H ώρα του Αλέκου Αλαβάνου




Το τέλος της ομιλίας του Αλέκου Αλαβάνου στο Σπόρτιγκ

......Είμαστε σίγουροι ότι γρήγορα οι νέοι και οι νέες θα βρεθούν στις πρώτες γραμμές του εργατικού Δεκέμβρη που έχει φανεί ήδη στον ορίζοντα.
Θα πλημμυρίσουν οι πλατείες και οι δρόμοι από πολύχρωμα πλήθη που πιστεύουν και αγωνίζονται για μια Ελλάδα που μπορεί να σταθεί απέναντι στη νεολαία της, την μόρφωση και την εργασία του, όχι με κυνισμό αλλά με αγάπη.
Κι αν το ΔΝΤ και η ΕΚΤ είναι ασύλληπτα ισχυροί για να τους αντιταχθεί η νεολαία στη χώρα μας, θα σηκωθούν από τα μνήματα και θα τους συνεπάρουν οι γενιές της ΕΠΟΝ , ο Πέτρουλας, ο Διομήδης Κομνηνός, οι χαμένοι του Πολυτεχνείου, ο Κουμής, η Κανελλοπούλου, ο Αλέξης Γρηγορόπουλος.


Όλη η ομιλία εδώ



Της Μαρίλης Μαργωμένου από την Καθημερινή 30/5/2010


Η ώρα είναι 7.30 - τώρα κανονικά θα έπρεπε να ξεκινά η συγκέντρωση στο Σπόρτινγκ, αλλά ο Αλ. Αλαβάνος είναι... καμουφλαρισμένος κάπου στην εξέδρα ανάμεσα σε άλλους μεσήλικους μουσάτους. Στο κλειστό του Σπόρτινγκ είναι ζήτημα αν έχει 100 ανθρώπους - αν έβρεχε, θα νόμιζα πως μπήκαν να μη βραχούν. Αλλά δεν βρέχει.
Προφανώς πρόκειται για συντροφική συνωμοσία: στο «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής», του οποίου ηγείται ο Αλέκος Αλαβάνος, όλοι ήξεραν πως η συγκέντρωση θα αργήσει να ξεκινήσει. Οι αλαβανικοί υποστηρικτές μπαίνουν απ' τη θύρα 2 χωρίς βιασύνη. Γύρω στις 8, η συνιστώσα Μανώλης Γλέζος διασχίζει με αργό βήμα το παρκέ και αποθεώνεται απ' τις εξέδρες, σαν να βγαίνει ο «Σάρας» στον «Τάφο του Ινδού». Μέχρι και ο παχουλός κύριος δίπλα μου, που έχει βυθιστεί στην ανάγνωση της «Αυγής», προλαβαίνει να χτυπήσει ένα παλαμάκι πριν ο κ. Γλέζος καθίσει ευχαριστημένος στη θέση του. Η γυναίκα του κυρίου, πάλι, έχει σημαντικότερες εργασίες: έχει φτιάξει δικό της βιβλιαράκι με το πάκο απ' τα φυλλάδια που μάζεψε μπαίνοντας, κι έχει βαλθεί να το ξεκοκαλίσει. Για τους μερακλήδες της επανάστασης, υπάρχει και πάγκος με βιβλία: Το «Grundrisse» του Μαρξ πωλείται στη φιλική τιμή των 10 ευρώ. Οι φτωχότεροι επαναστάτες, πάλι, θα πρέπει να αρκεστούν στη «Σοσιαλιστική Οικοδόμηση» του Λένιν με μόλις 4 ευρώ.
Αλλά το κοινό δεν μοιάζει να γοητεύεται απ' αυτά. Κοιτάζω τριγύρω. Μόνο εδώ ο ένας στους τρεις ανθρώπους έχει μούσι, με τις γυναίκες να συμπεριλαμβάνονται στη στατιστική. Την ομοιογένεια σπάνε οι λεπτομέρειες. Στο Σπόρτινγκ οι κόκκινες σημαίες είναι σαν τις αριστερές συνιστώσες: καμία δεν μοιάζει με την άλλη. Η μία γράφει «ΚΟΕ», ή άλλη «Σύριζα», η τρίτη «ΔΕΑ», η τέταρτη έχει σφυροδρέπανο, η πέμπτη δεν είναι καν κόκκινη, είναι λευκή και γράφει «ΣΥΝ»… Το μόνο κοινό μεταξύ τους, είναι πως καμιά δεν ανεμίζει. Γιατί η ώρα κοντεύει 8.15, και η μόνη απόδειξη πως δεν μας ξέχασαν συγκεντρωμένους εδώ, είναι πως κάθε τόσο η κυρία με την ντουντούκα μάς καλεί μία να μην καπνίζουμε και μία να δείξουμε αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Χρήστο Κορτζίδη. Για να καταφέρεις να δεις τον Αλέκο Αλαβάνο στο πόντιουμ, πρέπει να έχεις μεγάλη υπομονή. Πρέπει να σε χαιρετίσει από μικροφώνου ένας δήμαρχος απ' τη Γάζα. Πρέπει να χειροκροτήσεις στο «ξεσηκωθείτε σύντροφοι!» που διαμηνύει το Κομμουνιστικό Κόμμα Αϊτής. Πρέπει να ακούσεις το λογύδριο μιας κυρίας που φοράει ροζ πουλόβερ και τινάζει τη γροθιά της στα ουράνια. Πρέπει να αποθεώσεις τον νεαρό επαναστάτη Χρ. Κατσούλα, που βροντοφωνάζει «ας μας χλευάσουν! Εμείς χρειαζόμαστε ένα νέο ΕΑΜ!», ενώ στο βιντεογουόλ διακρίνεται το δεντράκι της Timberland στο πικέ μπλουζάκι του.
Λίγο πριν από τις 9, απ' τα αποδυτήρια βγαίνουν οι κλακαδόροι. «Η ώρα του Αλέκου πλησιάζει!», κάνει πανηγυρικά ο κύριος αριστερά μου καθώς σαν τα μυρμήγκια πενήντα εικοσάχρονα πιτσιρίκια μπαίνουν στη σειρά στο παρκέ και απλώνονται γύρω από την μπασκέτα. «Είναι αγώνας μέχρι τέλους!», φωνάζει ο Χρ. Κατσούλας απ' το βήμα. «Αλλά ποιανού είναι το τέλος;». «Μήπως το δικό σου;», μονολογεί ο διπλανός μου.
Στις 9.05, η ευχή του εισακούεται. Ο αρχηγός του «Μετώπου» έχει μόλις ανέβει στο πόντιουμ. «Φόβος! Παραίτηση! Θλίψη! Θυμός!», αρχίζει όλο αισιοδοξία. Μέσα σε δέκα λεπτά, ο Αλ. Αλαβάνος θα ξεκινήσει απ' το «δωμάτιο της γιαγιάς» και θα φτάσει ώς το «Βιετνάμ της εισβολής» και την «Αγγλία της Θάτσερ». Θα μιλήσει για λαϊκιστές, σοσιαλιστές, καπιταλιστές και στεγνοκαθαριστές. Θα επικαλεστεί τον Σπάρτακο, τον Τσε, τον Πικάσο και τον Ρίτσο. Θα παρομοιάσει την Αριστερά με το «αυγό του αετού», που «όπου να 'ναι θα εκκολαφθεί», θα καλέσει στο πλευρό του «τον λαό που ήταν με το ΕΑΜ το '42», και θα μελαγχολήσει που «μας ειρωνεύεται ο Λαζόπουλος».
Κι όπως το κρεσέντο πλησιάζει και ο Αλ. Αλαβάνος ευαγγελίζεται το «νέο ΕΑΜ», μαθαίνουμε πως σύντομα το «Μέτωπο» θα έρθει σε σφοδρή σύγκρουση με την κυβέρνηση, «κι αυτή είναι μια εμπρηστική δήλωση, γιατί εμείς στο Μέτωπο είμαστε εμπρηστές!». Οι πεντακόσιοι όλοι κι όλοι χειροκροτούν, κι εγώ αρχίζω ν' αναρωτιέμαι αν η τσίκνα απ' το «βρώμικο» που ψήνεται έξω απ' το στάδιο είναι παραισθησιογόνος: Ακούω τον Αλέκο Αλαβάνο να λέει πως «θα σηκωθούν απ' τα μνήματα ο Κουμής, η Κανελλοπούλου, ο Πέτρουλας κι ο Γρηγορόπουλος!». Το κοινό να παραληρεί εν όψει της ανάστασης, κι ο Αλέκος Αλαβάνος χειροκροτά ευτυχισμένος. Το σιωπηλό ραντεβού στο «Μέτωπο» εν όψει της Δευτέρας Παρουσίας έχει μόλις κανονιστεί...

Σχόλια

  1. Λεο
    Είδα την ομιλία του Αλαβάνου
    Είναι ενδιαφέρουσα γιατί κάνει μια προσεγγιση ενος τύπου εξαναγκασμού.
    Στην ουσία υιοθετεί όλο το πλαίσιο μιας ανανεωτικής προσέγγισης αλλά στο στυλ,"μην μας εξαναγκάσετε να γίνουμε αριστεριστές".
    Η γενική συμπεριφορά του ΑΑ είναι προβληματική,αλλά οι ιδεες του σε ένα πολυ μελετημένο τόνο.
    Το ρεπορταζ είναι λίγο πραπλανητικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φοβάμαι πως το "χόντρυνες". Τέτοια κείμενα μπορεί να αναρτά εύκολα ο καθένας με την υποσημείωση δεν το έγραψα εγώ αλλά η Καθημερινή ας πούμε.
    Δεν είναι όμως διάλογος αριστερών αυτός. Με τον Αλέκο με χωρίζουν πολλά αλλά τον θεωρώ άνθρωπο της αριστεράς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Aνώνυμε.
    Νομίζω το κείμενο είναι ενυπόγραφο. Υπάρχει και το βίντεο στον ΕΟΣ για να παρακολουθήσεις την όλη εκδήλωση και να συγκρίνεις τα όσα γράφει η αρθρογράφος με τα γεγονότα. Ποιος είπε ότι ο Αλαβάνος δεν είναι άνθρωπος της Αριστεράς. Από εκεί και πέρα τι κάνουμε. Είναι αυτή η Αριστερά αυτή που χρειαζόμαστε για να αλλάξουμε τη ζωή μας; Για μένα δεν είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. LLS.
    Το κλίμα στη συγκέντρωση με τους 500 κουρασμένους συμπολίτες μας, τις 10 σκόρπιες σημαίες, τους νεολαίους που χειροκροτούσαν καθισμένοι (από τους Κινέζους το πήραν αυτό, ο αρχηγός είναι μόνο όρθιος)και ταυτόχρονα τον Αλαβάνο να θέλει να νομοθετήσει στο δρόμο, να στήσει ΕΑΜ που θα βάλει φωτιές, τους νεκρούς να ξυπνάνε και τα άλλα που είδα και άκουσα, μου προκαλούν τουλάχιστον αναγούλα. Το τι υπονοεί ο Αλαβάνος πλέον δεν το παρακολουθώ. Για καθαρά αισθητικούς λόγους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Από ότι φαίνεται το παρακολουθείς μεγάλε δάσκαλε. Με αναγούλα αλλά το παρακολουθείς με λεπτομέρειες. Αλλά αφού σε χαλάει γιατί να το κάνεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγόρι μου Leon είναι εξάρτηση, βίτσιο, αλκολίκι. Έχουμε και αδυναμίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. LEO
    Ο Αλαβάνος δεν είναι του γούστου μου.
    Μου φαίνεται οτι το παίζει Παπανδρεόυ του 81.
    Αλλα τον παρατηρω οτι οι ομιλίες του έχουν μια ισορροπία.
    Τωρα το τι γίνεται με ολο αυτό το χαος εντος εκτος και περιξ του Συριζα,η ιατρική σηκώνει τα χερια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γιάννη μάλλον η ψυχιατρική.
    Ξαναδιάβασα προσεκτικά το λόγο του. Αν βγάλεις τις κορώνες και τις υπερβολές που θυμίζουν ομιλία δάσκαλου σε κάποια εθνική επέτειο, ίσως δεν έχεις άδικο, υπάρχει μια κάποια ισορροπία.
    Ήδη οι οπαδοί του δυσανασχετούν γιατί ο λόγος του είχε συμβιβαστικά στοιχεία ( αυτά που βλέπεις εσύ ως ανανεωτικά)και είναι αλήθεια.
    Πιστεύει όμως στην στιγμή που όλα καταρρέουν, ο ΓΑΠ φεύγει τρέχοντας και ο εξεγερμένος λαός κάνει κυβέρνηση στο δρόμο και αυτό τον αδικεί. Άσε που είναι και επικίνδυνο. Αλλά ακόμα και αν πιστεύει σε αυτήν την εξέλιξη, γιατί πρέπει να το ζήσει αγκαλιά με την ΚΟΕ και τη ΔΕΑ, αυτό δεν το πιάνω. Στο ΣΥΝ θα μπορούσε να είναι ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης. Άβυσσος Γιάννη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία