μη μαδας τη μαργαριτα

Του  Φώτη Γεωργελέ,   Athens Voice  H απεργία στις συγκοινωνίες δεν είναι η πιο σημαντική. Ούτε η πιο αναίτια. Είναι όμως συμβολική και αποκαλυπτική. Δείχνει ότι η εποχή της παραπλάνησης έχει τελειώσει. Αν κάτι καλό μάς έμεινε απ’ αυτή την τριετία είναι ότι όλοι κάναμε ταχύρρυθμα μαθήματα οικονομίας. Μάθαμε να μετράμε. Καταλάβαμε ότι η ζωή δεν είναι μόνο πρόσθεση και πολλαπλασιασμός. Είναι και αφαίρεση. Ό,τι προστίθεται από κάπου αφαιρείται. Το τέλος της απεργίας ήταν προδιαγεγραμμένο. Γιατί δεν γινόταν αλλιώς. Η μετακύλιση της χρεοκοπίας του κράτους στην κοινωνία έφτασε στα όριά της. Τρία χρόνια προσπαθούν να κρατήσουν όσο το δυνατόν ανέγγιχτες τις δομές του χρεοκοπημένου Δημοσίου μεγαλώνοντας την ύφεση, διαλύοντας την οικονομία. Τώρα δεν γίνεται άλλο. Βάζουν φόρους στο πετρέλαιο, 70% των πολυκατοικιών της Αθήνας δεν ανάβει καλοριφέρ. Αυξάνουν τα τέλη κυκλοφορίας, 100άδες χιλιάδες παραδίδουν τις πινακίδες. Αυξάνουν τους φόρους στα καύσιμα, ...

τoυ Νίκου Δήμου από τη lifo «Σας διαβάζω – σας διαβάζω» μου είπε ο άγνωστος κύριος στο ταχυδρομείο. «Καλά τα λέτε, αλλά με τους εργαζόμενους είστε λίγο σκληρός». Τον κοίταξα με απορία. Δεν θυμάμαι να έχω γράψει κάτι για τους «εργαζόμενους». Αυτός ο όρος μου φαίνεται εντελώς αόριστος. Ποιοι είναι οι εργαζόμενοι; Αν εξαιρέσουμε μερικούς εισοδηματίες (και πόσοι είναι αυτοί;), όλοι εργαζόμενοι είμαστε. Πώς θα μπορούσε κανείς να γράψει κάτι που να περιλαμβάνει από τον σκουπιδιάρη μέχρι τον βιομήχανο και από τη νοικοκυρά ως τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου; Όμως, σε δεύτερη σκέψη νομίζω πως ο όρος, όπως τον χρησιμοποιεί η Αριστερά, πάει να υποκαταστήσει την παλιά έννοια του προλεταριάτου. Οπότε, βέβαια, δεν μπορείς να αποκαλέσεις τον εργοστασιάρχη «εργαζόμενο», κι ας εργάζεται μερικές φορές πιο σκληρά και από τον τελευταίο του εργάτη. Πάντα θεωρούσα άδικη αυτήν τη διάκριση, διότι υπονοεί ότι στην πραγματικότητα μόνον οι εργάτες, οι χειρώνακτες και οι ακτήμονες αγρότες εργά...

Η φίλη μας Αλίκη Νικολού ερμηνεύει με θαυμαστό τρόπο την αμφίσημη στάση του Σύριζα απέναντι στη βία, κάνοντας μια ιστορική αναδρομή στις ιδεολογκές καταβολές της ελληνικής Αριστεράς.  Aλίκη Νικολού Γιατί τα μασάει ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με την αντιεξουσιαστική βία; Γιατί  τα μισόλογα, οι παλινωδίες (ακόμη και οι συμπαγείς ανοησίες) των εκπροσώπων του, όταν πρόκειται να την καταδικάσουν;   Νομίζω ότι μερικές απαντήσεις θα μπορούσαν να αναζητηθούν στις ιδεολογικές καταβολές της ελληνικής Αριστεράς, τη σύνδεσή της με τα διεθνή ρεύματα, τις ελληνικές ιστορικές συνθήκες, και τον πολιτικό και κοινωνικό ρόλο αυτού που νοείται ως Αριστερά στην Ελλάδα. Όμως, ποιο είναι αυτό; Θα επιχειρήσω κάποιες σκέψεις: Η ελληνική Αριστερά εμφανίζεται στις τάξεις των εργαζομένων στα τέλη του 19 ου αιώνα, ως ρεύμα επηρεασμένο από το σοσιαλιστικό ιδεώδες του μαρξισμού. Παράλληλα, κυρίως σε τάξεις  φοιτητών και διανοουμένων, ασκεί κάποια γοητεία και ο αναρχισμός. Με τ...

του Μάνου Ματσαγγάνη Δημοσιεύτηκε στον διαδικτυακό τόπο ενημέρωσης και ανάλυσης «Protagon» (Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013). Συμβαίνει σπάνια ένα επιστημονικό ζήτημα με περίεργες τεχνικές πτυχές να συζητιέται ξαφνικά στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου. Αυτό ακριβώς φαίνεται να συμβαίνει τώρα, με τη διαμάχη γύρω από το ζήτημα των «δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών» - θέμα με το οποίο ομολογώ ότι και εγώ έχω ασχοληθεί ελάχιστα από τότε που ήμουν δευτεροετής φοιτητής ΑΣΟΕΕ. Τι είναι οι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές; Με πολύ απλά λόγια, δείχνουν πόσο μειώνεται (αυξάνεται) το ΑΕΠ μετά από μια μείωση (αύξηση) του ελλείμματος. Όπως καταλαβαίνετε, το θέμα όμως είναι όντως ενδιαφέρον, αν και κατά τη γνώμη μου η πολιτική ερμηνεία θέλει προσοχή. Λοιπόν, τα γεγονότα εν συντομία έχουν ως εξής: Πριν 3 μήνες, ρεπορτάζ των Financial Times (9 Οκτωβρίου 2012) ανέφερε ότι οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ δεν θεωρούν πλέον ότι οι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές είναι 0,5 (η υπόθεση εργασίας του ΔΝΤ στα...

Δημόπουλος Ευθύμης   Το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση και η ελληνική κοινωνία πρόκειται να προτείνει αλλαγές για την αναδιοργάνωση του χάρτη της ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα. Το θέμα είναι κρίσιμο γιατί αφορά όλο τον εκπαιδευτικό προσανατολισμό και ενδιαφέρει έντονα την ελληνική κοινωνία. Η προσέγγιση του θέματος που επιλέγω δεν έχει τεχνοκρατικά και  ειδικά χαρακτηριστικά. Δεν είμαι πανεπιστημιακός και τις ειδικές λεπτομέρειες μπορούν  να τις επεξεργαστούν άλλοι πολύ καλύτερα. Θα μιλήσω από τη σκοπιά ενός πολίτη και στη βάση ενός πολιτικού σχήματος ανάδειξης του προβλήματος. Η διαπραγμάτευση βασίζεται σε ορισμένα ρητορικά ερωτήματα. Πολλά από αυτά τα ερωτήματα υπάρχουν ήδη από καιρό και συχνά έχουν διαφορετικές απαντήσεις. Αναγνωρίζουμε ή όχι πως στην ανώτατη εκπαίδευση στη χώρα μας παρουσιάστηκε την τελευταία τουλάχιστον δεκαπενταετία ένας γιγαντισμός τόσο όσον αφορά στην ταχύτητα επέκτασης (ρυθμός ίδρυσης σχολών και πανεπιστημίων) όσο και στη...

Σκέψεις, εκτιμήσεις, εξομολογήσεις, ενός Έλληνα καπετάνιου των μεγάλων θαλασσών. Του φίλου μου blogger  Chrisgio, του καπετάν Χρήστου. Γράφει από τη γέφυρα του πλοίου καθώς  αγναντεύει το αύριο από κάποιο αγκυροβόλιο της Νότιας Αμερικής. Καλό είναι να δίνουμε συχνότερα το λόγο στους καθημερινούς ήρωες, αυτούς που η πολιτεία μας αγαπάει να ξεχνάει. Νάσαι καλά καπετάνιο να μας παίρνεις μαζί σου στα ταξίδια σου. (Leo)     του   C hrisgio από το blog Εξάντας Ο Σεπτέμβρης ήταν ήδη παρελθόν. Ο Οκτώβρης είχε μπει για τα καλά. Και είχε… 9! «Στο ίδιο σημείο αγκυροβολίας. Ο καθαρισμός των κυτών σε εξέλιξη» έγραφε το ημερολόγιο του πλοίου κάθε πρωί. Τίποτα δεν είχε αλλάξει. Αν και είχαν περάσει 15 μέρες η εργασία καθαρισμού δεν έλεγε να σώσει. Το πλήρωμα καταστρώματος είχε εξουθενωθεί αλλά συνέχιζε. Αγνάντευα τον ορίζοντα. Μέσα στο κάδρο και το πλοίο. Η ανυπαρξία ενδιαφέροντος στην «άκρη του κόσμου μας» ανάγκαζε το μάτι να εστιάσει πίσω. ...

του   Λεωνίδα Καστανά Οι εργαζόμενοι στο ΜΕΤΡΟ και στα άλλα μέσα μαζικής μεταφοράς κάνουν σήμερα ότι έκαναν ανέκαθεν οι παντός είδους δημόσιοι υπάλληλοι. Κάνουν δηλαδή ότι τους έμαθαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ του παρελθόντος. Εκβιάζουν την κοινωνία προς ίδιον όφελος. Όταν είχαν αιτήματα για περισσότερα χρήματα και λιγότερη δουλειά (αυτά πάνε μαζί) έκαναν μια μαζική απεργία. Δεν έχαναν χρήματα, τα τόκιζαν. Μετά από μερικές ημέρες, η κυβέρνηση έδειχνε πανικοβλημένη για το δήθεν πολιτικό κόστος που αναλάμβανε και ικανοποιούσε τα αιτήματα. Φυσικά με περισσότερο δανεισμό. Την επόμενη μέρα έβγαιναν οι υπουργοί και κόμπαζαν ότι άκουσαν δήθεν τη φωνή των εργαζομένων. Οι απεργοί ύψωναν τις γροθιές τους και στην επόμενη εκλογή δεν ξεχνούσαν τους ευεργέτες τους. Η δόλια η Αριστερά που είχε αγωνιστεί και αυτή για τη δικαίωση των αγώνων έμενε εκλογικά στην απέξω.  Και η ζωή κυλούσε ωραία. Η χώρα βυθίζονταν στα χρέη, το πολιτικό σύστημα αναπαρήγαγε τη εξουσία του και μπορούσε χαλαρά...

Λουκάς Βλάχος από τα ΝΕΑ Παρά την ευρεία καταδίκη της βίας στα πανεπιστήμια, δεν πρόκειται να ξεμπερδέψουμε με αυτήν μόνο με αφορισμούς και νομικές παρεμβάσεις (όπως η κατάργηση του ασύλου στα ΑΕΙ). Χρειάζονται συγκεκριμένα και αυστηρά μέτρα που δεν πήραμε ποτέ τα τελευταία τριάντα χρόνια, αλλά είναι απαραίτητα για να καμφθεί το κύμα της βίας που δυνάμωσε επικίνδυνα τελευταία. Ας δούμε όμως μερικές από τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν άμεσα, αν θέλουμε να δώσουμε τέλος στη βία στα πανεπιστήμια. Να υπάρξει η βούληση, από τα νεοεκλεγέντα Συμβούλια των Ιδρυμάτων και τους εν ενεργεία πρυτάνεις, για να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα για την οριστική καταπολέμηση των παράνομων πράξεων και της ωμής βίας στα πανεπιστήμια. Σύντομα τα πανεπιστήμια θα επεξεργαστούν τον Κανονισμό τους και σίγουρα εκεί πρέπει να υπάρχουν αυστηροί κανόνες για τις παραβιάσεις της νόμιμης και απρόσκοπτης λειτουργίας των Ιδρυμάτων. Η φύλαξη του πανεπιστημίου δεν είναι ακόμη μία εργολαβία, είναι ένα σοβ...

του Λεωνίδα Καστανά  από την Athens Voice Όλα δείχνουν ότι η Πολιτεία δεν θέλει να σταθεί με τόλμη και παρρησία απέναντι στο ρατσιστικό έγκλημα. Η πλειοψηφία των πολιτών ανασηκώνει σχεδόν με αδιαφορία τους ώμους της, ενώ το πολιτικό σύστημα το αντιμετωπίζει συγκαταβατικά και πάντοτε υπό το πρίσμα της ιδεοληψίας του κάθε μέλους της. Έτσι όμως του επιτρέπει να μένει ατιμώρητο και να δικαιώνεται, αν όχι ηθικά, τουλάχιστον πολιτικά. Οι συνέπειες αυτής της πολιτικής στάσης θα γίνονται ολοένα πιο ασφυκτικές και πιο απρόβλεπτες για την κοινωνία. Ο κίνδυνος να εξαπλωθεί η ρατσιστική βία είναι πλέον υπαρκτός. Το μίσος που ανακαλύπτουμε στα σχολεία κατά των σκουρόχρωμων συμπολιτών μας είναι εντυπωσιακό και μας τρομάζει. Η Δεξιά, όταν καλείται να καταδικάσει τη ρατσιστική βία, θυμάται ότι υπάρχει και η αριστερή βία και μεταφέρει το ζήτημα στην καταδίκη της πολιτικής βίας γενικώς, πράγμα που  αυτομάτως βγάζει την Αριστερά έξω από το κοινό μέτωπο. Η original Αριστερά είν...

Μάκης Ανδρονόπουλος από το e xtrapolation Η απόφαση να καταργηθεί το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου ( ΕΚΕΒΙ ) μετά από 19 χρόνια εθνικής προσφοράς, αποτελεί χωρίς αμφιβολία μια ακόμη δραματική εξέλιξη στην τραγική πορεία της χώρας. Δεν παρακολουθώ την πολιτική στον πολιτισμό, γιατί νομίζω πως δεν υπάρχει πολιτική σε κανένα τομέα, απλώς παλιά γινόταν μοιρασιά των δανεικών στους εκάστοτε ημέτερους και τώρα, γίνεται μοιρασιά της μιζέριας και της βλακείας. Το ΕΚΕΒΙ ιδρύθηκε το 1994 από το υπουργείο Πολιτισμού ως ΝΠΙΔ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με σκοπό τον καθορισμό, τον σχεδιασμό και την εφαρμογή της εθνικής πολιτικής για την προώθηση του βιβλίου και της ανάγνωσης στην Ελλάδα και προώθηση του ελληνικού βιβλίου στο εξωτερικό, καθώς και την καταγραφή των φαινομένων του χώρου (Παρατηρητήριο του Βιβλίου). Από τα σχετικά ρεπορτάζ φαίνεται πως η απόφαση για “λουκέτο” στηρίζεται στα εξής: • Το ΕΚΕΒΙ έφτασε πλέον σε σημείο που δεν επιτύγχανε τον στόχο του. • Δεν υπάρχει πλέον η δυνατότητα να διασπάτ...

Λυκούργος Λιαρόπουλος από fb Το θέαμα της Βουλής την Πέμπτη 17 Ιανουαρίου ήταν αποκρουστικό. Οι 300 πατέρες και μητέρες του Έθνους, προκάλεσαν τρόμο και απελπισία σε όσους ακόμη πιστεύουν ότι από εκεί μπορούμε να αναμένουμε την εθνική ανάταση, την ηθική ανασυγκρότηση της κοινωνίας και τη διάσωση της Ελλάδας. Μία ψύχραιμη ματιά στη σημερινή Βουλή θα δείξει ότι στη μεγάλη  τους πλειοψηφία, κόμματα και βουλευτές υπολείπονται των στοιχειωδών προϋποθέσεων πολιτικής νομιμοποίησης. Αφήνοντας προς το παρόν τις αθλιότητες που σχετίζονται με το απαράδεκτα χαμηλό πολιτισμικό και μορφωτικό επίπεδο των περισσοτέρων βουλευτών, η συγκρότηση της σημερινής Βουλής στερείται την ηθική και πολιτική αντιστοίχιση με τις επιθυμίες και τις ελπίδες της ελληνικής κοινωνίας. Αντίθετα, η κομματική εκπροσώπηση στη Βουλή, αντικατοπτρίζει το φόβο, την απελπισία και το θυμό μίας κοινωνίας που νοιώθει να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της. Κανένα από αυτά τα συναισθήματα δεν επιτρέπουν επιλογές αντίστοιχες ...

Αντικρουόμενες πληροφορίες σχετικά με τις εξελίξεις στο μουφτειακό ζήτημα που τις δημοσιεύουμε με κάθε επιφύλαξη. Συμεών Σολταρίδης Ο Μέτσο Τζεμαλί, είναι ο νόμιμος Μουφτής Κομοτηνής.  Διορίσθηκε  από την Ελληνική Πολιτεία  στην Μουφτεία το 1985 και  την διοίκησε χωρίς λάθη ή παραλήψεις. Στήριξε την διοίκηση και τον θεσμό σε βαθμό να μην γίνεται αποδεκτός από την Τουρκία και μεγάλη μερίδα της μειονότητας.  Είχε το θάρρος να εναντιωθεί στο κράτος όχι μόνο επειδή δεν υπέγραψε το νόμο 3536/2007 , αλλά και προσπάθησε να το  «νουθετήσει»  στις περιπτώσεις  εκείνες, που το κράτος αφαιρώντας δικαιοδοσίες της Μουφτείας και του Μουφτή , αποδυνάμωνε τον θεσμό. Φαίνεται όμως ότι μάλλον ομιλούσε ή αλληλογραφούσε «εις ώτα μη ακουόντων» !!!! Επί πλέον για την οποιαδήποτε στάση του, λόγω της μόρφωσης του, δεν μπορεί να κατηγορηθεί από κανέναν, ιδιαίτερα από τα εθνικιστικά και υπερεθνικιστικά μπλογκ . Όλοι γνωρίζουν ότι είναι ένας ιδιαίτερος άνθρ...

Ο Ορέστης Καλογήρου στην εκδήλωση της κίνησης ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ Τα χρόνια πριν από την κρίση στη συζήτηση για την Παιδεία και την Εκπαίδευση εμφανίστηκαν οι έννοιες μεταρρύθμιση, αξιολόγηση, αριστεία, αποκέντρωση, περιορισμός της σπατάλης ανθρώπινων και υλικών πόρων. Και όχι άδικα. Για πολλά χρόνια είχε επικρατήσει ο εξισωτισμός προς τα κάτω, η αυτοαναφορικότητα, η εσωστρέφεια, η λογική της ήσσονος προσπάθειας, η αναβολή λήψης αποφάσεων στρατηγικού χαρακτήρα. Οι έντονες αντιδράσεις, που προκάλεσαν οι νέες έννοιες, έδειξαν, ότι οι κύριοι ενδιαφερόμενοι (εκπαιδευτικοί, διδασκόμενοι, γονείς) βρισκόταν σε κατάσταση σταθερής ισορροπίας. Η αντίσταση σε κάθε αλλαγή ερμηνεύεται με μία βασική αρχή της Φυσικής. Κάθε σύστημα τείνει να αντιδράσει στην μεταβολή της κατάστασής του. Η μεταρρύθμιση εκλήφθηκε ως εχθρική πράξη απέναντι στο εκπαιδευτικό σύστημα, τόσο από τους καλοπροαίρετους εκπαιδευτικούς, όσο, κυρίως, από τους κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές και τους κομματικούς εγκάθετους, γ...