Ποιο είναι το απολιτίκ;


Με αφορμή τη  συζήτηση στο χώρο των «58» γύρω από το πολιτίκ ή απολιτίκ παλιών και νέων κομμάτων, ο φίλος μας Ηλίας Ευθυμιόπουλος έκανε μια παρέμβαση την οποία αναδημοσιεύω με την άδειά του. Τη θεώρησα ιδιαίτερα χρήσιμη στο δημόσιο διάλογο.

του Ηλία Ευθυμιόπουλου

Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοεί ο σύντροφος Δερβένης όταν ομιλεί περί θέσεων. Εγώ περί τα 30 χρόνια στη Κεντροαριστερά δεν αντελήφθην ποτέ μα ποτέ καμιά θέση ας πούμε για το ζήτημα της γεωργίας, της τεχνολογίας ή της ανάπτυξης. Κάποτε, σε ένα περιφερειακό συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που είχα συμμετάσχει ως συντονιστής της ομάδας εργασίας για το περιβάλλον, δεν κατάφερα ούτε καν να βρω που πήγαν τα κείμενα που είχαμε δουλέψει. Θέλω να πω πως ποτέ κανένα κόμμα στην Ελλάδα δεν είχε θέσεις (θέσεις σοβαρές που να προκύπτουν από συστήματα/ομάδες παραγωγής σκέψης, να φιλτράρονται στη συνέχεια από τις συλλογικότητες και τέλος να έρχονται ως ώριμα σενάρια πολιτικής προς τα αντίστοιχα κομματικά - κοινοβουλευτικά όργανα). Όλα τα σχετικά κείμενα, όταν και όποτε παρήχθησαν, ήταν αποτέλεσμα ad hoc  αντιδράσεων σε θέματα συγκυρίας που πάντα ετίθεντο από κάποιους τρίτους.

Για να ξανάρθω στο παράδειγμα της γεωργίας, η πολιτική για το βαμβάκι, το γάλα ή τα αλιευτικά σκάφη ήταν πάντα το καθυστερημένο αποτέλεσμα μιας "πολιτικής των Βρυξελλών" στην οποία ούτε συμμετείχαμε, ούτε θέλαμε να συμμετάσχουμε. Στη σύντομη περίοδο που διετέλεσα υφυπουργός, είχα μείνει έκπληκτος από το χρόνο που είχε αφιερώσει προσωπικά ο τότε πρωθυπουργός της Σουηδίας Γκόραν Πέρσον σε μια διακρατική επιτροπή για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Εγώ βρέθηκα ως εκπρόσωπος της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας, σχεδόν από σπόντα. Ο Γκόραν Πέρσον, ο Ντελόρ, ο Σούλτς και ο Βερχόφσταντ, είναι πράγματι πολιτικοί.  

Το απολιτίκ στοιχείο είναι δυστυχώς αυτό που κατ εξοχήν χαρακτήρισε όχι τα ποτάμια και τους 58, αλλά τους  συντεταγμένους χώρους της δικής μας Κεντροαριστεράς που όφειλαν να είναι παραγωγοί πολιτικής σκέψης και αντίληψης. Αντ’ αυτών, προώθησε τον Τσοχατζόπουλο και τον Κατσιφάρα. Όχι ως extreme προσωπικότητες. Αυτό λίγο ενδιαφέρει. Αλλά ως πρότυπα της καθ ημάς νεωτερικότητας, όπως αυτή συνελήφθη από τον Ανδρέα και δυστυχώς συνεχίζει να συντηρείται σε μεγάλο βαθμό  εντός  του χώρου που θα θέλαμε να ανασυγκροτήσουμε. Εκεί χάθηκε το στοίχημα. Στην ανάδυση του  καρακιτσαριού που μας αυτοσυστήθηκε ως πολιτικό και όχι στις ατελείς πράγματι απόπειρες των ελίτ που αν μη τι άλλο προσφέρουν τουλάχιστον μια στοιχειώδη αισθητική ανακούφιση. 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία