Είναι θετικό το δημοψήφισμα και θα είναι τελικά λυτρωτικό

του Λεωνίδα Καστανά

Αυτή η κυβέρνηση έκανε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν για να εγκλωβιστεί  στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές  και να εκθέσει τη χώρα σε μεγάλο κίνδυνο. Ελπίζουμε οι διαφαινόμενες απειλές να μη γίνουν πραγματικότητα.

Επί 5 μήνες αναζητούσε πολιτική λύση, χωρίς να κάνει συγκεκριμένες και ολοκληρωμένες  προτάσεις επί των τεχνικών πλην όμως ουσιαστικών θεμάτων. Δηλαδή ζητούσε χρήματα χωρίς δεσμεύσεις. Στις 20 /2 έκλεισε μια συμφωνία «δημιουργικής ασάφειας» χωρίς να εξασφαλίσει χρηματοδότηση πράγμα που στέρεψε τα αποθεματικά του κράτους και των οργανισμών του. Έχασε χρόνο, χωρίς κανένα λόγο, δίνοντας σημασία σε επικοινωνιακά τερτίπια (ποιος μιλάει, με ποιον και που και πως λέγεται), δίνοντας ευκαιρία στους «αντιπάλους θεσμούς» να οργανωθούν. ¨Αφησε την οικονομία στο έλεος του τίποτα με αποτέλεσμα το έλλειμμα να εκτοξευθεί στο 2,5% του ΑΕΠ και να χρειάζονται πρόσθετα μέτρα 4,5 δις για να καλυφθεί. Με ανοίκειες επιθέσεις στους εκπροσώπους των θεσμών από τους οποίους ζητούσε τα χρήματα κατάφερε όχι απλά να χάσει τους όποιους συμμάχους της στην Ευρώπη και τον κόσμο αλλά να δημιουργήσει και αγανακτισμένους εχθρούς. Με μονομερείς ενέργειες διορισμών και ανατροπής νομοθετημάτων απέδειξε ότι είναι αναξιόπιστη και ότι της είναι αδύνατον να σεβαστεί οποιαδήποτε συμφωνία υπογράψει.

Και σαν μην έφταναν όλα αυτά ξεφούρνισε και ένα δημοψήφισμα πετώντας το μπαλάκι στο λαό για να αποφασίσει τι; Ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ σε κάποια υποτιθέμενη πρόταση διαπραγμάτευσης των δανειστών που φυσικά δεν μπορεί να είναι η τελική όπως και οι ίδιοι υποστηρίζουν. Και ποια είναι η δική της πρόταση; Είναι αυτή που έδωσε τις τελευταίες ημέρες γεμάτη από φόρους που αυξάνουν την ύφεση και υπονομεύουν την ανάπτυξη, αλλά αφήνουν τα έξοδα του κράτους αλώβητα ή κάποια άλλη; Και ζητάει από τους πολίτες να αποφασίσουν σε 5 μέρες σε κατάσταση πανικού ενώ οι τράπεζες αδειάζουν από χρήμα; Δεν είναι αυτονόητο ότι η απόφαση θα παρθεί με βάση  ότι έχει ο καθένας στο μυαλό του μέσα σε ένα περιβάλλον υποθέσεων και αυθαίρετων ερμηνειών; Δεν είναι αυτονόητο ότι το διακύβευμα είναι πλέον «ΕΥΡΩ ή ΔΡΑΧΜΗ» και όχι «εθελοδουλία ή αξιοπρέπεια»; Γιατί ποιος σώφρων άνθρωπος θα ρισκάρει να ψηφίσει ΌΧΙ στην πρόταση των δανειστών όταν ξέρει ότι αυτή του η απόφαση τον οδηγεί αναγκαστικά εκτός Ευρώπης, στη φτώχια και την εξαθλίωση; Για να «σώσει» τη πρόωρη σύνταξη του 50αρη ή του στρατιωτικού;

Η κυβέρνηση διάβασε λάθος τα όσα γράφουμε περί ψηφοφόρων - πελατών. Οι ψηφοφόροι είναι πελάτες κατά ένα μεγάλο μέρος όταν το κόμμα που επιλέγουν μπορεί να τους μοιράσει  χρήμα. Αλλά η κυβέρνηση παρόλο που έψαξε χρήμα δωρεάν δεν βρήκε. Ούτε καν με υψηλό επιτόκιο. Με τι θα στηρίξει τη πρόωρη σύνταξη και τους επιδοτούμενους μισθούς του δημοσίου; Γιατί καλή η πρόωρη αλλά να είναι σύνταξη σε σκληρό ευρώ, όχι ψίχουλα σε πληθωριστικές δραχμές ή χρεόγραφα. Θεωρεί τους Έλληνες τόσο αφελείς ώστε στο όνομα της αυθάδειας στους ευρωπαίους θα διακυβεύσουν τα στοιχειώδη; Αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει πως θα λειτουργήσουν τα νοσοκομεία, η περίθαλψη, τα σχολεία, το στράτευμα, οι δημόσιες υπηρεσίες; Από που θα πληρωθούν οι μισθοί του δημοσίου και οι συντάξεις όταν οι φόροι θα καταρρέουν λόγω της ραγδαίας οικονομικής ύφεσης; Είπαμε έχουμε πολλούς Ελληναράδες αλλά κορόιδα δεν έχουμε πολλά.

Αλλά ας πούμε ότι στο δημοψήφισμα πλειοψηφεί το ΟΧΙ στη φανταστική πρόταση των δανειστών. Και ας υποθέσουμε ότι οι τράπεζες συνεχίζουν να στηρίζονται από τον ΕLA. Και μετά τι;  Δεν κατάλαβαν οι διαπραγματευτές μας ότι οι άλλοι έχουν θωρακιστεί και δεν μασάνε; Ότι έτσι όπως εμείς φέραμε τα πράγματα είμαστε τυχεροί που μας ανέχονται ακόμα; ¨Ότι είναι οι θεσμοί που δεν θέλουν να αφήσουν την Ελλάδα να πεινάσει ενώ η δική μας εκλεγμένη κυβέρνηση πασχίζει για το αντίθετο;

Και αν βγεί το ΝΑΙ που όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις αλλά και η λογική και το διαμορφούμενο κλίμα, είναι σίγουρο, αυτή τι θα κάνει; Εκλογές για να επανέλθουν τα ίδια σχήματα που απέδειξαν ότι δεν θέλουν και δεν μπορούν να υλοποιήσουν καμιά συμφωνία, αφού αυτή σίγουρα θα υπερβαίνει τις κόκκινες γραμμές τους; Μήπως θα ξεκινήσει ένα νέο κύκλο διαπραγματεύσεων με πομφόλυγες του στυλ «η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία», «το έπος του 40» και άλλα τέτοια που δεν χάβονται πια από κανένα; Και θα ελπίζει ότι οι δανειστές θα σεβαστούν τότε μια κυβέρνηση που σίγουρα θα έχει ασθενέστερη πλειοψηφία και μάλιστα με την πιθανή στήριξη της ΧΑ; Και γιατί οι δανειστές να μη σεβαστούν πρώτα τους λαούς τους που διαμηνύουν σε όλους τους τόνους ότι βαρέθηκαν να τσοντάρουν στα έξοδα του αβυσσαλέου ελληνικού κράτους;

Απλά η ηγετική ομάδα ξέρει ότι μια συμφωνία με μέτρα 7,5 δις ευρώ  δεν μπορεί να γίνει ανεκτή από το κόμμα της. Το ΣΥΡΙΖΑ δεν τον ενδιαφέρει ούτε η σχέση με την Ευρώπη την οποία, τόσο αυτός όσο και οι ακροδεξιοί εταίροι του, μισούν. Δεν τον ενδιαφέρει η οικονομία γιατί δεν είχε ούτε έχει σχέση με αυτήν. Δεν τον ενδιαφέρει ούτε η εκλογική του πελατεία αφού ρισκάρει το μεροκάματό της. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να εξαπατήσει τους πάντες για να κρατηθεί λίγους μήνες στην εξουσία, διατηρώντας την εσωτερική του συνοχή.  Αλλά η αδεξιότητά, ο πανικός , η ασχετοσύνη του τον οδηγεί σε άμεση πτώση.

Αν δέχονταν και ψήφιζαν τα μέτρα και έπαιρναν ανάσα και αναπτυξιακό πακέτο και κάποια υπόσχεση για το χρέος, παρόλη την εσωτερική μίρλα και τη λαϊκή αγανάκτηση, θα μπορούσαν να επιβιώσουν. Χωρίς ικανή και στιβαρή αντιπολίτευση θα έσπρωχναν το χρόνο και κάνοντας και κάποιους διορισμούς θα την έβγαζαν μέχρι να περάσει η μπόρα. Ούτως ή άλλως το δημόσιο είναι δικό τους. Χωρίς αξιολόγηση και μετατάξεις θα αργούσαν να το χάσουν. Αν ήταν συνεργάσιμοι με τους δανειστές και υλοποιούσαν τα μέτρα όλο και κάποια διευκόλυνση θα είχαν. Αλλά είναι τόσο ανίκανοι να δουν πέρα από το κόμμα και την ιδεολογία τους.

Δεν είναι αρνητικό το δημοψήφισμα για τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις. Είναι αντισυνταγματικό, παράλογο, και άχρηστο στις διαπραγματεύσεις, αλλά δεν είναι αρνητικό για τη σωτηρία της χώρας. Είναι θετικό στο μέτρο που οδηγεί σε πολιτικές εξελίξεις, που ενισχύουν τις έλλογες φωνές και εκ του αποτελέσματος απομακρύνουν τη ρήξη. Η κυβέρνηση και όσοι τη σιγοντάρουν θα πέσουν στην τρύπα που άνοιξαν μόνοι τους για τη χώρα. Η ηττοπάθεια τους φάνηκε και στη Βουλή, φαίνεται και στα κανάλια, αναβλύζει από παντού. Ούτε οι ίδιοι δεν πιστεύουν πια στις επιλογές τους.

Το εκλογικό σώμα ξέρει πια ότι πρέπει να ψηφίσει υπέρ βωμών και εστιών, όχι απλά για την παραμονή του στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Ο Έλληνας έζησε καλά στα χρόνια του ευρώ. Χάρις σε αυτά τα καλά χρόνια επιβιώνει ακόμα. Αν παραμείνει και δουλέψει υπό τη σκέπη ενός εκλογικευμένου, αναγκαστικά, πολιτικού συστήματος και με τη βοήθεια των θεσμών είναι σίγουρο ότι σύντομα θα δει καλύτερες μέρες. Στην Ευρώπη σε λίγο θα βρέχει χρήμα. Ας κλείσουμε για πάντα την ομπρέλα της ιδεοληψίας και του απομονωτισμού. Ας πούμε και μια φορά ΝΑΙ στην ανάπτυξη.