Μήπως τα πράγματα είναι ζόρικα; Μήπως δεν έχουμε ιδέα;

Tα καλύτερα μυαλά μας φεύγουν, για τα νησιά Κευμάν, την Αυστραλία, το Ομάν, αναζητώντας την τύχη τους. Με ποιους θα κάνουμε ανάπτυξη;

Στους Δήμους κάνουν απεργία γιατί αυξήθηκε το ωράριο από 37,5ώρες σε 40. Μίλησε κανείς για ομοψυχία;

Στο σχολείο μου με 360 παιδιά και 60 καθηγητές, έχουμε 6 φωτοτυπικά και χρησιμοποιούμε τα δύο. Κανείς δεν ήρθε να μας πάρει τα υπόλοιπα τέσσερα να τα δώσει κάπου αλλού που τα έχουν ανάγκη. Θα αγοράσουν προφανώς άλλα. Το Σεπτέμβριο ίσως να μας έρθει κι’ άλλο.

Στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ετοιμάζονται να βάλουν λουκέτο λόγω έλλειψης χρημάτων, αλλά ενέκριναν πίστωση 129000 Ε για αγορά περσίδων, για να μην τους βαράει ο ήλιος. Ζεσταίνεται κανείς;

Η ΟΛΜΕ κάνει απεργία στα διορθωτικά κέντρα γιατί δεν καταβάλλονται τα οδοιπορικά σε όσους μετακινούνται εκτός νομού. Μιλάμε για φραγκοδίφραγκα;

Πήρα σήμερα επιμίσθιο 11 Ε γιατί δεν πήγα στο σχολείο μου αλλά έκανα επιτήρηση στις πανελλαδικές, για 3 ώρες, σε ένα διπλανό σχολείο. Γιατί; Αφού όχι μόνο δεν δούλεψα παραπάνω αλλά δούλεψα λιγότερο. Οι συνάδελφοι των επιτροπών θα πάρουν πολύ περισσότερα γιατί έχουν την ευθύνη στα εξεταστικά κέντρα λες και τις άλλες μέρες είναι ανεύθυνοι. Γιατί;

Όσοι πλεονάζουν και μετατάσσονται δεν πάνε στη νέα τους υπηρεσία, αλλά και αν πάνε θέλουν να παίρνουν τα επιδόματα της προηγούμενης θέσης τους. Αλλά και κει που πάνε πλεονάζουν, γιατί δεν έχει δουλειά στο δημόσιο. Ξέρει κανείς αν έχουν κλείσει οι υπηρεσίες μαϊμού με τους χιλιάδες άφαντους υπαλλήλους;

Τα διευθυντικά στελέχη των ΔΕΚΟ συνεχίζουν να εισπράττουν παράλογα ποσά. Τα στελέχη του ΟΤΕ με επίδομα ευθύνης είναι 2500 σε 12000 εργαζόμενους. Ο διευθυντής κοστίζει 500000 το χρόνο. Ετοιμαζόμαστε να πουλήσουμε και το υπόλοιπο 20% και όλα αυτά για τη μαύρη τρύπα του χρέους. Υπάρχει σχέδιο για το τι συμφέρει να πουλήσουμε;

Στο δημόσιο το party συνεχίζεται αμείωτο. Όσα έχασαν οι εργαζόμενοι του στενού δημόσιου τομέα από τις μειώσεις μισθών και επιδομάτων θα τα πάρουν πίσω με την επιστροφή φόρου, ελέω του εφευρήματος των αποδείξεων. Κανείς φαίνεται δεν τους είπε ότι τα super market και τα πολυκαταστήματα κόβουν αποδείξεις ούτως ή άλλως. Γεμίσαμε το φάκελο με αποδείξεις super market. Καμιά απόδειξη όμως από δασκάλους που μας κάνουν ιδιαίτερα, από κηπουρούς , υδραυλικούς, οδοντογιατρούς, δικηγόρους κλπ. Περιμένουν να αυξηθούν τα έσοδα από το ΦΠΑ;

Θα μειωθεί το αφορολόγητο για να πληρώνουν περισσότερο φόρο οι μισθωτοί. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες πάλι όχι, γιατί θα προσαρμόσουν τις δηλούμενες αποδοχές τους κάτω από το νέο αφορολόγητο. Υπάρχει φορολογική πολιτική ή έννοια δικαιοσύνης;  

Χιλιάδες εργαζόμενοι στις εφορίες αντί να βγουν στους δρόμους να μαζέψουν ληξιπρόθεσμες οφειλές, θα κάτσουν στα γραφεία να μετρούν αποδείξεις super markets, να πιάσουν το φτωχομπινέ που έκανε λάθος στην πρόσθεση.

Με 35% κέρδος των φαρμακείων επί της χονδρικής τιμής γονατίζουν τα ασφαλιστικά ταμεία αλλά δεν φαίνεται να τους νοιάζει. Πάνω από όλα οι φαρμακοποιοί, ίσως να ψηφίζουν μαζικά ΠΑΣΟΚ.

Ζητάμε δίχτυ κοινωνικής προστασίας για τους μακροχρόνια άνεργους, τους φτωχούς. Που θα βρεθούν τα χρήματα, όταν η σπατάλη συνεχίζεται και τα έσοδα μειώνονται;

Είναι φανερό πως η κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει το παιχνίδι. Δεν είναι τυχαίο, δεν είναι λάθος, ούτε αδυναμία. Το ΠΑΣΟΚ θα είναι κόμμα και μετά την επερχόμενη χρεοκοπία και θα κατεβαίνει σε εκλογές. Θα προστατεύσει όσο μπορεί το πελατειακό κράτος μέχρι να βυθιστεί μαζί του. Θα πουλήσει, όχι ότι πουλιέται, αλλά ότι μπορεί να πουληθεί με λιγότερο πολιτικό κόστος, ώστε να συγκρατήσει τα προνόμια όσων περισσότερων στελεχών του γίνεται. Τα έσοδα από τις πωλήσεις θα χαθούν στην μαύρη τρύπα του χρέους.

Το δημόσιο δεν ελέγχεται με μια υπουργική απόφαση, ούτε με παραινέσεις. Οι πολυπλόκαμες υπηρεσίες του έχουν δικές τους πολιτικές, τα δικά τους συμφέροντα, τους δικούς τους προϋπολογισμούς και τις δικές τους μπάζες. Για να εφαρμοστούν άμεσα και αποτελεσματικά μέτρα θα πρέπει να συναινέσουν όλοι οι ενδιάμεσοι μανδαρίνοι, οι συνδικαλιστές και φυσικά οι εργαζόμενοι και δεν θα το κάνουν.

Η Ελλάς δεν θέλει να σωθεί από τη χρεοκοπία. Οι πολίτες δεν ξέρουν τι τους περιμένει. Πιστεύουν ενδόμυχα στο θαύμα, ή στην ανοχή των δανειστών. Η κατακερματισμένη κοινωνία μας συνεχίζει να τραγουδά, ενώ το τοπίο αποσαθρώνεται.

Και μια δήλωση που μου ήρθε και δεν ξέρω ποιος την έγραψε, αλλά την υπογράφω.

H κατάσταση δεν είναι απλώς κρίσιμη. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Θέλω να καταστήσω σαφές ότι για την Αριστερά της Ευθύνης, το Δημόσιο Έλλειμμα, το Χρέος, η δυνατότητα Δανεισμού και οι όροι του Δανεισμού δεν είναι προβλήματα που αφορούν κάποιους άλλους, το δήθεν απρόσωπο Κράτος, αλλά είναι προβλήματα που αφορούν πρωτίστως τους εργαζομένους, τους δεινώς δοκιμαζόμενους ανέργους , τους νέους που χάνουν από τα μάτια τους την ελπίδα. Δεν επενδύουμε πολιτικά στην καταστροφή της χώρας, αλλά αντίθετα υπερασπιζόμαστε την ανόρθωση της κοινωνίας. Δεν ονειρευόμαστε την δήθεν εξέγερση των εξαθλιωμένων, δεν μας εκφράζει η πολιτική όσο χειρότερα τόσο καλύτερα. Το έλλειμμα πρέπει να μειωθεί με  αύξηση των εσόδων από δικαιότερη φορολογία , αλλά και με περιστολή δαπανών. Η κυβέρνηση απέτυχε οικτρά και στα δύο σκέλη και στα έσοδα και στις δαπάνες. Το χρέος πρέπει να αντιμετωπιστεί με πολιτικές σοκ. Με αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας σε ποσά που ΠΡΕΠΕΙ να υπερβούν  κατά πολύ τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς και να συνδυαστούν με προσέλκυση ξένων επενδύσεων και έργα ανάπτυξης. Η χώρα πρέπει σύντομα να μπορέσει να βγει στις αγορές, να στηριχτεί στις δικές της δυνάμεις. Αλλιώς  στην ελληνική κυβέρνηση θα μείνει μόνο η ταμπέλα έξω από το υπουργικό συμβούλιο. Απαιτούνται γενναίες πρωτοβουλίες και σκληρές ανατροπές. Ρήξη με τη διαφθορά και την ημετεροκρατία.

ΩΣ ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΟΥΤΕ ΕΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ.Η κρατική χρηματοδότηση θεσπίστηκε για να απαλλαγούν τα κόμματα από τα ιδιωτικά συμφέροντα. Τα σκάνδαλα έδειξαν ότι ο σκοπός του νόμου αθετήθηκε. Ήρθε η ώρα τα κόμματα  να πουν ένα συγγνώμη στην κοινωνία.


Κλείνω με τις προτάσεις του Γιώργου από την Αριστερή Στρουθοκάμηλο:

Ένα ανεξάρτητο κίνημα πολιτών θα μπορούσε να επιβάλλει:

• • 
    
  - Την κατάργηση των προνομίων της τάξης των πολιτικών: 

Ίδιος μισθός (+οδοιπορικά) με τον μέσο μισθό των Ελλήνων, όχι ασυλία, όχι φοροαπαλλαγές, όχι σύνταξη χωρίς συμπλήρωση των χρόνων που απαιτούνται από τον κάθε πολίτη.

- Την κάθετη (ανάλογα του μεγέθους) κλιμακωτή φορολόγηση εισοδημάτωναντί για αύξηση των (οριζόντιων) έμμεσων φόρων που πληρώνουν άδικα οι πολλοί.

- Το μοίρασμα των θέσεων εργασίας - ειδικά στο δημόσιο:

Να περικοπούν τα προνόμια όσων αμείβονται πάνω από το μέσο μισθό του ιδιωτικού τομέα, να περικοπούν οι ώρες εργασίας κατά το ένα τρίτον (με αντίστοιχη μείωση μισθού) και να καλυφθούν από ανέργους μετά από αξιολόγηση. 

- Την κατάργηση των προνομίων/κεκτημένων των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ έναντι εξοικονόμησης πόρων για να δουλέψουν κι άλλοι. Μισθοδοτούμενοι από τις περικοπές μισθών/επιδομάτων όσων είναι πάνω από τον μέσο μισθό των Ελλήνων.

- Την κατάργηση της μισθοδοσίας των υπαλλήλων της Εκκλησίας (και κάθε θρησκείας) από το Δημόσιο

- Την κάθετη μείωση αμυντικών δαπανών εξοπλισμού.

Μόνο ορθολογική συντήρηση υπάρχοντος με επιλογές ακραίας λιτότητας στα απαραίτητα. Πώληση πλεονάζοντος εξοπλισμού.

- Την κατάργηση της συμβατικής γεωργίας (που δεν είναι πια εξαγωγική ούτε καν συμφέρουσα) και αντικατάστασή της με την βιολογική σε όλες τις καλλιέργειες.

- Την χρηματοδότηση με ευνοϊκούς όρους -μετά από αξιολόγηση- κάθε υγιούς επιχειρηματικής προσπάθειας στο ξεκίνημά της με συμμετοχή στο ρίσκο των χρηματοδοτών (κράτους και τραπεζών). 22 δις περιμένουν στο ΕΣΠΑ.

Ναι, συναίνεση για μια κοινωνία αλληλεγγύης, δίκαιης κατανομής των βαρών, μοιράσματος των θέσεων εργασίας και υποστήριξης της εξαγωγικής επιχειρηματικότητας για την οικονομική ανάκαμψη.

Για δουλειά για όλους (όχι όσους "πρόλαβαν"), μείωση τιμών - ανάπτυξη.

Και όχι για την διατήρηση του πελατειακού κράτους και του παρασιτισμού της συντήρησης του ενός τετάρτου της κοινωνίας από τα άλλα τρία τέταρτα (του καθεστώτος δηλαδή της μεταπολίτευσης).