Η τεχνολογία στα σχολεία και το ελληνικό δαιμόνιο




Πριν ένα χρόνο περίπου όλοι οι μαθητές της Α γυμνασίου απέκτησαν δωρεάν ένα notebook, προσφορά της τότε παραπαίουσας κυβέρνησης της ΝΔ. Το συγκεκριμένο εργαλείο είχε δοθεί για να διδάσκονται κάποια μαθήματα του γυμνασίου με τη βοήθειά του. Μάλιστα οι καθηγητές που δίδασκαν τότε στην Α γυμνασίου είχαν υπογράψει και μια υπεύθυνη δήλωση ότι θα το χρησιμοποιήσουν στο μάθημά τους και έτσι το απόκτησαν και αυτοί τελείως δωρεάν. Ξέρει κανένας να μου πει αν το notebook χρησιμοποιείται σε κανένα σχολείο για εκπαιδευτικούς λόγους εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων; Τουλάχιστον ο γιος μου δεν το χρησιμοποίησε ποτέ στο σχολείο, το χρησιμοποιεί βέβαια ως pc στο σπίτι.
Από την ενημέρωση που έχω, βγάζω το συμπέρασμα ότι το φιλόδοξο σχέδιο του υπουργείου Παιδείας πήγε στράφι.
Προφανώς και έχουν ευθύνη το υπουργείο, οι διευθύνσεις εκπαίδευσης και οι σχολικοί σύμβουλοι που δεν φρόντισαν να κάνουν κατανοητό στους εκπαιδευτικούς ότι το πρόγραμμα αυτό ήταν υποχρεωτικό, ήταν νόμος του κράτους και έπρεπε να το εκτελέσουν. Να διδάξουν γεωγραφία, φυσική, μαθηματικά, ιστορία και ότι άλλο μάθημα είχε σχετικό λογισμικό με τη βοήθεια του notebook. Αν δεν γνώριζαν τη χρήση της τεχνολογίας, ας φρόντιζαν να τη μάθουν. Αν πάλι δεν είχαν σκοπό να τη μάθουν, ας μην υπέγραφαν και ας μη το έπαιρναν. Αλλά το τσάμπα θα μου πείτε είναι γλυκό. Αλλά και αυτοί που ξέρουν να το δουλεύουν δεν το χρησιμοποιούν. Άρα ένα μέρος της ευθύνης, για μένα το μεγαλύτερο, το έχουν οι συνάδελφοι που προτιμούν να κάνουν το μάθημά τους με τον παραδοσιακό τρόπο, που τον ξέρουν και τους ξέρει και τους είναι και ξεκούραστος. Το συνδικάτο έχει καμιά άποψη επί του γεγονότος; Η μήπως χρειάζεται να δείξουμε μια ανοχή προς τους εργαζόμενους που βάλλονται από το ΔΝΤ και το μνημόνιο;
Τώρα στις ΗΠΑ ολοένα και περισσότερο η τεχνολογία μπαίνει στα σχολεία, όπως μπορείτε να διαβάσετε και στη συνέχεια. Μην νομίζετε βέβαια ότι αυτό συμβαίνει μαζικά με τον ίδιο τρόπο και σε όλες τις περιοχές της χώρας. Τα περισσότερα σχολεία στις ΗΠΑ χρηματοδοτούνται από το φόρο της ακίνητης περιουσίας που πληρώνουν οι ιδιοκτήτες της περιοχής (Δήμου) που βρίσκεται το σχολείο. Συνεπώς σε μια φτωχή αστική περιοχή οι αξίες είναι χαμηλές, οι φόροι λίγοι και η χρηματοδότηση του σχολείου υστερεί των αναγκών, ενώ σ’ ένα ακριβό προάστιο, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Η ταξική παιδεία εκεί δεν είναι ιδεολογικό σχήμα, είναι πραγματικότητα. Άλλα, πάλι, σχολεία χρηματοδοτούνται κανονικά από την κεντρική κυβέρνηση, αλλά με βάση τις επιδόσεις των μαθητών τους σε ειδικά τεστ αξιολόγησης. Αποτέλεσμα αυτού είναι η εκπαίδευση στα σχολεία να έχει μετατραπεί αποκλειστικά σε προετοιμασία για τα τεστ αυτά, από την έκβαση των οποίων εξαρτάται η χρηματοδότηση του σχολείου και τελικά η επιβίωσή του. Τι γίνεται όμως όταν το σχολείο έχει πολλούς αδύνατους μαθητές και κινδυνεύει να πιάσει χαμηλούς μέσους όρους στις εξετάσεις; Και στις ΗΠΑ οι άνθρωποι μετέρχονται διαφόρων τεχνασμάτων για να επιβιώνουν. Δεν είναι αυτό μόνο ελληνικό προνόμιο. Τι κάνουν λοιπόν; Μεταγράφουν τους αδύνατους μαθητές στο τμήμα των ΑΜΕΑ (άτομα με ειδικές ανάγκες), που λειτουργεί σε κάθε σχολείο και έτσι αυτοί απαλλάσσονται των εξετάσεων Έτσι αυξάνουν τεχνητά το ποσοστό των καλών μαθητών στο σύνολο και φυσικά πιάνουν καλύτερες βαθμολογίες και παίρνουν περισσότερα χρήματα. Την ίδια στιγμή στην σχετικά υποβαθμισμένη περιοχή της Δυτικής Αθήνας και συγκεκριμένα στο Δήμο Ιλίου, το αποθεματικό των σχολείων της μέσης εκπαίδευσης, κυμαίνεται εφέτος από το 40000 ως 150000ανάλογα με το σχολείο. Καθόλου άσχημα δηλαδή. Τα χρήματα υπάρχουν και περιμένουν να αξιοποιηθούν, εφόσον βέβαια το σχολείο έχει συγκεκριμένες ανάγκες στον εξοπλισμό του και όχι γενικώς δώστε λεφτά για την Παιδεία. Αυτά τα γράφω για να δουν οι νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλπαράξενοι ότι στον παράδεισο της ελεύθερης οικονομίας, η κόλαση του πιο βάρβαρου ταξικού διαχωρισμού είναι πάρα πολύ κοντά. Αλλά να βλέπουν και οι ημεδαποί συνδικαλιστές που είναι όλοι τους αριστεριστές, ανεξαρτήτως κόμματος, ότι η κατάσταση στην εγχώρια καπιταλιστική κόλαση δεν είναι τόσο τραγική από την άποψη της χρηματοδότησης, αρκεί κάποιοι, δηλαδή οι εκπαιδευτικοί, να σκεφθούν, να σχεδιάσουν και να ζητήσουν. Δηλαδή να ασχοληθούν 1 ώρα την εβδομάδα έξω από το υποχρεωτικό τους ωράριο. Είναι αυτό όμως μια αιτία για να γίνει επανάσταση, οπότε……ας δούμε καλύτερα τι τρέχει με το ipad στα αμερικάνικα σχολεία.
The New York Times.
Το αναδημοσιεύω από το blog Ελπήνωρ
Οι μαθητές, γυρνώντας στο σχολείο μετά τις χριστουγεννιάτικες διακοπές, έκρυβαν στα σακίδιά τους ένα πολύτιμο απόκτημα: ένα ολοκαίνουργιο iΡad, δώρο, όχι των γονέων τους, αλλά του σχολείου.
‘Ολο και περισσότερα αμερικανικά σχολεία υιοθετούν τα iΡads ως εργαλεία διδασκαλίας όλων των μαθημάτων, από τον Κάφκα και τα Μαθηματικά μέχρι την Ιστορία της Τέχνης.
Το Γυμνάσιο Ρόσλιν του Λονγκ Αϊλαντ διένειμε 47 τέτοιους υπολογιστές στις 20 Δεκεμβρίου σε μαθητές και δασκάλους, αλλά ευελπιστεί ότι τελικά θα καταφέρει να δώσει iΡad και στους 1.100 μαθητές. Μπορεί, βέβαια, η συσκευή να κοστίζει 750 δολάρια, αλλά θα αντικαταστήσει τα σχολικά βιβλία, θα βοηθήσει τα παιδιά να έχουν εποικοδομητική επαφή με τους δασκάλους και να διατηρούν ψηφιακό αρχείο όλης της σχολικής τους δουλειάς.
Βέβαια αυτή η πρωτοβουλία χρήσης τόσο ακριβών συσκευών, σε μια στιγμή που κάθε δημόσιο σχολείο μάχεται για την έγκριση του προϋπολογισμού του ώστε να μην απολυθούν δάσκαλοι, μοιάζει τουλάχιστον παράλογη, ιδιαίτερα αφού δεν υπάρχουν απτά στοιχεία για την εκπαιδευτική αξία του εγχειρήματος.

Οι διευθύνσεις των σχολείων πάλι επισημαίνουν ότι το iPad δεν είναι απλά ένα ωραίο μηχάνημα. Είναι ένα θαυμάσιο εργαλείο με χιλιάδες εφαρμογές και εκπαιδευτικές χρήσεις. Οι εκπαιδευτικοί εξυμνούν τη μεγάλη οθόνη αφής και τον επίπεδο σχεδιασμό του που επιτρέπει στον δάσκαλο να διατηρεί οπτική επαφή με τα παιδιά. Για τους μαθητές σημαντικό είναι το μικρό βάρος του iPad και βέβαια ότι θα αφήσουν τα βαριά τους βιβλία στο σπίτι.

Στην Πόλη της Νέας Υόρκης τα σχολεία αγόρασαν περισσότερους από 2.000 τέτοιους επίπεδους κομπιούτερ αντί 1,3 εκατομμυρίου δολαρίων. Ωστόσο, πολλοί ειδικοί, όπως ο Ελιοτ Σόλογουι, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, και η Κάθι Νόρις, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Βόρειου Τέξας, πιθανολογούν ότι δεν αναζητήθηκαν φθηνότερες λύσεις παρότι θα έκαναν τη ίδια δουλειά με τον υπολογιστή της Apple. Οι σχολικές Αρχές, βέβαια, υποστηρίζουν ότι, παρά την υψηλή τιμή αγοράς, τα iPads θα βοηθήσουν στην περικοπή των εξόδων μειώνοντας τις δαπάνες αγοράς βιβλίων, εκτυπώσεων και άλλων.
Η εταιρεία πούλησε περισσότερα από 7,5 εκατομμύρια συσκευές από τον Απρίλιο έως σήμερα. Δεν είναι γνωστό πόσες αγοράστηκαν από σχολεία. Γενικά, όμως, η Apple προωθεί τη συσκευή στη σχολική αγορά συνάπτοντας διάφορες συνεργασίες με εκδότες σχολικών βιβλίων, χωρίς, ωστόσο, να εφαρμόζει ιδιαίτερα επιθετική πολιτική μάρκετινγκ.

Σχόλια

  1. Η τεχνολογία μπορέι να μπει στα σχολεία με οικονοικούς τρόπους. Το θέμα είναι αν είναι να έχουμε σε pdf τα ίδια βιβλία, δε με νοιάζουν οι Η/Υ. Αν θέλαμε τεχνολογική ανάπτυξη θα μπορούσαμε κάλλιστα να συνδυάσουμε νέα λογισμικά και παιδαγωγικές αρχές ώστε να φτιάξουμε ειδικά -αποκλειστικά- ηλεκτρονικά βιβλία. Έχουμε τη σχετική τεχνογνωσία και πολύ καλό εκπαιδευτικό έμψυχο υλικό. Ας προχωρήσουμε σε μία νέα διάσταση ηλεκτρονικών βιβλίων, διαθεματικές προσεγγίσεις μέσα σε μία μικρή ηλεκτρονική τάξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ιστορία με τα σχολικά netbook είναι για γέλια και για κλάματα. Δεν θέλω να πω λεπτομέρειες για το τι έγινε στο δικό μου σχολείο για πολλούς λόγους. Πάντως για αρχή και ένα laptop με έναν προτζέκτορα που πάει από τάξη σε τάξη μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Δεν είναι καθόλου κόπος να βρει κάποιος 2 βιντεάκια ή μια παρουσίαση και να για 10-15 λεπτά να αλλάξει λίγο την κλασική ροή του μαθήματος. Αλλά είναι τέτοια η νοοτροπία που για να γίνει αυτό σε πολλούς πρέπει να τους επιβληθεί, να αντιδράσουν, να το συζητήσουν, να το ξανασυζητήσουν και τελικά να το κάνουν λίγο και να το παρατήσουν. Είναι αυτονόητο πάντως πως κάτι πρέπει να αλλάξει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητοί φίλοι
    Όλα είναι θέμα διάθεσης και προετοιμασίας. Σήμερα υπάρχουν τρόποι και τρόποι για να προκαλέσεις το ενδιαφέρον των μαθητών στην τάξη, αλλά και να έχει η δράση σου και πραγματικό περιεχόμενο και να δεις και αποτέλεσμα. Η τεχνολογία δεν είναι το παν αλλά βοηθάει πολύ. Κέφι να υπάρχει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το ΔΝΤ και οι νέοι "Λουδίτες"
    Το ΔΝΤ εισβάλει στο Δημόσιο Σχολείο, αλλοιώνει τη φυσιογνωμία του και απειλεί τις εργασιακές σχέσεις των καθηγητών μέσω των Η/Υ, των netbooks, των διαδραστικών πινάκων και του ηλεκτρονικού βιβλίου.
    Ιερό χρέος και υποχρέωση της συνειδητοποιημένης μερίδας του κλάδου των καθηγητών η δημιουργία ομάδων ακτιβιστών, οι οποίοι θα επισκέπτονται τα σχολεία, θα καταστρέφουν τα "μυστικά" όπλα του ΔΝΤ και θα υπερασπίζονται τα κεκτημένα του κλάδου.
    10 Ιανουαρίου 2011 10.13 μ.μ.
    Paul-Fil

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σωστός ο Paul.
    Κάθε νέα τεχνολογία, κάθε καινοτομία θεωρείται από τους νεολουδίτες ύποπτη ως μέθοδος της αστικής τάξης και των συμμάχων της. Πχ. Στην ιδέα να μπουν φωτοβολταϊκά στη στέγη του σχολείου, για να εξοικονομείται ένα μέρος της απαιτούμενης ηλεκτρικής ενέργειας από το σχολείο, ο συνδικαλιστής έβαλε θέμα πιθανής βλάβης της υγείας των μαθητών. Μιλάμε για απόλυτο σκοτάδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία