Μια άλλη Αριστερά μας αξίζει και θα την φτιάξουμε



Η συνολική κρίση έφερε το μνημόνιο ως ρυθμιστή της δημόσιας ζωής μας.

Την καθολική κρίση έφεραν οι πολιτικές των κομμάτων εξουσίας με την ανοχή και στήριξη της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού.

Η εφαρμογή του μνημονίου είναι αμφίβολο αν θα μας βγάλει από την κρίση. Ωστόσο καταπολεμά πολλά και σοβαρά παθολογικά στοιχεία στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, αλλά και βυθίζει τη χώρα στην οικονομική ύφεση, ενώ επιμερίζει τα βάρη έτσι ώστε να αδικεί κατάφωρα τις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες.

Αυτά είναι τα τρία σημεία της άποψή μου για το μνημόνιο.

Στην ερώτηση ναι ή όχι στο μνημόνιο, θα απαντήσω ούτε μαύρο, ούτε άσπρο, αλλά όλες οι αποχρώσεις του γκρι επάνω στο τραπέζι των αναζητήσεων.

Η κυβέρνηση υπερασπίζεται το μνημόνιο γιατί αποτελεί το μπούσουλα του ΔΝΤ πάνω στον οποίο πρέπει να πορευτεί, για να συνεχίζει να δανείζεται και να πληρώνει. Και ο καλός μισθός των επαγγελματικών στελεχών των κρατικά επιδοτούμενων κομμάτων από τα δανεικά αυτά βγαίνει. Ταυτόχρονα είναι γι’ αυτήν ο μόνος οδικός χάρτης, που μπορεί να αντικαταστήσει την αδυναμία της να διαπραγματεύεται και να αποφασίζει για την πορεία της χώρας. Κανείς από αυτούς που έχουν αναλάβει τη διακυβέρνηση δεν έχει αντιμετωπίσει στο παρελθόν αντίστοιχες συνθήκες, στην καριέρα του για να μην πω ότι οι περισσότεροι έχουν μόνο πολιτική καριέρα.
Εδώ που τα λέμε, η κυβέρνηση είναι η μόνη που έχει την ευθύνη επιβίωσης του συστήματος και είναι υπόλογη τόσο στις οικονομικές ελίτ που την στηρίζουν, όσο και στο λαό που της έδωσε την πλειοψηφία. Τώρα οι αιτιάσεις ότι εκλέχθηκε με βάση άλλες υποσχέσεις είναι προφάσεις. Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ήξεραν ότι η κυβέρνηση θα έπαιρνε αργά ή γρήγορα σκληρά μέτρα για να αποσοβήσει τη χρεοκοπία. Και τα σκληρά μέτρα ήταν και είναι πάντα τα ίδια. Περιορισμός των δημοσίων δαπανών παντός είδους και πιθανή ανάπτυξη μέσω μεικτής, δηλαδή κρατικής και ιδιωτικής,  πρωτοβουλίας .
Καμιά κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να είναι νεοφιλελεύθερη. Αν ήταν θα έκανε μεγάλη υπέρβαση. Θα έδειχνε ότι το κόμμα αυτό, μπορεί να επιβιώσει μέσα σε αυθεντικό περιβάλλον ελεύθερης οικονομίας. Χωρίς επιδοτήσεις στα δικά μας λόμπυ, χωρίς διορισμούς για τα δικά μας παιδιά, χωρίς άνομες ή «νόμιμες» μπίζνες κάτω από τη δημόσια σκέπη, χωρίς πελατειακό σύστημα διακυβέρνησης. Θα επρόκειτο για μετάλλαξη. Αλλά δεν είναι. Προ της κατάρρευσης, γίνεται η ανάγκη φιλοτιμία και χρόνιες στρεβλώσεις διορθώνονται, ενώ άλλα σκληρά και άδικα εφαρμόζονται ως ντιρεκτίβες του ΔΝΤ. Μπορεί να χρησιμοποιούν το μνημόνιο  ως πρόσχημα, αλλά είναι και το μόνο γιατρικό που ξέρουν, που έχουν, που μπορεί να τους εξασφαλίσει τη συνέχεια του δανεισμού. Μπορεί το φάρμακο να είναι λάθος, αλλά δεν έχουν την πολυτέλεια να διαλέξουν, ούτε κανείς τους προτείνει και κάτι άλλο. Σίγουρα και γενικά θα μπορούσε να ήταν αλλιώς. Σίγουρα  κάποιοι άλλοι θα μπορούσαν να διαπραγματευτούν, αλλιώς. Αλλά οι συγκεκριμένοι αυτό μπορούσαν να κάνουν για να σώσουν το σύστημα. Και η σωτηρία του συστήματος αφενός αναπαράγει την κυριαρχία των οικονομικών ελίτ και αφετέρου εξασφαλίζει τη σχετική σταθερότητα του κοινωνικού ιστού. Μια χρεοκοπία θα εξανέμιζε καταρχήν τις οικονομίες της κατώτερης και μεσαίας τάξης για να μην ξεχνιόμαστε. Οι άλλοι τα λεφτά τους τα έχουν σε σίγουρες επενδύσεις. Γι’ αυτό σε όσους κρατικοδίαιτους, καθηγητές και βεβαίως αστούς, αλλά αριστερούς αναλυτές προτείνουν στάση πληρωμών, επιστροφή στη δραχμή και άλλα τέτοια επαναστατικά, πρέπει να ρωτάμε προβοκατόρικα, «εσείς τα χρήματά σας που τα έχετε»; Μου φαντάζει αδύνατο να μπορούσε ο ΓΑΠ να περάσει πχ την ηλεκτρονική συνταγογράφιση, μόνος του, χωρίς τον μπαμπούλα του ΔΝΤ. Ξέρετε πόσοι τρώνε γλυκό ψωμάκι από τις ιατρικές δαπάνες παντός είδους και πόσο ψηλά, σε κάθε εξουσία, έχουν τις πλάτες τους;

Ποιοι μάχονται καθολικά το μνημόνιο; Οι δυνάμεις της αντίδρασης συνολικά και μέσα σε αυτές είναι βεβαίως σε περίοπτη θέση το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ- ΣΥΡΙΖΑ.

Η αντίδραση της ΝΔ δεν είναι ούτε υποκριτική, ούτε ψηφοθηρική. Είναι απότοκο του πόνου ψυχής που νιώθει η ηγεσία από τον τραυματισμό των στρεβλών κρατικών δομών που με τόση θέρμη και επιμέλεια η ίδια συντήρησε. Κάποια στιγμή θα καλεστεί από τον αμνήμονα λαό να ξανακυβερνήσει. Πως θα μπορέσει να επαναλάβει τότε  Βατοπέδια, δομημένα ομόλογα, Αγρογές, αυθαίρετους διορισμούς, καταπατήσεις δημόσιων εκτάσεων, αν το περιβάλλον μέσα στο οποίο αυτά ανατράφηκαν έχει μεταμορφωθεί; Πως θα μπορέσει ένα οπισθοδρομικό λαϊκίστικο δεξιό κόμμα να επιβιώσει χωρίς τις συνταγές του παρελθόντος; Πως θα μπορέσουν οι κρατικοδίαιτοι δικοί του επιχειρηματίες να μεταφέρουν τις κρατικές επιδοτήσεις σε off shore εταιρίες, όταν υπάρχει ένας στοιχειώδης έλεγχος; Τα άνομα συμφέροντα παντός είδους υπερασπίζεται η ΝΔ, αντιπαλεύοντας το μνημόνιο. Σιγά μην την πήρε ο πόνος για τους φτωχούς. Βεβαίως και επικοινωνιακά προβάλλει ένα φιλολαϊκό πρόσωπο και αγρεύει ψήφους. Ο αμνήμων όμως λαός ακόμα θυμάται και την κρατάει χαμηλά στις δημοσκοπήσεις.

Το βαθύ ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό. Μπορεί η ηγεσία να φέρνει το ΔΝΤ και το μνημόνιο, αλλά τα πόστα στις ΔΕΚΟ, στα συνδικάτα και στα υπουργεία είναι δικά του, μόνο που δεν υπάρχουν λεφτά για party και αυτό φέρνει εκνευρισμό και απογοήτευση. Η επίσημη πολιτική βαφτίζεται βέβαια «αλλοίωση από τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα του κόμματος» και «δεξιά απόκλιση».  Και από μια άποψη είναι. Διότι σοσιαλισμός στην Ελλάδα κατάντησε να σημαίνει διαρπαγή της δημόσιας περιουσίας και διανομή στις ομάδες που στηρίζουν την εξουσία των διαγουμιστών. Η περίπτωση Μητρόπουλου είναι χαρακτηριστική. Αν η Σακοράφα θρηνεί βουβά για τα χαμένα προνόμια των πραιτόρων της εξουσίας, ο Μητρό αποφασίζει να εκβιάσει ανοιχτά, να ηγηθεί των ριγμένων, ώστε να διαπραγματευτεί αύριο με το ΠΑΣΟΚ, με ατού το ποσοστό του στις  εκλογές. Και σαν χαρακτήρας και στυλ και επάγγελμα και μούρη ο Μητρό δεν μπορεί να πείσει ότι μάχεται για τους φτωχούς. Όλοι τους εύχονται το σχέδιο του ΔΝΤ να πετύχει για να μη χάσουν την εξουσία τους. Όλοι τους όμως, την κατάλληλη στιγμή, θα ανταλλάξουν τα αντιμνημονιακά τους ένσημα, και την όποια λαϊκή αποδοχή τους, με μέρος της κρατικής εξουσίας. Από απλοί παρατηρητές ή αναλυτές της τηλεόρασης, γίνονται παράγοντες του παιχνιδιού.

Και πάμε στην αντισυστημική Αριστερά τώρα. Αντίθετη του μνημονίου και τα μυαλά στα κάγκελα. Οι μόνοι αυθεντικοί αντίπαλοι του μνημονίου είναι το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ. Όχι γιατί είναι αυθεντικά αριστερά και φιλολαϊκά κόμματα. Αλλά γιατί είναι αυθεντικοί οπισθοδρόμοι. Όπως λατρεύουν ακόμα τα ευαγγέλια του Λένιν, του Μάο και του Τρότσκυ, όπως οραματίζονται το σοβιετικό ή κινέζικο σοσιαλισμό ως ιδανικό πρότυπο οργάνωσης της κοινωνίας, έτσι φαντάζονται αγκυλωμένο  και το μέλλον του ελληνικού καπιταλισμού. Μίλησαν ποτέ στο παρελθόν, για υπερτροφικό και μη λειτουργικό κράτος; για συνδικάτα που συνδιοικούσαν το κράτος της ανομίας; για τα παράθυρα των νόμων που βόλευαν όλους; για επίορκους εφοριακούς; για χρηματισμό και λούφα στο δημόσιο, για τη ληστεία στις προμήθειες των νοσοκομείων, για την εκπαιδευτική στειρότητα; Διαδήλωσαν ή απείργησαν ποτέ γι’ αυτά; 
Νοιάστηκαν για το αν τα πανεπιστήμια καταστρέφονται από κάθε καυλωμένο, υποστήριξαν με φανατισμό σχέδια διάσωσης των ζημιογόνων ΔΕΚΟ, οργάνωσαν κινήματα αλληλεγγύης προς τους αδυνάτους, προστάτευσαν με κινήματα τη δημόσια γη; Αντίθετα όμως φρόντιζαν να καταγγέλλουν ως αντιλαϊκό όποιο κουτσό μέτρο έκανε απόπειρα να εκσυγχρονίσει το τριτοκοσμικό κράτος μας και να διευκολύνει την ορθολογική λειτουργία του συστήματος μέσα στο οποίο και αυτοί οι ίδιοι σπούδαζαν τα παιδιά τους, έπιναν νερό, διασκέδαζαν, ή δούλευαν (όσοι δούλευαν βεβαίως). Φρόντιζαν να υπερασπίζονται την κάθε συντεχνία, το κάθε προνόμιο που η κρατική ανομία πούλησε με αντάλλαγμα την ψήφο. Η αριστερά μας αναπόσπαστο μέρος της παλιάς μετεμφυλιακής Ελλάδας, ποτισμένη με την ήττα και τη μιζέρια, τον οικονομισμό και τη λατρεία του δίφραγκου, περιμένει ακόμα τις υποκειμενικές συνθήκες να ωριμάσουν για να γίνει η πολυπόθητη επανάσταση. Και να γίνει τι θα αλλάξει; Αν ο εχθρός σου είναι ο κάθε εκσυγχρονισμός, πως θα αλλάξεις τις νεκρωμένες δομές του καπιταλισμού, όταν βρεθείς στην εξουσία; Αν διδάσκεις το δημόσιο υπάλληλο να υπερασπίζεται μόνο το μικροσυμφέρον του και όχι το δημόσιο αγαθό, σε ποιον θα στηριχτείς για να αλλάξεις το κράτος; Αν διδάσκεις τα παιδιά να σπάνε το σχολείο στα πλαίσια της αντίθεσης σε ένα νόμο, με ποιους θα χτίσεις αύριο τη σοσιαλιστική πατρίδα; Αν ζητάς την έξοδο από την ΟΝΕ και την Ευρώπη και το κλείσιμο των συνόρων σου με ποιους θα παλέψεις για μια Ευρώπη των λαών;

Στα πλαίσια αυτά, το μνημόνιο είναι στα μάτια αυτής της αριστεράς, η μήτρα μιας σειρά αλλαγών που αδυνατίζουν την κυριαρχία της. Όταν στηρίζεις την αξίωση ισχύος σου στην υπεράσπιση μιας παλιάς δομής, οποιαδήποτε αλλαγή σε όφελος οποιουδήποτε, σε υπονομεύει και την αντιμάχεσαι.  Η δήθεν αντισυστημική αριστερά νοιώθει απέραντη λαγνεία στο ήδη διεφθαρμένο σύστημα και παλεύει να το σώσει, την ίδια στιγμή που για τις δυνάμεις της εξουσίας  το σύστημα αυτό όπως κατάντησε, είναι καμένο χαρτί και πρέπει να εκσυγχρονιστεί, ν’ αλλάξει. Αν δεν ενθαρρύνουμε τους ιδιώτες να επενδύσουν με αυστηρούς κανόνες, τι θα εθνικοποιήσουμε στο φινάλε αν ποτέ έρθουμε στην εξουσία;

Αν ο μεταρρυθμισμός έχει μια ευκαιρία να πετύχει  είναι γιατί εμφανίζεται  ως αναγκαίος για να επιβιώσει το ίδιο το σύστημα. Αν η Αριστερά επέμβει στη ρωγμή και τη διευρύνει προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας, θα έχει δώσει παράταση ζωής στο αριστερό κίνημα, θα έχει διατηρήσει την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στη ζωή μας. Στη σύγχρονη εποχή, ζητώντας ένα σύγχρονο δημοτικό σχολείο, αυξάνεις τις απαιτήσεις του λαού για ένα καλύτερο λύκειο, κάνεις ευνόητο για όλους ότι πρέπει να ακολουθεί ένα ακόμα καλύτερο πανεπιστήμιο. Και καλύτερο σημαίνει ότι βγάζει μηχανολόγους και αρχιτέκτονες και όχι «πτυχιούχους» μηχανολογίας ή αρχιτεκτονικής. Ότι, βγάζει μορφωμένους ανθρώπους με όλη τη γνώση της ανθρωπότητας και όχι χειριστές τεχνικών και δούλους της εξουσίας. Και πριν ζητήσεις έχεις φροντίσει εσύ ο ίδιος ο επαναστάτης να έχεις δείξει το δρόμο, να είσαι το παράδειγμα.  Βάζοντας ως πρώτο όρο ότι το δημόσιο νοσοκομείο θεραπεύει τους ασθενείς του, του εξασφαλίζεις πελατεία, άρα και βιωσιμότητα, το κάνεις ανταγωνιστικό στο ιδιωτικό, ανοίγεις νέες θέσεις εργασίας.  
Όταν απέχεις από το «δια ταύτα» όπως το ΚΚΕ, ή απαιτείς λύσεις σοσιαλιστικού ρεαλισμού όπως ο άλλες αριστερίστικες δυνάμεις, αφήνεις όλες τις κινήσεις στις δυνάμεις της εξουσίας και θριαμβεύεις μέσα στον αυτισμό σου. Αρνείσαι το συμβιβασμό, σημαίνει ότι δεν θέλεις να λερώσεις τα χέρια σου, να επωμιστείς ευθύνες, να δουλέψεις σαν πολιτικός μηχανισμός μέσα στην κοινωνία. Ανεβαίνεις στον άμβωνα και καταγγέλλεις, έτσι νομίζεις ότι γίνεσαι αθάνατος, ενώ είσαι ήδη νεκρός.
 Όταν ακόμα και συνδικάτα, όπως η ΟΛΜΕ, αρνούνται να κάτσουν στο τραπέζι του διαλόγου και  να επηρεάσουν δραστικά με τις θέσεις τους, τις όποιες μεταρρυθμίσεις, νιώθεις το φόβο τους για το διαφορετικό, που μπορεί να φέρνει απώλεια προνομίων, αλλά και το κόμπλεξ τους απέναντι στην εξουσία. Αν μερίδα των καθηγητών μας πάλεψε με μένος την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων ήταν ακριβώς ο φόβος των συγκρίσεων, η αυτόματη αξιολόγηση, η αλλαγή του επιστημονικού περιβάλλοντος. Φυσικά εμφανίστηκε ως υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστήμιου του οποίου την ίδια στιγμή ανέχονταν, αν δεν υποδαύλιζαν, την καταστροφή. 
Με τη συμπλεγματική συστηματολάγνα αριστερά ο λαός σπάει συνεχώς και καθημερινά τους δεσμούς του και καλά κάνει. Δεν έχει να του προτείνει κάτι ουσιαστικό, ούτε να τον βοηθήσει. Ο απολυμένος δεν έχει ανάγκη τις φωνές για να τον επαναπροσλάβει η επιχείρηση που ήδη χρεοκόπησε. Αν είχες όμως ένας σχέδιο αυτοδιαχείρισης της ίδια ή μιας άλλης επιχείρησης να του προτείνεις και έμπρακτα να τον βοηθήσεις γι’ αυτό, θα ήταν αλλιώς. Αν είχες ένα ταμείο αλληλοβοηθείας, θα ήταν κάτι άμεσο. Αν είχες έστω ένα μήλο κόκκινο και λαχταριστό να του δώσεις να δαγκώσει, θα έβαζες μια πινελιά αισιοδοξίας στον καμβά της κοινωνικής έκπτωσης.
 Μόνο με λόγια δηλαδή, κόκκινες κλανιές στον αέρα, απλά συμβάλλεις στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Δεν είναι ότι δεν σε επιλέγουν ως Αριστερά πια, είναι ότι δεν σε γουστάρουν, τους απωθείς κυρίως αισθητικά και είναι το χειρότερο αυτό, για σένα. Για την άλλη Αριστερά που έρχεται, φουριόζα, με ιδέες και ερωτηματικά  είναι σίγουρα καλύτερο.

Σχόλια

  1. Καλησπέρα Leo,εξαιρετικό το κειμενο σου και πάλι.Τα είπες όλα(ή σχεδόν).Μου αρέσει ιδιαίτερα και το "...και θα την φτιάξουμε" στον τίτλο.Ένας κάποιος βαθμός βολονταρισμού είναι πάντα χρήσιμος στην αριστερή πολιτική.Χαχα!
    Θοδωρής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο βολονταρισμός είναι η λέξη που ήρθε στο μυαλό μου τη στιγμή που πρόσθεσα στον τίτλο το θα "τη φτιάξουμε". Δεν ξέρω ρε Θοδωρή αν είναι χρήσιμος, αλλά μας ανεβάζει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βρε μια χαρά τας λες αλλά ποιοι να σε ακούσουν;
    Τα καμένα μυαλά του Περισσού ή τα γκρουμπουσκουλα του ΣΥΡΙΖΑ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φοβερό κείμενο leo! Ελπίζω να το διαβάσουν όσο περισσότεροι γίνεται - ελπίζω επίσης να υιοθετηθεί όπως είναι από την Δημοκρατική Αριστερά για να μπουν πολλά πράγματα στη θέση τους...

    Το νέο κείμενο που περιμένω από σένα είναι "η Αριστερά και το φαινόμενο του θερμοκηπίου" :)
    Έχει συμβάλλει τα μέγιστα τον τελευταίο καιρό - με τις μπούρδες της - στην επιδείνωσή του...
    Νάσαι καλά - το φχαριστήθηκα πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φίλε leo,

    «έγραψες» πάλι, ως συνήθως και προσωπικά εγώ σε ευχαριστώ!!!

    Το θέμα φίλε είναι αν άτομα σαν και σένα, τα άτομα που έχουν προ πολλού σφάξει τις «ιερές αγελάδες» και στην πράξη αποδεικνύουν ότι, δεν ανήκουν στην σέκτα των «εκτός πραγματικότητας» και στη λέσχη των «επαγγελλόμενων την άλλη κοινωνία σε μια άλλη ζωή, ως βαθιά θρησκευόμενοι και καμουφλαρισμένοι ως ιδεαλιστές, ενώ στην ουσία και στην πράξη είναι άτεγκτοι ιδιολήπτες », όλοι αυτοί, λοιπόν, οι οποίοι δεν είναι δέσμιοι του «καταναγκασμός για επανάληψη», για να μην χάνεται η «καθαρότητα των κειμένων του, κατ΄ εφημισμόν, αριστερού δόγματος", αυτοί οι οποίοι έχουν αδιαφορήσει ή αδιαφορούν πλέον ακόμα και για τις «παρακαταθήκες του νέοευρωκομμουνιστικού – ανανεωτικού επεισοδίου» της αυτοαποκαλούμενης ελληνικής αριστεράς, θα μπορέσουν να εκφρασθούν και να πραγματώσουν.

    Αναρωτιέμαι λοιπόν, αν όλοι αυτοί έχουν την διάθεση και την δύναμη να δώσουν την μεγάλη μάχη, ώστε να οδηγήσουν το εγχείρημα της Δημοκρατικής Αριστεράς στην θέση, στην οποία θα έχει όχι μόνον την εκτίμηση της ελληνικής κοινωνίας αλλά και την συμπαράσταση της και την συμμετοχή της για να βγει η χώρα από τα αδιέξοδά της.

    Αν δεν μπορέσουν τα άτομα αυτά να συμμετέχουν, να διαμορφώσουν και να οδηγήσουν την Δ.Α., με νέα ήθη και νέους ορίζοντες, διαγράφοντας τις γνωστές πρακτικές ελληνικού κόμματος δημοκρατικού συγκεντρωτισμού ή απολυταρχικής δομής και βοναπαρτιστικής νοοτροπίας, τότε όχι μόνον το εγχείρημα θα αποτύχει, αλλά και «το μελάνι που χύνεται» θα είναι μόνο για να «ποτίζεται το δενδράκι του ναρκισσισμού» του καθενός από εμάς που συμμετέχουμε σε αυτόν τον διάλογο.

    Εκτός αν είμαστε εγκλωβισμένοι στη γνωστή αυτιστική συμπεριφορά «…ας αναλάβουν οι άλλοι που ξέρουν το παιχνίδι…»
    Γιατί «αυτοί οι άλλοι» του γραφειακού/οργανωτικού κομματικού μηχανισμού έχουν δώσει ανεξίτηλα δείγματα πρακτικής και αποτελέσματος.

    Αυτά τα λίγα, εκ των πολλών, και νομίζω κρίσιμων, που με βασανίζουν από την στιγμή που αποφασίσαμε να κάνουμε τον νέο πολιτικό φορέα που βαφτίσαμε Δημοκρατική Αριστερά.

    Και συγνώμη για την κατάχρηση του χώρου…

    Παναγιώτης Κουτσοπίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν ξέρω πως θα την φτιάξουμε……
    Σίγουρα όμως συμφωνώ σε γενικές γραμμές με μια τέτοια αριστερά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αν διάβαζες και λίγη ιστορία?
    Για τον Ανταλκίδα δεν άκουσες, δεν έμαθες ποτέ?
    Άσε λοιπόν τις υψηλές αναλύσεις περί ΔΝΤ και την αναγκαιότητά τους,μάθε το περί Δημοκρατίας Άθλημα* καλά και μετά εκφράσου ελεύθερα.
    Αυτούς που σήμερα βαυκαλίζεις είναι η ίδια χείριστη άλλη όψη του αυτού νομίσματος που καταγγέλλεις και θα έπρεπε να το γνωρίζεις η να φροντίσεις να το μάθεις.
    Μη κωλώνεις όμως είναι τόσο χύμα η κατάσταση που το δικό σου "πόνημα ρεπορτάζ" έχει και παραέχει θέση στην όλη αφασία,αντε και στο MEGA σχολιαστής.
    Το γεγονός και μόνο ότι είσαι ακόμη στη στερεότυπη πολιτική γεωγραφία Δ Κ Α δείχνει και το μέγεθος της βλάβης που έχει προκαλέσει και συνεχίζει να προκαλεί το μόρφωμα(κακοήθες μελάνωμα)που "επιμένει" με θράσος να αυτοαποκαλείται αριστερά.
    *Στις Δημοκρατίες και οχι στις republic(es) σε καταστάσεις όπως η σημερινή δεν υπάρχει ενός ανδρός αρχή.(στοιχειώδη πράγματα που το "άθλιο συνδικαλιστικό"σχολείο έπρεπε να στα έχει μάθει από το Δημοτικό!!!)
    ΥΓ1 Άκουσε και το παλιό του Νιόνιου δεν είμαι ΠΑΣΟΚΑ δεν είμαι ούτε και ΚΚΕ,είμαι οτι είμαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΚΑΛΗ ΝΥΧΤΑ ΣΑΣ
    «Στις 2 Φεβρουαρίου 2009, ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου δεσμεύτηκε: «Το ΠΑΣΟΚ, αναγνωρίζοντας την οριακή κατάσταση που επικρατεί και στο λεκανοπέδιο, προχώρησε πρόσφατα, με θάρρος και ευθύνη, στην πρόταση για μετατροπή ολόκληρου του χώρου του Ελληνικού, σε ένα από τα μεγαλύτερα μητροπολιτικά πάρκα της Ευρώπης».
    ΤΟ ΣΕΠΤΈΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2010 ΠΡΆΤΤΕΙ
    EΛΛΗΝΙΚΟ: ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΑΡ ΕΠΕΝΔΥΣΗ 5 ΔΙΣ. ΣΤΟ 15-30% ΤΗΣ ΕΚΤΑΣΗΣ
    Προσγειώθηκαν πετροδολάρια
    Μνημόνιο συνεργασίας με την κυβέρνηση του Κατάρ, ύψους 5 δισ. ευρώ, που στόχο θα έχει, μεταξύ άλλων, και την αξιοποίηση και εκμετάλλευση του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό αναμένεται να υπογράψει σήμερα ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου με τον εμίρη Αλ Θανί.
    Η υπογραφή του μνημονίου θα αφορά τα επενδυτικά σχέδια του κρατικού fund του Κατάρ, Qatar Investment Authority (QIA) που δραστηριοποιείται κυρίως στους τομείς ενέργειας, τουρισμού, ακινήτων και ξενοδοχείων. Στο μνημόνιο δεν θα κατονομάζεται η περιοχή του Ελληνικού, αλλά το fund ενδιαφέρεται πολύ για την «αξιοποίηση» της συγκεκριμένης έκτασης, που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα επενδυτικά φιλέτα της χώρας.
    Λας Βέγκας
    Κατά συγκλίνουσες πληροφορίες της «Ε» υπάρχουν σκέψεις για σειρά έργων, όπως «αξιοποίηση» μέρους της παραλίας στο ύψος του πρώην αεροδρομίου, κατασκευή μαρίνας ελλιμενισμού πολυτελών θαλαμηγών, ξενοδοχείου, συνεδριακών κέντρων, πλωτού καζίνου και μικρού αεροδρομίου που θα χρησιμοποιείται από lear jet και ιδιωτικά αεροσκάφη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. «Στις 2 Φεβρουαρίου 2009, ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου δεσμεύτηκε: «Το ΠΑΣΟΚ, αναγνωρίζοντας την οριακή κατάσταση που επικρατεί και στο λεκανοπέδιο, προχώρησε πρόσφατα, με θάρρος και ευθύνη, στην πρόταση για μετατροπή ολόκληρου του χώρου του Ελληνικού, σε ένα από τα μεγαλύτερα μητροπολιτικά πάρκα της Ευρώπης».

    EΛΛΗΝΙΚΟ: ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΑΡ ΕΠΕΝΔΥΣΗ 5 ΔΙΣ. ΣΤΟ 15-30% ΤΗΣ ΕΚΤΑΣΗΣ
    Προσγειώθηκαν πετροδολάρια
    Μνημόνιο συνεργασίας με την κυβέρνηση του Κατάρ, ύψους 5 δισ. ευρώ, που στόχο θα έχει, μεταξύ άλλων, και την αξιοποίηση και εκμετάλλευση του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό αναμένεται να υπογράψει σήμερα ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου με τον εμίρη Αλ Θανί.

    Λας Βέγκας
    Κατά συγκλίνουσες πληροφορίες της «Ε» υπάρχουν σκέψεις για σειρά έργων, όπως «αξιοποίηση» μέρους της παραλίας στο ύψος του πρώην αεροδρομίου, κατασκευή μαρίνας ελλιμενισμού πολυτελών θαλαμηγών, ξενοδοχείου, συνεδριακών κέντρων, πλωτού καζίνου και μικρού αεροδρομίου που θα χρησιμοποιείται από lear jet και ιδιωτικά αεροσκάφη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Gyras, κανείς δεν ξέρει, το ψάχνουμε όλοι παρέα.
    Παναγιώτη είναι τελικά πιο δύσκολο απ' όσο νομίζαμε να φύγουμε από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος. Ο συνδικαλισμός μέσα στο κόμμα είναι μια παθολογία παλιά που εσύ σαν γιατρός θα πρέπει να εξετάσεις και να προτείνεις αγωγή. Εγώ δεν τα αντιλαμβάνομαι αν και τα βλέπω.
    Κoupakia, απευθύνομαι σε όσους δεν τόχουν κάψει τελείως.
    V κάτι θες να μου πεις αλλά δεν το πιάνω. Με το Κατάρ ναι θα γίνει deal, και θα χτιστεί ένα μέρος του αεροδρομίου. Παρακάτω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "Τον τελευταίο καιρό, παρόλα όσα βιώνουμε, διαβάζουμε, ακούμε και βλέπουμε, διαπιστώνεται μια περίεργη τάση φλύαρης… σιωπής. Οξύμωρο φαίνεται, ωστόσο, σαν πριν από καταιγίδα μοιάζει η στάση των ανθρώπων στους εργασιακούς χώρους, στους δρόμους, στα μαγαζιά, στο διαδίκτυο, παντού. Όλοι έχουν να πουν πολλά, αλλά σκέφτονται λίγα. . . . Ευτυχώς, είναι πολλοί περισσότεροι όσοι επανατοποθετούνται και συστρατεύονται κατά του ενός και κοινού εχθρού που αυτή τη στιγμή έχει εξαπολύσει τη μεγαλύτερη ίσως επίθεση στην ιστορία, κατά της ζωής μας και της ζωής των παιδιών μας. Των παιδιών που, ακόμη περισσότερο ευτυχώς, είναι πιο τολμηρά, πιο μαχητικά και πιο διεκδικητικά απ΄ όσο εμείς πιστεύουμε.

    Μόλις είχα διαβάσει ενα υπέροχο ποστ στους Γεφυρισμούς: http://gefyrismoi.blogspot.com/2010/09/blog-post_23.html, απ' όπου και το απόσπασμα της αρχής, και είχα την ατυχία να πέσω στο δικό σου πόνημα.
    Αφιερώνω λοιπόν το ποστ σε σένα και σ' όλους τους προσκυνημένους, βολεμένους και γραβατωμένους, σα και του λόγου σου, που σχολίασαν. (εξαιρώ τον V που παραδόξως δεν κατάλαβες).
    Επειδή ούτε εμένα θα κατάλαβες, φεύγω τρέχοντας.
    Έχει πολύ μούχλα εδώ μέσα...

    ΥΓ Προτιμότεροι κάτι τύποι σαν το Χρύσανθο Λαζαρίδη που λένε στα ίσα αυτό που πιστεύουν παρά τα δικά σου δήθεν που έχεις το θράσος να τα λες και αριστερό λόγο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τάνια σε κατάλαβα αλλά δεν μπορώ να σου ανταποδώσω τους χαρακτηρισμούς. Δεν μου το επιτρέπει το style μου. Η αλήθεια είναι ότι είμαι βολεμένος ενώ εσύ φαντάζομαι πως όχι. Αφού σε πειράζει να μπαίνεις στο υπόγειό μας τι το κάνεις; Μπορεί να πουντιάσεις.
    Αφού δεν έχεις τίποτα να πεις καλύτερα να μην μας πεις κανένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Άκου Τάνια επί προσωπικού.Άσε τους βολεμένους,τους προσκυνημένους,τους γραβατωμένους και τις υπόλοιπες παπαριές που γράφεις.Έχω φάει χρόνια ανεργίας,δουλεύω σαν τον πούστη και έχω να πληρωθώ εφημερίες μήνες.Δεν επιτρέπω λοιπόν σε κανέναν ιδεοληπτικό ψευτοεπαναστάτη της συμφοράς να με βρίζει επειδή δεν συμφωνεί με την πολιτική άποψή μου,πολύ περίσσοτερο μη γνωρίζοντάς με.Εδώ δεν είναι αμφιθέατρο πρώτου έτους για ξεκαύλωμα!Αν έχεις να πεις τίποτα σοβαρό ν'ακούσω όσο κι αν μπορεί να διαφωνώ.Όμως μην εκλαμβάνεις την ευγένεια σαν αδυναμία.
    Θοδωρής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Θράσος και αγένεια Τάνια.
    Άμα με κάτι δεν συμφωνείς γιατί μπαίνεις στον κόπο να βρίσεις τους ανθρώπους;
    Μούχλα προφανώς έχει το μυαλό σου και την ξερνάς πάνω μας.
    Νομίζεις ότι επειδή έχεις ένα ποντίκι μπροστά σου και θυμό στο μυαλό σου μπορείς να εκτονώνεσαι σ' όποιον δεν συμφωνεί με τις ανύπαρκτες απόψεις σου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγαπητε Λεο, πολυ ενδιαφερον το κειμενο.Οφειλεις ομως να συνυπολογιζεις ορισμενες ανατρεπτικες κινησεις που ΗΔΗ εχουν γινει απο το χωρο της ανανεωτικης αριστερας.Εδω και 2 χρονια με αρκετο ρισκο η ανανεωτικη πτερυγα του ΣΥΝ(τοτε) ειχε συγκροτησει στους πανεπιστημιακους χωριστη συνδικαλιστικη παραταξη-την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΑΡ.ΜΕ- απο την επισημη παραταξη του ΣΥΝ και οδηγησε σε αλλαγη ηγεσιας στη συντεχνιακη ΠΟΣΔΕΠ.Ηδη απο τον Ιουλιο το νεο κομμα της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ πηρε καθαρη θεση (και στα ΜΜΕ) κατα της απεργιας των φορτηγατζηδων.Επομενως ΒΗΜΑΤΑ για μια αλλη αριστερα γινονται....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. leo,
    οι αναρτήσεις σου δηλώνουν περισσότερα απ'όσα λένε και γι αυτό χαίρομαι πραγματικά να τις διαβάζω.

    Συμφωνώ με όλα όσα γράφεις.

    Σχόλια: αυτό που λείπει είναι ένα νέο εργασιακό ήθος (βαριά κουβέντα λέω και το ξέρω) και δε νομίζω πως προσεγγίζεται μόνο με την διακήρυξη περί εργατικότητας από τη μια, διαπλοκής από την άλλη, ή διατήρησης απλά των κεκτημένων, όπως κάνουν άλλοι.

    (Στον ιδιωτικό τομέα για παράδειγμα, η εργατικότητα δε συνεπάγεται κατ'ανάγκη και περισσότερο φιλότιμο ή κοινωνική ευαισθησία).

    Νομίζω πως εκεί πρέπει να ρίξει περισσότερο βάρος η ΔΑ. Μέσα από συγκεκριμένες αναπτυξιακές προτάσεις να προβάλλει ένα νέο εργασιακό ήθος. Ή, αν γίνονται ήδη προσπάθειες, να ενταθούν ακόμα περισσότερο. Για μένα, λείπει ακόμα η αλλαγή παραδείγματος, ο κόσμος δεν πείθεται, όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν.

    Σε γενικές γραμμές πάντως (επειδή τα πράγματα τα βλέπω λίγο μαύρα), από την έφοδο στον ουρανό μου φαίνεται πιο λογική η αντίληψη της σταδιακής ανα και αυτοδιαμόρφωσης μιας χώρας (που είναι και το μόνο παρόν), συλλογικά. Και φυσικά θεωρώ τη στάση του κόσμου της ΔΑ υπεύθυνη, έντιμη κι ειλικρινή.

    Φιλικά,
    Σπύρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ωραίος είσαι βρε leo...
    Υπογράφοντας ως leo γράφεις πως δεν είναι του style σου αυτά, και αμέσως μετά υπογράφοντας ως Θοδωρής ξεσπαθώνεις με παπαριές και ξεκαυλώματα. Μια καλή λύση είναι όταν αλλάζεις nickname να αλλάζεις υπολογιστή ώστε να μη φαίνεται ο ίδιος IP.
    Από κει κει πέρα αφού έχεις δηλώσει και τέως μέλος του γρ. σπουδάζουσας της ΕΚΟΝ ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ Β ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ, πιστεύω θα έγραφες τα ίδια αν η τάνια ήταν Μήτσος.
    Λέμε τώρα...

    Πάντως η κοπέλα έγραψε σκληρούς χαρακτηρισμούς. Δεν έβρισε κανένα, leo-Θοδωρή και Γιώργο.
    Πολλοί που περνάνε από εδώ, όπως εγώ, τα σκέφτονται αλλά δεν τα γράφουν απλώς.
    ΡΗΓΑΣ 78

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. ΡΗΓΑΣ 78
    ο Θοδωρής είναι γιατρός του ΕΣΥ, εγώ είμαι Φυσικός. Πως φαντάστηκες ότι θάκανα τέτοιο πράγμα και γιατί; ΘΑ ντρεπόμουνα να την πέσω στην Τάνια; Τώρα την ίδια ΙP που την είδες; Τα ιστολόγια δεν είναι για να χαρακτηρίζουμε πρόσωπα που δεν ξέρουμε είναι για να συζητάμε και να ανταλλάσσουμε απόψεις και εμπειρίες. Αν περνάς από δω και σκέφτεσαι να με βρίσεις τι να πω; Αν σου κάνει καλό βρίσε. Αλλά γιατί, τι από αυτά που γράφω δεν ισχύει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Σπύρο έχεις απόλυτο δίκιο, στον ιδιωτικό τομέα τα πράγματα είναι σύνθετα, και το νέο εργασιακό ήθος δεν είναι μόνο βαριά κουβέντα αλλά και αναγκαία.

    Ανώνυμε (10.39) μιλάω για μια αριστερά που έρχεται φουριόζα συνεπώς για κάποια που ήδη περπατάει. Γνωρίζω την ΑΡΜΕ και μάλιστα συνεργάζομαι μαζί τους στα εκπαιδευτικά θέματα στα πλαίσια του τομέα παιδείας της ΔΑ. Απλά στην νέα αριστερά θέλω να ελπίζω ότι ανήκουν και άλλες δυνάμεις, που είναι ακόμα στο ΣΥΝ, ή στους Οικολόγους ή ακόμα και στον αντιεξουσιαστικό χώρο. Ειδικά με τους τελευταίους μπορώ να βρω συμπτώσεις σε πολλά περισσότερα από τους σταλινικούς του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αν κάτι ενοχλεί είναι ότι αποκαλώ ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ οπισθοδρομικές και αντιδραστικές δυνάμεις. Μα νομίζω αυτοί επέλεξαν αυτό το ρόλο χρόνια τώρα. Κάποτε μας κυνηγούσαν γιατί πηγαίναμε στο γήπεδο ή ακούγαμε Rock ή διαβάζαμε Μπορίς Βιαν. Σήμερα οργίζονται γιατί θέλουμε το σχολείο ανοικτό και καμιά επένδυση να δουλέψουν οι άνεργοι. Μια απέραντη τραχανοπλαγιά που λέει και ο Τζούμας. Σε όλους τους χώρους υπάρχουν συντηρητικοί, "δεξιοί", φοβικοί με τις αλλαγές. Οι θρησκείες ήταν πάντα το καταφύγιο των φοβισμένων. Δεν με αφορά η παθολογία τους. Ο Θοδωρής που είναι νευρολόγος μπορεί να τους βοηθήσει. Εγώ είμαι φυσικός και κάνω μάθημα στο σχολείο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Καλησπέρα.
    Είμαι ο Θοδωρής....
    με ζλητησε κανείς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αφού δεν είσαι ο Θοδωρής,γιατί λες ψέματα ατιμούλη?
    Ο πραγματικός Θοδωρής(@ΡΗΓΑ78 δεν είμαι nickname του Leo,κακή εκτίμηση έκανες)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Δεν ξέρω αν θα τη φτιάξουμε, φίλε leo, αλλά μέσα από τα κείμενά σου αρχίζει να σχηματοποιείται η ιδέα για την αριστερά που θέλουμε και αξίζουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Eλπήνορα ούτε γω ξέρω, αλλά μαζευόμαστε σιγά σιγά και κάτι γεννιέται, δύσκολα είναι αλήθεια, αλλά μπαίνουν τα ερωτήματα και αχνοφαίνονται απαντήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία