Μια άλλη άποψη για τα γεγονότα της Νομικής και το μεταναστευτικό.





Στο Αριστερό Βήμα διεξάγεται μια συζήτηση σχετικά με την υπόθεση των μεταναστών και των γεγονότων της Νομικής με αφορμή ένα άρθρο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου. 


Εκεί βρήκα και ένα θαυμάσιο σχόλιο του Λευτέρη Ριζά που νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να διαβαστεί ως ανάρτηση. Στην ουσία ο ΛΡ σχολιάζει την απόφαση της ΓΣ των μεταναστών την οποία προφανώς και την έγραψαν οι αλληλέγγυοι, όπως εξάλλου φαίνεται και από το ύφος. Και τα λέει καλά στην "αντικαπιταλίστική" εξτραβαγκάντζα.


Λευτέρης Ριζάς


Ως σχόλιο εδώ μια παρέμβαση μου σε ιστοσελίδα μεταναστών στη Γερμανία Σχετικά με την απόφαση της Γ.Σ των μεταναστών στη Νομική.
Για να μην υπάρξει καμία παρεξήγηση, είμαι υποχρεωμένος να καταθέσω το «ποιος είμαι» ώστε να δικαιολογήσω γιατί επανέρχομαι στο μεταναστευτικό με τόση επιμονή και να κοπεί η όρεξη μερικών νέων που αγνοούν την ιστορία της αριστεράς των τελευταίων 50 χρόνων, να ξεμπλέξουν στα γρήγορα με το γνωστό τρόπο: ρατσιστής, εθνικιστής, ξενοφοβικός κλπ. Και τουλάχιστον όχι να πείσω για την ορθότητα των ιδεών μου, αλλά να προκαλέσω μια σοβαρή συζήτηση.

Διαβάζω στη απόφαση της Γ.Σ. των μεταναστών που είχαν καταλάβει τη Νομική Σχολή του Πανεπιστήμιου Αθηνών: 


«Εμείς οι 250 μετανάστες απεργοί πείνας που είμαστε ήδη στην 3η ημέρα απεργίας στη Νομική, διεκδικώντας νομιμοποίηση ως αυτονόητο δικαίωμά μας,..». Αλήθεια ξέρουν τι σημαίνει και ποιο (ποια) είναι αυτονόητο δικαίωμα; Ή κάποιοι από τους παρατρεχάμενους αυτό-αποκαλούμενους «αντικαπιταλιστές» τους συμβούλευσαν να το επικαλεστούν; Τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα δεν ανήκουν στα αυτονόητα. Αποτελούν κατακτήσεις των λαών, των υποτελών τάξεων, των εργαζομένων, της εργατικής τάξης ύστερα από αγώνες – μακροχρόνιους και συνήθως αιματηρούς. Που αναγνωρίζονται και «καταγράφονται» ως τέτοιες στα Συντάγματα και την όλη νομοθεσία.

Σύμφωνα με το δικό μας Σύνταγμα, αποτέλεσμα αγώνων και συσχετισμών πολιτικής και κοινωνικής ισχύος ανάμεσα στους «κοινωνικούς εταίρους», είναι καταγραμμένα μια σειρά δικαιώματα. Που μερικά από αυτά δεν υπήρχαν σε προηγούμενα Συντάγματα – όπως π.χ. να ψηφίζουν οι γυναίκες – και άλλα μπορεί να έχουν περιοριστεί. Πριν μερικές δεκαετίες π.χ. ήταν εκτός νόμου το Κ.Κ.Ε. Δεν αποτελούσε «αυτονόητο» δικαίωμα των μελών και οπαδών του να εκφράζονται νόμιμα. Το Σύνταγμα κατοχυρώνει την υποχρέωση του Κράτους να εξασφαλίζει δουλειά και στέγη στους πολίτες του. Πράγμα βέβαια που δεν κάνει. Αντίθετα υπερασπίζει με κάθε τρόπο το δικαίωμα στην ιδιοκτησία. Κι αυτό όχι πάντοτε και όχι για όλους.

Που το Σύνταγμα κατοχυρώνει – ως αυτονόητο – το δικαίωμα στον κάθε περιπλανώμενο του κόσμου να αποκτά πλήρη κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα μόλις πατήσει το ποδάρι του στη χώρα; Γιατί η νομιμοποίηση είναι αυτονόητο δικαίωμα. Αυτονόητα δικαιώματα έχουν οι μετανάστες ΜΟΝΟ στις χώρες από όπου προέρχονται. Κι αν αυτά δεν τους καλύπτουν ΤΟΤΕ αγωνίζονται εκεί, μαζικά, για να αλλάξουν τον συσχετισμό των δυνάμεων και να τα αποκτήσουν. Οι φτωχοί και καταφρονεμένοι της Βενεζουέλας, της Βολιβίας, πριν χρόνια της Κούβας κλπ διεκδίκησαν τα αυτονόητα δικαιώματα τους – να έχουν ένα πιάτο φαγητό, περίθαλψη, δουλειά, μόρφωση κλπ – στις πατρίδες τους. 

Γιατί εκεί, στις πατρίδες τους, νομιμοποιούνται να τα διεκδικήσουν. Οι περιπλανώμενοι ανά την Υφήλιο μετανάστες – όπως αποκαλούν τους εαυτούς τους οι 250 – όπου και να πάνε θα είναι, στην καλύτερη περίπτωση φιλοξενούμενοι και άρα υπόχρεοι στις χώρες, τους λαούς και τις κυβερνήσεις που θα δεχτούν να τους φιλοξενήσουν. Κι ο φιλοξενούμενους πρέπει να σέβεται τον «σπιτονοικοκύρη», την οικογένεια του, τα ήθη και έθιμα του και προπαντός τους πόρους του. Δεν μπορούν να απαιτήσουν να φροντίσει πρώτα αυτούς κι ύστερα τα μέλη της οικογένειας του με το έτσι θέλω. Ούτε το βράδυ να απαιτήσει να κοιμηθεί με τη γυναίκα ή την κόρη του – ως αυτονόητο δικαίωμα στην ερωτική συνεύρεση.

Αφού με την ίδια πολιτική αφέλεια στα όρια της αγένειας τα βάζουν με όλους – κυβέρνηση ΜΜΜ κλπ – συνεχίζουν χωρίς να συνειδητοποιούν τι λένε:

«Δεν είμαστε αυτό που παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ, οι καημένοι, οι πάμφτωχοι, χωρίς σπίτι, δουλειά και ρούχα μετανάστες κ.λ.π. Και σπίτια έχουμε και συγγενείς και δουλειές στις πόλεις που αφήσαμε πίσω μας. Δεν ψάχναμε κατάλυμα εδώ στην Αθήνα αλλά ήρθαμε για να παλέψουμε (όσο αντέξει ο οργανισμός μας) για τη νομιμοποίηση μας, τα δικαιώματά μας και για αξιοπρεπείς όρους ζωής.» 

Ωραία, θαυμάσια!! Είχαν απ’ όλα στις πόλεις που αφήσανε πίσω τους. Ήρθανε για να παλέψουνε εδώ για τη νομιμοποίηση, τα δικαιώματα τους και για αξιοπρεπείς όρους ζωής !!! Δηλαδή στις χώρες τους δεν είχαν δικαιώματα – ποια ακριβώς δεν μαθαίνουμε μια και σπίτια είχανε και δουλειές και ρούχα – εδώ ήρθανε να τα παλέψουνε !!!! Χάρμα. 

Λοιπόν επειδή όπως αναφέρω υπήρξα πολιτικός φυγάς επί Χούντας και μου χορηγήθηκε πολιτικό άσυλο από τη Γερμανική κυβέρνηση – στο «Όνομα του Γερμανικού λαού» - όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες, κατέφυγα εκεί γιατί κινδύνευα στη χώρα μου και η οργάνωση μου – το Αντιφασιστικό Κίνημα Ελλάδας (ΑΚΕ), διάδοχη οργάνωση των ΦΝΧ – μου ανέθεσε παράλληλα αποστολή στους Έλληνες μετανάστες της Γερμανίας. Αλλά εκεί αγωνίστηκα – αγωνιστήκαμε – για να αλλάξει η κατάσταση στην Ελλάδα. Όχι στη Γερμανία ή στη Γαλλία κλπ. Η αλλαγή στη Γερμανία ή τη Γαλλία ήτανε υπόθεση και καθήκον του γερμανικού και γαλλικού λαού. Και βέβαια αν γινότανε κάτι σοβαρό κι εμείς οι πολιτικοί πρόσφυγες και οι απλοί εργάτες θα βαδίζαμε δίπλα στο γερμανικό ή γαλλικό προλεταριάτο και λαό. Εισαγωγές επαναστατών δεν πέτυχαν πουθενά. Οι περιπέτειες και το τέλος του Τσε καθημερινά μας το υπενθυμίζουν.

Οι καταληψίες μετανάστες πουθενά δεν αναφέρονται στους αγώνες του λαού τους, τη σύνδεση τους με αυτούς τους αγώνες. Μόνο για τον εαυτό τους νοιάζονται, για τα αυτονόητα δικαιώματα τους στην αλλοδαπή. Άλλωστε όλα αυτά τα χρόνια κάνουν συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις για τα δικαιώματα τους ΕΔΩ. Αυτοί, πολιτικοί πρόσφυγες υποτίθεται – όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι και οι συμπαραστάτες τους – δεν έχουν κάνει ποτέ τους μια κεντρική εκδήλωση (διαδήλωση, διανομή υλικού κλπ ) για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα τους. Μόνο το ΠΟΛΙΣΑΡΙΟ και οι Κούρδοι έκαναν εκδηλώσεις και εκδίδανε και διένειμαν έντυπο υλικό. Οι πολιτικοί πρόσφυγες στη Γερμανία και οι έλληνες μετανάστες κάθε τρεις και λίγο έκαναν εκδηλώσεις – διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, πολιτικές απεργίες πείνας – δημοσίευαν άρθρα, εξέδιδαν περιοδικά και εφημερίδες, μοίραζαν προκηρύξεις, όλα σχετικά με τη δικτατορία κλπ.

«Εμείς οι μετανάστες οι οποίοι αναγκαζόμαστε να περιπλανιόμαστε σε όλο τον κόσμο, δεν θέλουμε να αναγκαστούμε να περιπλανηθούμε και κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας». 



Όλα κι όλα. Τα παιδιά βάζανε και όρους για την περιπλάνηση και την απεργία πείνας. Αν υπήρχε κυβέρνηση αλά Γερμανίας π.χ., τέτοια καραγκιοζιλίκια δεν θα ήταν δυνατό να συμβούν. Κι αυτό που πρέπει να μας ανησυχεί – λαό και εργατική τάξη – είναι αυτό: Είναι δυνατό μια κυβέρνηση που φοβάται, δεν τολμάει να επιβάλλει το νόμο (της) σε 250 μετανάστες και μερικούς συμπαραστάτες, να αναμετρηθεί με την ΕΕ, το ΔΝΤ, τους Αμερικάνους, τους Τούρκους κι όποιον άλλο επιβουλεύεται τα αυτονόητα δικαιώματα και συμφέροντα του ελληνικού λαού και της χώρας; Εξ όνυχος τον λέοντα. Δεν είναι δυνατό. Κι αυτό πρέπει να μας ανησυχεί περισσότερο. Κι ακόμα περισσότερο πώς, αντίθετα, χωρίς δισταγμό στρέφεται κατά του ίδιου του λαού, των εργαζόμενων, της νεολαίας, των φοιτητών, όταν διαδηλώνουν ενάντια στα μέτρα του Μνημονίου. Πως εξηγείται τέτοια αβρότητα απέναντι στους απρόσκλητους στη χώρα μετανάστες, τέτοιο τακτ – μέχρι και ένα από τα ωραιότερα κτίρια που υπάρχουν στην Αθήνα τους παραχώρησε όταν η Κλαυθμώνος και άλλες πλατείες και παγκάκια στεγάζουν δυστυχείς Έλληνες απόκληρους - , τέτοια ανοχή; Προσέξτε δεν εννοώ ότι έπρεπε να τους πετάξει στη θάλασσα ή όπου αλλού τη βόλευε. Καθόλου. Απλά διερωτώμαι δυνατά γιατί τέτοια διαφορετική συμπεριφορά. Σε ποιο, πιθανό, σχέδιο εντάσσεται και που αποσκοπεί.

Τέλος υπογραμμίζω την προτελευταία παράγραφο του ψηφίσματος: «Ακόμα γνωρίζουμε ότι δεν συντρέχει λόγος ασύλου. Καλούμε λοιπόν την Κυβέρνηση να μην ασχολείται με αυτό το θέμα, αλλά να εστιάσει στο δίκαιο αίτημά μας και τη λύση του»

Από πού ως που 250 μετανάστες – άντρες, γυναίκες και παιδιά – γνωρίζουνε ότι δεν συντρέχει λόγος ασύλου; Τόσο ενημερωμένοι για το νομικό καθεστώς που διέπει τη λειτουργία των Πανεπιστημίων ; ! Τόσο μάλιστα που να ερμηνεύουν και τι και ποιους αφορά το Άσυλο;; Και από πού αντλούν τέτοιο θράσος – γιατί μόνο θράσος αποτελεί – να καλούν την κυβέρνηση να μην «ασχολείται με αυτό το θέμα» αλλά να εστιάσει «στο δίκαιο αίτημά μας και τη λύση του». Από μόνοι τους έχουν αποφασίσει τι είναι άσυλο και αν παραβιάζεται και πάλι από μόνοι τους ότι το αίτημα τους είναι δίκαιο. 

Τα πράγματα είναι πιο απλά από όσο παρουσιάζονται. Οι άνθρωποι πραγματικά υπέφεραν ή μπορεί και να υπέφεραν στις πατρίδες τους. Τις πόλεις τους. Πόσο και γιατί δεν μου επιτρέπουνε να γνωρίζω, γιατί, όπως οι ίδιοι ομολογούν, είχαν όλα τα αναγκαία καλά. Κάλυπταν τις ελάχιστες ριζικές ανάγκες τους. Δεν ήτανε πολιτικοί ακτιβιστές, είναι, βέβαιο. Καμιά αναφορά στην πολιτική κατάσταση της χώρας τους. Αλλά η τοπική τηλεόραση έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να τους γεμίσει τα μυαλά με το “American dream”. Τόσο πολύ που κάθε ταλαιπωρία και κίνδυνος τους φάνηκε μικρός. Όλο το «ταξίδι» γίνεται για χάρη αυτού του ονείρου. 

Αρωγοί στην εκπλήρωση του οι ντόπιοι «αντικαπιταλιστές» που για χρόνια ασχολούνται με τα προβλήματα των ξένων. Όχι με του ελληνικού λαού, των ελλήνων εργαζόμενων, της ελληνικής εργατικής τάξης. Αλλά προσπαθούν να αναμετρηθούν με το αστικό σύστημα, το αστικό κράτος, τις αστικές κυβερνήσεις από παράπλευρους δρόμους: των μεταναστών, των μειονοτήτων, των ατομικών δικαιωμάτων κλπ. Με ό,τι έχει φέρει στην επιφάνεια η κυριαρχία του μεταμοντέρνου στην πολιτική. Και που αυτοί οι αγώνες της μεταμοντέρνας εποχής - που δεν διαθέτουν κεντρική στόχευση και δεν απευθύνονται σε εκείνη την τάξη που πρέπει να γίνει ηγεμονική ώστε να απελευθερώσει ολόκληρη την κοινωνία από την καπιταλιστική / ιμπεριαλιστική σκλαβιά – τελικά εκείνον που βοηθάνε να ανανεωθεί, να εξασφαλίσει παράταση στην ύπαρξη του είναι ακριβώς ο καπιταλισμός / ιμπεριαλισμός. 


* Αποχώρησα από τη Ν. ΕΔΑ –Επιτροπή Διαφώτισης της Σπουδάζουσας, στην οποία συμμετείχαν κι άλλοι εξαίρετοι νεολαίοι, όπως ο Σ. Πέτρουλας, ο Μάκης Παπούλιας, ο Μπάμπης και Σπύρος Λυκούδης, ο Σπ. Βεντουράτος, ο Β. Φυτράκης κλπ κλπ – και μαζί με άλλους αγωνιστές της εποχής και ψυχή το Νίκο Ψυρούκη ιδρύσαμε τους «Φίλους Νέων Χωρών- Κίνηση Αντιαποικιακής Αλληλεγγύης»(ΦΝΧ). Γι’ αυτό βλ. αναλυτικά «30 χρόνια Μηνιαία Επιθεώρηση» [Monthly Review, επετειακό τεύχος Νο 12, Δεκέμβρης 2005]. Με την επιβολή της Χούντας οι ΦΝΧ, με προσθήκη και άλλων δημιούργησαν το «Αντιφασιστικό Κίνημα Ελλάδας»(ΑΚΕ). Στη Γερμανία εκτός από αυτό, δημιουργούμε τη φοιτητική μας παράταξη ΑΣΟΜ (Αντιφασιστική Σπουδαστική Ομάδα Μονάχου) που κερδίζει στις εκλογές του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών Σπουδαστών Μονάχου. Με την πτώση της Χούντας διαλύουμε το ΑΚΕ – άλλο ένα γκρουπούσκουλο δεν είχε λόγο ύπαρξης. Εκδίδω ελληνικά το Monthly Review (βλ παραπάνω) και ως ιδρυτικό μέλος συμβάλλω στη σύσταση της «Ένωσης για την Απελευθέρωση και τα Δικαιώματα των Λαών» καθώς και το Σύνδεσμο Ελληνο-κουρδικής Φιλίας». Υπήρξα για χρόνια συνδικαλιστής – πρόεδρος σε Πρωτοβάθμιο και Γραμματέας σε Δευτεροβάθμια Ομοσπονδία. Εργάστηκα σε διάφορα εργοστάσια στη Γερμανία και πάλεψα μαζί με Τούρκους, Παλαιστίνιους, Άραβες, Ιταλούς και Ιρανούς εργάτες και φοιτητές για τα δικαιώματα μας και την ανατροπή των φασιστικών κυβερνήσεων τους. Έχω γράψει σειρά άρθρων για το μεταναστευτικό: «ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ – ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ- του Λ. Ρ. 8/12/2005», «Σύντομη παρέμβαση για τους μετανάστες του ΚΛΕΟΜΕΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (31/07/2009)», Μετανάστευση, μετανάστες, ιμπεριαλισμός και αριστερά - Του Κλεομένη Κωνσταντίνου [27/11/2005] , Με τους μετανάστες πρακτικά τι κάνουμε; του ΚΛΕΟΜΕΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (03/08/2009), Ο κ. Πάνος Τριγάζης και οι μετανάστες -του ΚΛΕΟΜΕΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (28/07/2009) - Η σχέση εθνικού και κοινωνικού του ΛΕΥΤΕΡΗ ΡΙΖΑ (05/08/2009) - , στις ημερομηνίες που αναφέρονται], καθώς και ιστοχώρο μεταναστών στη Γερμανία: «Το δικαίωμα της μετανάστευσης και ο φράχτης στον Έβρο» 10/1/2011 http://gregordergrieche.blogspot.com/2011/01/blog-post_5344.html#more, και «Άλλη μια φορά για τη μετανάστευση» 11/1/2011, http://gregordergrieche.blogspot.com/2011/01/blog-post_5715.html#more. 

Σχόλια

  1. Να και ένα πραγματικά αιρετικό σχόλιο περί μετανάστευσης. Αναφέρεται βέβαια στο θέμα με όρους μαρξιστικής ορθοδοξίας (εργατική τάξη, εθνικός χώρος κ.τ.λ..). Ωστόσο έχει ενδιαφέρον για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί μας βάζει να σκεφτούμε γύρω από τα όρια της κοινωνικοπολιτικής δράσης των μεταναστών όχι απλώς ως εξαθλιωμένων που τους οφείλουμε τον οίκτο μας αλλά και ως πολιτικών οντοτήτων. Δεύτερον, γιατί αποκαλύπτει το τεράστιο καπέλο (πραγματικό σομπρέρο) που τους φόρεσαν οι Ηρακλειδείς της αυτονομίας των κινημάτων, όπως η Κούρτοβικ και ο Γιαννόπουλος.
    Dimef

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε Dimef η αυτονομία των κινημάτων είναι μια απάτη στα χέρια των επαγγελματιών της επανάστασης, που είχαν το θράσος να γράψουν και την απόφαση της δήθεν ΓΣ των απεργών πείνας. Όλα αλέθονται στο μύλο της μικροκομματικής και της συγκρουσιακής λογικής.
    Στο προκείμενο. Ο ΛΡ γράφει για αυτονόητα πράγματα και επειδή έχει μια ιστορία στο κίνημα και γράφει με μαρξιστικές αναφορές δεν τόλμησαν να του την πέσουν ως ενεργούμενο του ΛΑΟΣ ή της ΤV. Αξίζει να παρακολουθήσουμε το διάλογο στο site του Αριστερού βήματος γιατί επανέρχεται.
    Η ολοκληρωτική αντίληψη περί μεταναστών είναι η πιο εξοργιστική απ'όσα ακούγονται. Μιλάμε για διαφορετικές ομάδες, εθνότητες, βαθμό ή διάθεση ένταξης και συνειδητοποίησης. Μιλάμε για πολιτικά υποκείμενα και όχι για "καημένους" αλλά ούτε και για κοινωνικές ομάδες που έχουν αυτόματα τα ίδια δικαιώματα με τους γηγενείς που τους φιλοξενούν. Από την άλλη η ανεξέλεγκτη είσοδος και νομιμοποίηση πρώτα αυτούς βλάπτει αλλά και τους έλληνες εργαζόμενους γιατί ρίχνει τα μεροκάματα. Στις δύσκολες μέρες που έρχονται τα ρατσιστικά αντανακλαστικά θα οξυνθούν, στο μέτρο που η δουλειά θα είναι δυσεύρετη για όλους. Αλλά και πόσοι από τους ξένους εργάτες θα δεχτούν να δουλέψουν νόμιμα όταν ξέρουν ότι έτσι το μεροκάματο θα είναι ακόμα πιο μικρό; Το πράγμα είναι πολύ πιο σύνθετο από την κατάληψη της Νομικής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φίλε Λεό, το κείμενο είναι τελείως φάουλ. Σαν να διαβάζω αντινιούζ. Ενδεικτικά:

    1) Επαναλαμβάνει την ακροδεξιά τοποθέτηση (που ακούγεται βέβαια και από διάφορους φαιοκόκκινους) ότι «αφού είστε φιλοξενούμενοι βγάλτε το σκασμό». Τα ίδια λένε και οι εργοδότες τους στη Μανωλάδα, και ανακυκλώνουν οι διάφοροι φασίζοντες στο διαδίκτυο.

    2) Παρανοεί και διαστρεβλώνει αυτά που λέει το κείμενο των μεταναστών. Το «και σπίτια έχουμε και συγγενείς και δουλειές στις πόλεις που αφήσαμε πίσω μας» αναφέρεται, νομίζω, στις πόλεις της Ελλάδας από τις οποίες ήρθαν προκειμένου να διαδηλώσουν στην Αθήνα.

    3) Αντί να ντραπεί για νόμους που δεν τηρούνται ούτε πάνω σε Έλληνες, και να αναγνωρίσει ότι η τήρηση των νόμων αυτών σε μετανάστες (=φιλοξενούμενους) έπεται της τήρησής τους απέναντι στους γηγενείς, αξιώνει το κράτος δικαίου και νόμων να αρχίσει να εφαρμόζεται πάνω στους μετανάστες. Στους οποίους, ισχυρίζεται, επιφυλάσσεται προνομιακή συμπεριφορά. Λες και τα πανεπιστήμια δεν καταλαμβάνονται πολλάκις κάθε χρόνο από Έλληνες φοιτητές. Και, άκουσον άκουσον, η επιβολή του νόμου στους μετανάστες (ποιου νόμου; ποιος τους παραχώρησε το κτίριο;) είναι προϋπόθεση για την αντίσταση στο ΔΝΤ κτλ. Δηλαδή το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» είναι η πρωτοπορία του αντιμνημονιακού αγώνα, όπως διαβάζουμε και στους σαμαρικής εμπνεύσεως ιστότοπους.

    Δε με ενδιαφέρουν οι περγαμηνές που αραδιάζει ο κύριος. Ομολογώ ότι εγώ δεν έχω τόσες ούτε κατά διάνοια. Ζώντας στο εξωτερικό, αντιλαμβάνομαι πόσο δύσκολο είναι να αναπτύξω πολιτική δράση και να διεκδικήσω κάτι σε έναν τόπο όπου είμαι φιλοξενούμενος. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα παραχωρήσω την αξιοπρέπειά μου στη φιλοξενούσα χώρα, ούτε ότι δεν έχω το ηθικό δικαίωμα να διεκδικήσω κάτι, είτε για τον εαυτό μου είτε για τους άλλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το κείμενο είναι πράγματι εξαιρετικό, πολύ δυνατό και βλέπει ψύχραιμα τα γεγονότα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Για να συζητήσουμε κάπως πιο ψύχραιμα και ουσιαστικά το ζήτημα της μετανάστευσης πρέπει να βάλουμε ένα πλαίσιο. Για παράδειγμα:
    1) Υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα αλλά και δικαιώματα του πολίτη. Τα δεύτερα καθορίζονται μέσα στο πλαίσιο του εθνικού κράτους και υπακούουν σε ένα σύστημα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Η έννοια της δημοκρατίας δεν καλύπτει τον παγκόσμιο χώρο αλλά την εθνική επικράτεια (π.χ. δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι).
    2) Η εξ ορισμού τοποθέτηση του μετανάστη στη θέση του θύματος είναι μονομερής. Συχνά, τις περισσότερες φορές θα έλεγα, οι μετανάστες είναι τα πιο δυναμικά και τα πιο νεανικά τμήματα πληθυσμού της χώρας αποστολής. Η μετανάστευση για αυτούς είναι, εκτός των άλλων, και ένας δρόμος χειραφέτησης από καταπιεστικά κοινωνικά και πολιτικά περιβάλλοντα.
    3) Το γεγονός ότι ένας κόσμος χωρίς σύνορα είναι επιθυμητός δε σημαίνει αυτόματα ότι τα σύνορα τελούν υπό κατάργηση. Κράτη χωρίς σύνορα δεν εννοιολογούνται. Από αυτή την άποψη η λαθρομετανάστευση ή η παράτυπη μετανάστευση (ας την ονομάσει ο καθένας όπως θέλει)αποτελεί πρόβλημα στο πεδίο του διεθνούς δικαίου αλλά και της πραγματικής - καθημερινής ζωής, όταν μάλιστα παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
    Dimef

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φίλε Πολυβώτη. Δυστυχώς η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Να δούμε ποιοι είναι οι μετανάστες. Δεν είναι όλοι κυνηγημένοι, και απόκληροι των χωρών τους. Έρχονται κυνηγώντας το όνειρο του δυτικού τρόπου ζωής που στα μάτια τους φαντάζει καλύτερος. Και βέβαια έχουν και σπίτια και οικογένειες και δουλειές στη χώρα τους αλλά αναζητούν κάτι καλύτερο, όπως και μεις όταν πηγαίνουμε να δουλέψουμε στην Αμερική ή την Ευρώπη. Το ζήτημα είναι ότι η κοινωνία της χώρας αποστολής δεν τους κάλεσε κάτι που συνέβαινε πχ στη Γερμανία το 60, η συμβαίνει σήμερα με διακρατικές συμφωνίες. Ήρθαν λαθραία. Σήμερα η κοινωνία αυτή περνάει κρίση και μαζί της υποφέρουν και αυτοί. Δυστυχώς δεν μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες τους. Δεν υπάρχουν δουλειές, και το κοινωνικό μας κράτος φθίνει καθημερινά. Βρήκαν λάθος χώρα. Αν το κράτος νομιμοποιούσε σήμερα 500,000 λαθραίους μετανάστες θα έδινε το σύνθημα για έφοδο απ'όλο τον τρίτο κόσμο. Αντίθετα θα πρέπει να βρεθεί τρόπος να αμείβονται τα νόμιμα με βάση κάποιες προϋποθέσεις, φαντάζομαι. Δεν ξέρω. Αλλά οι ίδιοι αναζητώντας δουλειά είναι που σπάνε τα μεροκάματα και τα ξανασπάνε όσο αυξάνεται η προσφορά εργασίας. Ακόμα όπως έλεγε και ο φίλος μας ο Γιώργος, κάποιοι από αυτούς δεν θέλουν να δουλέψουν, προτιμούν τα φανάρια ή την επαιτεία. Τι να σου πω, δεν είναι εύκολο να βρω κάτι στέρεο να πατήσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φίλοι μου, oι μετανάστες δεν έχουν αυτονόητα δικαιώματα, καταλάβετε το, είναι στην καλύτερη περίπτωση φιλοξενούμενοι και άρα υπόχρεοι μας. Οι συγκεκριμένοι δε της νομικής νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους, ούτε καν για την πατρίδα τους. Αυτοί οι άθλιοι που δεν σέβονται τον «σπιτονοικοκύρη», την οικογένεια του, τα ήθη και έθιμα του και προπαντός τους πόρους του, έχουν και το θράσος να καταθέτουν άποψη για θέματα δικαίου, το οποίο όπως γνωρίζετε καλύπτει μόνο εμάς.

    Δεν φταίνε όμως αυτοί. Ας ήταν σε ένα σοβαρό σαξονικό κράτος που πέφτει σφαλιάρα για το παραμικρό (τι ωραίες αναμνήσεις) και θα σου ‘λεγα εγώ αν θα κουνιόντουσαν.

    Οι δε ντόπιοι «αντικαπιταλιστές» συνεργάτες τους που για χρόνια ασχολούνται με τα προβλήματα των ξένων και όχι με του ελληνικού λαού όπως εγώ, είναι τόσο κότες και πουλημένοι που προσπαθούν να αναμετρηθούν με το αγαθιάρικο ελληνικό αστικό κράτος από παράπλευρους δρόμους και όχι κατά μέτωπο όπως κάναμε παλιά εμείς με τη ελληνική χούντα από την …Γερμανία.

    Και για να μην τολμήσει κανείς να με πει εθνικιστή, φασίστα κλπ σας παραθέτω το τεράστιο και ένδοξο αγωνιστικό βιογραφικό μου που είναι λίγο μικρότερο σε έκταση από τη παραπάνω χολή μου για τους μετανάστες!

    Ευχαριστώ που με διαβάσατε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ leo

    Ώστε οι μετανάστες βρήκαν λάθος χώρα, ε; Άραγε, είχαν βρει τη σωστή χώρα όταν δούλευαν δωδεκάωρα στα ολυμπιακά και τα άλλα μεγάλα έργα, στα οποία πολλοί από αυτούς άφησαν την τελευταία τους πνοή, για να φτιαχτεί η «ισχυρή» και «αξιόπιστη» σημιτική Ελλάδα;

    Βλέπω σπάνε και τα μεροκάματα! Μήπως αυτοί σπάσανε τα «μεροκάματα» και στο Δημόσιο, στο χώρο της υγείας, στην δημοσιογραφία, στις ασφαλιστικές, στις υπηρεσίες, στις ΔΕΚΟ;

    Ο δισταγμός σου να γράψεις στα ίσια ότι δεν τους γουστάρεις (και το βρίσκω θετικό αυτό) σε οδηγεί και σε παραλογισμούς! Πως γίνετε να αμείβονται νόμιμα άνθρωποι, συγνώμη μετανάστες, που δεν τους αναγνωρίζεται η νόμιμη παραμονή σε ένα τόπο;

    Για να τελειώνουμε και με το στερεότυπο του καλού έλληνα μετανάστη, να θυμίσω πως στη Γερμανία στείλαμε τρένα με παράνομους μετανάστες που νομιμοποιήθηκαν εκεί αργότερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. dimitris t
    Εκ των πραγμάτων βρήκαν λάθος χώρα και νομίζω ότι συμφωνείς. Είναι ρατσιστική, τους εκμεταλλεύεται, τους σκοτώνει στα γιαπιά, τους εξαθλιώνει, γιατί την επιλέγουν. Μην μου πεις πως δεν έχουν άλλη επιλογή, τουλάχιστον όσοι ψάχνουν καλύτερη τύχη έξω από τη χώρα τους, οικειοθελώς. Η κατάσταση τους εξαθλιώνει είναι προφανές ανεξάρτητα από την όποια αναγνώριση.
    Τώρα οι χαρακτηρισμοί στο Ριζά δεν έχουν νόημα, αφού δε λύνουν το πρόβλημα. Δεν ξέρω αν μπορούμε να κάνουμε τη ζωή τους καλύτερη, αλλά ξέρω ότι δεν θέλουμε να κάνουμε και τη δική μας χειρότερη. Σίγουρα θα μπορούσε να βρεθεί μια φόρμα ώστε να αμείβονται τα νόμιμα χωρίς μαζική αναγνώριση, αλλά κανείς δεν τόθεσε ποτέ έτσι. Προσωπικά αισθάνομαι να υποβαθμίζεται η ποιότητα της ζωής όλων μας πέρα από προθέσεις, αλλά δεν βλέπω και τη λύση. Και νόμιμοι να ήταν δεν θα είχαν τα νόμιμα. Όσο για τα μεροκάματα στις ΔΕΚΟ μια χαρά είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία