Σε δουλέψανε

Γιάννης Κουνέλης

Σε δουλέψανε

Σου τάξανε ανάσταση νεκρών με ψέματα

Δυσκολεύεσαι να το παραδεχτείς σε καταλαβαίνω

Αλλά φταις

Σούπανε να μάθεις λίγα μαθηματικούλια, λίγη οικονομία, να βλέπεις πέρα από τη μύτη σου

Αλλά εσύ νόμιζες πως είναι κακά τα «δυτικά μαθηματικά»

Είπες να πορευτείς με τον εθνικισμό και το λαϊκισμό της φυλής

Όλα αυτά που σε είχαν ταϊσει  οι προηγούμενοι, αυτούς που αποθέωνες και σήμερα βρίζεις

Και την πάτησες

Σε φορτώνουν φόρους, σε φτωχοποιούν, καθημερινά όλο και πιο πολύ, ως πότε θα αντέξεις

Καλά τα στρώματα και τα μαξιλάρια αλλά όλα έχουν ένα τέλος

Πασχίζουν να χτίσουν τη δική τους φωλιά μέσα στη πνιγηρή ατμόσφαιρα του κράτους

Με το δικό σου βιος, με το δικό σου αίμα

Και πάντα φταίνε οι ξένοι, το κακό το ΔΝΤ, η τρόικα του εσωτερικού  

Τα παιδιά σου ετοιμάζονται να φύγουν, να βρουν κάπου να ανασάνουν

Και καλά θα κάνουν, να δουλέψουν θέλουν

Δίπλα σου και μέσα σου όλα γκρεμίζονται από ανθρώπους εχθροπαθείς και ανίκανους

Και συ κοιτάζεις  και ψάχνεις να βρεις τι έφταιξε, πως σε δουλέψανε, πως την πάτησες

Σου τα λέγαμε αλλά δεν άκουγες

Ακόμα πιστεύεις ότι το ευρώ σε κατέστρεψε;

Ακόμα πιστεύεις ότι το κράτος έχει λεφτά κρυμμένα σε σεντούκια;

Ακόμα πιστεύεις ότι μπορείς να ζήσεις πάνω από τις δυνατότητές σου;

Ακόμα νομίζεις ότι χωρίς παραγωγή, χωρίς επενδύσεις, μπορείς να βρεις το δρόμο;

Χωρίς το μάζεμα του κράτους που σου ρουφάει το μεδούλι;

Η δική τους δήθεν διαπραγμάτευση είναι αυτή που σε τσάκισε

Η άρνηση να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις,

Τα παραμύθια τους, η ιδεοληψία τους, η ιδιοτέλεια

Να μπει ένα τέλος στις ρέφες των ισχυρών και των πονηρών, των συντεχνιών των προσοδούχων

Γιατί για τους ισχυρούς δουλεύουν καθώς σε σέρνουν στη δραχμή

Γιαυτό την επόμενη φορά άκου, σκέψου και ρώτα

Γιατί εσύ πληρώνεις και πληρώνεις σκληρά

Αλλά όχι άδικα

Δεν υπάρχουν αθώοι, δυστυχώς

Εσύ σηκώνεις το σταυρό

Αυτοί γελάνε