free camping movement

Τώρα με την οικονομική κρίση ήρθε ξανά στην επικαιρότητα το free camping. Τυπικά απαγορευμένο με νόμο του 76, ήκμασε τις δεκαετίες 70 και 80 και συνεχίζεται ακόμα αλλά είναι σαφώς εκτός μόδας. Και φυσικά δεν είναι ή έλλειψη χρημάτων μόνο που το κάνει ακόμα ελκυστικό. Η ελεύθερη κατασκήνωση σε δάση, ποτάμια, και παραλίες είναι μια απελευθερωτική διαδικασία που σε φέρνει μέσα στη φύση και πολύ κοντά στους ανθρώπους. Σου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας, αποτελεί μια ασυνέχεια της αστικής ζωής.  Φυσικά τα περί ρύπανσης, καταστροφών κλπ είναι υπεκφυγές, οι ελεύθεροι κατασκηνωτές σήμερα πια είναι οικολόγοι, εναλλακτικοί, φυσιολάτρες που φροντίζουν το μέρος που θα κατασκηνώσουν. Λάτρεψα  το ελεύθερο κάμπινγκ από το 72 έως τα τέλη της δεκαετίας του 90, όταν η οικολογία ήταν λέξη μόνο στα πολύ ψαγμένα λεξικά. Και τότε υπήρχαν βρώμικοι τύποι, κάτι λεχρίτες που το παίζανε φρικιά, σκέτες παραφωνίες μέσα στο περιβάλλον. Οι περισσότεροι όμως, κυρίως νέοι, χωρίς καμιά ιδιαίτερη σπουδή και ενημέρωση φρόντιζαν το μέρος που κατασκήνωναν τελείως φυσιολογικά, ζούσαν αρμονικά με τους ντόπιους και το περιβάλλον. Ακόμα και οικογένειες με κάτι βαν και τροχόσπιτα κυρίως στις παραλίες της  ηπειρωτικής Ελλάδα, με ψησταριές, ψαροντούφεκα και Καζαντζίδη απολάμβαναν δωρεάν τη φύση της χώρας μας, κάνοντας σχεδόν πάντα το σωστό.

 Μετά ένιωσα μεγάλος για τέτοια κόλπα και το εγκατέλειψα. Αλλά δεν είναι μόνο η ηλικία ή η διάθεση, τα καλά μέρη χάθηκαν για πάντα. Αν κάτι σκότωσε το free camping δεν είναι οι κρατικές απαγορεύσεις και τα πρόστιμα, ούτε η εγκληματικότητα, αλλά η επέκταση του οργανωμένου τουρισμού, η κατάληψη της παραλίας από τα τραπεζοκαθίσματα, τα beach bar και τις ομπρελοξαπλώστρες. Η δόμηση κάθε σπιθαμής παραθαλάσσιας γης. Η κατασκευή δρόμων, βοήθησε την ανάπτυξη της παραθεριστικής κατοικίας και αυτή με τη σειρά της την κατάληψη του αιγιαλού, αυτά είναι γνωστά πράγματα. Όποιος απάνεμος κολπίσκος, με αμμουδιά, με αρμυρίκια και με σχετικά εύκολη πρόσβαση υπήρχε, έγινε οικιστική περιοχή. Έτσι οι ελεύθεροι κατασκηνωτές με το γυμνισμό, τις κιθάρες, τις φωτιές και τα παιχνίδια τους, έχασαν το ζωτικό τους χώρο, εγκατέλειψαν τα παλιά τους στέκια, περιορίστηκαν. Ταυτόχρονα αναπτύχθηκαν πολύ τα επίσημα camping, εκσυγχρονίστηκαν κατά κάποιο τρόπο, απέκτησαν σκιά, ωστόσο παρέμειναν βρώμικα και ανοργάνωτα σε σχέση με τα ευρωπαϊκά στάνταρς. Κακά τα ψέματα όμως η ίδια η ιδεολογία του free ηττήθηκε. Απομεινάρι της εποχής των χίπις, ενσωματώθηκε στην αριστερή ιδεολογία των 70 και συνδιάστηκε με μια χρονικά  καθυστερημένη σεξουαλική επανάσταση. Ειδικά μετά το 80, η πρώτη μεγάλη κρίση της Αριστεράς οδήγησε μεγάλο τμήμα της αριστερής νεολαίας έξω από το μαντρί των κομμάτων και απελευθέρωσε τα ήθη. Έκανε εύκολο τον έρωτα της μιας βραδιάς. Θυμάμαι τους, πάντα, συντηρητικούς αριστεριστές της εποχής εκείνης, αλλά και αντίστοιχους κνίτες να διαπληκτίζονται με τα κορίτσια τους που ήθελαν να κάνουν γυμνισμό, πράγμα που αυτοί θεωρούσαν αστικό κατάλοιπο. Η γελοία σταλινική ήθική ήταν πάντοτε η τροχοπέδη σε κάθε διαδικασία απελευθέρωσης. Όπως και τώρα. Τότε βέβαια η τρύπα του όζοντος ήταν μικρή και κανείς δεν μας είχε μιλήσει για τους κινδύνους από τη βλαβερή υπεριώδη ακτινοβολία. Σταδιακά, η αστική ιδεολογία κυριάρχησε, ο κόσμος μαζεύτηκε, το aids έπαιξε καθοριστικό ρόλο, η νεολαία στράφηκε σε πιο "πολιτισμένες" λύσεις διακοπών, βρέθηκαν και περισσότερα λεφτά. Το free camping δεν θα ξαναγεννηθεί επειδή δεν υπάρχουν χρήματα, χρειάζεται ιδεολογική στροφή στον τρόπο ζωής και διασκέδασης της νεολαίας που μακάρι να έρθει. Θα την απολαύσω, έστω και από μακρυά.

Θυμάμαι θρυλικά μέρη, που σήμερα σας φαίνεται αδιανόητο να πάτε και να κοιμηθείτε  με μια σκηνή, ένα sleeping bag ή απλά μια κουβέρτα, όπως κάναμε τότε οι  πιο τολμηροί.  Στις Καμάρες, στο Φάρο, στο Βαθύ και στη Χρυσοπηγή στη Σίφνο, στα Λειβαδάκια και στο Καράβι στη Σέριφο, στο Βουρκάρι στη Τζια, σε όλη την Αγία Άννα μέχρι την Αλυκή στη Νάξο, στην Πάρο μέσα στην Παροικιά, αλλά και στη Νάουσα που τώρα κολυμπάει όλο το mainstream, παντού στην Ίο και βέβαια στον ιστορικό Μυλοπότα, στο Φοίνικα και στη Ιταλίδα στο Κουφονήσι, στα πευκάκια μέσα στην Αιγιάλη της Αμοργού,  στο Καμάρι και στην Περίσσα στη Σαντορίνη (από τον περίβολο της εκκλησίας μέχρι τον Περίβολο), και βέβαια στο paradise στη Μύκονο και στο ομώνυμο super που τώρα…, άσε καλύτερα. Αναφέρω τα μέρη αυτά ενδεικτικά, γιατί κάποιος που δεν τα γνώρισε στις φρικέ δόξες τους και τα ξέρει σήμερα, δεν θα με πιστεύει. Και βέβαια εκεί φτάναμε με μουσειακά  λεωφορεία, με κάτι παλιομηχανάκια και με τα πόδια. Σήμερα το free απέμεινε στο Ρούκουνα στην Ανάφη, στο Αλυκό στη Νάξο, κάπου στη  Λευκάδα, στο κεδροδάσος στην Κρήτη, στη Χιλιαδού στην Εύβοια, στη Σούγια στην Κρήτη και αλλού βέβαια, σε μέρη ιδιαίτερα απομονωμένα, που φτάνουν όμως και εκεί  οι σκαφάτοι και οι φουσκωτοί και μπορούν να σου  κάνουν τα νεύρα κρόσσια, να στη χαλάσουν. Άλλα και στα μέρη αυτά οι τοπικές αρχές σε κυνηγάνε για να αναγκαστείς να μπεις στα συνήθως άθλια οργανωμένα camping ή στα πανάκριβα rooms to let. Έχω ταξιδέψει με sleeping bag και στην νότια Ευρώπη τη δεκαετία του 80. Για free ούτε λόγος βέβαια. Τα camping όμως ήταν τόσο καθαρά και οργανωμένα, τόσο φιλικά και εξυπηρετικά και ταυτόχρονα το ίδιο φτηνά με την Ελλάδα. Εδώ, είναι η φιλοσοφία της αρπαχτής που καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον και όχι οι ελεύθεροι κατασκηνωτές.

Η ελεύθερη κατασκήνωση είναι δικαίωμα του καθένα και οι απαγορεύσεις δεν έχουν νόημα, αρκεί να σεβόμαστε το μέρος που μας φιλοξενεί. Καλές διακοπές όπου και αν πάτε.

    

Κάλεσμα:

http://freecampgr.blogspot.com

supported by:

ΚΕΝΟ ΔΙΚΤΥΟ | ΗΛΙΟΣΠΟΡΟΙ | NOSOTROS FREE SOCIAL CENTER | ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ

Όλες οι παραλίες, οι θάλασσες, τα βουνά, τα δάση, τα ποτάμια, οι ουρανοί αυτού του κόσμου ανήκουν σε όλους εμάς και όλοι μαζί θα διεκδικήσουμε παντού την ελευθερία να απολαμβάνουμε την ζωή χωρίς περιορισμούς και χωρίς απαγορεύσεις. Σκοπός του«Κινήματος Για Την Ελεύθερη Κατασκήνωση» είναι να διδάξουμε ο ένας τον άλλον την Αγάπη, τον Σεβασμό και την Προστασία της Φύσης και να υπερασπιστούμε την απόλυτη Ελευθερία της διαβίωσης στην απέραντη αγκαλιά της Γης και του Ουρανού. Θα ταξιδέψουμε με τους αγαπημένους μας ανθρώπους, τους φίλους μας και τους εραστές μας παντού, θα ζήσουμε ελεύθεροι όπου εμείς επιλέξουμε, θα προστατέψουμε τα δάση και τις παραλίες με τα γυμνά κορμιά μας… Δεν θα ζητήσουμε άδεια από κανέναν για να είμαστε ελεύθεροι.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗΣ

Πώς συνυπάρχουμε αρµονικά µε τους άλλους κατασκηνωτές, τους κάτοικους της περιοχής και µε την ίδια τη φύση; Απέναντι στον οργανωμένο περιορισµό της ελευθερίας, του ζωτικού χώρου έκφρασής της και στην περιθωριοποίηση του φυσικού τρόπου ζωής, είναι σηµαντικό για τους κατασκηνωτές να µάθουµε τουλάχιστον να συνυπάρχουµε ακολουθώντας κάποιες κοινές συνήθειες:

>>Παρκάρουµε τα αυτοκίνητα µακριά από την παραλία και δεν εµποδίζουµε την πρόσβαση στην παραλία.

>> Χρησιμοποιούμε σακούλες για τα απορρίμματα, συµπεριλαµβανοµένων των χαρτιών υγείας που ξεθάβονται από ζώα

>> Μαζεύουµε όλα τα δικά µας σκουπίδια αλλά και τα υπόλοιπα που βρίσκουµε. Χρησιµοποιούμε γάντια µιας χρήσης ή µια σακούλα φορεµένη στο χέρι µας για να κάνουµε τη διαδικασία λιγότερο δυσάρεστη.

>> Καθορίζουµε πού είναι η «τουαλέτα» και σκάβουµε λάκκους τουλάχιστον 15 εκ. κάθε φορά ή τα σκεπάζουμε με άμμο παραλίας. Αντί για χαρτί τουαλέτας χρησιμοποιούμε νερό από την θάλασσα σε πλαστικό μπουκάλι

>> Αποφεύγουμε τη χρήση έστω κα βιοδιασπώµενων σαµπουάν και σαπουνιών στο νερό γιατί έτσι ρυπαίνουμε τη θάλασσα, τη λίµνη, ή το ποτάµι.

>> Είμαστε έτοιμοι να κατανοήσουμε τις ειδικές συνθήκες του μέρους στο οποίο βρισκόμαστε και να το προστατέψουμε με την παρουσία μας. Σεβόµαστε τη βλάστηση, και την πανίδα της περιοχής ανάλογα με τις συνθήκες. Για παράδειγμα σε περιοχές όπου φωλιάζει η καρέτα-καρέτα, η φωτιά µπορεί να αποπροσανατολίσει χελώνες και χελωνάκια ή σε μέρη με πυκνή βλάστηση η φωτιά είναι επικίνδυνη

>> Στήνουµε τη σκηνή αρκετά µέτρα µακριά από το κύµα ώστε να µην εµποδίζουµε τους υπόλοιπους κατασκηνωτές αλλά κυρίως να µην ενοχλούµε καβούρια, χελώνες, πουλιά.

>> Τα έντοµα είναι κάτοικοι της περιοχής, εµείς είµαστε οι επισκέπτες. Τα αποφεύγουµε µε φυσικά εντοµοαπωθητικά, και µε το να κρατάµε κλειστή τη σήτα της σκηνής όλη μέρα

>> Κατασκευάζουµε αυτοσχέδια τασάκια για τις γόπες µας.

>> Δεν θεωρούμε το σημείο που μένουμε τσιφλίκι μας, δεν δημιουργούμε συνθήκες μόνιμης εγκατάστασης

>> Σε περίπτωση επίθεσης της αστυνομίας ενωνόμαστε, εκφράζουμε συλλογική αλληλεγγύη και απαντάμε στις προκλήσεις όλοι μαζί.

>> Προσφέρουμε, μοιραζόμαστε, γνωριζόμαστε και δημιουργούμε, στο μέτρο του επιθυμητού, συνθήκες συλλογικής διαβίωσης με τους άλλους κατασκηνωτές

>> Αφήνουµε το δάσος ή την παραλία όπως τη βρήκαµε, και αν γίνεται, πολύ καλύτερη .

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΝΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΗ // ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΑΞΙΔΙ // ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ