Η ταβερνα του μπαρμπαγιαννη
Η περιοχη κατω απο την Αριστοτελους
Η καταναλωση καυσιμων σε μολοτωφ
Η καταναλωση δακρυγονων
Το συχνο κλεισιμο της Ηρωδου Αττικου
……………..
Αν θελετε προσθεστε.
Αφωτιστος Φιλελλην
ΥΓ και η ....ειλικρινια, απο το δευτερο συνθετικο της κεντρο-αριστερας.
ΦΙΛΕ, δεν με πειραξε το ΤΑΚΗΣ το ΚΥΡΙΟΣ με πειραξε και μαλιστα να λεγεται απο σενα...Ευχαριστω παντως για την διορθωση. Κατι αλλο που ισως δεν ενδιαφερει κανενα,η βιοτεχνια ΔΟΥΡΕΙΟΣ,τα τελευταια χρονια ηταν στα ΑΝΩ ΠΑΤΗΣΙΑ στη ΡΙΖΟΥΠΟΛΗ και οχι στα ΚΑΤΩ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤωρα θα γραψω κατι λιγο συγκινητικο, λιγο νοσταλγικο, λιγο μηνυματικο και λιγο αισιοδοξο. Λεωνιδα,εγω σ αγαπουσα παντα και σενα και τον αλλο της μικρης ομαδας του ΣΑΠΟΥΝΑΜΠΛ και ΑΝ ειμαστε ακομα εστω και λιγο ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΡΟΚΑΔΕΣ ειναι πολυ πιθανο οτι μπορουμε να ξαναγραψουμε ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ακομα και μεσα απο την ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ;
Υ.Γ.Δεκαπεντε μερες εχω που ασχολουμαι με το ΙΝΤΕΡΝΕΤ. Αυτο ειναι το πρωτο μηνυμα που στελνω.Με την ευκαιρια και μια που τα πραγματα ηρθαν ετσι, θα υπογραφω, ΤΑΚΗΣ(ΔΟΥΡΕΙΟΣ). ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ;
Σε βρήκα ξάδελφε. Πάντα σκεφτόμουν πως εισαι ξεχωριστός και ιδιαίτερος. Τώρα το διεπίστωσα
ΔιαγραφήΤάκη Δούρειε μας φέρνεις πίσω πριν πολλά πολλά χρόνια, όταν πράγματι ήμασταν ροκάδες, γιατί οι ροκάδες είναι πάντα οι νέοι. Τώρα λοιπόν που κατάφερες να γράφεις μηνύματα θα σ' έχουμε κοντά μας πιο συχνά. Νάσαι καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω, μακάρι να μπορούσα να πάω σε όλα αυτά τα μέρη μέσα σε μια μέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρα πολύ όμορφο κείμενο.
Τι να πω, μακάρι να μπορούσα να πάω σε όλα αυτά τα μέρη μέσα σε μια μέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρα πολύ όμορφο κείμενο.