Οι καλφαγιάννηδες ζητούν όσα ακριβώς τους υποσχέθηκαν
Στο μικρό επεισόδιο με τον πρόεδρο της ΠΟΣΠΕΡΤ Καλφαγιάννη, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του Τσίπρα στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά συμπυκνώνεται και το μεγάλο «κόλπο» του κόμματος για να ξεφύγει από το μίζερο 3% και να φτάσει στην εξουσία. Και, κυρίως, περιγράφεται αυτό που εν μέρει συμβαίνει τώρα και σε μεγαλύτερο βαθμό θα επεκταθεί όσο κυλάει ο χρόνος.
Ο συγκεκριμένος συνδικαλιστής, μετά το πρωτοφανές και αυταρχικό κλείσιμο της ΕΡΤ, έγινε δεκτός στην ανοικτή αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ, παρότι ούτε το κόμμα αυτό στο παρελθόν είχε την καλύτερη αποψη γι' αυτόν ούτε ο ίδιος είχε ιδιαίτερη σχέση με το κόμμα. Στην απορία πολλών γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ τότε δέχτηκε να συγχρωτίζεται μ' ένα πρόσωπο ταυτισμένο και με άλλες κομματικές επιλογές, αλλά και με αρνητικό συμβολισμό από την πορεία του στη δημόσια ραδιοτηλεόραση, οι απαντήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πως τώρα προέχει να φύγει η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και στην προσπάθεια αυτή όλοι είναι χρήσιμοι. Και πράγματι ήταν. Ο συνδικαλιστής είχε επιρροή, είχε την πανίσχυρη ΠΟΣΠΕΡΤ, είχε πολλά να δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως και τα έδωσε από τον Ιούνιο του 2013 και μέχρι τις εκλογές.
Αυτά που έδωσε ο Καλφαγιάννης, τα θέλει τώρα πίσω. Τόσο απλά. Και το φαινομενικά οξύμωρο, είναι πως σε αυτά που λέει έχει δίκιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε υποσχεθεί την άμεση επαναλειτουργία της ΕΡΤ, έτσι όπως ακριβώς ήταν. Η ΕΡΤ ακόμα δεν λειτούργησε και σίγουρα δεν θα είναι αυτή του παρελθόντος. Βασίστηκε στο μοντέλο της σημερινής ΝΕΡΙΤ και σίγουρα δεν θα μοιάζει ιδιαίτερα με την παλιά ΕΡΤ. Δεν ισχυρίζομαι ότι εκείνη η ΕΡΤ ήταν η όαση, απλά σημειώνω πως οι ανθρωποι που τώρα διαμαρτύρονται γιατί η κυβέρνηση αθετεί όσα είχε υποσχεθεί, έχουν κατά βάση δίκιο. Αυτά τους είχε υποσχεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτά πίστεψαν, αυτά θέλουν.
Η περίπτωση Καλφαγιάννη αποτελεί μια μικρογραφία. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν τα πάντα, σε όλους, αν και γνώριζε πως δεν είχε ούτε τη δυνατότητα να τα κάνει ούτε τη διάθεση. Αυτοί όλοι ωστόσο που τον στήριξαν για να κερδίσει την εξουσία, δεν ζητάνε τώρα τίποτα περισσότερο από αυτά που τους είχε υποσχεθεί για να πάρει τις ψήφους. Αυτό το 3% που έγινε πολλαπλάσιο και κέρδισε την εξουσία.
Και δυστυχώς για την κυβέρνηση, δεν δείχνουν διατεθειμένοι να το ξεχάσουν. Οι Καλφαγιάννηδες, είναι πολλοί και θα τους βρίσκει κάθε μέρα μπροστά της...
Το προβλημα κλειδι των περισσοτερων συνελληνων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκομη και οι περισσοτεροι συναδελφοι μου στο ΕΜΠ απο την επαρχια που αποτελουσαν τα »εργατικα χερια» της οικογενειας στις αγροτοκτηνοτροφικες εργασιες, αφου ολοκληρωσαν τις σπουδες τους -σπανιως ασχοληθηκαν στην συνεχεια με την χειρωνακτκη εργασια τα Σαββατοκυριακα και τις διακοπες τους- διοτι ως σπουδασμενοι μηχανικοι ανεβηκαν 2 πιστες. :-)
Εξ’ αλλου σπουδασαν για να μην σκαβουν και το εννοουν.
Για τους υπολοιπους (παιδια των πολεων) ας μην το συζητουμε
Η αποφυγη, δια να μην πω αποστροφη , προς την χειρωνακτικη εργασια (σχετικα ανετη πλεον με γαντια, κρανη, μασκες προστασιας και εργασια με ηλεκτροκινητα μηχανηματα και εργαλεια). Αυτες οι δουλειες ειναι για τους Αλβανους, τους μεταναστες αδελφια μας….
Στις γ@μ@μενες υπηρεσιες πως να αποκτηθει η ταξικη συνειδηση ;
Νομιζω οτι εχω βρει την κυριαρχη αντιφαση :-) του μεσου ''αριστερου'' ελληνα (και οχι μονον) , δηλ. την βιβλιογραφικη γνωση για την χειρωνακτικη εργασια, δηλ. για τις σκληρες συνθηκες εργασιας του προλεταριατου απο την εποχη της βιομηχανικης επαναστασης την Αγγλια, τα απανθρωπα ωραρια εργασιας, τους εργατικους αγωνες, το οκταωρο, το πενθημερο για να φτασουμε στο τριωρο μηχανικου ΔΥ επι ΑΓΠ… και την αποστροφη προς την χειρωνακτικη εργασια με χρηση εργαλειων και μηχανηματων που κανει αρκετα ανετη την εργασια αυτη, οπως εξηγησα παραπανω αλλα κανεις «αριστερος» θεωρητικος :-) δεν μου το αναγνωριζει.
Μεσα σε 40 ετη δεν εχουμε επαρκες εργατικο δυναμικο, οχι λογω της υπογεννητικοτητας αλλα διοτι ενω το 1973 απο τους 100.000 αποφοιτους 6-ταξιου γυμνασιου εισηγονταν 15.000 σε ΑΕΙ/ΚΑΤΕ (15%), βαθμιαιως απο το 15% φθασαμε και ξεπερασαμε το 75%.
Για το θεμα των «αριστερων» (αλλα και δεξιων και πασοκων ) κρατικοδιαιτων στελεχων θα ανταποκριθω σε καθε ερωτηση , αφου υποστηριζουν -ουσιαστικα- την συλλογικοτητα της διαιωνισης της υπαρξης τους επι 40 + ετη, χωρις να εχουν διευθυνει ουτε ενα μικρο μαγαζι 3-5 ατομων.
Κατι σαν το στρωμα των διευθυντων κρταικων επιχειρησεων στην ΕΣΣΔ και στις λοιπες χωρες της ΚΟΜΕΚΟΝ, οπως οι αντολικογερμανοι διευθυντες εργοστασιων που ειδα το 1984 να κανουν διακοπες σε πολυτελη ξενοδοχεια στην Βαρνα Βουλγαριας.
Βιβλιογραφια Σαρλ Μπετελέμ Οι ταξικοί αγώνες στην ΕΣΣΔ