Αγανάκτηση με νόημα;

.....ένα ερωτηματικό στη λέξη "ξυπνήσαμε"  του πανό της φωτογραφίας θα ήταν ακριβές (Leo).

Από το blog feleki

Υποθέτω πολλοί από μας θα αναρωτιόμαστε πού θα οδηγήσει τελικά η κίνηση των “αγανακτισμένων” πολιτών. ΄Ενα από τα σημαντικότερα θέματα συζήτησης των ημερών (μετά την Τρόικα και το Μνημόνιο) είναι οι “αγανακτισμένοι” οι οποίοι έχουν προσελκύσει τόσο θετικό όσο και αρνητικό σχολιασμό.

Σίγουρα αναδεικνύεται για άλλη μια φορά η δυναμική των social media και η αδυναμία των σημερινών πολιτικών να την παρακολουθήσουν και να την κατανοήσουν. Συγκεντρώσεις χιλιάδων πολιτών που θα ζήλευαν τα μεγάλα κόμματα προκαλούν φοβικές αντιδράσεις τύπου Πάγκαλου και βάζουν στο περιθώριο τον αρχαϊκό τρόπο λειτουργίας των κομματικών μηχανισμών.

Στα προφανή χαρακτηριστικά των “αγανακτισμένων” καταχωρείται η ειρηνική διαμαρτυρία χιλιάδων ανθρώπων όταν μάλιστα η θεματική των συγκεντρώσεων έχει να κάνει με τα επίμαχα ζητήματα του Μνημονίου, της ανεργίας κλπ. και όχι με ζητήματα που εκ προοιμίου δε συνάδουν με την ενδεχόμενη πρόκληση έντασης και βίας, όπως για παράδειγμα οικολογικές διεκδικήσεις, gay parades κ.ο.κ. Φυσικά και δε θεωρώ αυτονόητο την πρόκληση βίας σε συγκεντρώσεις ή πορείες για την ανεργία αλλά δυστυχώς η ελληνική πραγματικότητα έχει πάρει διαζύγιο από το αυτονόητο.

Η δυναμική λοιπόν των social media και η ειρηνική συνάθροιση πολιτών είναι δύο αντικειμενικά, βασικά συστατικά των “αγανακτισμένων”. Προφανώς και δε γνωρίζω αν θα κομίσουν κάτι καινούριο στη ζωή μας οι “αγανακτισμένοι”. Τρέμω όμως στην ιδέα ότι υπάρχει η σοβαρή πιθανότητα να αφιερώνουν το χρόνο τους στις πλατείες γιατί μπορεί να επιθυμούν την Ελλάδα που τους “έκλεψαν”˙ την Ελλάδα του πελατειακού συστήματος, τους βολέματος στο Δημόσιο, των καταχρεωμένων πιστωτικών, των καταναλωτικών δανείων, των αυθαίρετων εξοχικών, των τετρακίνητων αυτοκινήτων, των ανύπαρκτων πεζοδρομίων, του μαύρου χρήματος.

Θέλω να ελπίζω ότι οι “αγανακτισμένοι”, όταν κάποια στιγμή αδειάσουν τις πλατείες, θα μας έχουν διαδάξει όχι πως θα μουτζώνουμε και κατακεραυνώνουμε τη Βουλή και τους πολιτικούς αλλά τι σημαίνει να είσαι ενεργός πολίτης.

Τι σημαίνει να ψηφίζεις και να μην ευνοείς την αποχή γιατί κάποιοι άλλοι θα ψηφίσουν για σένα.

Τι σημαίνει να πληρώνεις τους φόρους σου γιατί αν δεν το κάνεις θα επιβαρύνεις τους συμπολίτες σου.

Τι σημαίνει να υπάρχει αξιοκρατία και διαρκής αξιολόγηση της εργασίας προς όφελος των πολλών.

Τι σημαίνει “κάνω απεργία” και όχι κλείνω τους δρόμους κάθε λίγο και λιγάκι.

Τι σημαίνει να μην πετάς το σκουπίδι σου από το ανοιχτό τζάμι τους αυτοκινήτου σου.

Τι σημαίνει ανοχή στη διαφορετικότητα.

Με λίγα λόγια: η κίνηση των “αγανακτισμένων” δε θα έχει κανένα νόημα αν δεν οδηγήσει στην συνειδητοποίηση της ευθύνης που έχουμε ως πολίτες για την βελτίωση της χώρας στην οποία επιθυμούμε να ζούμε.

Filed under: Το φελέκι μου