Απλώς έκλεισα τα μάτια και περίμενα…



Δημοσιεύω, χωρίς σχόλια, το ακόλουθο κείμενο που έχει αναρτηθεί στο εσωτερικό δίκτυο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης:

Είμαι πολύ θλιμμένος∙ ίσως περισσότερο απ’ όσο ταραγμένος. Η εξωτερική αξιολόγησή του Τμήματός μου υπέστη τελικά την ταλαιπωρία και άλλων τμημάτων του ΑΠΘ από μια θλιβερή μειοψηφική ομάδα οργανωμένων ακτιβιστών, εντός και εκτός των χώρων του ιδρύματος. Αυτό ήταν σχεδόν αναμενόμενο. Όμως είχε συνέχεια.

Κατά την ξενάγησή τους στα μουσεία του τμήματος –νωρίς το απόγευμα σήμερα-- οι αξιολογητές εντοπίστηκαν από τους τσιλιαδόρους και η ομάδα κρούσης αφίχθη, 10-12 άτομα. Μαζί με μερικούς συναδέλφους και τον πρόεδρο του τμήματος σταθήκαμε στον προθάλαμο του Μουσείου Εκμαγείων, για να δώσουμε χρόνο στη συνάδελφό μας να ενημερώσει τους αξιολογητές. Είχα την κακή ιδέα να σταθώ μπροστά στην πόρτα του μουσείου.

Γύρω μου σχηματίσθηκε ένα ημικύκλιο με άγριες διαθέσεις. Τους είπα μόνον ότι η σκηνή θυμίζει μεσοπολεμική Γερμανία και τους προειδοποίησα ότι η άσκηση βίας δεν προστατεύεται από κανένα άσυλο. Ακολούθησε 15 λεπτά φραστικών προσβολών, προκλήσεων, προπηλακισμών, εξευτελισμού μου σε κάθε επίπεδο από ωρυόμενα άτομα, τα οποία χτυπούσαν μπουνιές στην πόρτα δίπλα στο πρόσωπό μου, απειλώντας με να μεριάσω. Απλώς έκλεισα τα μάτια και περίμενα… Ευτυχώς δεν με χτύπησαν. Μου θύμισαν πως δεν υποστήριξα την απεργία του ΕΣΔΕΠ, πως δεν υπέγραψα για την απελευθέρωση των υπό δίωξη φοιτητών και ότι όταν «ξεχειλίσει το ποτάμι του λαϊκού κινήματος» θα τρέχω να κρυφτώ.

Ξέρω ότι τέτοια περιστατικά έχουν συμβεί πολλές φορές, ίσως και πολύ χειρότερα. Απλώς δεν είχε συμβεί ποτέ σε μένα. Έχω ακόμη 15 υπηρεσίας –αν είμαστε γεροί-- στο ΑΠΘ, αλλά θεωρώ τη μέρα αυτή ως σταθμό. Δεν ξέρω πλέον τι μπορώ να περιμένω από ένα χώρο εργασίας, όπου η βία ασκείται τόσο συστηματικά, τόσο ωμά και τόσο απροκάλυπτα. Οι φοιτητές λες και πίστευαν πως είναι αόρατοι. Σίγουρα πρέπει να κρυφτώ, όχι από φόβο αλλά από ντροπή για την κατάντια μας.

Βασίλης Κ. Γούναρης

Καθηγητής Ιστορίας Νεοτέρων Χρόνων, μέλος της ΜΟΔΙΠ.

Σχόλια

  1. Σε οποιοδήποτε στοιχειωδώς σοβαρό ΑΕΙ της Ευρώπης ή της Β. Αμερικής οι φοιτητές, που προέβησαν σε τραμπουκισμούς, θα είχαν αποβληθεί από το ίδρυμα. Εκεί αποβάλλονται και χάνουν τη φοιτητική τους ιδιότητα για πολύ πιο ασήμαντους λόγους, όπως η αποτυχία σε εξετάσεις ή η μη παρακολούθηση. Ακόμα και σε ένα οποιοδήποτε ελληνικό Λύκειο αποβάλλονται και τιμωρούνται με αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος ανήλικοι μαθητές για πιο ελαφρές παραβατικές συμπεριφορές. Επομένως ο αξιότιμος κ. Καθηγητής ας κάνει την αυτοκριτική του πρώτα και ας συμβάλλει να φτιάξουν έναν εσωτερικό κανονισμό πιο αυστηρό και ας τον εφαρμόσουν απλά, (αν τολμάνε) και μετά ας θλίβεται όσο θέλει, όπως κι όλοι μας, για την κατάντια των ελληνικών ΑΕΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και ο Δοκτορας Μυλοπουλος τι κανει; Αχ, ναι ξεχασα, χτιζει χλυδατες χεστρες.

    (Ελπιζω οι τακτικοι αναγνωστες της Μαργαριτας να μη με παρεξηγουν. Προσπαθω παντα να αστειευομαι, να απαλυνω τη καταθλιψη απο αυτα που καθημερινα διαβαζουμε. Πανεπιστημια που θυμιζουν περισσοτερο κεντρα ανομιας και αλητειας παρα κεντρα παραγωγης και μεταδοσης γνωσης. Αν οχι με την ενθαρρυνση της "Διοικησης", σιγουρα ναι με τη συνειδητη ανοχη της.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία