Η ιστορία καλεί την Αριστερά μέσω του .....

H ιστορία καλεί την Αριστερά. Εκείνη κωφεύει και τότε ο Μωυσής ανεβαίνει και παίρνει από τα χέρια της τις 10 εντολές. Κατεβαίνοντας, περνά από την ΕΣΗΕΑ και τις ανακοινώνει στον περιούσιο λαό του. Κάποιοι που τολμούν να διερωτηθούν, προπηλακίζονται και δικαίως ως βέβηλοι. Σε ιστορικές στιγμές για την Ιστορία, την Αριστερά και την Πατρίδα δεν είναι να ρωτάς, είναι να τρέχεις.

Δημοψήφισμα, λοιπόν, για την ανατροπή, την κατάργηση, του Συμφώνου Σταθερότητας. Με ποιο ερώτημα, η Ιστορία δεν μας είπε. Δηλαδή να εγκαταλείψει η Ελλάδα το Ευρώ και να επαναφέρει το εθνικό νόμισμα, φαντάζομαι. Και γιατί δεν το λέει ανοικτά; Και τότε τι θα γίνει;

Θα βρει το κράτος λεφτά να δώσει στους αγρότες για να συνεχίσουν να παράγουν κακής ποιότητας σιτηρά, μπαμπάκι, καλαμπόκι, οι τιμές των οποίων πέφτουν διεθνώς ενώ τα έξοδα ανεβαίνουν;

Θα αντιστραφεί η φθίνουσα πορεία της βιομηχανίας, που παράγει χωρίς προδιαγραφές και χωρίς έλεγχο, προϊόντα αμφίβολης ποιότητας που δεν έχουν εξαγωγικό ενδιαφέρον;  

Τα 132, 8 δις € που χρωστάνε οι επιχειρήσεις, τα 119δις € που χρωστάνε τα νοικοκυριά,  τα 3,1δις € ακάλυπτες επιταγές θα εξαφανιστούν ή τέλος πάντων θα τακτοποιηθούν;

Ως άλλες αμαρτωλές ΠΑΕ, θα αλλάξουμε μήπως όνομα και θα μας χαριστούν τα δις που χρωστάμε ως χώρα που κανείς δεν ξέρει πόσα είναι; Ή μήπως τα κοράκια του διεθνούς κεφαλαίου θα συνεχίζουν να μας δανείζουν με χαμηλότερα επιτόκια;

Η χώρα, η πατρίδα, η εκλεκτή της Ιστορίας δεν είναι μόνη της στο κόσμο, έχει χρέη και πιστώσεις, έχει πρόβλημα. Δεν της το δημιούργησαν οι άλλοι , οι κακοί, οι άρπαγες. Το πάλευε  20 χρόνια μόνη της, αργά αλλά σταθερά, μέχρι που αυτό έσκασε και τα κοράκια έρχονται για να φάνε ότι απομένει. Δεν είναι εκδικητικός ο καπιταλισμός, έχει κανόνες και αν τους παραβείς σε κατασπαράζει για να αναπαραχθεί.

Υπάρχουν τρία τουλάχιστον σενάρια για την έξοδο από την κρίση.

Να κάνουμε αυτά που διατάζουν τα γεράκια της ΟΝΕ. Περικοπή δημοσίων δαπανών, μείωση επιδοτήσεων και έτσι περιορισμό του δημόσιου χρέους. Το αποτέλεσμα στην κρατικοδίαιτη οικονομία μας πιθανόν να είναι πιο βαθιά  ύφεση, μείωση της ενεργού ζήτησης, ανεργία, φαινόμενα που ήδη βιώνουμε.

Να  κρατήσουμε σταθερές τις δαπάνες, να περιορίσουμε τη σπατάλη, να δοθούν δίκαιες κοινωνικές παροχές και να  απαιτήσουμε γενναία χρηματοδότηση από την ΕΚΤ.  Κανείς στο Βορρά δεν θέλει να φύγει η Ελλάδα από την ΟΝΕ ή να χρεοκοπήσει. Αν συμβεί αυτό θα αποσταθεροποιήσει όλη την Ευρωζώνη, θα προκαλέσει την έξοδο και άλλων χωρών (Πορτογαλία, Ισπανία), κατάρρευση χρηματιστηρίων. Όλες οι φούσκες θα αρχίσουν να σκάνε μαζί. Οι μεγάλες τράπεζες στις ΗΠΑ απαίτησαν και πήραν κρατική βοήθεια χωρίς να αυτοπεριοριστούν. Έχει όμως η κυβέρνηση το ανάστημα ενός τέτοιου τσαμπουκά; Και αν γίνουν έτσι, ποιο είναι το επόμενο βήμα ώστε να μην επαναληφθεί η δυσβάσταχτη συσσώρευση χρεών;

Γυρνώντας πίσω στη δραχμή τι κάνεις; Έχεις δυνατότητα να υποτιμήσεις το νέο σου νόμισμα και να κερδίσεις από τις εξαγωγές και τον τουρισμό. Αλλά ποιες είναι οι εξαγωγές της Ελλάδας και πως πιστεύετε ότι μπορούν να αυξηθούν ώστε να έχουμε κέρδος. Ο τουρισμός πάλι δεν έχει πρόβλημα μέσα σε ένα περιβάλλον διεθνούς κρίσης; Πως γίνεται η μετάβαση, τι γίνεται με την επανατίμηση των χρεών; Πληθωρισμός, άνοδος επιτοκίων, επιστροφή στην προ ΟΝΕ εποχή. Μπορεί κανείς να παρουσιάσει ένα μοντέλο μιας τέτοιας διαφυγής και το περιβάλλον στο οποίο θα αναγκαστούμε να ζήσουμε; Μήπως είναι καλύτερη μια ΟΝΕ με νόμισμα δύο ταχυτήτων αφού οι διαφορές μεταξύ των χωρών είναι τεράστιες;

 Όλα αυτά τα ερωτήματα ταλανίζουν τη διεθνή κοινότητα, πλούσιους και φτωχούς, αριστερούς και δεξιούς και οι απαντήσεις μόνο απλές δεν είναι.

Με τι άνεση όμως βγαίνει ο εκλεκτός της Ιστορίας και καλεί σε αγώνα για δημοψήφισμα;

Πως μιλά για οικονομία χωρίς να αναλύει, να δικαιολογεί, να αποδεικνύει και να προτείνει συγκεκριμένες λύσεις αν βέβαια τις έχει;

Με ποια τεχνογνωσία μιλά και ποιες είναι οι αναφορές του;

Πως γίνεται με αναφορές για «εκδικητικά κεφάλαια» να κάνουμε μαθηματικά;

Από πού προκύπτει «ανόρθωση, αναγέννηση και  σοσιαλισμός» και τι σημαίνουν αυτά για την καθημερινότητα του λαού;

Και αν δεν μαζευτούν οι υπογραφές, ή χάσουμε το δημοψήφισμα, τι γίνεται παρακάτω;

Δυστυχώς για άλλη μια φορά ο νέος Μωυσής παίζει το παιχνίδι της προσωπικής του προβολής, και της αξίωσης να ηγηθεί ευρύτερου σχήματος, χωρίς όμως αξιόπιστη πρόταση. Ταυτόχρονα μόνιμοι παράγοντες της «Αριστεράς» προβάλουν αυτόν που το είδε Μεσσίας για να ηγεμονεύσουν στο μικρό τους  κόσμο,  με κέρδος τι; Το αδειανό πουκάμισο του ΣΥΡΙΖΑ; Αξίζει τον κόπο τόσος ευτελισμός;