Οργή κατά του Σερβάζ Ντερούζ. Μήπως είναι αργά;

Οργή και μένος σύσσωμου του  κόσμου αυτής της χώρας κατά του βάρβαρου Σερβάζ Ντερούζ που μας προέτρεψε να πουλήσουμε παραλίες, ΔΕΗ, Ελληνικό και γενικώς δημόσια κτηματική περιουσία για να ξεχρεώσουμε. Τι λέει ο τροϊκανός, ο κατακτητής, ο ανθύπατος, ο πύξας, ο δείξας; Ιταμή πρόκληση. Θα μας πει αυτός πως θα εκποιήσουμε τα υπάρχοντά μας για να ξοφλήσουμε τους οφειλέτες μας; Εμείς εκποιούμε χρόνια τώρα δωρεάν δημόσια περιουσία και ξοφλάμε τους πολιτικούς μας πελάτες. Οι πραγματικοί δανειστές μπορούν να περιμένουν. Τι ξέρει ο Σερβάζ από εκποιήσεις και μάλιστα δωρεάν με αντάλλαγμα μια χούφτα ψήφους; Τι να μας πει η Τρόικα; Άντε γιατί στο τσάκ είμαστε να κηρύξουμε στάση πληρωμών και να πάρουν από τα τρία, το τρίτο το……..

Εμείς ανταλλάσσουμε το νερό της λίμνης (και τα νούφαρα) με τα καλύτερα οικόπεδα - φιλέτα του δημοσίου γιατί έχουμε ένα σέβας όπως και να το κάνουμε προς τη Μονή και τους σεβάσμιους ανθρώπους της. Μετά όταν μας πιάνουν στα πράσα, την κάνουμε αβαβά, ξεκινάνε ανακρίσεις και επιτροπές, ώσπου πέφτει μια παραγραφή και όλοι ησυχάζουν. Μιλάει κανείς;

Κάθε καλοκαίρι καίμε με σχέδιο την Αττική, τη Χαλκιδική, την Εύβοια, τα νησιά και όποια  άλλη δασική έκταση μπαίνει στο πρόγραμμα, και τον επόμενο χειμώνα, ξεφυτρώνουν «δωρεάν», οικόπεδα, κτίσματα, συγκροτήματα, αναψυκτήρια, εκεί που μέχρι πέρυσι ήταν δάσος. Οργίζεται κανείς;

Η εκκλησία μας έχει στην κατοχή της τεράστια δημόσια περιουσία. Ένας θεός ξέρει, με ποιους κάλπικους τρόπους, με τι φετφάδες τούρκων πασάδων και σλάβων  ηγεμόνων, την έχει αποκτήσει. Αλλά εμείς, γαλαντόμοι όπως πάντα, την αφήνουμε στα χέρια των παπάδων να αυγατίζει και να τους δίνει πλούτο και δύναμη και δεν μας φτάνει αυτό, τη διαθέτουμε και αφορολόγητη. Δεν είδα να οργίζεται κανείς.

Μιλάτε για τις παραλίες. Ποιες παραλίες, όσες έμειναν άκτιστες από ξενοδόχους και ιδιώτες; Μα ο τελευταίος ξυπόλυτος χλιμίντζουρας που έχει τα κονέ με τον τοπικό άρχοντα - κομματάρχη, μπορεί να πάρει παραλία, να στήσει τα κιόσκια του, τις ταβέρνες του, τα beach bar του, να βγάλει κύριος το μαύρο χρήμα του, να βρωμίσει και να καταστρέψει στα πλαίσια της «τουριστικής ανάπτυξης» της χώρας και να φύγει. Θα μας πει ο Σερβάζ τι και πως να πουλήσουμε; Εδώ χαρίζουμε, αρκεί να είναι κουμπάρος του ξαδέλφου μας το παλληκάρι και να καταλαβαίνει από fast deal κάτω από το τραπέζι. Δεν είδα να οργίζεται κανείς.

Μιλάτε για ΔΕΗ. Ποια ΔΕΗ, η ΔΕΗ δεν πουλιέται, έτσι τουλάχιστον δηλώνουν οι συνδικαλιστές της. «Δεν πουλάμε». Για να πουλήσετε πρέπει να τους την πάρετε ματώνοντας, ή τουλάχιστον να τους πείσετε να την πουλήσουν αυτοί. Γιατί οι ΔΕΚΟ, ανήκουν στους κομματικούς στρατούς που τις λυμαίνονται, είναι το βιλαέτι τους. Η παραχώρηση έχει γίνει με μεταπολιτευτικά συμβόλαια στο όνομα της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού. Σίγουρα δεν οργίζεται κανείς.

Στη χώρα αυτή δεν συνηθίζουμε να πουλάμε, αλλά ν’ αγοράζουμε. Αγοράζουμε υποβρύχια, το αν γέρνουν, ή αν μας κάνουν, ή  αν μας είναι απαραίτητα δεν έχει και πολύ σημασία. Σημασία έχει ότι κοστίζουν ακριβά, ότι γίνεται deal, ότι ρέει χρήμα, σαν το αίμα που αναβλύζει από μια κομμένη αορτή. Είναι το αίμα των παιδιών μας που γίνεται μηχανές πολέμου και κάποιοι πλουτίζουν. Οργίζεται κανείς;

Στη χώρα αυτή η δημόσια περιουσία εκποιείται με αντάλλαγμα ψήφους, που θα ανανεώσουν την σαφή λαϊκή εντολή για αναδιανομή του πλούτου μεταξύ ολιγάριθμων ή πολυάριθμων κοινωνικών ομάδων με προτίμηση, τους κομπραδόρους επιχειρηματίες, και τις ιδιαίτερες κάστες δημοσίων υπαλλήλων. Μετά το χρήμα επενδύεται σε μεζονέτες και καταναλωτικά αγαθά ή βγαίνει στην Ελβετία και στην Κύπρο. Ας είναι καλά οι δανειστές  που θα καλύψουν τα κενά της φοροαποφυγής, της σπατάλης και της ασυδοσίας του δημοσίου, της διαπλοκής και του χρηματισμού, για να συνεχίσουμε να πορευόμαστε όπως ξέρουμε. Μόνο που αυτό το κόλπο τέλειωσε, οι δανειστές θέλουν μια λίμπρα κρέας απ΄ το κορμί της χώρας, για τόκο. Σας βλέπω να οργίζεστε γιατί δεν θέλετε να μοιραστείτε αυτό που είχατε για πάρτη σας και το κατασπαράσσατε κατά βούληση στο δικό σας το τραπέζι.

Τώρα που οι δανειστές σας πιέζουν να πουλήσετε όσο - όσο για να τους ξεχρεώσετε, τώρα που σας ζητούν να βάλουν χέρι στο φιλέτο σας και όχι μόνο, οργίζεστε ε; Μήπως είναι αργά;