Το πρόβλημα της νεολαίας σήμερα και αύριο

Τα γεγονότα του Δεκέμβρη 2008 αποτέλεσαν ένα καμβά πάνω στον οποίο οι αριστερίστικες απόψεις προσπάθησαν να θεμελιώσουν ένα πρόταγμα ανατροπής, μια επαναστατική διαδικασία. Ατυχώς, προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την οργή από το συμβάν μιας δολοφονίας και να ισχυριστούν ότι η διαδικασία αυτή θα αποκτήσει κινηματικά χαρακτηριστικά. Η ίδια η ζωή τις διέψευσε.

Η νεολαία σήμερα βιώνει αδιέξοδα στην εκπαίδευση και κατά συνέπεια στην εργασία. Σε μια κοινωνία με οικονομική αλλά κυρίως πολιτιστική κρίση, η νεολαία αισθάνεται παγιδευμένη και ανίκανη να οργανώσει τη ζωή της. Το πρόβλημα βιώνεται δραματικά από τα φτωχά στρώματα και τους δεύτερης γενιάς μετανάστες. Ο φόβος για το αύριο και η αδυναμία ορατής λύσης γεννούν την αδιαφορία, την εξάρτηση από τις ουσίες, τον αλκοολισμό, την παραβατικότητα και κυρίως σπρώχνουν μεγάλη μερίδα της νεολαίας στην ευκαιριακή και ανασφάλιστη εργασία.

Τα παιδιά της μεσαίας τάξης κατευθύνονται στην ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση αλλά και εκεί ο κορεσμός των επαγγελμάτων, η έλλειψη έρευνας και βιομηχανικής παραγωγής κάνει το μέλλον αόρατο και το πτυχίο, απλό χαρτί για διορισμό στο Δημόσιο. Η οικονομική κρίση θα περιορίσει ακόμα περισσότερο τους διορισμούς και θα προβάλλει ακόμα περισσότερα εμπόδια για το μέλλον. Ο μέσος χρόνος απόκτησης πτυχίου έχει φτάσει στα 7-8 χρόνια, δείγμα του γεγονότος ότι λίγοι βιάζονται να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Η επιστημονική κατάρτιση δίνει σε ολοένα και λιγότερους το διαβατήριο για κοινωνική και οικονομική ανέλιξη.

Συνεπώς, γεγονότα που θα φέρνουν την οργή των προσωπικών αδιεξόδων στην επιφάνεια είναι ικανά να προκαλέσουν νέες εκρήξεις. Το αριστερίστικο στοιχείο θα προβάλλει με κάθε ευκαιρία το δρόμο της "ανατροπής" ως λύση, και θα προσπαθεί να κεφαλαιοποιεί τις όποιες ταραχές ωσάν να ήταν αυτό που τις οραματίστηκε και τις καθοδήγησε. Εδώ υπάρχει φόβος, αν η συγκυρία το ευνοήσει, να έχουμε αδιέξοδες συγκρούσεις και νέες ήττες, αφού το κλίμα στην κοινωνία δεν είναι συγκρουσιακό. Η προσπάθεια των αριστεριστών θα είναι να χρησιμοποιήσουν τα αδιέξοδα της νεολαίας για μια γενικότερη ανάφλεξη, στο όνομα της ανατροπής και του σοσιαλισμού, πράγμα που βέβαια θα αποτύχει. Σε εποχές ανασφάλειας, το φοβικό στοιχείο κυριαρχεί, ο καθένας κοιτάει τη δουλειά του. Η Αριστερά έχει μικρή εμβέλεια στα λαικά στρώματα και έλλειψη στρατηγικής. Η ηγεσία της δεν εμπνέει. Ο λόγος της δεν είναι καθαρός, δεν έχει να προτείνει εικόνα για το αύριο που αυτή οραματίζεται,  άσε που και το όραμα αναζητείται. 

Όμως η όποια ανάφλεξη θα έχει ήδη αποπροσανατολίσει ένα μέρος της νεολαίας που ενδιαφέρεται για τα κοινά και τις αριστερές απόψεις, και θα έχει βαθύνει την απελπισία του. Δυστυχώς ή ευτυχώς η οικονομική ανέχεια του κράτους δεν θα επιτρέψει τις ευκαιριακές παροχές, τα βολέματα και τις υποσχέσεις. Το πρόβλημα θα παραμείνει.

Απέναντι σε αυτό το σενάριο η Δημοκρατική Αριστερά (ΔΑ) έχει άποψη;

Η ζώσα ελληνική οικογένεια μπορεί ακόμα να στηρίζει οικονομικά τα παιδιά της. Σχεδόν όλοι οι γονείς σήμερα πασχίζουν κυρίως για το μέλλον των παιδιών τους με κάθε τρόπο. Αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν και στην περίοδο της κρίσης, φοβάμαι όμως όχι πια με την ίδια αποτελεσματικότητα. Έτσι, η κρίση θα φέρει στην επιφάνεια την έλλειψη ουσιαστικής εκπαίδευσης.

Αν μέχρι σήμερα οι νέοι πασχίζουν για ένα πτυχίο οποιασδήποτε βαθμίδας για να εργαστούν ως υπάλληλοι παροχής υπηρεσιών στον ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα, αύριο θα πρέπει να κάνουν κάτι διαφορετικό, να παράγουν και να παράγουν μέσα σε περιβάλλον εχθρικό, μίζερο και διεφθαρμένο. Όμως δεν θα έχουν άλλη επιλογή. Και εδώ είναι το πρόβλημα. Οι "γνώσεις" που αποκτούν στα τεχνικά σπουδαστήρια είναι τόσο έξω από την πραγματική οικονομία, την παραγωγή, την καινοτομία, τις νέες τεχνολογίες, τόσο έξω από την πρακτική, που τους καθιστούν ανίκανους για κάτι τέτοιο. Αν προσέξατε ένας από τους όρους της ΕΕ προς την Ελλάδα είναι και η αναμόρφωση της επαγγελματικής της εκπαίδευσης η οποία είναι πραγματικά ανύπαρκτη. Ενώ υπάρχει ζήτηση για ειδικευμένους τεχνίτες, ακόμα και μέσα στην κρίση, αυτοί δεν υπάρχουν. Αύριο που θα χρειαστεί να γίνουν επενδύσεις για να περιορίσουμε τις εισαγωγές και το έλλειμμα, οι ελλείψεις αυτές θα αναδειχτούν δραματικά.Πόσο μάλλον αν μιλάμε για νέες τεχνολογίες, πράσινη ανάπτυξη, κλπ.

Συνεπώς, η αναβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης είναι σήμερα το κλειδί για την ανάπτυξη και τη μελλοντική διέξοδο από την κρίση αλλά και το στοίχημα που πρέπει να βάλει η σκεπτόμενη Αριστερά. Αυτό θα την διακρίνει καθοριστικά από τις κραυγές, τους μαξιμαλισμούς και τη βία που άλλοι προτείνουν ως πολιτική. 
Η Δημοκρατική Αριστερά, αν θέλει να είναι πραγματικά δίπλα στο λαό, θα πρέπει να στηρίξει την εκπαίδευση των πιο φτωχών στρωμάτων της. 
Εκεί θα συναντήσει και τους μετανάστες. Αυτοί προερχόμενοι κυρίως από πρώην "σοσιαλιστικές" χώρες και έχοντας βιώσει αρνητικά το "σοσιαλισμό" είναι αρνητικοί σε κάθε τι "αριστερό". Η αγωνία τους είναι σήμερα για την επιβίωση, για την καλύτερη ζωή, αύριο όμως θα καταλάβουν ότι φορολογούνται και αυτοί και πρέπει να απαιτήσουν πραγματική εκπαίδευση για τα παιδιά τους. Το στοίχημα λοιπόν που έχει να κερδίσει  η ΔΑ είναι ακριβώς αυτό. Να αναδείξει το πραγματικό πρόβλημα της εκπαίδευσης στην κοινωνία, που δεν είναι ο τρόπος εισαγωγής στα ΑΕΙ, αλλά η επαγγελματική επάρκεια των σημερινών νέων.

Η αναβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης θα αποτελέσει μελλοντική μου ανάρτηση.