Το Μέλι

Μια ακόμα ταινία από την Τουρκία που όχι απλά βραβεύεται σε ένα διεθνές Φεστιβάλ, όπως η Berninale, αλλά κάνει αίσθηση με τον λυρισμό της, κάτι που χαρακτηρίζει πολλές παραγωγές από την γειτονική Τουρκία.  Μια κοινωνία σε κρίση, αλλά με προσδοκίες, όπως η τουρκική, δεν μπορεί παρά να  εκφράζεται με πολλούς τρόπους και στο κινηματογράφο. Άλλοτε με πραγνματικά "πολιτικές" ταινίες, όπως "Οι τρεις πίθηκοι" και άλλοτε με ποίηση όπως το Μέλι.

Αντιγράφουμε από ΤΑ ΝΕΑ:

Στη δική του ταινία, Μέλι (τρίτο μέρος μιας τριλογίας που τα δύο άλλα τμήματά της ήταν το Αυγό και το Γάλα), ο Τούρκος σκηνοθέτης Σεμίχ Καπλάνογλου, καταγράφει την καθημερινή ζωή μιας φτωχής, εργατικής οικογένειας σ' ένα απομονωμένο χωριό στην ορεινή Ανατολία. Ζωή που παρακολουθούμε μέσα από τη ματιά του μικρού, κάπως προβληματικού, παιδιού της οικογένειας. Ο Καπλάνογλου συνδυάζει με αρμονία τη ζωή του μικρού του ήρωα στο σχολείο με εκείνη στο σπίτι του και με τον πατέρα του που τον ακολουθεί στις τακτικές περιπλανήσεις του στο γειτονικό δάσος, όπου στήνει τεχνητές κυψέλες για να μαζεύει το μέλι των μελισσών. Εκείνο που ξεχωρίζει στην ταινία είναι ο λυρισμός και η ελεγειακή ποίηση που κυριαρχούν στις περισσότερες σκηνές της και που κάνουν το θεατή να προσπερνά, ακόμη και τον αργό ρυθμό της.