Η αφορμή και η αιτία, του Γιώργου Μπράμου

του Γιώργου Μπράμου από τη Μεταρρύθμιση

Ο Γιώργος Μπράμος ειναι υποψήφιος της ΔΗΜ.ΑΡ. στην Α’ Αθήνας,

Παραφράζοντας την πασίγνωστη ρήση, αισθάνομαι πως ένα (αποτρόπαιο, αυτή τη φορά) φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα μου. Είναι η πιο αλλοπρόσαλλη, ανήθικη, επιθετική και επικίνδυνη εκδοχή της πολιτικής έκφρασης, ένας χώρος έξω από τη δημοκρατική και κοινοβουλευτική νομιμότητα, που οι συγκυρίες, αλλά και οι πράξεις και οι παραλήψεις της Μεταπολίτευσης, του προσφέρουν το περιθώριο για την κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση.

Αναπτύχθηκε με τις τρομολαγνικές και ξενοφοβικές κραυγές μιας δημοσιογραφίας ανιστόρητης, ανεύθυνης και λαϊκιστικής. Ενισχύθηκε  από ένα πολιτικό σύστημα, που δεν μπορεί να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τις πραγματικές δυνάμεις του μόχθου, της δημιουργίας και της καινοτομίας. Θράφηκε από τη χυδαιότητα όσων μούντζωναν τη Βουλή και τον Κοινοβουλευτισμό και δεν είχαν το ελάχιστο κουράγιο να σκεφτούν και τη δική τους συμμετοχή στο δρόμο που μας έφερε στην τωρινή συμφορά.

Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη καμπή. Έχουμε ανάγκη μιας νέας αισιοδοξίας, εντελώς διαφορετικής από τα ψεύδη και τις υπεκφυγές του παρελθόντος και τον ζόφο του σήμερα. Μιας αισιοδοξίας που θα βασίζεται στην πραγματικότητα και την αλήθεια και θα επαναφέρει την Πολιτική της Αριστεράς στη δημιουργική της μήτρα, που είναι η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη και Δημοκρατία.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ εκπροσωπεί το χώρο του Ορθού Λόγου και της Κοινωνικής Ευαισθησίας. Είναι ένας συγκερασμός δύσκολος και πρωτοφανής για τη χώρα μας, όπου, κατά κανόνα, ο Ορθός Λόγος συγχέεται, αν δεν ταυτίζεται, με τον κυνισμό της Νεοφιλελεύθερης Οικονομικής επιλογής και η Κοινωνική Ευαισθησία κατάντησε προνόμιο συνδικαλιστικών συντεχνιών. Σ’ αυτήν την εποχή, όπου τα παλιά σχήματα λειτουργούν πλέον ως καρκινώματα και εμποδίζουν την αναγκαία έξοδο προς τα εμπρός, όπου οι νέοι πολιτικοί σχηματισμοί που αναδύονται, τροφοδοτούνται από εθελοτυφλία, λαϊκισμό και αμετροέπεια, η Αριστερά που έρχεται από την μακρά παράδοση των δημοκρατικών αγώνων, έχει ένα κρίσιμο και καθοριστικό περιεχόμενο. Με προτάσεις και επεξεργασίες, είναι ανάγκη να επανακαθοριστούν οι έννοιες της Πολιτικής και της Δημοκρατίας, η θέση της χώρας στην Ευρώπη, η προστασία και κυρίως, η διεύρυνση του Κοινωνικού Κράτους, η αξία της Εργασίας ως βασικής συνιστώσας των δικαιωμάτων του ανθρώπου, η ενίσχυση της δημιουργικότητας και της αλληλεγγύης.