μη μαδας τη μαργαριτα

Από τα ΝΕΑ Αριστεία - Αξιολόγηση - Απόδοση θα είναι οι κατευθυντήριες γραμμές του μελλοντικού «κανονικού» υπουργού Παιδείας. Αφαιρώντας μερικά στερητικά Α της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, όπως άνομη, ασυναφής, ατελέσφορη, θα ανοίξει τον δρόμο προς την αντιστροφή της προϊούσας παρακμής της. Η μεγάλη πλειονότητα φοιτητών, καθηγητών και πολιτών δεν θα βλέπει πλέον τα πανεπιστήμια σαν συμπαθή θερμοκήπια εξέγερσης όπου δικαιολογείται η χρήση βίας (ως «μαμή της Ιστορίας»), υπό την καθοδήγηση «πρωτοποριακών» μειοψηφιών. Συνακόλουθα, με την απαλλαγή από τα παραδοσιακά σύνδρομα θα λυθεί άμεσα το μείζον πρόβλημα της ανομίας. Θα πάψουν οι φιλολογικές συζητήσεις περί πανεπιστημιακών αστυνομιών και θα ανατεθεί η πάταξη των συντελούμενων ποινικών αδικημάτων στη δημόσια δύναμη, που θα αναλάβει δωρεάν την ασφάλεια κάθε υπαίθριου πανεπιστημιακού χώρου, χωρίς άδειες ή γραφειοκρατικές διαδικασίες. Οι συνήθως απρόθυμοι καθηγητές θα φροντίζουν να εξασφαλίζουν την κανονική λειτουρ

Ex Scientia 8 απο το Books journal Οι αποστολές διαστημικών σκαφών στο Ηλιακό Σύστημα ωθούνται κατ’ αρχάς από την ανθρώπινη περιέργεια. Πάντως, πέρα από αύξηση της γνώσης, κτίζουν σταδιακά την άμυνα της ανθρωπότητας έναντι μιας πλανητικής απειλής. Οι μαζικές εξαφανίσεις βιολογικών ειδών σε κάποιες γεωλογικές περιόδους πιθανώς οφείλονται σε συγκρούσεις της Γης με μεγάλους αστεροειδείς ή κομήτες. Τέτοια φαινόμενα είναι συνήθη στο Σύμπαν, όπως αποδεικνύουν οι αναρίθμητοι κρατήρες στις επιφάνειες των πλανητών. Η πιθανότητα να συμβεί το επικίνδυνο γεγονός στην σύντομη διάρκεια μιας ανθρώπινης ζωής είναι αμελητέα, αλλά, δεδομένης της μακρόχρονης ζωής ενός πολιτισμού, η πιθανότητα καταστροφής λόγω σύγκρουσης του πλανήτη του με αστεροειδή δεν είναι ασήμαντη. Περιφερόμενοι αστεροειδείς Είναι χρήσιμα τα φιλόδοξα διαστημικά προγράμματα που καταναλώνουν οικονομικούς πόρους και διανοητικό κεφάλαιο; Αναμφισβήτητα, συντελούν στην αυτογνωσία του ανθρώπου και γεννούν τεχνολο

από το protagon Σε μια όμορφη γιορταστική συντροφιά ένας καθηγητής Φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο με κοίταξε κάπως άγρια και μου είπε:  «Δεν ξέρω τι κάνετε στα σχολεία, αλλά τα γραπτά των φοιτητών μας είναι τραγικά, σύνταξη και ορθογραφία δεν υπάρχουν».  Η συζήτηση άναψε, ως συνήθως, κι εγώ έπρεπε να μιλήσω ως Σχολική Σύμβουλος, ως εκπαιδευτικός που ζω την εκπαίδευση 30 χρόνια από όλα τα επίπεδα. Ούτε άμυνα, ούτε επίθεση, ας πούμε κάποιες αλήθειες, κάποια απλά πράγματα. Αυτά θα γράψω, σε λίγες γραμμές, λίγο πριν το 2018 μας φέρει νέους νόμους, νέες ανατροπές, νέες εγκυκλίους του υπουργού και βάλει λίγο ακόμη αστερόσκονη στο χάος. Θα φανεί ίσως παράδοξο γιατί δεν θα εστιάσω στα προγράμματα, στους εκπαιδευτικούς, στις υποδομές, αλλά στο Σύστημα Διοίκησης και Επιστημονικής/Παιδαγωγικής Καθοδήγησης. Γιατί σε αυτό στηρίζεται ο προγραμματισμός του σχολείου, η οργάνωση και η υποστήριξη του εκπαιδευτικού έργου, η επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών, η αξιολόγηση της διδακτικής πρά

Διαβάζοντας πρόσφατα ένα άρθρο με τίτλο «Ψηφιοποίηση και σχολική εκπαίδευση» αισθάνθηκα την ανάγκη να προσπαθήσω να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά για να μπορούμε να καταλάβουμε, να σκεφτούμε και να διατυπώσουμε απόψεις. Απόψεις που να στηρίζονται σε σοβαρές βάσεις. Επομένως, πριν συζητήσουμε για την «ψηφιοποίηση» της εκπαίδευσης πρέπει να ξέρουμε τι σημαίνει εκπαίδευση, δηλαδή πώς μαθαίνει ένα παιδί. Τρεις ήταν οι επιστήμονες που με τις έρευνές τους μας περιέγραψαν αναλυτικά πώς συντελείται η μάθηση και ποια είναι τα στάδιά της: ο Πιαζέ, ο Μπρούνερ και ο Ντεκρολί – και ιδιαίτερα ο Πιαζέ που μετέτρεψε την εκπαίδευση από ένα σύνολο δογμάτων και ευχών σε επιστήμη και αποκάλυψε την ενεργητική φύση της νόησης:. ( https://www.youtube.com/watch?v=YVa8UQ2xnEo ) Μια παλιά Κινέζικη παροιμία λέει: Ακούω και ξεχνώ Βλέπω και θυμάμαι Κάνω και καταλαβαίνω Παραδοσιακά, η διαδικασία της μάθησης υποτίθεται πως ήταν πολύ απλή. Από το ένα μέρος υπήρχε κάποιος που “ήξερε” (ο δάσκαλος) κ