H νέα ομάδα μήπως έχει ανάγκη από παλτά;

Υπάρχει μια φάση στη καριέρα των ποδοσφαιριστών, οι οποίοι αφού έπαιξαν μια κάποια μπαλίτσα σε υψηλό επίπεδο έρχεται η ώρα να διαλέξουν, αν θα κρεμάσουν τα παπούτσια τους ή αν θα κολλήσουν κάποια ακόμη ένσημα σε δευτεροκλασάτες ομάδες που μάχονται για την παραμονή τους στην κατηγορία. Αν διαλέξουν το δεύτερο, η ομάδα τους, της οποίας τη φανέλα δόξασαν στο παρελθόν, «τους αφήνει ελεύθερους». Δηλαδή τους αφήνει να συνεχίσουν σε όποια ομάδα θέλουν με ελεύθερο συμβόλαιο, χωρίς να διεκδικεί χρήματα, χωρίς να τους πουλάει. Δηλαδή τι να πουλήσει, αφού δεν… Κάποιοι από αυτούς είναι πραγματικά τελειωμένοι και δεν καταφέρνουν να παίξουν ούτε σαν αλλαγή, κάποιοι κάνουν για μερικά χρόνια κάτι λίγα μέχρι να παραδεχθούν το οριστικό τέλος και να πουν αντίο στα γήπεδα.  Σε ελάχιστες περιπτώσεις κάποιοι αναγεννιούνται πραγματικά και βοηθάνε τον φτωχό, στο ρόστερ του οποίου βρέθηκαν. Οι φανατικοί οπαδοί των νέων τους ομάδων συνήθως δεν τους γουστάρουν, γιατί έχουν συνδέσει το όνομά τους με μεγάλες ομάδες των οποίων αυτοί είναι ορκισμένοι εχθροί.

Ο κόουτς Αλέξης έβλεπε ότι η ομάδα παρόλη την αλλαγή του συστήματος δεν τραβούσε. Ενώ από τ’ αριστερά έκανε παιχνίδι, στο κέντρο της ομάδας υπήρχε πρόβλημα. Από τα δεξιά είχε χάσει σε δύναμη μετά από τις αποχωρήσεις της άνοιξης, αλλά είχε αποφασίσει ότι η ανάπτυξη θα γινότανε από την άλλη πάντα.   Όταν γύρισε στον πάγκο και αντίκρισε τις εναλλακτικές που είχε για να ρίξει μέσα, κατάλαβε ότι με Φεωνά, Γκλέζο, Τσαπουνά, κλπ δεν θα γυρνούσε το παιχνίδι και σκέφτηκε να κάνει φτηνές και καλές μεταγραφές. Σε εποχές οικονομικής κρίσης η μόνη επιλογή ήταν να  στραφεί στους ελεύθερους. Έτσι σκέφτηκε να κάνει τη στροφή και να προτείνει συμβόλαιο στον συνονόματό του Μητρό. Με την έναρξη του πρωταθλήματος το φθινόπωρο, κατάλαβε ότι το 10αρι το καλό δεν του βγήκε, αλλά δείχνει να τον πιστεύει ακόμα και επιμένει. Η ζωή θα δείξει.

Οι φανατικοί οπαδοί της ομάδας  του την είχαν στημένη και όταν ο Μητρό απέτυχε να βάλλει τα γκολ που υποσχέθηκε άρχισαν τα όργανα. Δεν έπεσαν βέβαια  ακόμα κορνέδες, αλλά υπάρχει μια δυσαρέσκεια, κάποια σφυρίγματα, κάτι "βγάλε έξω το παλτό", όπως και να το κάνουμε.

Όταν η νεοφώτιστη στο πρωτάθλημα Δημάρ έκανε την καλοκαιρινή της προετοιμασία, υπήρχε μια συγκρατημένη αισιοδοξία στις τάξεις της. Η ομάδα είχε έναν έμπειρο κορμό για να τραβήξει το κάρο, και αναζητούσε νέο αίμα που θα φούσκωνε τα πανιά της στη μάχη για την παραμονή στην κατηγορία. Στο προσκλητήριο που έκανε ανταποκρίθηκαν αρκετοί. Άλλοι ενθουσιώδεις ξαναφόρεσαν φανέλα και σώβρακο και άρχισαν προπονήσεις, άλλοι γεμάτοι δυσπιστία και σκεπτικισμό έμειναν στα πέριξ, περιμένοντας να δουν τις εξελίξεις. Με την έναρξη του πρωταθλήματος δυο νέες μεταγραφές οι ευρωπαίοι Κamini και Butari ενθουσίασαν με την στιβαρότητα του παιχνιδιού τους και την ικανότητά τους στο σκοράρισμα. Στο ένας εναντίον ενός βγήκαν νικητές. Φάνηκε ότι το εγχείρημα είχε προοπτική. Μια άλλη φιλοσοφία, άλλη πολιτική, άλλη αντίληψη για τη διαχείριση του έμψυχου υλικού.  Η ομάδα ακομπλεξάριστη έδειχνε να φτιάχνει παιχνίδι απ΄ όλες τις μεριές, να κάνει ευκαιρίες, να βάζει γκολ. Ο κόουτς Fotis πολύπειρος, καθαρός, λάτρης του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, έδειχνε ότι μπορούσε να σπάσει τα στεγανά και να παρουσιάσει έναν άλλο τρόπο ανάπτυξης παιχνιδιού, μακριά από φανατισμούς, στερεότυπα και κυρίως μακριά από τις αδυναμίες του παρελθόντος. Ελευθερία, συλλογικότητα, μεταρρυθμισμός, ευρωπαϊκό πνεύμα. Σύνθημα της ομάδας, το  «don’t look back».

Αλλά κάποιοι κοίταξαν, όχι σαν τη γυναίκα του Λωτ βέβαια, αλλά ένα ματάκι τόκαναν. Και τώρα κινδυνεύουν να μείνουν στήλη άλατος και να χαλάσουν το ωραίο παιχνίδι τους.

Αν ο Μητρό δεν βγήκε στους άλλους, γιατί να μην  βγει σε μας ο δαντελένιος φορ Dimara. Αλλά και ο κόφτης Economu και ο νευρώδης libero Κotsacοf που αφέθηκαν ελεύθεροι και ψάχνουν τα τελευταία ένσημα, μπορούν με την πείρα τους να βοηθήσουν. Θα πρέπει βέβαια η ομάδα ν’ αλλάξει λίγο το σύστημα για να τους χωρέσει όλους μέσα, να παίξει πιο πολύ από τ’ αριστερά, ώστε αυτοί να σεντράρουν με το δεξί, όπως τον παλιό καλό καιρό. Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί. Kαι άλλοι είναι πρόθυμοι να φορέσουν ή να ξαναφορέσουν τη φανέλα μας και είναι μια χαρά παιδιά και ήταν και  καλοί παίκτες και τους αγαπάμε, αλλά το ζήτημα είναι εμείς τι ομάδα θέλουμε να φτιάξουμε και σε ποιους θέλουμε στηριχτούμε.

Υπάρχει φόβος να γίνει το παιχνίδι μας μονότονο και προβλέψιμο. Να παίζουμε, όπως παλιά, δηλώνοντας ότι παίζουμε κάτι άλλο. Υπάρχουν όμως πολύ πιο αυθεντικοί στις καμινάδες. Υπάρχει φόβος οι νέοι να πιστέψουν ότι δύσκολα θα δουν δεκαεξάδα και πολύ πιο δύσκολα ενδεκάδα και να απογοητευτούν. Το παιχνίδι πάλι μπορεί να γυρίσει σε κείνο της προηγούμενης 30ετίας, δηλαδή στο λατινικό αμυντικό  σύστημα «vulgata della metapoli», που ήταν αλήθεια πολύ δημοφιλές και αποτελούσε μια παραλλαγή του θρυλικού catenaccio του Helenio Ηererra. Μόνο που είναι ένα παιχνίδι στείρο, που παλεύεις να μην δεχτείς γκολ, καταγγέλλεις, καταστρέφεις συνεχώς το μνημονιακό παιχνίδι του αντιπάλου,  και πασχίζεις με βαθιές μπαλιές από την άμυνα να βρεις το φουνταριστό μπροστά και να βάλεις ένα γκολάκι  για να πάρεις το παιχνίδι. Βάζεις χαμηλούς στόχους, να μείνεις στην κατηγορία, κυνηγώντας τα x και στο τέλος πέφτεις.

Η νέα ομάδα δεν έχει λόγους να κοιτάξει, πολλώ μάλλον, να  γυρίσει πίσω. Η επιβίωσή της στο πρωτάθλημα είναι, από τη γέννησή της, συνδεδεμένη με το εναλλακτικό, το ρεφορμιστικό, το ευρωπαϊκό παιχνίδι, το πραγματικά αριστεροπόδαρο, που βλέπει συνεχώς δίχτυα. Το παιχνίδι που δεν παίζει κανείς άλλος και που θαρθούν οι φίλαθλοι να το δουν, θα ευχαριστηθούν από το θέαμα και την ουσία και θα γίνουν οπαδοί και μέλη. Στο παιχνίδι αυτό, που υποσχέθηκε η νέα ομάδα, δεν χωράνε αργοί, σημαδεμένοι παίκτες που στήριξαν διοικήσεις διαπλεκόμενες με στημένα παιχνίδια και πέτσινα μπενάλτια και που τώρα λίγο πριν τη σύνταξη ψάχνουν πάγκο να ξεκουράσουν τα λαβωμένα τους πόδια. Σαφώς και είναι δύσκολο να μοντάρεις το νέο, αλλά είναι σαφέστερο ότι το παλιό δεν σου ταιριάζει.

Αλλά πάλι μπορεί και να κάνουμε λάθος. Ο κόουτς ξέρει πάντα καλύτερα. Έτσι δε λένε οι ψύχραιμοι αθλητικοί συντάκτες;  

Σύνδεσμοι catenaccio Herrera, βουλγάτα