Οχι στη μεταρρύθμιση αλλά με ποια προοπτικη;

από τον Πολυβώτη


Αναδημοσιεύω ένα εξαιρετικό σχόλιο του Προκόπη Δούκα σε συζήτηση που έγινε στο buzz επί ενός άρθρου του καθηγητή Κ. Τσουκαλά. Ο συγγραφέας απευθύνεται στο Νίκο Ξυδάκη, ο οποίος προηγουμένως σχολίασε:

«Ο Τσουκαλάς είναι επιτέλους, δεν είναι ο Φούφουτος. Για την ουσία της δημοκρατίας και της παιδείας μιλάει.
Αν δεν ακούσουμε κ τον Τσουκαλά, ποιον θ' ακουσουμε, τον Πανάρετο;
[..]
Οποιος έχει αντιρρήσεις ή αμφιβολίες, δεν είναι συλλήβδην "συντεχνία"... »


Θα τον ακούσω τον Τσουκαλά, φυσικά. Αλλά δυσκολεύομαι να πειστώ. Ένας από τους λόγους είναι το λογικό σφάλμα που επεσήμανα: Δεν μπορείς να λες, όταν μιλάς για ένα τόσο διεφθαρμένο τοπίο, οτι δέχεσαι ως αξίωμα οτι "όλοι οι συμμετέχοντες έχουν καλή πρόθεση". Το αντίθετο είναι φυσιολογικό να συμβαίνει, οι περισσότεροι να θέλουν να υπερασπίσουν συμφέροντα, μαγαζάκια και τριτοκοσμικούς εγωισμούς.

Όχι, όποιος έχει αντιρρήσεις, δεν είναι συλλήβδην συντεχνία. Αλλά όποιος με τις αντιρρήσεις του, προσφέρει καύσιμα στην ακινησία, στη φαυλοκρατία και στη συντεχνία, τότε πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός. Γράφω πιο πάνω:

"Το να αντιδράς λοιπόν στην όποια ριζική προσπάθεια αλλαγής αυτού του άθλιου τοπίου, προϋποθέτει να διαχωρίσεις ευκρινώς τη θέση σου από όλα αυτά τα συμφέροντα, να έχεις επιδείξει στις (όποιες) μέχρι τώρα προσπάθειες εκσυγχρονισμού θετική και δημιουργική στάση (το αντίθετο έχει συμβεί) - και κυρίως να έχεις προτείνει εγκαίρως (εφόσον διαφωνείς) άλλες βιώσιμες λύσεις εξόδου από το αδιέξοδο. Φοβάμαι οτι δεν συμβαίνει τίποτα τέτοιο..."

Στο συγκεκριμένο άρθρο, ο Τσουκαλάς φοβάμαι οτι ακολουθεί αυτό τον τρόπο επιχειρηματολογίας, που αναγκάζεται μεν να αποδεχτεί αυτό που πρέπει να γίνει, αλλά προσπαθεί να το αποδομήσει, πατώντας πάνω σε ένα λογικό σφάλμα.

Ένας άλλος λόγος, είναι οτι είμαι ιδιαίτερα καχύποπτος σε μια εξ αριστερών κριτική, που χαρακτηρίζει την μεταπολιτευτική μας πορεία: Μόνιμες αντιρρήσεις σε οποιαδήποτε προσπάθεια με βάση μαξιμαλισμούς, κουτοπονηριές και αποφυγή της επίλυσης του προβλήματος στην ουσία του.

Εδώ (στην τριτοβάθμια εκπαίδευση) έχουμε να κάνουμε (όπως σε πολλούς άλλους τομείς) με φαυλοκρατία - άκρως επικίνδυνη μακροπρόθεσμα (και ήδη ορατή) για το σύστημα αξιών και τη συνολική παιδεία, άρα και για την πορεία της χώρας. Το πράγμα (δεν το αρνείται εμμέσως ούτε ο Τσουκαλάς, ούτε οι περισσότεροι νομίζω σοβαροί συζητητές) έχει φτάσει στο απροχώρητο.

Ας πούμε λοιπόν (φέρνω ένα παράδειγμα με το δικό μας χώρο Νίκο), οτι έρχεται μια νομοθετική πρωτοβουλία που θα μας απαλλάξει (ή θα περιορίσει) με διάφορες κινήσεις, την κιτρινιά, την έλλειψη παιδείας, τη διαπλοκή, την κατευθυνόμενη δημοσιογραφία κλπ.

Και αντί να ξεσηκωθούμε όλοι (αυτοί τέλος πάντων που θεωρούμε οτι βρισκόμαστε από την υγιή πλευρά του ποταμού, όπως θα θεωρήσω και τον Τσουκαλά) και να υποστηρίξουμε την προσπάθεια αποκόλλησης από το τέλμα, τι κάνουμε;

Με την επίκληση του κινδύνου του δημοκρατικού ελλείμματος, αντί να προσπαθήσουμε έστω (κι ας αποτύχουμε και με κάποιες κινήσεις που δεν είναι οι καλύτερες), κάνουμε αυτό που κάναμε επί 35 χρόνια: Κατενάτσιο στην πρόοδο, υποσημειώσεις και αστερίσκους παντού, άρνηση γιατί "δεν είναι το ιδεατό", "βεβαίως χρειάζονται αλλαγές, αλλά όχι έτσι", παχιά ξύλινα λόγια και απίστευτες αγκυλώσεις/μορφώματα που μόνο στην ανατολική βαλκανική εφαρμόζονται κλπ.

Με αποτέλεσμα, ποτέ ένα βήμα εμπρός - αντίθετα βύθιση όλο και περισσότερο στο τέλμα.

Είμαστε όμως, βυθισμένοι στη χρεοκοπία κάθε είδους - δεν μας παίρνει άλλο.

Ξέρεις, αγαπητέ Νίκο, γιατί με τσαντίζει η πέραν του Συνασπισμού αριστερά, τα τελευταία χρόνια. Γιατί είναι στα μάτια μου, σαν το βοσκό, που φώναζε "λύκος", στο γνωστό μύθο. Γιατί θα έπρεπε να είναι ο μπροστάρης στη μάχη κατά της φαυλοκρατίας, για την οποία τόσο φωνάζει - και τόσο (με αφορμή αυτή) προτρέπει σε ανατροπή, ακόμα και σε βία. Και αντί αυτού, υιοθετεί πολύ συχνά κάθε είδους "κίνηση", που συντηρεί τις υπάρχουσες πρακτικές, αυτές που μας έφτασαν ως εδώ...



Σχόλια

  1. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ Η ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ
    Φοιτητης ακομη την δεκαετια του '70, διαβαζα στην εφημεριδα το ΒΗΜΑ του πατερα μου, που ειχε ενα αφιερωμα (δημοσιογραφικη ερευνα των Μαθιουδακη και Μαθιοπουλου με τον τιτλο ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ Η ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ.
    Στην νομικη ηταν κλασικη η ιστορια νεου βοηθου που εκανε τα γλυκα ματια σε μεγαλυτερη καθηγητρια, την οπια τελικα υπανδρευθη με σκοπο να γινει και αυτος καθηγητης.
    Ηδη ακομη πιο παλια, οταν οι εισαγωγικες εξετασεις εγινοντο στο ΕΜΠ και σε αλλες σχολες, οι καθηγητες ειχαν την ευχερεια να δωσουν τα θεματα στους εκλεκτους τους(συγγενεις και φιλους)

    ΑMACORD (ΘΥΜΑΜΑΙ TO CAMOUFLAGE*)
    Γνωριζω καλα οτι, δεν ειναι ολοι οι καθηγητες πανεπιστημιου ιδιοι, αλλα μετα τις εστετικες και προκλητικες δηλωσεις ορισμενων πανεπιστημιακων, οφειλω να θυμισω την προϊστορια και την πορεια μερικων εξ αυτων.

    1974-1981 : Ελαχιστη αποχουντοποιηση συνεργατων καθηγητων της χουντας, συναλλαγη (συνδικαλιστικο 5 εναντι μη αποχουντοποιησης), διορισμος αρκετων αριστερων συνδικαλιστων ως βοηθων.
    1982 : Εκατονταδες "προοδευτικοι" βοηθοι ηθελαν να σπασει η αυταρχικη δομη του πανεπιστημιου (καθηγητικη εδρα)με την καταργηση του ν. 815.
    1983- : Αρκετοι "προοδευτικοι" βοηθοι-συνδικαλιστες αρα και καλοι διαχειριστες με την βοηθεια διπλωματικων υψηλης σταθμης (λ.χ. ΕΜΠ) ολοκληρωσαν το διδακτορικο τους και εγιναν λεκτορες.
    Στη συνεχεια, με ουσιαστικα κλειστη κριση (εκτοπιζοντας ολους τους συνυποψηφιους τους απο το εξωτερικο με περισσοτερα προσοσοντα) εφθασαν εως την βαθμιδα του αναπληρωτη καθηγητη.
    Γνωριζω δυο (2) περιπτωσεις σε ΕΜΠ και ΑΠΘ οπου εκλεχθηκαν τελικα καθηγητες, ατομα που ως αποφοιτοι εξαταξιου γυμνασιου που εισηχθηκαν με την τριτη(3) προσπαθεια στην σχολη τους!!!
    Οσο για τα επιστημονικα αρθρα (το πληθος των συν-συγγραφεων πολλες φορες θυμιζε ρωμαϊκο οργιο)
    Την ιδια εποχη εμφανιστηκαν οι γραμματεις των ερυνητικων προγραμματων που ... τελικα μονιμοποιηθηκαν.
    Προσφατα εμαθα οτι αν δημοσιος φορεας χρηματοδοτησει ενα ερευνητικκο προγραμμα, ο διευθυντης παιρνει απο την επιστημονικη υπευθυνη του ερευν. προγραμματος ως δωρο ενα διδακτορικο (βλ. INDYMEDIA).
    Ποσα μαυρα χρηματα εχουν εισπραξει καθηγητες απο ερευνητικα προγραμμτα μεσω φοιτητων και μεταπτυχικων ;
    Τι εγινε με παρανομες (η οχι) μετεγγραφες παιδιων πανεπιστημιακων και υπαλληλων απο το εξωτερικο;

    Ο Νικολο Μακκιαβελι θα εσκιζε τα γραπτα του, αν ζουσε σε καποιο ελληνικο πολυτεχνειο η πανεπιστημιο.
    Χρειαζεται ειδικος εποπτης (ενας Ρακιτζης) ανα ιδρυμα.
    Προφανως χρειαζεται ελεγχος προοδου , ελεγχος νομιμοτητας δαπανων και καθε πραξης, γιατι δεν εχουν πεισει οι αυτοδιοικουμενοι οτι μπορουν να χρησιμοποιησουν την εξουσια τους για το κοινο καλο.
    Τελικα ποσο προοδευτικοι ειναι οι "προοδευτικοι" βοηθοι που εγιναν καθηγητες; Υπαρχει και ενας νεκρος πρωην φυλακισμενος πρυτανης και αρκετοι αλλοι που επρεπε να ηταν φυλακη. Αλλα τους καλυπτουν υπερκομματικα οι συναδελφοι τους.

    Συμπερασμα : Αρκετοι χρησιμοποιησαν και χρησιμοποιουν την αριστερα (και γενικοτερα τα κομματα) για να γινουν ισως χειροτεροι χαλιφηδες στην θεση του χαλιφη.

    Αφωτιστος Φιλελλην


    *Barwy ochronne (Krzysztof Zanussi, 1977) Καμουφλάζ (Camouflage)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αφώτιστε.

    Και έτσι να μην είναι ( που σε πολλές περιπτώσεις είναι έτσι και χειρότερα), το αυτοδιοικητο=αυθαίρετο έχει πλέον τρωθεί, ειδικά όταν είναι ετεροχρηματοδοτούμενο. Η διαφάνεια είναι αυτή που τροφοδοτεί τις αντιδράσεις ετερόκλητων ομάδων μέσα στα ΑΕΙ. Αλλά και κάτι άλλο, ο φόβος της απομόνωσης. Ήδη οι απειλές έχουν επεκταθεί και πολλαπλασιαστεί. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο νέος νόμος μπορεί να βάλει τάξη, προφανώς χρειάζεται πλήρης αναδόμηση της τριτοβάθμιας και Ρακιντζής σε κάθε σχολή. Αλλά κυρίως θέληση από όλους που δεν υπάρχει. Αυτο που ενώνει όλους τους αντιδρώντες, ανοικτα ή καλυμμένα είναι το άνοιγμα μια γρίλιας στο φως της κοινωνίας. Συνήθειες χρόνων που είναι αδύνατο να ξεριζωθουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Σε όλες τις χώρες που είναι σαν την Ελλάδα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια έχουν αποκλειστικό στόχο το κέρδος. Με αυτή την έννοια, η ιδιωτικοποίηση θα έχει ως συνέπεια την κατάρρευση του επιπέδου των σπουδών".................."Αυτό το κοινωνικό κράτος των δεκαετιών ’50, ’60 και ‘70 με τις ατέλειές του ήταν η πιο σημαντική πολιτική κατάκτηση των τελευταίων διακοσίων ετών. Με την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού από τη δεκαετία του ’80 κι έπειτα έχει κυριολεκτικά εξαφανισθεί"
    Αυτά είναι αποσπάσματα από την συνέντευξη Τσουκαλά.
    Αν το πρώτο είναι επιχείρημα, τι να πω;
    Όσο για το δεύτερο, ναι μεν κακός ο νεοφιλελευθερισμός, ας μας πει το καλύτερο εφαρμοσθέν, τον είδαμε και τον σοσιαλισμό δυτικού τύπου, τον είδαμε και τον σοσιαλισμό ρωσικού τύπου...
    Συμπέρασμα (δικό μου) : Αν αυτού του επιπέδου είναι τα άρθρα των κοινωνιολόγων καθηγητών πανεπιστημίων, τότε να καταργήσουμε την επιστήμη τους, δεν προσφέρει και πολλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία