Tα φόρτωσα τα πράγματα μια Κυριακή χαράματα επάνω σ' ένα φορτηγό και έλεγα στον οδηγό.



Δοσίλογοι, γερμανοτσολιάδες, κατακτητές, αποικιοκράτες, Τσολάκογλου, κουίσλινγκς, ξερονήσια, Ιουλιανό πραξικόπημα, γύψος, ποινικοποίηση απεργιών, είναι μόνο μερικές από τις εκφράσεις με τις οποίες η παλιά Αριστερά προσπαθεί να δείξει την αντίθεσή της στα πρόσφατα κυβερνητικά μέτρα. Όλες αποπνέουν παλιά καλή Ελλάδα, όπως εξάλλου το ιδρωμένο look αυτών που τις εκφέρουν. Αυτών που αναζητούν σωσίβια στο βαθύ Πασόκ, αυτών που δεν δίνουν δεκάρα για τις τοπικές κοινωνίες και τα ανοικτά τους προβλήματα και θέλουν να μετατρέψουν τις δημοτικές εκλογές σε δημοψήφισμα κατά της ξενόδουλης  κυβέρνησης. Αυτών που ανακάλυψαν στις ευεργετημένες συντεχνίες των φορτηγατζήδων, των λιμενεργατών, των τελωνειακών και των ελεγκτών, τις επαναστατικές δυνάμεις που θα ανατρέψουν την κυβέρνηση και θα εγκαθιδρύσουν την εξουσία των σοβιέτ.

Μα με τους 800 ιδιοκτήτες φορτηγών, παιδιά, δεν θα κάνετε τίποτα. Δεξιοί και πασόκοι είναι όλοι, άλλοι δουλεύουν ως προλετάριοι στα φορτηγά τους, άλλοι λειώνουν επάνω στο τιμόνι, άλλοι κάθονται και εισπράττουν, άλλοι είναι νοικοκύρηδες και άλλοι λαμόγια, άντε να βρεις άκρη. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι εκεί, όπως πάντα.

Αστικός εκσυγχρονισμός είναι σύντροφοι. Πως θέλετε να γίνει, καπιταλισμός είναι και μάλιστα αναπτυγμένος, σε διεθνές κλίμα κρίσης βρίσκεται, καινούργιους κανόνες χρειάζεται για να λειτουργήσει. Αυτός ξέρει τη δουλειά, του εν αντιθέσει με σας που ψάχνεται σημαία ευκαιρία για να τη σηκώσετε και να φτιάξετε κίνημα. Μάταια καλείτε το λαό να ξεσηκωθεί επειδή αδικούνται οι ιδιοκτήτες των φορτηγών. Εδώ δεν ξεσηκώθηκε για το μνημόνιο και το ασφαλιστικό, για τα φορτηγά και τους ελεγκτές θα σηκωθεί από τον καναπέ του;
Ανοίγουν τα κλειστά επαγγέλματα. Ανοίγουν και πληγές, γίνονται αδικίες, αλλά έτσι είναι, σπάνε αυγά.  Θα έχετε διαβάσει για του βρετανούς εργάτες και οικοτέχνες που έσπαγαν τις μηχανές που τους έπαιρναν τη δουλειά μέσα από ένα τεχνοφοβικό λουδιτισμό. Θα θυμάστε, πριν 10 χρόνια. το ξύλο, τα δακρυγόνα, τους προπηλακισμούς και τα ξεβρακώματα στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ για την επιλογή εκπαιδευτικού προσωπικού. Και τότε κάποιοι βίωσαν την αδικία, αλλά σήμερα ξέρουμε ότι μόνο έτσι μπορούσε να γίνει. Εξάλλου για αξιοκρατία δεν μιλά και η Αριστερά, ισότητα δεν θέλει;

Ανοικτές μεταφορές σημαίνει φθηνότερες μεταφορές. Φθηνότερες για το κεφάλαιο καταρχήν και κύρια. Με τις σημερινές τιμές καυσίμων, διοδίων και συντήρησης, οι χερσαίες μεταφορές είναι διεθνώς ακριβότερες κατά 40 με 50% και δεν συμφέρουν. Πόσο μάλλον αν είναι το επάγγελμα κλειστό.  Τώρα αν το άνοιγμα θα μειώσει τις τιμές κάποιων προϊόντων, επιτρέψετέ μου να έχω επιφυλάξεις. Το λογικό είναι να μειωθούν, αλλά στην ελληνική οικονομία δεν υπάρχει συχνά λογική. Σαφώς λοιπόν υπάρχει, διεθνώς, στροφή προς τις θαλάσσιες και σιδηροδρομικές μεταφορές. Είναι φθηνότερες, ασφαλέστερες, δεν μολύνουν τόσο το περιβάλλον, δεν θέτουν σε κίνδυνο τους πολίτες και δεν φθείρουν δραστικά τις πανάκριβες οδικές αρτηρίες. Αλλά αυτά είναι πυρηνική φυσική για κάποιους.

 Το κεφάλαιο προσπαθεί να μειώσει το κόστος παραγωγής και διακίνησης των αγαθών. Για να διατηρήσει ή και να αυξήσει τα ποσοστά του κέρδους του, κοινώς εκσυγχρονίζεται διαρκώς και ξεπερνά τις κρίσεις του συστήματος που έχει επιβάλλει. Αυτή είναι η μια διάσταση. Δίπλα του όμως υπάρχει και ένα μεσαίο και μικρό κεφάλαιο το οποίο οι ακριβές μεταφορές το γονατίζουν. Η ελληνική οικονομία μικρής κλίμακας έχει ανάγκη από φθηνές μεταφορές για να αναπτυχθεί, να δώσει θέσεις εργασίας, να παράγει πλούτο. Οι 800 άδειες που υποστηρίζετε δεν είναι αναπτυξιακή αιχμή, αλλά το αντίθετο. Δίπλα όμως στην εξέλιξη αυτή υπάρχει και μια κοινωνία εργαζομένων που δεν πρέπει να αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Το ζήτημα λοιπόν είναι, η απελευθέρωση των μεταφορών να σημάνει μείωση των τιμών των αγαθών και μείωση της ανεργίας. Εκεί πρέπει να επιμείνει το κίνημα και όχι στη διατήρηση των προνομίων των ολίγων για πάντα. Τώρα στο συγκεκριμένο, σίγουρα θα μπορούσαν να μετριασθούν κάποιες αδικίες, να εξασφαλιστούν ασφαλιστικά δικαιώματα, να δοθούν φοροαπαλλαγές κλπ τεχνικά, τα οποία η κυβέρνηση οφείλει να φροντίσει με διάλογο. Απέναντι σε σύνθετα και πρωτόγνωρα προβλήματα για όλη την κοινωνία, μόνο ο διάλογος και η κατανόηση είναι τρόποι για να βρεθούν λύσεις. Το άλλο κόλπο με τις κλειστές κάνουλες και το κυνήγι της βενζίνας είναι για την ΤV, για το θέαμα.   Διαφορετικά η εξουσία έχει τρόπους ( επιστράτευση) να επιβάλλει το νόμο της. Στην παλιά Αριστερά θα μείνει μόνο η κλάψα και η ελπίδα να κερδίσει ψηφοφόρους επικαλούμενη τα ηρωικά ανακλαστικά της φυλής με αναφορές σε κατοχή, χούντα, κλπ αστεία.

Το ζήτημα των μεταφορών είναι σοβαρότερο της σημερινής κρίσης των ιδιοκτητών φορτηγών. Συνδέεται με τα σύγχρονα λιμάνια που ποτέ δεν έγιναν και την άρση του καμποτάζ. Με το σύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο που υπονομεύτηκε από την αφάνταστη διαπλοκή και κλοπή δημόσιας περιουσίας στον ΟΣΕ και τις θυγατρικές του. Οι χερσαίες μεταφορές είναι μόνο μια πλευρά και όχι η πιο σημαντική. Αυτές λογικά σε μια σύγχρονη κοινωνία πρέπει να φθίνουν και οι άλλες οι ναυτικές και σιδηροδρομικές να αναπτύσσονται. Στο μέλλον λοιπόν πρέπει να κοιτάξουμε και όχι στο παρελθόν. Τόσα χρόνια το αίτημα της αριστεράς ήταν η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Πως τώρα, με κάθε ευκαιρία, υποστηρίζει το κάθε συντεχνιακό αίτημα που υπονομεύει τη στρατηγική της;   Πως θα  αναπτυχθούμε, αν διατηρήσουμε θεσμούς που επιβλήθηκαν από το πελατειακό κράτος της χούντας και της δεξιάς, πριν 40 και 50 χρόνια; Αν δεν προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις που θα τονώνουν την ανταγωνιστικότητα των μικρομεσαίων, θα πριμοδοτούν την απασχόληση, ενώ παράλληλα θα δυναμώνουν το κοινωνικό κράτος, τότε θα αφήνουμε το μεγάλο κεφάλαιο να αλωνίζει και να επιβάλλει το παιχνίδι του, αφού εμείς θα παίζουμε σε άλλο γήπεδο. Καθήκον της Αριστεράς είναι να ανακόψει με κάθε μέσο την ραγδαία προλεταριοποίηση της μεσαίας τάξης, γιατί η πορεία αυτή οδηγεί στο μαρασμό και τη χρεοκοπία ολόκληρης της κοινωνίας, εξαθλιώνει το προλεταριάτο και τους αδύναμους, μας γυρνάει πίσω στη δεκαετία του 60. Δυστυχώς δεν οδηγεί στην επανάσταση. Η διάσωση όμως δεν θα γίνει με τη διατήρηση των νησίδων προνομιούχων ομάδων και συντεχνιών, αλλά με μεταρρυθμίσεις που θα αναδιατάξουν από την αρχή και συνολικά τον κοινωνικό ιστό, χωρίς στρεβλώσεις και θα στοχεύουν στον περιορισμό της ασυδοσίας των κυρίαρχων ομάδων και τάξεων. Και αυτό δεν μπορεί να το πετύχει ούτε η δεξιά, ούτε το ΠΑΣΟΚ βαθύ ή ρηχό, παλιό ή νέο. Τα κόμματα αυτά έχουν δώσει μακροχρόνια δείγματα γραφής. Δυστυχώς και παρά τα όσα γράφονται δεν έχουν απονομιμοποιηθεί στα μάτια της κοινωνίας ακριβώς γιατί έπαιξαν και παίζουν το παιχνίδι των παραχωρήσεων και των προνομίων, όπου τους παίρνει και όπου επιτρέπουν οι εσωτερικοί τους ανταγωνισμοί. Δηλαδή, σώζουν τα ταμεία των δημοσιογράφων ή των νομικών, πνίγουν τους φορτηγατζήδες.

Γράφει στην Αυγή ο Ν. Σεβαστάκης  «Αλλά μόνο από την αριστερά μπορεί να προκύψει μια διαφορετική ανάγνωση της παθογένειας του παλιού και της ακόμα μεγαλύτερης παθογένειας του νέου. Ούτε ο ελεήμων μοραλισμός υπέρ ευπαθών ομάδων ούτε ο ταξικός παχυδερμισμός όσων σύρονται πίσω από τις νέες ολιγαρχίες των «καινοτομικών» τεχνοκρατών και της απελευθερωμένης επιχειρηματικότητας μπορούν να απαντήσουν στη σημερινή κοινωνική και ηθική κρίση. Από τώρα γνωρίζουμε ότι οι φορείς του καπιταλιστικού «εξορθολογισμού» θα έχουν και την κύρια πολιτική ευθύνη για την άνοδο της αγριότητας που θα προκύψει στο όνομα της τάξης την οποία σπεύδουν να εγκαθιδρύσουν».

Και εδώ είναι το λάθος. Και τις καινοτομίες του κεφαλαίου θέλουμε και τον εξορθολογισμό του κράτους και την απελευθέρωση της επιχειρηματικότητας, αλλά όλα αυτά με κανόνες, με μηχανισμούς, με δίκαια κριτήρια, με δημοκρατικό εργατικό και δημόσιο έλεγχο. Γιατί ούτως ή άλλως αυτά θα γίνουν και αν η αριστερά είναι απούσα, τότε θα βασιλέψει αμαχητί η αγριότητα. Αν όμως ενδυναμωθεί η κοινωνική ισχύς μέσα από τη συλλογική δράση, τότε θα λειτουργήσει πραγματικά η δημοκρατία και θα  υποχωρήσει η κρατική και οικονομική εξουσία. Και η κοινωνική ισχύς δυναμώνει με τον καθαρό πολιτικό λόγο, την άμεση στοχοθεσία και την οργάνωση από τα κάτω. Και η αριστερά έχει πολιτική ευθύνη γι΄ αυτό, δεν μπορεί να μένει αμέτοχη και να περιμένει την ωρίμανση των υποκειμενικών συνθηκών μέσω της εξαθλίωσης. Αυτό είναι μια  τεράστια πολιτική παπάρα.

 Μόνο μια καινοτόμα, ριζοσπαστική και δημοκρατική Αριστερά πρέπει και μπορεί να σταθεί και να παλέψει. Απέναντι σε ένα σύγχρονο αναπτυγμένο καπιταλισμό, η νέα Αριστερά πρέπει να αντιτάξει σύγχρονα όπλα και στρατηγική. Η παλιά Αριστερά ας ψάχνει το γήπεδο που γίνεται ο αγώνας. Αν είναι βραδινός, θα δει τα φώτα.

Σχετικές Συνδέσεις:
 http://leftliberalsynthesis.blogspot.com/
http://aristerastiblogosfera.blogspot.com/2010/07/blog-post_29.html
http://www.iskra.gr/index.php
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=558220

Σχόλια

  1. Προφανώς και οι μόνοι που μπορούν να αρθρώσουν λόγο για τα καυτά θέματα είναι όσοι το "παλεύουν" εντός αριστεράς ,με ανοικτό μυαλό,και χωρίς ιδεοληψίες.
    Οι λοιποί , σιωπή και τετριμμένα με copy paste για κάθε κινητοποίηση.
    Τίποτα τελικά δεν είναι τυχαίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια σου ρε Γιάννη, ας μείνουμε μόνοι σαν τις καλαμιές στον κάμπο αλλά δεν θα πάψουμε να τα χώνουμε ένθεν και ένθεν και δεν θα σταματήσουμε να αναζητούμε την αλήθεια, αν και μερικές φορές είναι τόσο ορατή που νομίζεις ότι εσύ είσαι τυφλός και τη βλέπεις. Ας μας θυμούνται τουλάχιστον για την προσπάθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όχι και σαν τις καλαμιές στον κάμπο ρε συ leo. Καλά τα λες όπως καλά τα λέει κι ο Γιάννης. Δεν έχω τίποτα να προσθέσω, απλά την καλησπέρα μου για να ξέρεις οτι πέρασα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα, Εδώ είναι οι καλαμιές..
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητέ Leo καλησπέρα από την Κολομβία.

    Δεν ανήκω στην αριστερά.
    Δεν ανήκω πουθενά και το εννοώ.
    Ένας πολιτικά ανένταχτος είμαι, όπως σου το έχω ξαναπεί.
    Πως γίνεται όμως να συμφωνώ μαζί σου σε ΟΛΑ;
    Μήπως επειδή το σκατό έχει φτάσει πάνω από τα κεφάλια μας, ο στόχος είναι που θα βρούμε αέρα να αναπνεύσουμε;
    Μήπως οι ιδεολογίες αποτελούν πλέον πολυτέλεια;
    Μήπως τελικά εν έτει 2010, και υπό καθεστώς ΔΝΤ για τα επόμενα πολλά χρόνια, θα ήταν καλύτερα να σταματήσουμε να βάζουμε ταμπέλες στις σκέψεις μας (αριστερές, κεντρώες, δεξιές) και να προσπαθήσουμε όλοι μαζί γι΄αυτό που εδώ και πολύ πολύ καιρό ονομάζω «ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ»;

    Πάντα συνοδοιπόρος στις σκέψεις σου!

    Και μιας και μιλάτε για καλαμιές ΠΑΡΩΝ!

    Κλείνοντας, με εξέπληξες με την αναφορά που κάνεις για τα «δικά μου» στο blog σου.
    Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Kαπετάνιε εγώ να σε ευχαριστήσω που μας κάνεις κοινωνούς του ταξιδιού σου. Αυτό το είδος bloging το θεωρώ πολύ ενδιαφέρον και πολύ αληθινό γιατί είναι άμεσα συνδεδεμένο με τη ζωή είναι η αποτύπωση αυτού που ζεις και σκέφτεσαι. Σίγουρα οι ταμπέλες δε λένε τίποτα πια, έστω και αν ακόμα αναφερόμαστε σε αυτές από κεκτημένη ταχύτητα. Καποια στιγμή θα βρεθούμε με το καλό από κοντά και θα τα πούμε. Καλά ταξίδια και θάμαστε πάντα σε επαφή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κυριάκο όπως και να το κάνεις είμαστε λίγοι, ας μην το κρύβουμε, αλλά να βλέπεις πως άμα αρχίζουμε και μιλάμε μέχρι την Κολομβία φτάνουμε. Με αυτή την έννοια το παρών που δηλώνει κάποιος έχει ειδικό βάρος. Καλώς φάνηκες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σπίθα αυτό που μαρέσει σε σένα είναι η διακριτικότητά σου. Εμείς που είμαστε παλιοί τη θυμόμαστε αυτήν την 'εκφραση σαν τις καλαμιές στον κάμπο. Δεν σημαίνει ότι είμαστε τώρα. Αλλά ακόμα και αν γίνουμε δεν θα πάψουμε και δεν θα ......κουφάλα νεκροθάφτη. Νάσαι καλά αγόρι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΚΑΙ ΠΑΛΙ Ο ΛΕΟ "ΕΓΡΑΨΕ"...ΚΑΙ ΕΓΡΑΨΕ ΚΑΛΑ...
    ΕΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟΛΑΥΣΗ ...ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΩ...
    "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΕΠΙΟΥΣΙΟΣ ΑΡΤΟΣ" ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ....
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
    Παναγιώτης Κουτσοπίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. drpkouts
    Σ'ευχαριστώ φίλε μου, ειδικά όταν το γράφεις εσύ έχει για μένα μεγαλύτερη αξία. Θα συνεχίσουμε και συ και γω και τ'άλλα τα παιδιά την ίδια επίμονη προσπάθεια και κάπου θα βγάλει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ευτυχώς που υπάρχει κι αυτό το φύσημα του αέρα ανάμεσα στις καλαμιές που μοιάζει με τραγούδι μέσα στην οχλοβοή διότι έχω αρχίσει να χάνω τον προσανατολισμό μου. Κάθε συντεχνία- όσο ευνοημένη κι αν είναι- μόλις κατεβεί σε κινητοποίηση γίνεται θρύλος και παντιέρα ρόσα... Κανείς δεν κάθεται να σκεφτεί τι διεκδικούν οι εκάστοτε αγωνιστές και κατά πόσον είναι για το κοινό συμφέρον. Φασαρία να γίνεται.... Προτάσεις εναλλακτικές δεν ακούω όμως από κανέναν. Στο κάτω- κάτω εάν όλα είναι καλώς καμωμένα και δεν θέλουμε να τα αλλάξουμε τότε τι γκρινιάζουμε συνέχεια;
    Την καλησπέρα μου Λεο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Λοιπόν, τώρα τα κατάλαβα όλα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν αφήνουμε ήσυχες τις καλαμιές να μεγαλώσουν και να ευδοκιμήσουν. Το συνηθέστερο είναι ότι τις κόβουμε για να "καβαλήσουμε" το καλάμι. Συμπέρασμα όσες περισσότερες καλαμιές στον κάμπο τόσο περισσότερες ελπίδες έχουμε! ΄Εμπαινε leo. (από δφν)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Θεία Θ όπως το λες ακριβώς, αν είναι όλα καλά γιατί γκρινιάζουμε. Τρεις Ελλάδες είναι εδώ. Η μια που δεν θέλει να αλλάξει τίποτα από το παπανδρεικό κράτος. Η δεύτερη που θέλει αλλαγές που θα αδυνατίζουν το κοινωνικό κράτος και θα ενισχύει το κεφάλαιο. Και μια τρίτη που πασχίζει να ακούσει να δει και να μιλήσει αφού σκεφτεί, που θέλει να αλλάξει αλλά σε μια βιώσιμη κατεύθυνση που να δικαιώνει τους πολλούς και να μην αδικεί κανένα. Όπως αντιλαμβάνεσαι η τρίτη Ελλάδα την έχει δύσκολα. Γιαυτό ναγαπιόμαστε και νάμαστε κοντά.

    Δάφνη τα παραπάνω αναφέρονται και στις καλαμιές. Έχουμε ελπίδες, αλλά και να μην έχουμε, έχουμε τις εμπειρίες της αναζήτησης και αυτές δεν μπορεί να μας τις υποτιμήσει κανένας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία