Παντελης Καψης: Οι kolotoubes του Σταυρου

Από τον τοίχο του συγγραφέα στο facebook

Στην πολιτική οι αριθμοί συχνά συγκρούονται με τις ιδέες. Εννιά στις δέκα φορές κερδίζουν οι αριθμοί. Κάτι τέτοιο έγινε την Κυριακή με το Ποτάμι. Γιατί στη βάση της αποχώρησης του από το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται η συνειδητοποίηση ότι αν συνέχιζε την συνεργασία, τότε στις προσεχείς εκλογές η πιο πιθανή εξέλιξη θα ήταν να μην μπορέσει να επανεκλεγεί ούτε ένας από τους βουλευτές του. Πιθανότατα ούτε ο ίδιος ο Σταύρος Θεοδωράκης.

Η αιτία είναι εξαιρετικά απλή. Η συνεργασία δεν φάνηκε να δίνει δυναμική στον νέο οργανισμό. Αντιθέτως έγινε απολύτως σαφές ότι ο κύριος όγκος των υποστηριχτών του προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ. Χωρίς κάποια ριζική ανατροπή, αυτό φυσικά θα είχε σαν αποτέλεσμα ότι στις προσεχείς εκλογές θα εξέλεγε έναν περιορισμένο αριθμό νέων βουλευτών οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία θα προέρχονταν από το ΠΑΣΟΚ. Καθώς μάλιστα σήμερα δεν έχει βουλευτή από τα Χανιά, ούτε ο κ. Θεοδωράκης είχε εξασφαλισμένη έδρα.

Οι βουλευτές όμως σπανίως αποδέχονται να πάνε ως πρόβατα επί σφαγή. Έτσι ο κ. Θεοδωράκης ήταν αντιμέτωπος με μια οιονεί εξέγερση. Οι πιο πολλοί από τους βουλευτές του προτιμούσαν την αβεβαιότητα της αυτόνομης καθόδου από την βεβαιότητα του αποκλεισμού τους από τη Βουλή.

Κανείς από τους βουλευτές του Ποταμιού φυσικά δεν πρόκειται να παραδεχθεί ότι η πολιτική διεξάγεται με τόσο πεζούς υπολογισμούς. Όμως η πολιτική επιχειρηματολογία που προβάλλεται δεν είναι καθόλου πειστική. Ο ίδιος ο κ. Θεοδωράκης για παράδειγμα επέμενε πριν από οποιαδήποτε άλλη διαδικασία να εκλεγεί αρχηγός από την βάση. Έτσι κι έγινε και εξελέγη η κ. Γεννηματά με μεγάλη διαφορά. Στη συνέχεια επέμεινε να μην εκλεγούν όργανα αλλά να διοριστούν αναλογικά από τα κόμματα. Έγινε κι αυτό. Ότι ακριβώς ζήτησε, ικανοποιήθηκε. Τώρα λοιπόν κατηγορεί το ΚΙΝΑΛ για ενός ανδρός αρχή. Ποιος φταίει όμως;

Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπήρχαν και πολιτικές διαφωνίες. Η στάση στο μακεδονικό ήταν η πιο ηχηρή. Ήταν μάλιστα ενδεικτική μιας διαφορετικής αντίληψης για το πώς κάνεις πολιτική, πόσο έχεις το θάρρος να πας κόντρα στο ρεύμα. Ο νέος φορέας ωστόσο δημιουργήθηκε ακριβώς για να επιτρέψει την συνύπαρξη με σεβασμό στις διαφορές. Άλλωστε τα τέσσερα από τα υπόλοιπα πέντε μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου συμφωνούσαν με την θέση του κ. Θεοδωράκη, όχι της κ. Γεννηματά. Η οποία βέβαια φέρει και αυτή ευθύνη για το διαζύγιο. Ανακοίνωνε τις θέσεις του ΚΙΝΑΛ χωρίς να μπαίνει καν στον κόπο να ενημερώσει τα υπόλοιπα στελέχη.

Είναι προφανές ότι ο κ. Θεοδωράκης έκανε λάθος υπολογισμούς. Πίστευε ότι αρκούσε η προσωπικότητα του για να κερδίσει την ηγεσία του νέου φορέα. Νόμιζε ότι ο κόσμος του Ποταμιού θα έσπευδε να τον ψηφίσει την ώρα που οι πολλές υποψηφιότητες από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ θα διασπούσαν την πασοκική ψήφο και θα ακύρωναν τους μηχανισμούς. Πιθανώς δεν είχε καταλάβει ότι είχε ήδη χάσει το παιχνίδι από πριν. Ότι είχε δημιουργήσει αυτό ακριβώς που κατηγορούσε: ένα προσωποπαγές κόμμα χωρίς όργανα και δημοκρατική δομή. Ότι είχε αποξενώσει πολλούς φίλους του όταν φάνηκε να φλερτάρει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και βέβαια ότι τα μεγάλα λόγια με τα οποία συνόδευσε την δημιουργία του κόμματος του αποδείχθηκαν κούφια. Διεκδικούσε το «νέο» και κατηγορούσε το «παλιό» με το οποίο τελικά συνεργάστηκε. Και υποσχέθηκε ότι θα αποχωρήσει από την πολιτική αν το κόμμα του δεν πάρει ικανοποιητικά ποσοστά, παρέμεινε ωστόσο αγωνιζόμενος να επιβιώσει εκλογικά.

Από μόνο του κανένα από αυτά δεν είναι ίσως προς θάνατον. Όλα μαζί έδωσαν την εντύπωση ενός πολιτικού οργανισμού με καλές ιδέες, συμπαθή και ικανά στελέχη, χωρίς πολιτική έρμα όμως. Ένα κόμμα που δεν ξέρει τι θέλει και κατά συνέπεια δεν έχει ιδέα για το πώς θα το πετύχει. Για μια ακόμα φορά η προσπάθεια για ένα φιλελεύθερο κόμμα του μεσαίου χώρου οδηγήθηκε έτσι σε αποτυχία. Μπορεί να ανακάμψει; Πολύ δύσκολα. Και πάντως δεν θα έχει την παραμικρή ελπίδα αν η ηγεσία του δεν κάνει ειλικρινή και έμπρακτη αυτοκριτική.