Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους


                                                                                                                     στο σ. Ευθύμη
Ο Ηλίας Κανέλης στο fb:
Το Άστυ ήταν έναν χώρος που τον δούλευαν πραγματικοί βιοπαλαιστές, η οικογένεια Στεργιάκη - πατέρας και γιοι. Μανιακοί του σινεμά, πρόσωπα με αυταπάρνηση, αριστεροί της δημιουργίας. Επέλεγαν οι ίδιοι τις ταινίες στις αγορές, ζούσαν με αυτές, χαίρονταν με τις επιτυχίες και απογοητεύονταν σαν παιδιά. Πίστευαν στη ζωντανή πλευρά της πόλης, το γραφείο διανομής των ταινιών τους είναι στα Εξάρχεια. Πριν από μερικά χρόνια, τίποτα δεν προείκαζε ότι στα Εξάρχεια επωάζεται το αυγό της καταστροφής και του επαναστατικού μηδενισμού.
  
Το feleki στο fb:
Στον εξώστη του "Αττικόν" έζησα τις πιο σημαντικές και πιο συγκλονιστικές κινηματογραφικές εμπειρίες μου. Στάχτη έγινε ολόκληρο το κτίριο, όπως και τόσα ακόμη... Ήταν ένα από τα τελευταία κοσμήματα της Αθήνας. Το ίδιο πήγε να γίνει το 2008 με την Εθνική Βιβλιοθήκη. Στα αποκαΐδια της ρημαγμένης πόλης κάποιοι χτίζουν επαναστατικά οράματα, ποντάροντας στον όλεθρο, στην καταστροφή, στη δυστυχία, (όπως κάποιοι άλλοι ξαμολιούνται για πογκρόμ). Κάποιοι τους παρακινούν να το κάνουν. Κάποιοι βρίσκουν θετική τη βία και την καταστροφή. Τους σιχαίνομαι όσο τίποτε άλλο. Μακάρι να μπορούσα να ευχηθώ να ζήσουν τα δραχμολάγνα οράματά τους, εξαθλιωμένοι, πεινασμένοι υπάλληλοι της χειρότερης μαφίας. Επειδή δεν μπορώ, θα τους πολεμάω, με ό, τι σθένος και ό, τι μέσο μου έχει μείνει. Βδελύγματα. Φασίστες.

Όπως πολύ εύστοχα γράφει η Άννα Δαμιανίδη «δεν είναι προβοκάτσια είναι η επανάσταση». Είναι  το μίσος όπως ξεχειλίζει. Αλλά δεν είναι μόνο δικό τους. Αυτοί απλά το μετουσιώνουν σε πράξη, ανάβουν το φυτίλι, έχουν το know how. Πίσω, μπροστά, στο πλάι τους στέκει ένα πλήθος. Μην μου πείτε ότι το ξεχάσατε. «Μουνάκια να καείτε.” Μarfin 2010. Αφήστε αυτά, «τα δεν συνελήφθησαν ποτέ». Είναι η ατραξιόν των διαδηλώσεων. Αν δεν καεί το πελεκούδι κανείς δεν δίνει το βράδυ σημασία. Είναι σαν να μην έγινε διαδήλωση. Ένα ολόκληρο σύστημα δεν θέλει να εκλείψουν. Αλλά και πώς να εκλείψουν όταν τους γεννά μια ολόκληρη πολυσυλλεκτική και πολύχρωμη ιδεολογία. Ας πούμε ότι συλλαμβάνονται οι δολοφόνοι της Marfin και πηγαίνουν σε δίκη με κάπως σοβαρές κατηγορίες, πχ φόνο. Πόσοι έγκριτοι νομικοί της Αθήνας, αριστερών και όχι μόνο πολιτικών πεποιθήσεων θα σπεύσουν να τους υπερασπιστούν; Πόσα έντυπα και πόσα κόμματα. Ο σταθμός τους εκπέμπει από τον κεντρικό server του πολυτεχνείου. Όταν μηνύθηκαν γι’ αυτήν την συνέργια, οι αρχές του πολυτεχνείου, ψάξτε πόσοι και ποιοι πήγαν να τους υπερασπιστούν στο όνομα της δημοκρατίας και της ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Και δεν είναι μόνο αυτοί. Δεκαετίες τώρα η νεολαία εκπαιδεύεται στην κουλτούρα της βίας, της καταστροφής, στα κόμματα, τα γήπεδα, τα πανεπιστήμια. Και πάντοτε δικαιώνεται από όλους τους θεσμούς μιας χώρας διαλυμένης.
Η κοινωνία τους αγαπά και τους προστατεύει, τους βοηθά να αυξάνονται, διευκολύνει όσα από τα παιδιά της θέλουν να τους προσεγγίσουν, γιατί τους θεωρεί αριστερούς, έστω και ξεστρατημένους. Κόμματα τους προστατεύουν ή συγκατανεύουν στη δράση τους. Γιατί μισούν το κράτος, την τάξη, τις τράπεζες, το αστικό περιβάλλον, τα μαγαζιά, τις τζαμαρίες, τους κινηματογράφους. Γιατί θέλουν να κρεμάσουν τους αστούς. «Υπάρχει σύγχρονη εκδοχή στο φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους και σε αυτό καλούμετον λαό» ( στο 6ο λεπτό περίπου).
Όταν καίνε δεν είναι αυτοί, είναι οι προβοκάτορες, γιατί αυτοί δεν κάνουν τέτοια, είναι «δικοί» μας. Ο οργισμένος μικροαστός, η θιγμένη μεσαία τάξη, η νεολαία “of broken dreams”, η λαγνεία της βίας, η επανάσταση για την καύλα της.

Το 2008 οι εκλογές ήταν μακριά και ως εκ τούτου τα πολιτικά καρτούν έσπευσαν να προσεταιριστούν το έργο τους, «εμείς τα κάψαμε αυτά, ο λαός, η νεολαία της Αθήνας, γιατί...» Προχτές, με τις εκλογές κοντά, οι ίδιοι, είπαν ότι «δεν ήταν αυτοί, που νομίζετε, ήταν πράκτορες της αστυνομίας για να συκοφαντήσουν το κίνημα». Και τότε και τώρα αποπειράθηκαν να τους  προστατεύσουν.

Κάηκαν οι κινηματογράφοι Αττικόν και Απόλλων δυο σύμβολα της αστικής μας παράδοσης. Αποπειράθηκαν να κάψουν το Άστυ ένα σύμβολο μιας πιο underground κουλτούρας. Είναι πράξεις συμβολικές, ενός αφόρητου επαρχιώτικου μηδενισμού, είναι το μίσος όχι του αποκλεισμένου νέου των Δυτικών συνοικιών του κατώτατου μεροκάματου, αλλά του κρατικοδίαιτου μικροαστού που έχασε εισοδήματα και κατέβηκε να τα σπάσει και επειδή κολώνει κλείνει το μάτι στους «επαγγελματίες». Ακόμα και αυτοί που τους πολεμούσαν βαριεστημένα, ένιωθαν περίπου στο ίδιο στρατόπεδο, όταν αναλογίζονταν ότι μειώθηκε το επίδομα της επικίνδυνης εργασίας και γι’ αυτό φταίει η τρόικα.  
Τα σινεμαδάκια, τα κτήρια θα ξαναγίνουν. Θα ξαναπάμε Κυριακή απόγευμα Ευθύμη, θα ξαναβρεθούμε εκεί όλες οι γνώριμες φάτσες. Θα χαιρετηθούμε με ένα αδιόρατο νεύμα και με συγκατάβαση θα προχωρήσουμε προς το ταμείο. Απέξω το μίσος θα σέρνεται σαν καμένο σκουλήκι. 

Σχόλια

  1. Να 'σαι καλά Leo, ευστοχότατο κείμενο! Ως προς αυτό που λες, τη διόγκωση της ιδεολογίας και της κουλτούρας της βίας, καθώς και τον τρόπο που τα υπθάλπει ένα μεγάλο μέρος της Αριστεράς -ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και κάτι άλλα ξέφτια, γύρω,γύρω: Το βλέπω, παρακολουθώντας έκπληκτη καικάποια blogs (ένα από αυτά είναι και δικό σου λινκ). Μέχρι πριν λίγους μήνες ασχολιόντουσαν με θέματα κινηματογράφου, μουσικής και καθημερινότητας -σε ένα αορίστως αριστερό κλίμα. Τελευταία, έχουν μετατραπεί σε οχετούς μίσους, επιθετικότητας και ακατάσχετης προπαγάνδας εναντίον κάθε έκφρασης αστικής ζωής και
    δημοκρατίας -με πρόφαση το επάρατο μνημόνιο και την τρόικα. Μπαίνουν και σχολιαστές που τους αποθεώνουν και ζητάν άμεση σύγκρουση κλπ.
    Χρησιμοποιούνται όροι του τύπου "γερμανοτσολιάδες" και "Αρτέμης Μάτσας" για να χαρακτηρίσουν τους διαφωνούντες.
    Ένα μέρος αυτού κοινού αποτελείται -έχω την εντύπωση- από μπαρουφολογούντες δήθεν διανοουμένους της δήθεν Αριστεράς που την έχουν δει επαναστάτες και καθοδηγητές των νεότερων - είμαι βέβαιη ότι παίρνουν πόζες μπροστά στον καθρέφτη, με τον μπερέ του Τσε. Τις προηγούμενες της Κυριακής μέρες είχα δει να εκτοξεύονται από 'κει απίστευτες προτροπές και να καλλιεργείται πολεμική ατμόσφαιρα. Από χτες όχι απλώς δεν καταδικάζουν τις καταστροφές, αλλά σχεδόν ζητάν και τα ρέστα. Όλοι αυτοί και πλήθος άλλων δεν είναι "γνωστοί άγνωστοι", μπαχαλάκηδες ή αντιεξουσιαστές. Είναι άνθρωποι με καλούτσικο μορφωτικό επίπεδο -που δεν αποκλείει βέβαια τη βλακεία-, οι οποίοι θεωρούν τον εαυτό τους απολύτως νομιμοποιημένο, λόγω υποτιθέμενης αριστεροσύνης και υπερσυναισθηματισμού -του οποίου κάνουν εμετική κατάχρηση στα blogs και στα σχόλια. Φοβάμαι ότι τα προσωπικά κόμπλεξ, μαζί με την εγγενή επιθετικότητα και παράνοια που ούτως ή άλλως χαρακτηρίζουν την ελληνική κοινωνία -όπως και κάθε άλλη ανώριμη κοινωνία- πυροδοτούνται από τις παρούσες συνθήκες κρίσης και γεννούν μια πολύ επικίνδυνη κοινωνική στιγμή!

    Αλίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. OTAN ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΤΕ ΝΑ ΦΑΤΕ ΤΑ ΞΑΝΑΛΕΜΕ ... ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΠΑΤΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΣΕ ΠΟΡΕΙΕΣ ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΩ ΟΤΙ ΟΛΟΙ (ΓΕΡΟΙ ΚΑΙ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΔΕΣ) ΦΩΝΑΖΑΝ "ΚΑΨΤΕ ΤΑ ΟΛΑ, ΚΑΨΤΕ ΤΑ"...
      ΚΑΤΙ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ...
      ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΝΥΧΤΑ !!!

      Διαγραφή
    2. Όταν δεν έχεις να φάς, δεν τρώς το παιδί του γείτονα γιατί είναι πιο βολικό.

      Την επόμενη μέρα θα είσαι πάλι νηστικός.

      Και πιο επικίνδυνος

      Διαγραφή
  2. Λεώ όσα εύστοχα γράφεις είναι εκτός ύλης για τα κόμματα της αριστεράς και τα τηλεοπτικά μαγαζιά. Η θεωρία της προβοκάτσιας είναι τόσο βολική όσο και η παραμύθα για γνωστούς - άγνωστους. Και οι δύο προσφέρονται για ντετέκτιβ και για καφενόβιους αργόσχολους αλλά όχι για κοινωνίες πολιτών που ζητούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους. Εύχομαι να βγει αληθινή η ευχή της τελευταίας παραγράφου και να ζήσουμε ειρηνικά κινηματογραφικά απογεύματα.
    Dimef

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμε: Πράγματι σπάνια πάω σε τέτοια τσίρκα. Αλλά σευχαριστώ που επιβεβαίωσες το γραπτό μου. Ακριβώς γέροι και νέοι φώναζαν κάψτε τα όλα γιατί θα κόψουν τη σύνταξη του γέρου πρώην ΔΕΗΤΖΗ και θα χάσει ο εγγονός του εμπρηστής/ Το πρόβλημα είναι η καταστροφή. Αυτό είναι το όνειρο του κάθε μαλάκα, να πριονίσει το κλαδί που κάθεται και μετά να κλαίει και να ζητάει δανεικά. Ευτυχώς που ο Αλαβάνος βρήκε αυτό το βαθύτερο και θα φτιάξει το κίνημα. Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οι πολιτικοί. Είναι ο λαός της, αλλά δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε. ΘΑ πάμε μαζί του μέχρι τον πάτο. Αλλά θα του τα χώνουμε μέχρι εκεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΟΙ ΑΣΤΟΙ ΤΡΟΜΑΞΑΝΕ......ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΣΑΣ ΤΟΥΣ ΧΟΡΤΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΥΣ ΘΑ ΣΑΣ ΠΝΙΞΕΙ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ (ΤΙ ΜΠΑΝΑΛ ΘΕΕ ΜΟΥ !!!!).ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ.

      Διαγραφή
  4. Aλίκη έτσι είναι η κατάσταση είναι προεπαναστατική οι δυνάμεις είναι έτοιμες. Η θεωρία του αδύναμου κρίκου είναι εδώ επίκαιρη όσο ποτέ. Τι να κάνουμε. Κάποτε οι ίδιοι είχαν όλες τις ελπίδες τους στη 17 Νοέμβρη και στον ΕΛΑ. Καλοί άνθρωποι είναι, αλλά όπως συζητάνε στο καφενείο έτσι χαράζουν και το μέλλον της χώρας ή της οικογένειάς τους. Είναι όλοι αυτοί με τα υπέρογκα δάνεια με τα ανοίγματα και τα εορτοδάνεια. Τι να κάνω; Πιάσε δυο μπύρες και άραξε μεγάλε να δούμε τη Μπαρτσελόνα..,.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Που τον θυμήθηκες τον Μπάρμπα Μήτσο; Αλλά και πως τολμάς να τον παραθέτεις στην ίδια αράδα με τους άλλους δύο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία