pro bono

Γράφει ο Αχιλλέας Γραβάνης

Η ανησυχία έκδηλη, όπως εδώ και καιρό άλλωστε! Φτώχεια μεγάλη γύρο μας, πέρα και πάνω από την οικονομική. Φτώχεια προθέσεων, γνώσεων, αντιλήψεων…

Μια ακυβέρνητη πολιτεία στο έλεος των συντεχνιών που γυρίζουν ταχύτατα τη χώρα πίσω, σε αυτά δηλαδή που φιλάρεσκα συνέβαλαν στην χρεοκοπία της. Μια ομάδα παρωχημένων στην σκέψη μετρίων και μερικών εμφανώς ιδεοληπτικών ανισόρροπων καλούνται να δώσουν λύσεις στα δύσκολα. Αντικατέστησαν τους εξυπνάκηδες νεποτιστές, τους διεφθαρμένους πολιτικούς νάρκισσους. Προσπαθούν να μας συνετίσουν εδώ και καιρό, να είμαστε υπομονετικοί, να δώσουμε χρόνο στο νέο. Ποιο νέο; Είναι το νέο αυτό που ζούμε σήμερα η είναι τελικά αυτό που ζήσαμε τα τελευταία πολλά χρόνια, έντεχνα φτιασιδωμένο;

Δεν υπάρχει όμως χρόνος, ή ας ελπίσουμε ότι υπάρχει ακόμη λίγος χρόνος. Όχι για κάποιους που έχουν εναλλακτικές προοπτικές εδώ και άλλου. Αυτούς τους άξιους που η χώρα χάνει στο εξωτερικό. Δεν υπάρχει χρόνος για τους αδύναμους, τους αδιέξοδους, τους απατημένους, που μέσα στην απελπισία τους, στην λαθεμένη για χρόνια βολική συνήθεια τους δίνουν εμπιστοσύνη σε αυτούς που τρέφουν τις εύκολες αυταπάτες μας.

Ούτως η άλλως είναι θέμα χρόνου, το πολιτικό σύστημα, εκ των διαφαινόμενων εξελίξεων, θα μπει σε τήξη. Ας γίνει λοιπόν η τήξη έγκαιρα, pro bono, υπερβαίνοντας τις διαφανες πλέον παλαιοκομματικές διαχωριστικές γραμμές. Ο υπεύθυνος, ο έλλογος ΣΥΡΙΖΑ, το Ποτάμι, το μετα-μεταπολιτευτικό ΠΑΣΟΚ δίχως τα ένοχα για τη χρεοκοπία βαρίδια του, οι κεντρώοι της ΝΔ. Στην αρχή σαν κατα νομοθετική περίπτωση πλειοψηφία ανοχής και μετέπειτα σαν έντιμη κυβερνητική συνεργασία του ευρωπαϊκού ορθολογισμού. Το Ποτάμι, το μόνο φρέσκο πολιτικό δημιούργημα, έχει ευθύνη να παίξει τον καταλυτικό του ρόλο. Όλα δείχνουν ότι είναι ο πολιτικός οργανισμός με στελέχη με συναίσθηση της συλλογικής ευθύνης, με ενσυναίσθηση.