μη μαδας τη μαργαριτα

Η Μ. Πουρνάρα επισκέφθηκε πινακοθήκες στην Αθήνα. Βρήκε πολλά έργα τέχνης, μα δεν βρήκε επισκέπτες και μάλιστα νέους. Αιτιολογεί το φαινόμενο ως αποτέλεσμα της κακής επικοινωνιακής πολιτικής των μουσείων. Είναι όμως έτσι; Νομίζω ότι το πρόβλημα είναι βαθύτερο και εδράζεται στην έλλειψη σωστής καλλιτεχνικής εκπαίδευσης στα σχολεία μας. Παραθέτω το άρθρο της και τις προσωπικές μου απόψεις. Πολλά έργα τέχνης, κανείς επισκέπτης Μαργαρίτα Πουρνάρα από την Καθημερινή Το πείραμα είχε ενδιαφέρον. Κατά παρέκκλιση της νοοτροπίας που ωθεί τους περισσότερους Ελληνες να αφιερώνουν το κυριακάτικο μεσημέρι αποκλειστικά στην έξοδο για φαγητό, έκανα μια μικρή περιήγηση στη νεότευκτη Δημοτική Πινακοθήκη της Αθήνας, στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα» στο Θησείο και στο Κέντρο Τεχνών του Πάρκου Ελευθερίας. Μαζί με το Πνευματικό Κέντρο της Οδού Ακαδημίας είναι οι τέσσερις χώροι που φιλοξενούν τον κύριο όγκο των εικαστικών δράσεων του Δήμου της Αθήνας. Η Τεχνόπολη έχει τη δική της αυθύπαρκ...

Το υπέρογκο χρέος των κρατών συνθλίβει πρώτα και κύρια το κοινωνικό κράτος, θίγει εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου μας περιγράφει τι συμβαίνει με το χρέος στα μέτωπα της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, αλλά και της Πορτογαλίας ή της Ισπανίας που θα ανοίξουν οσονούπω. Ως αίτια αναγνωρίζει δύο. Το πρώτο είναι η νεοφιλελεύθερη πολιτική των κυριάρχων πολιτικών ελίτ που μείωσαν δραστικά τους φορολογικούς συντελεστές στην φορολογία του κεφαλαίου, εκτοξεύοντας τα κέρδη των επιχειρήσεων και μειώνοντας τα έσοδα των κρατών. Σωστό και συμφωνούμε. Το δεύτερο είναι η υπέρογκη βοήθεια που δόθηκε για τη σωτηρία των τραπεζών από λεφτά των φορολογουμένων. Επίσης σωστό και συμφωνούμε. Για τις άλλες χώρες δεν ξέρουμε στα σίγουρα. Για την χώρα μας όμως υπάρχει και ένα τρίτο πολύ σημαντικό αίτιο, που ο αρθρογράφος παραλείπει. Το πελατειακό   κράτος και η πολιτική διαφθορά. Φοροαποφυγή ακόμα και των μικρών και μεσαίων, συμβάσεις σκανδαλωδώς επωφελείς για τους προμηθευτές το...

Αρχίζει η δημόσια διαβούλευση για τις αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η Δημοκρατική Αριστερά θα προσέλθει στο διάλογο θα ακούσει τις προτάσεις όλων και θα διατυπώσει τις δικές της. Το   πανεπιστήμιο ανήκει στην κοινωνία και αυτή έχει καθήκον να συζητήσει απροσχημάτιστα και θαρραλέα   Αυτονόητα πράγματα. Δεν συζητούν μόνο όσοι δεν μπορούν, δηλαδή οι αυτιστικοί συμπολίτες μας και τέτοιους έχει πολλούς η παραδοσιακή Αριστερά, αλλά και όσοι δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στο διάλογο, δεν έχουν θέσεις. Θα μπορούσαν όμως να είναι εκεί για να ακούν και να μαθαίνουν. Είναι ο διάλογος προσχηματικός εκ μέρους του Υπουργείου; Το πιο πιθανό να είναι έτσι. Στη χώρα δεν υπάρχει κουλτούρα διαλόγου και συνεργασίας, ούτε για τα πιο βασικά. Αλλά δεν θα το μάθουμε ποτέ, αν δεν συμμετάσχουμε. 1. Θέλει η κυβέρνηση πραγματική μεταρρύθμιση; Αν μπορούσε θα την απέφευγε. Αλλά η κατάσταση έχει φτάσει στον πάτο, η όποια ανάκαμψη της οικονομίας δεν μπορεί παρά να στηριχθεί και στην επιστ...

Στιγμιότυπα μιας κοινωνίας σε κρίση. Στιγμιότυπα γεμάτα αντιφάσεις, ιστορίες που σε αφήνουν μετέωρο, σενάρια από ταινίες ιταλικού ρεαλισμού. O Γιάννης, ο Left Liberal synthesis γράφει παγωμένα, κοφτερά, για τις περιπτώσεις του Κώστα και του Κ ader και ο Δημήτρης, ο Left division, σχολιάζει ενθυμούμενος την ταινία του Βιτόριο ντε Σίκα  «ο κλέφτης των ποδηλάτων». Σκέφτηκα να αναδημοσιεύσω τις ιστορίες του Γιάννη μαζί με το σχόλιο του Δημήτρη. Απολαύστε τους. Το Blogging σε μεγάλα κέφια, όπως ταιριάζει στις δύσκολες μέρες που περνάει ο τόπος, αυτός ο τόπος που γεννάει τις αντιφάσεις και έχει πάντοτε ενδιαφέρον να τον ζεις και να τον μετράς. Ντοκυμαντέρ:Ο Κώστας ψηφίζει Χρυσή Αυγή και ο Kader θα ξαναγυρίσει Ρεπορτάζ: LLS, Παραγωγή Σκηνοθεσία Χρηματοδότηση : Η παρέα του Συντάγματος   από το ιστολόγιο Left liberal synthesis    Κώστας   Γεννήθηκε στην Β Πειραιά το 1958.   Παιδί τριμελούς οικογένειας Ο Πατέρας του ήταν οδοκαθ...

της Γεωργίας Καρβουνάκη Όλα βρίσκονται στη θέση τους με την τάξη που τους αρμόζει.. Ο μπαμπάς στον καναπέ,η μαμά στην πολυθρόνα,τα παιδιά στο χαλί. Βγαλμένοι σαν από διαφήμιση..Κι όμως,τα χρώματα είναι ξεθωριασμένα,το λούσο πολυκαιρισμένο, το χαμόγελο της μητέρας λειψό, η ρυτίδα στο μέτωπο του πατέρα βαθειά, η τηλεόραση, όμως, plasma 47". Μια τηλεόραση που συνεχώς προβάλει μια κουζίνα. Στην κουζίνα αυτή συνεχώς μαγειρεύουν. Η τηλεόραση έχει την ιδιότητα να μεταφέρει τις γαργαλιστικές μυρωδιές ενώ οι γαργαλιστικές μυρωδιές έχουν την ιδιότητα να χορταίνουν την οικογένεια που ,καθηλωμένη ολημερίς μπροστά στη συσκευή ,στοιχηματίζει υπέρ του ενός η του άλλου υποψηφίου Master Chef .Σκηνές soft ενδοοικογενειακής βίας εκτυλίσσονται σε κάθε διαφωνία κι η σοφή μητέρα απαγγέλλει συνταγές για να καταστείλει τη σύρραξη. Τις απαγγέλλει μόνο τις συνταγές γιατί για να τις εκτελέσει,ούτε λόγος.. Που να βρει τζίντζερ στη γειτονιά,λέει..Η αιτία,όμως,είναι ότι ο άτιμος ο ροφός ε...

. ........μια γενναία παρέμβαση για τις αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα που αποκαλύπτει ότι ακόμα και λίγο πριν του τέλους, το πελατειακό κράτος ζει και νομοθετεί ξεδιάντροπα. του Μάνου Ματσαγγάνη από την Αthens voice Το fan club του Μνημονίου στην Ελλάδα είναι από τα πιο exclusive, και δεν είμαι καν βέβαιος ότι θέλω να γίνω μέλος του. Όμως, όσο περισσότερο το σκέφτομαι τόσο περισσότερο καταλήγω στο συμπέρασμα ότι στις επικές μάχες κυβέρνησης-τρόικας (σαν αυτές που παρακολουθήσαμε σε απευθείας μετάδοση το περασμένο καλοκαίρι), οι προοδευτικοί πολίτες θα πρέπει συχνά να εύχονται να επικρατήσει η τρόικα. Και με τον όρο «προοδευτικοί» δεν εννοώ μόνο την πολύχρωμη συμμαχία όσων έχουν συνειδητοποιήσει ότι τα αφόρητα κλισέ της Μεταπολίτευσης μας έφεραν στη χρεoκοπία και δηλώνουν διαθεσιμότητα για μια καινούρια αρχή (π.χ. με την κινητοποίησή τους για την εκλογή Καμίνη-Μπουτάρη ). Εννοώ και τους προοδευτικούς με τη στενή έννοια, δηλ. τους αριστερούς. Όσους από αυτούς, φυσικά, θ...