H κουλτούρα της διαφθοράς, του Γιάννη Πανούση




Ένα κείμενο για τη διαφθορά του πανεπιστημιακού Γιάννη Πανούση και ένα ενδιαφέρον σχόλιο του φίλου μας Αφώτιστου Φιλέλληνος


του Γιάννη Πανούση από τη Μεταρρύθμιση


1. Η πολιτική διαφθορά, ως «ανάρμοστη σχέση μεταξύ αγοράς και πολιτικής», δηλαδή ως διαπλοκή, κατέστη μέρος της πολιτικής κουλτούρας. Κουλτούρα της διαφθοράς και κουλτούρα του δημόσιου βίου (συμ)πορεύονται.

Ως «μη φαινόμενο» (άδηλο, αόρατο) φαινόμενο, η διαφθορά είτε εξελίσσεται προς τα πάνω σε διαπλοκή και σκάνδαλο, ή γενικεύεται προς τα κάτω σε «ρουσφέτια επιβίωσης».

2. Ιστορικά, ο όρος διαφθορά απέκτησε διαφορετικές έννοιες και οδήγησε σε διαφορετικούς συνειρμούς (ηθικούς, κοινωνικούς, θεσμικούς). Άλλοτε συνδέθηκε με τα Καθεστώτα, άλλοτε με τα Συντάγματα, άλλοτε με την (πρώιμη) νεωτερικότητα.

Η ιστορικότητα του φαινομένου της διαφθοράς δεν ακολουθείται όμως από μια συγκεκριμένη ποινική αντιμετώπιση. Το «έγκλημα διαφθοράς» δεν έχει ακόμα τυποποιηθεί ως τέτοιο.

Η παλαιά και η νέα, η μικρή και η μεγάλη, η δομική και η περιστασιακή διαφθορά, αποδίδονται στη γραφειοκρατία, στην αδιαφάνεια των θεσμικών λειτουργιών και γενικότερα στη διάβρωση της δημοκρατίας.

Κοινός παρονομαστής: η κατάχρηση δημόσιας εξουσίας για ένα ιδιωτικό όφελος, που θέτει συχνά σε κίνδυνο το δημόσιο συμφέρον.

Κοινά κριτήρια: οι νομικοί ορισμοί, το δημόσιο συμφέρον και οι αντιλήψεις της κοινής γνώμης.

Να σημειωθεί ότι η άποψη του κόσμου εξαρτάται από οικογενειακές παραδόσεις (amoral familists), από πελατειακές σχέσεις, από εργασιακές πρακτικές, από πολιτειακές/ πολιτισμικές αντιλήψεις.

Η ανοχή των πολιτών λειτουργεί «ως πλυντήριο συνειδήσεων». Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνουμε τον κρίσιμο ρόλο των ενδιάμεσων ομάδων (intermediary groups), που δημιουργούν ειδική κοινωνική και οικονομική συνείδηση.

3. Η διαφθορά υπερβαίνει λοιπόν το ατομικό έγκλημα και αναγορεύεται σε μέγιστο κοινωνικό πρόβλημα. Οι σύγχρονες καπιταλιστικές δημοκρατικές κοινωνίες έχουν προσβληθεί από μια δομική διαφθορά, η οποία άλλοτε λειτουργεί παράλληλα κι άλλοτε αντίθετα με τους θεσμούς της Πολιτείας.

Σε κάθε περίπτωση, η διαφθορά καθρεφτίζει τη σύγκρουση αξιών (clash of values): αξίες δημοκρατίας, αξίες αγοράς. Η εμπορευματοποίηση των αξιών (προνόμια, ολιγαρχία κ.λπ.) κατισχύει των νόμων και των κανόνων και διαβρώνει την κοινωνία και την Πολιτεία.

Η πολιτική ελίτ δεν «ιδρώνει» ιδιαίτερα με τις παράνομες οικονομικές ενισχύσεις (επ’ ανταλλάγματι).

Το επενδυτικό ρίσκο και η καινοτομία, ο ανταγωνισμός και η αποδοτικότητα, εκλαμβάνουν τη διαφθορά ως ανάχωμα απέναντι στην κακή πολιτική. Κι αυτό, διότι η διαφθορά προϋποθέτει δόλο και συμπαιγνία, αλλά και μια αντίληψη ότι στο «κάτω–κάτω δεν βλάπτει κανέναν».

Χωρίς αιδώ και χωρίς αίσθηση δικαίου, οι τεχνικές ηθικής ουδετεροποίησης είναι εύκολος δρόμος αυτο–δικαίωσης (π.χ. «όλοι το κάνουν», «οι άλλοι φταίνε»).

Ενώ η διαφθορά εθεωρείτο αρχικά «προδοσία της ευθύνης προς το δημόσιο συμφέρον», στη συνέχεια μετεξελίχθη σε παράνομο, παρεκκλίνοντα, ανήθικο μηχανισμό της εξουσίας, με στόχο αφενός την κάλυψη των θεσμικών κενών (machine politique) κι αφετέρου την απόκτηση πολιτικού οφέλους (ή και εξυπηρέτηση εθνικού συμφέροντος).

Η κοινωνική ανοχή του σχηματισμού και της λειτουργίας τέτοιων δικτύων δεν οδηγεί μόνο στην πελατοποίηση και την ευνοιοκρατία, αλλά καταλήγει στην παράκαμψη της επίσημης πολιτικής εξουσίας.

Τα αόρατα νήματα της εξουσίας και οι ευκαιρίες πρόσβασης και εκμετάλλευσης των δικτύων, η επιρροή των lobbies, η διαπλοκή και οι πελατειακές σχέσεις, δεν συγκροτούν ευκαιριακό πλαίσιο ανεντιμότητας διαφθορέα και διεφθαρμένου, αλλά ένα άτυπο πολιτικό σύστημα, το οποίο είναι ταυτόχρονα και δίκτυο κοινωνικο–οικονομικής διαφθοράς (με κύρια χαρακτηριστικά το κέρδος, την εξουσία και την ομερτά).

Η εξουσία, η πολιτική φαυλότητα και η διαφθορά, οι κλίκες, οι καταχρήσεις, η ευνοιοκρατία, η ρουσφετολογία, ο χρηματισμός, κινούνται στο πλαίσιο των «παράνομων σχέσεων», των σχέσεων συνενοχής, δηλαδή της αποσάθρωσης των πολιτικών και κοινωνικών δομών.

Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της αποσάθρωσης είναι ότι οι δράστες–δημόσια πρόσωπα απορρίπτουν τον ηθικό χαρακτηρισμό και δικαιολογούν (ίσως και να «νομιμοποιούν») τις πράξεις τους, αποδίδοντάς τες σε «γενική δυσλειτουργία», ή σε «σφάλμα», ή σε «κοινωνική χρησιμότητα». Εντάσσουν δηλαδή τη διαφθορά στις νόμιμες κοινωνικές λειτουργίες και σ’ ένα νέο πολιτικό ήθος.

Αυτή είναι η κουλτούρα της διαφθοράς. Μια στρέβλωση των αξιών: δημόσιοι λειτουργοί και πολίτες που αποκτούν σταδιακά μια ιδιόρρυθμη «συνείδηση δικαίου» όταν διαφθείρουν ή διαφθείρονται.

Και το σχόλιο του Αφώτιστου Φιλέλληνος


"....Οι Ευρωπαίοι δεν είχαν καταλάβει με ποιους είχαν να κάνουν. Οι Έλληνες είχαν κλέψει το φοινικικό αλφάβητο, το οποίο γνώρισαν καθώς ταξίδευαν στα τέλη του 9ου π.Χ. αιώνα στην ανατολική Μεσόγειο και είχαν δημιουργήσει το ελληνικό εδώ και 27 αιώνες(κατά μία ρήση που αποδίδεται στον P. Picasso «Οι χαζοί αντιγράφουν οι μεγαλοφυΐες κλέβουν»). Είχαν φθάσει μέχρι την Ινδία με τον Μ. Αλέξανδρο…..Έπαιρναν εργολαβικά την είσπραξη φόρων από τους Τούρκους και τους διπλασίαζαν (οι κοτζαμπάσηδες). Ο ιστορικός Οικονόμου μας λέει: «Κατά τα τελευταία προ της Επαναστάσεως έτη …..η καλλιεργημένη έκτασις η οποία ανήκε εις τους Τούρκους και εις το Τουρκικόν Δημόσιον μόλις έφθανε τα 6.368.720 στρέμματα έναντι 9.521.200 στρέμματα πού ανήκαν στούς Έλληνες» Πολλές φορές η φτωχολογιά ζήταγε την βοήθεια των Τούρκων για να γλυτώσει από τους Κοτζαμπάσηδες….

Έτσι, όταν το νέο ελληνικό κράτος άρχιζε να διανύει την εφηβική του ηλικία, οι άνθρωποι της εξουσίας ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν. Κατηγορούσαμε τους πολιτικούς, αλλά αυτό … ήταν άδικο: έπαιρναν μόνον 2 έως 4% ως προμήθεια και είχαν και προεκλογικές δαπάνες οι άνθρωποι. Όμως, μέσω των κομματικών μηχανισμών, αρκετοί δημόσιοι υπάλληλοι με φαινομενικά χαμηλότερους μισθούς από αυτούς του ιδιωτικού τομέα και από τα εισοδήματα αρκετών ελεύθερων επαγγελματιών είχαν σπίτι με κήπο στα ακριβά Β προάστια , συνήθως στους πρόποδες της Πεντέλης ή της Πάρνηθας, σπίτι στο χωριό ή/και εξοχικό, ακριβό αυτοκίνητο (το καλό), ενώ η πλειονότητα των ελεύθερων επαγγελματιών αντίστοιχης ειδικότητας ζούσαν σε σπίτι 120 τετραγωνικά σε πολυκατοικία.

"Γενικά, ανέκαθεν στην χώρα είχε αναπτυχθεί η ευρεία έννοια του συνεταιρισμού, της κοινοκτημοσύνης, τελικά απέναντι στην δημόσια περιουσία. Ας θυμηθούμε τις καταπατήσεις δημόσιας γης που εξασφάλισαν στους Αρβανίτες και άλλους καταπατητές την ιδιοκτησία της μέσω χρησικτησίας και, στη συνέχεια, μόνιμα εισοδήματα πουλώντας -δια μεσαζόντων- παραθαλάσσια οικόπεδα με δόσεις Οι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις, δημόσιοι υπάλληλοι - και όχι μόνον- δημοτικοί σύμβουλοι, συνδικαλιστές , μέλη αγροτικών συνεταιρισμών έλεγαν στους υποψήφιους συνεταίρους: «Έχουμε (πληθυντικός) αυτήν την δουλειά» (μελέτη, έργο, προμήθεια) . Το ποσοστό τους κυμαινόταν από 50% (οι θρασύτατοι), 30%, 20%, έως 10% (οι πιο τίμιοι). Ανάλογα με την ανάγκη του προμηθευτή, το περιθώριο κέρδους, την επιθυμία κατάληψης δεσπόζουσας θέσης στον συγκεκριμένο τομέα, την περιοχή ή αυτή την δημόσια υπηρεσία κ.λ.π. κλεινόταν η δουλειά πάντα και με την βοήθεια των βοηθητικών ατομικών επιχειρήσεων ή/και εταιρειών –«βιτρίνα» που εναλλάσσονταν ως ανάδοχοι για συσκότιση της πραγματικότητας.

Αυτή ήταν τελικά η ανάπτυξη, δανειζόμαστε για να διαχυθεί το προϊόν της ανάπτυξης σε μεγάλη μερίδα συνένοχων, ενώ οι υπόλοιποι περίμεναν με την σειρά τους να ωφεληθούν κι αυτοί, με κάποιο τρόπο. Δικαίως λοιπόν οι ευρωπαίοι αναλυτές το 2010 μας κατηγορούσαν ότι »οι Έλληνες πολιτικοί δεν βλέπουν το δημόσιο χρέος ως χρέος αλλά ως εθνικό εισόδημα». Ενώ αυτοί –πλήν ελάχιστων εξαιρέσεων- ήταν …ψιλικατζήδες. Οι…. χαζοί Άγγλοι πολιτικοί στέγαζαν τον ερωτά τους , δηλ. πλήρωναν το ενοίκιο της ερωτικής τους φωλιάς με τον καλό τους με κρατικά χρήματα ( δηλ. ετησίως 8400 έως 12000 £), ενώ οι Γάλλοι έβαζαν στην μισθοδοσία –αργομισθία την ερωμένη τους σε μεγάλη ημικρατική εταιρεία. Οποία κατάντια!..."

Μικρο αποσπασμα απο το

Αφωτίστου Φιλέλληνος, ΠΩΣ (ΔΕΝ) ΞΕΠΕΡΑΣΤΗΚΕ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ (ΜΑΣ;)

Για συνεχεια βλεπε

http://www.poiein.gr/archives/9988/index.html

Αρα δεν ειναι μονον ο Α. Τζοχατζοπουλος το θεμα, η οι αλλοι πολιτικοι που χρηματισθηκαν. Ειναι και τα νεα τζακια-επιχειρηματιες, η μεσαια και μικρη διαφθορα,....

Μονο οι απατες στο ΙΚΑ, λενε πολλα...

Σχόλια

  1. Γράφει ο Γιάννης Πανούσης:

    Τα αόρατα νήματα της εξουσίας και οι ευκαιρίες πρόσβασης και εκμετάλλευσης των δικτύων, η επιρροή των lobbies, η διαπλοκή και οι πελατειακές σχέσεις, δεν συγκροτούν ευκαιριακό πλαίσιο ανεντιμότητας διαφθορέα και διεφθαρμένου, αλλά ένα άτυπο πολιτικό σύστημα, το οποίο είναι ταυτόχρονα και δίκτυο κοινωνικο–οικονομικής διαφθοράς (με κύρια χαρακτηριστικά το κέρδος, την εξουσία και την ομερτά)"

    Μπορεί να μας δώσει κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα από την μακρόχρονη εμπειρία του σε υψηλούς διοικητικούς θώκους του Δημοκρίτειου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τωρα θα ... κολαστω. Η λεξη κλειδι ειναι"ομερτά" που εξασφαλιζει την ατιμωρησια.

    Παντως περιμενα καλυτερη αναλυση του φαινομενου και κυριως των μετρων, αναλογη της προβολης του Καθηγητη Εγκληματολογιας για εγκληματα "λευκου κολλαρου" απο τα ΜΜΕ.
    Διαβαστε την εξαιρετικη αναλυση :
    Δημόσια αίσχη και μισές αλήθειες του Κώστα Δελήμπαση
    http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2012/02/blog-post_18.html

    και το σχολιο μου, οπου προχειρα, ας επαναλαβω την διαγνωση της ποσοτητας διαφθορας:

    Συναδελφε συγχαρητηρια!!!
    Τεκμηριωνεις οτι το παρτυ των ακριβων αναθεσεων υπηρεσιων παροχης συμβουλων και καθορισμου επιτροπων με πανακριβες αμοιβες απο την διοικηση της χρεωκοπημενης χωρας μας συνεχιζεται αμειωτο.
    Και συμπληρωνω στο παρτυ συμμετεχουν καθηγητες και επιστημονες απο ολο το πολιτικο φασμα, συμπεριλμβανομενης της "αριστερας".

    ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ KAI ΔΙΑΦΘΟΡΑ
    1. Είναι άγνωστο το ακριβές μέγεθος των κερδών της “βιομηχανίας” της διαφθοράς ... Μερικοί ισχυρίζονται ότι κυμαίνεται από 6 έως 10% του ΑΕΠ. Πρόσφατα, εκτιμάται ότι η παραοικονομία στην χώρα μας προσεγγίζει το 40% του ΑΕΠ.
    2. ...είναι εύλογο να υποθέσουμε ότι αυτός που χρηματίζει δημόσιο λειτουργό πρέπει να ωφελείται τουλάχιστον εξίσου, αν όχι περισσότερο, εκτός και αν βρίσκεται σε δεινή θέση (απειλή φυλάκισης, πτώχευσης κ.λ.π.) ή προσδοκά μακροπρόθεσμα οφέλη (πτώχευση ανταγωνιστών, δεσπόζουσα θέση στην αγορά, κ.λ.π.).
    3. ..., η οικονομική ζημία για το δημόσιο είναι τουλάχιστον διπλάσια (και για μεγάλα ποσά έως και 10πλάσια) του ποσού χρηματισμού δημόσιου λειτουργού. Την οικονομική ζημιά την καρπώνονται ως παράνομο και ανήθικο κέρδος ντόπιοι και ξένοι αντιπρόσωποι/έμποροι/προμηθευτές οπλικών συστημάτων, ιατρικού εξοπλισμού και υλικών, κ.λ.π. καθώς και μελετητικές και εργοληπτικές επιχειρήσεις που γιγαντώθηκαν την τελευταία 20-ετία.
    4. Επομένως, αν την περίοδο της τελευταίας 35-ετίας, με ένα διαρκές πρόγραμμα καταπολέμησης της διαφθοράς υπήρχε μείωση κατά 3% του ΑΕΠ των ποσών χρηματισμού δημόσιων λειτουργών, οι συνολικές δαπάνες έργων, μελετών ή προμηθειών θα μειώνονταν τουλάχιστον κατά 6% του ΑΕΠ ετησίως, με αποτελέσματα:
    Αύξηση της ταχύτητας εκτέλεσης ή/και εκτέλεση περισσότερων δημόσιων έργων
    Ενδεχομένως αύξηση της ποιότητας εφόσον είχε συσταθεί και λειτουργούσε αδιάφθορη αρχή ποιοτικού ελέγχου
    Μείωση του δημόσιου χρέους
    Ανακατανομή των ανακτημένων κονδυλίων για υγεία, πρόνοια, εκπαίδευση, έρευνα , επιχειρηματικότητα
    Το μέσο ΑΕΠ την τελευταία δεκαετία ανέρχεται σε 150 δις. Με μείωση μόλις κατά 6% του ΑΕΠ στις συνολικές δαπάνες έργων, μελετών ή προμηθειών θα εξοικονομούνταν τουλάχιστον ετησίως 9 δις και συνολικά 90 δις (το συνολικό ποσό που θα λάβουμε από την ΕΕ-ΔΝΤ είναι 110 δις).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. (συνεχεια)
    5. Ο χρηματισμός στα δημόσια έργα, τις μελέτες, την παροχή υπηρεσιών και τις προμήθειες διαπερνά κατακόρυφα και οριζόντια όλους του τομείς δημόσιας δραστηριότητας. Οι αιτίες είναι:
    Για τους δημόσιους λειτουργούς
    • Απόκτηση πρόσθετων εισοδημάτων για καλύτερη διαβίωση
    • Αντιμετώπιση των υψηλών εξόδων εκλογικών δαπανών
    • Η λειτουργία “αφανών εταιρειών” με σκοπό το επιχειρηματικό κέρδος, παράλληλα με την υπηρεσία –υποτίθεται- υψηλόβαθμου κρατικού λειτουργού
    Για τους ελεύθερους επαγγελματίες/επιχειρηματίες
    • Σε χαμηλότερα εισοδηματικά επίπεδα η επιβίωση της επιχείρησης
    • Σε υψηλότερα εισοδηματικά επίπεδα η εξασφάλιση “ζωτικού χώρου” ασφαλούς άσκησης των λειτουργιών της επιχείρησης στον δημόσιο τομέα με αντίστοιχη ζημία σε άλλες ανταγωνιστικές επιχειρήσεις και στη συνέχεια η δημιουργία νέων επιχειρήσεων για την κατάληψη και άλλων “ζωτικών χώρων” σε άλλους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας, με κύριο πελάτη (ή πάροχο αδείας) το κράτος.
    6. Τέτοιες οικονομικές πρακτικές, εκτός από την σημαντική επιβάρυνση της συνολικής αξίας έργου, μελέτης ή προμήθειας , άρα και του κρατικού προϋπολογισμού, διαχρονικά , έχουν σημαντικές εγκληματικές επιπτώσεις σε ανθρώπινο επίπεδο (στέρηση υγείας και ζωής) όπως αναφέρεται στο εδαφ. 8
    και δυσμενείς επιπτώσεις στους μικρούς και μεγαλύτερους ελεύθερους επαγγελματίες/επιχειρηματίες που δυσκολεύονται να χρησιμοποιήσουν τέτοιες πρακτικές π.χ. για λόγους αρχής ή διαφορετικής κομματικής ένταξης με - μερικές φορές- επαχθείς επιπτώσεις (σταδιακή μείωση όγκου εργασιών, ζημιές, πτώχευση/διακοπή δραστηριοτήτων)
    7. Οι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί χώροι με τα “ επαγγελματικά στελέχη “ανέκαθεν αποτελούσαν προνομιακούς χώρους γένεσης της διαφθοράς λόγω της μακρόχρονης καθημερινής συνύπαρξης των στελεχών και –επομένως –της οικειότητας των συμμετεχόντων και του κυνισμού που αναπτυσσόταν με την παραγωγή ενδοπαραταξιακής ή ενδοκομματικής ίντριγκας , την παροχή εκδουλεύσεων προς τα κατώτερα στελέχη και ψηφοφόρους, και δεν είναι ξεκάθαρο πως διαπλέκεται και παραμορφώνεται το εκάστοτε πολιτικό όραμα (αν υπήρχε;) μαζί με το προσωπικό όραμα για ανέλιξη, αναγνωρισιμότητα, πλουτισμό (νομιμοφανή ή παράνομο), επιρροή κ.λ.π.
    8. Η εγκληματική διάσταση της διαφθοράς σε ανθρώπινο επίπεδο
    Στο άρθρο ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ” Οι Τετρακόσιοι ” Η ΑΥΓΗ 01/08/2010 αναγράφoνται:
    “…Αλλά οποιοσδήποτε διοικεί σωστά μια χώρα, βρίσκεται καθημερινά μπροστά σε φρικτά διλήμματα: Να ξοδέψω δώδεκα εκατομμύρια για να βελτιώσω τον αυτοκινητόδρομο, βελτίωση που θα σώζει μια ζωή κάθε χρόνο επί δέκα χρόνια, ή να βάλω ακτινολόγους και μηχανές μαστογραφίας σε τρία κέντρα υγείας, που θα κοστίσουν δύο εκατομμύρια τον χρόνο και θα σώζουν δύο ζωές; Ή να ρίξω αυτά τα λεφτά σε άλλους τομείς -εκπαίδευση, πολιτισμό, περιβάλλον, επενδύσεις- που θα βελτιώσουν την ποιότητα ζωής όλων; …., ο πιο σωστός τρόπος για να παίρνεις τέτοιες αποφάσεις είναι να κοστολογείς αυτό που δεν έχει τιμή. Έτσι λοιπόν, στις δυτικές κοινωνίες, αυτό που ακούγεται ως τρέχουσα τιμή για ένα χρόνο ζωής -καλής ποιότητας- ενός πολίτη είναι περίπου 100.000 ευρώ”(σημείωση ΦΚ ας τα κάνουμε 50.000 )
    “…Από την άλλη, τα 50 δισ. ζημιά στη χώρα που προξένησαν οι Τετρακόσιοι στοίχησαν την ζωή σε 12.500 ανώνυμους πολίτες”(σημείωση ΑΦ ορθότερα
    50.000.0000.0000ευρώ:100.000 ευρώ/έτος x40έτη= 25.000 άτομα)
    * Ο Χρίστος Παπαδημητρίου (christos@cs.berkeley.edu) είναι καθηγητής της Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας.

    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μερικες προτασεις για την καταπολεμηση της διαφθορας.
    1. Πληρης καταγραφη των αναγκων σε μελετες, εργα και προμηθειες σε επιπεδο 4 ετιας, με κυλιομενο προγραμμα.
    2.Εξαντλητικη ερευνα σκοπιμοτητας δαπανης, ελεγχος ενδεικτικων τιμων, περικοπη σπαταλων.
    3.Συγγραφη προδιαγραφων και υποχρεωσεων, δημοσιοποιηση στο διαδικτυο για 30 ημερες και διορθωση τους, αναλογα με τις παρατηρησεις των ενδιαφερομενων.
    4. Ηλεκτρονικη δημοπρασια στην περιπτωση προμηθειων
    5.Για δημοσια εργα : επιλογη ως συν-επιβλεποντα του μελετητη του εργου, ενδεχομενως με εναν ακομα μεσω κληρωσης απο καταλογο διαρκως ανανεουμενο, αρκει να εχει τα τυπικα προσοντα εμπειριας.
    6. Ο Προγραμματισμος των προμηθειων και της εκτελεσης των εργων θα ειναι αυστηρα ο κανονας και η εξαιρεση η αναθεση -λογω κατεπειγοντος- μονον οταν υπαρχουν πραγματι εκτακτα γεγονοτα (θεομηνιες,καταστροφες απο διαδηλωσεις, πολεμος,...)

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Afto ine ena apospasma apo ena palio Americaniko vivlio, "The Gang who Couldn't Shoot Straight":

    "The Mafia is known as the “Cosa Nostra” in publications and the witness stands. In America today it is a federation of gangsters, 97 per cent of whom are Italian or of Italian origin. The other 3 per cent is comprised of Irish, who run the docks; Jews, who handle the money, and Greeks, who are the most underrated thieves in the world."

    Imaste apo palia gnosti diethnos san "i pio ipotimimeni kleftes"!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Παιδιά ματαιοπονείτε. Κανένα από τα μέτρα που προτείνετε δε θα αποδώσει αν δεν συλληφθούν και συρθούν στα πιο ανήλιαγα μπουντρούμια όλες οι ξιπασμένες Ελληνίδες και είναι χιλιάδες αυτές που απαίτησαν σπίτια στην Αρειοπαγίτου και πισίνες στα νησιά. Όχι τον Άκη τη Βασιλική Σταμάτη και όλες τις λυσσασμένες για φράγκα και επίδειξη βάλτε μέσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Προσωπικα ξερω τουλαχιστον δυο γυναικες υπουργους και αρκετες σε επιτροπες αναθεσης που χρηματιζονταν.
    Επομενως δεν ειναι το φυλο, αλλα η σκοτεινη πλευρα της ανθρωπινης ψυχης που ελεγε ο Ποε.

    Δεν ειμαστε αφελεις να πιστευουμε οτι η διαφθορα θα μηδενιστει. Απλως ζηταμε απο τον ειδικο κ. καθηγητη εγκληματολογιας να μην παιρνει ισες αποσταστασεις απο τα παντα και να κανει προτασεις.

    Και προσωπικα δεν εχω καμμια διαθεση να κανω τον "σωτηρα", αλλα θα ψηφιζα ενα κομμα με προτασεις ιδιες η καλυτερες απο αυτες που διατυπωσα σε 5 min.

    Εξ αλλου γιατι τα κομματα (τα πρωην κυβερνητικα)ψηφισαν διαφορους νομους περι ακαταδιωκτου υπουγων και βουλευτων. Παλαιοτερα ουτε για τροχαιο δεν καταδικαζοταν βουλευτης, αν η βουλη δεν ψηφιζε την αρση ασυλιας.

    Αφωτιστος Φιλλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πλήγμα κατά ΠΑΣΟΚ οι μίζες Ακη, Γ. Δελαστίκ

    "....Τεκμηριώνει και εδραιώνει το πόρισμα την εικόνα απίστευτης σήψης του πολιτικού κόσμου και όχι φυσικά την εικόνα κάθαρσης. Πώς άλλωστε θα ήταν ποτέ δυνατόν να πιστέψει κάποιος ότι εκτυλίσσεται διαδικασία αυτοκάθαρσης του πολιτικού κόσμου, όταν το πόρισμα-καταπέλτης για τη δράση του Ακη είναι αποτέλεσμα πολύμηνης έρευνας δύο εισαγγελέων, ενώ το συμπέρασμα επιτροπής της Βουλής που είχε ασχοληθεί με το θέμα των ρωσικών πυραύλων ήταν ότι τίποτα μεμπτό δεν υπήρχε στις διαδικασίες προμήθειάς τους; Οι όμοιοί του, οι πολιτικοί δηλαδή που στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν βουλευτές, τον αθώωσαν, οι δικαστικοί τον έστειλαν στο κελί. Για ποια «αυτοκάθαρση» του πολιτικού κόσμου μπορεί να γίνει λόγος; Ας είμαστε σοβαροί... Αντιθέτως, μόνο φρίκη, αηδία και απέχθεια αισθάνεται ο κοινός πολίτης όταν διαβάζει για τον Ακη Τσοχατζόπουλο στο πόρισμα ότι «από τις αρχές του έτους 1998 έως και το έτος 2010 συνέστησε και συμμετείχε σε οργάνωση με σκοπό τη διάπραξη νομιμοποίησης εσόδων προερχομένων από το έγκλημα της παθητικής δωροδοκίας, τελεσθείσας σε βάρος του Δημοσίου...». Αυτό το «συνέστησε και συμμετείχε σε οργάνωση», το ότι έφτιαξε δηλαδή οργάνωση για να ξεπλένει το μαύρο χρήμα εγκληματικής δράσης κατά του Δημοσίου, να ληστεύει δηλαδή την Ελλάδα, είναι πραγματικά αφόρητο....."

    http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=63644860


    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία