Τρεις μικρές ασύνδετες ιστορίες

του Θάνου Τσουμαλάκου

Θα ήθελα να σας γράψω τρεις μικρές ασύνδετες ιστορίες και να ζητήσω και από τον τόσα χρόνια φίλο Λεωνίδα να τις σχολιάσει, όντας εγώ όχι μέλος της ΔΗΜΑΡ, αλλά σίγουρα ευνοϊκά κείμενος, άρα καλόπιστος.

Γράφει ο Πρετεντέρης στο χθεσινό Bήμα της Kυριακής” πως η τρόικα ανεβάζει το θέμα των εργασιακών μόλις πριν τρείς εβδομάδες, χωρίς αυτό να περιλαμβάνεται στο δεύτερο μνημόνιο (Μάρτιος 2012), μήτε στις 89 προαπαιτούμενες ενέργειες για την δόση του Ιουλίου. Άρα, «όταν ο πρωθυπουργός διαβεβαίωνε, ότι η Ελλάδα θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της αποκλείεται να εννοούσε απαιτήσεις που δεν είχαν ακόμη διατυπωθεί». Και συνεχίζει με το ερώτημα «τι είδους διαπραγμάτευση είναι αυτή που η μία εκ των δύο πλευρών έχει την δυνατότητα να θέτει όταν θέλει, όποιo θέμα θέλει…» και καταλήγει πως «δεν υπάρχει διαπραγμάτευση αλλά διευθέτηση απαιτήσεων».

Συμπεραίνει τέλος, πως η τρόικα δεν έφτιαξε την οικονομία, αλλά καταστρέφει το πολιτικό σύστημα!

Αυτή είναι η πρώτη ιστορία, ας πούμε.

Η δεύτερη Ιστορία έχει να κάνει με το ποιό είναι το μόνο θέμα που το «αμαρτωλό Πασόκ» του Γιωργάκη και των μνημονίων μπορεί να συμμετέχει;

Για ποιό πολιτικό χώρο θα μπορέσει πάλι να αρθρώσει καταγγελτικό λόγο, να θυμίσει την περήφανη (λέμε τώρα) αριστερή του παράδοση, να κάνουν δηλώσεις στελέχη τύπου Σκανδαλίδη και Λοβέρδου, και τα μέσα ενημέρωσης να τους παίζουν;

Η απάντηση είναι μόνο για την Χρυσή Αυγή με τα μαύρα μπλουζάκια!

Και ξαφνικά βρίσκουν ρόλο αυτοί, βρίσκει ρόλο και ο Aδωνις, που τους αναλαμβάνει εργολαβία, σαν παλιά συντρόφια άραγε;

Ποιόν ωφελεί όλη αυτή η καρικατούρα; Προσωπικά γνωρίζω εκατοντάδες «σοβαρούς εκπρόσωπους» τύπου μπαμπά Πλεύρη (ή και υιού), οι οποίοι εύκολα θα ήταν αποδιοπομπαίοι αλλά και «σοβαροί». Εντός συστήματος δηλαδή.

Αλλά μήπως τότε δεν θα μπορούσε να «τους την πέσουν» όλοι αυτοί στις τηλεοράσεις; Μήπως δεν θα προκαλούσαν εξοργιστικά;

Η τρίτη ιστορία αφορά την απόδραση του Πασόκ από το κάδρο.

Ο Πάγκαλος και ο Σηφουνάκης υποστηρίζουν Σαμαρά, και κάποιοι Πασόκοι πιάνουν στασίδι στον Σύριζα.

Βλέπουμε λοιπόν κάποιους επιφανείς να ανακαλύπτουν την σοφία και τον ρεαλισμό του Σαμαρά και κάποιους άλλους να «ξεπλένονται» στην κολυμβήθρα του Τσίπρα.

Δηλαδή όταν το πράγμα κατασταλάξει θα είναι και ο Σύριζα …πολυπολιτισμικός, θα έχει και αυτός τους μετανάστες τους.

Πως συνδέονται οι τρεις Ιστορίες;

Κατά την γνώμη μου σε δεύτερο και τρίτο επίπεδο:

Ποιοι θα μείνουν στο κάδρο του Πασόκ, μόνο ο Γιωργάκης;

Και τι κάνει στο Harvard; Σίγουρα όχι μαθήματα.

Ποια η εξέλιξη της Χρυσής Αυγής; Ωφελεί η αντιπαράθεση μαζί της, αφού ότι ακουμπάει είναι τελειωμένο;

Και για την Δημάρ: Για ποια εργασιακά μάχεται; Πότε μπήκαν στην agenda; Έχει σχέση με το ερώτημα 1, επάνω. Γιατί σύρεται σε διλλήματα τύπου επίδομα γάμου ή προοδευτική μεταρρύθμιση, συγκυβέρνηση ή εξαφάνιση;

To Πασόκ το παίρνεις χωρίς τα στελέχη του, (κάτι σαν asset deal, για όσους ξέρουν από επιχειρήσεις).

Ο υγιής κόσμος θα έρθει μόνος του, δεν θα ακολουθήσει τον Κοτσακά, τον Φωτόπουλο και τα ρέστα.

Να ξέρουμε ποιες μάχες δίνουμε και εναντίον ποιών.