Καληνύχτα σ' όσους αγρυπνούν


του Δημήτρη Παρίση

Κάθε δευτερόλεπτο, κάθε ώρα, κάθε εικοσιτετράωρο, η χώρα αποσυντίθεται έτι περαιτέρω.
Ιδίως μετά την τραπεζική αργία, ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας εμφανίζει συντριπτικές, μη αναστρέψιμες απώλειες.
Παρά ταύτα.
Παρά ταύτα ο ένοικος του Μαξίμου κι ο γύρω του εσμός ερασιτεχνών εξακολουθούν να νοιάζονται μόνο για τη συνέχιση των πειραμάτων πάνω στη χώρα. Καθώς και για τη μακροημέρευση του αλλοπρόσαλλου μαγαζιού τους.

Αρκετά μετά τις συγκεντρώσεις, στη Σταδίου και στη Πανεπιστημίου. Ελάχιστοι οι περαστικοί και τ' αυτοκίνητα. Η σιγαλιά της νύχτας που έχει αρχίσει στρώνεται στους δρόμους. Η ζέστη κι η υγρασία στο πρόσωπο μου. Ο από μέρες εντός μου κατοικοεδρεύων εφιάλτης με περιτριγυρίζει. Μάταια προσπαθώ να μυρίσω αλλού. Δεν κατορθώνω ν' αποφύγω τη τσίκνα του λουκάνικου που όπως - όπως σερβιρίστηκε απ' τον πλανόδιο στους οπαδούς κάποιου ακόμη γκρουπούσκουλου, με καλόπαιδα των Εξαρχείων. Η τσίκνα, οι επέτειοι, τα μνημόσυνα, η καθημαγμένη, πλην αείποτε ηρωική αριστερά.

Αναρωτιέμαι αν απ' τη Μεταπολίτευση και μετά έχει ξαναπαιχτεί στα ζάρια η χώρα, με τέτοιο ζήλο. Τόσες φορές, κάθε μέρα κι επί σειρά μηνών. 

Αναρωτιέμαι αν οι ψυχικές διαταραχές, ή οι καθυστερήσεις στην ανάπτυξη της προσωπικότητας κομματικών στελεχών είχαν κι άλλοτε επώδυνες εθνικές συνέπειες. 

Αναρωτιέμαι πώς και γίνεται να επιβιώνει ο νεοσταλινισμός τόσες δεκαετίες μετά τον Μπρέζνιεφ και την πτώση του τείχους. Αν η πάλαι ποτέ Ανανεωτική Αριστερά, αρχήθεν κιόλας, δεν ήταν ούτε ανανεωτική, ούτε αριστερά, ή μήπως η μετάλλαξη επισυνέβη καθ' οδόν, ντροπαλά - ντροπαλά. 

Επίσης αν οι μετέπειτα επιμειξίες απλώς επιδείνωσαν τα πράματα, ή ήταν η αποφασιστική τομή σ' αυτή τη μακρόσυρτη διαδικασία μεταλλάξεως. 

Τέλος αν στο ιστορικό τοπίο εν γένει, η επανάσταση, ή η φερόμενη ως επανάσταση φλερτάρει συχνά - πυκνά περισσότερο με τον θάνατο και λιγότερο με τις δυνάμεις της ζωής. Κι αν απλώς, απλούστατα δηλαδή, καθυστερήσαμε να σκεφτούμε τη σοσιαλδημοκρατία και το φιλελευθερισμό.

Αλλά τώρα έχουμε μπροστά μας δημοψήφισμα και προέχει το "ναι". Δηλαδή η μισοφωτισμένη έξοδος διαφυγής από τη φρίκη. Από τη φρίκη που και τα πιο μαύρα σενάρια, ως προς τις μακρόπνοες σκέψεις και βλέψεις της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν παραβλέψει.


Καληνύχτα σ' όσους αγρυπνούν.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία