Παρών, των Γ. Αντωνίου και Λ. Καστανά



 Γιάννης Αντωνίου, Λεωνίδας Καστανάς

Στο εσωτερικό ηχείο ακούμε: H ΑΔΕΔΥ αντιτίθεται στο Ευρώ, ο Αλαβάνος βλέπει ότι η πλατεία μπορεί να εξελιχθεί σε αντισυστημικό πολιτικό υποκείμενο, η Αλέκα κάνει delete στο χρέος, απόστρατοι αξιωματικοί βγάζουν τις στολές τους από τη ναφθαλίνη, οι αγανακτισμένοι συμμετέχουν στις απεργιακές φρουρές της ΓΕΝΟΠ, το μεσοπρόθεσμο του Βενιζέλου είναι χειρότερο από αυτό του προκατόχου του. Ταυτόχρονα το άλλο ηχείο, αυτό του εξωτερικού, παίζει ότι: η Süddeutsche Zeitung περιγράφει το Σαμαρά ως «κερδοσκόπο της κατάρρευσης, ανεύθυνο και εγωπαθή», ο Μπεν Μπερνάκι φοβάται ότι μια άτακτη χρεοκοπία σαν τη δική μας θα συντάρασσε τις αγορές, 70 μάναντζερς των μεγαλύτερων πολυεθνικών της Γαλλίας και της Γερμανίας ζητούν από τους προέδρους των χωρών τους να σώσουν την Ελλάδα. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο  ζητά από τις εγχώριες πολιτικές δυνάμεις να στηρίξουν τα νέα μέτρα και ανοίγει την κάνουλα της πρόσθετης χρηματοδότησης.

Η απομόνωση της οχλοβοής και των παρασίτων από τις ταυτόχρονες εκπομπές και η στοιχειώδης ορθολογική επεξεργασία των διαφορετικών μηνυμάτων μπορεί να οδηγήσει βάσιμα στο συμπέρασμα ότι οι ευρωπαίοι εταίροι μας υπό όρους αγωνίζονται να μας σώσουν. Την ίδια στιγμή,  η κυβέρνηση απρόθυμα και με βαριά καρδιά αναγκάζεται να συναινέσει. Οι υπόλοιποι ζουν σε άλλο τόπο και άλλο χρόνο. Ωστόσο οι πάντες, αντιδρώντας με τα παραδοσιακά ανακλαστικά του πολιτικού συστήματος, σκέπτονται και δρουν έχοντας το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές.
Οι ευρωπαϊκές και διεθνείς ελίτ συνεχίζουν να ποντάρουν στην αποφυγή της ελληνικής χρεοκοπίας. Συνεχίζουν να χρηματοδοτούν τα ελληνικά ελλείμματα ακόμα και με εμφανή την πιθανότητα να χάσουν, προκειμένου να προστατέψουν το Ευρώ και τις αγορές του, να σωθεί η ευρωζώνη από το ενδεχόμενο της διάλυσης. Η οικονομική βοήθεια που μας δίνουν είναι χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων, η οποία συνεχίζει να νομιμοποιείται ιδεολογικά με αναφορά στο ιδεώδες της ενωμένης Ευρώπης. Μέσα στους κόλπους της, αυτοί έζησαν και ζουν  καλά, παρά τα όποια προβλήματα. Εμείς ζήσαμε καλύτερα με τα δανεικά, αλλά δυστυχώς ήρθε η ώρα να πάμε στο ταμείο και δεν θέλουμε. Αλλά όλα αυτά δεν κρατάνε για πάντα. Την ίδια στιγμή, οι φωνές που λένε αφήστε τους Έλληνες να καταρρεύσουν πληθαίνουν. Αν η Ιρλανδία και η Πορτογαλία καταφέρουν να γυρίσουν το παιχνίδι και η Ευρώπη ασφαλιστεί από τις επιπτώσεις του θανάτου μας, οι πιθανότητες να αφεθούμε στην τύχη μας ανεβαίνουν επικίνδυνα. Μέσα στη διαπάλη των διαφορετικών συμφερόντων και στρατηγικών, ένα ατύχημα, μια απρόβλεπτη δυσμενής συγκυρία μπορεί να αποβούν μοιραία.

Στο εγχώριο περιβάλλον τα πράγματα γίνονται όλο και πιο συγκεχυμένα.

Πανικόβλητος ο πρωθυπουργός αναζητά κάποιον να μοιραστεί μαζί του την εξουσία, αλλά και τις ευθύνες. Δεν βρίσκει το Σαμαρά και καταλήγει στο Βενιζέλο. Το σύστημα ΠΑΣΟΚ, ατενίζει τον εφιάλτη της εκλογικής ήττας να πλησιάζει και σκέφτεται να ανατιναχτεί, σαν τον Σαμουήλ στο Κούγκι. Να ρίξει τη δική του κυβέρνηση και τη χώρα προκειμένου να διατηρήσει την επαφή με τους αγανακτισμένους ψηφοφόρους και να διασωθεί πολιτικά μέσα στο επερχόμενο τοπίο της καταστροφής, στη βαλκανική Ελλάδα που θα θυμίζει χλιδάτη Αλβανία. Ο ελιγμός της επιλογής Βενιζέλου προσέφερε μία πρόσκαιρη ανακούφιση, όμως η απαίτηση των εταίρων και της τρόικας να ψηφιστούν μαζί μεσοπρόθεσμο και εφαρμοστικός νόμος, καταργεί τους πρόσκαιρους εφησυχασμούς, ενώ τα σύννεφα εν όψει της επικείμενης ψηφοφορίας για το Μεσοπρόθεσμο πληθαίνουν. Κάπου στο βάθος όλοι βλέπουν ότι τα ψέματα τελείωσαν. Η κυβέρνηση πλέον δεν έχει κανένα περιθώριο να μην συμπράξει επί της ουσίας, χωρίς τους γνωστούς ελιγμούς και τα πασοκτζίδικα κόλπα στην εφαρμογή των όρων του Μεσοπροθέσμου, που σκληραίνουν επικίνδυνα. Η τύχη της χώρας κρέμεται από τις ψήφους του Κουρουπλή, της Τόνιας Αντωνίου και δεν συμμαζεύεται.
Ο Σαμαράς πιέζεται από τους δεξιούς Ευρωπαίους ηγέτες να συναινέσει.  Αυτός όμως δεν διστάζει να μετακινηθεί σε θέσεις που θυμίζουν ΚΚΕ, προκειμένου να ανέβει στην εξουσία και να διαχειριστεί αυτός και το κόμμα του τη νέα βοήθεια που έρχεται από τους «κουτόφραγκους». Την ίδια στιγμή βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης δείχνουν πρόθυμοι να ψηφίσουν το μεσοπρόθεσμο αναλογιζόμενοι την κρισιμότητα της ψηφοφορίας.
Η «εναλλακτική Αριστερά», ΣΥΡΙΖΑ και πέρα, αριστερίστικη όσο ποτέ, πασχίζει να καταλάβει τι είναι αυτό που έρχεται, επαναστατικό τσουνάμι, εθνικιστική καταιγίδα ή κατάρρευση των πάντων. Στηρίζει την κάθε συντεχνία, την πλατεία και τη Σπίθα, ζητά διορισμούς και εκλογές. Δεν τη νοιάζει τι συμφέρει το λαό που δήθεν εκπροσωπεί. Ρητορεύει εν κενώ εναντίον του ανύπαρκτου ελληνικού νεοφιλελευθερισμού και ποντάρει πολιτικά στη χρεοκοπία της χώρας. Ακολουθεί τον κλασσικό κανόνα του πολιτικαντισμού και προσδοκώντας κέρδη από τα ερείπια, υποκρίνεται ότι θα είναι αυτή ο νικητής με το 4% και όχι η δεξιά του Φαήλου και του Χρύσανθου που έρχεται τρεχάτη.
Το ΚΚΕ, ως ιδεολογικός μονόλιθος, πασχίζει να τελειοποιήσει τις παρελάσεις του στους δρόμους της Αθήνας. Δηλώνει αδιάφορο και πέραν της τρέχουσας πολιτικής, καλώντας την κοινωνία να αντισταθεί στην επέλαση του κεφαλαίου και να στρατευτεί στην υπόθεση μιας κοσμικής Δευτέρας Παρουσίας. Ούτε θέλει αλλά ούτε και μπορεί να προτείνει τίποτα. Στο βάθος του γερασμένου μυαλού του κατοικεί μόνο ο σοβιετικός εφιάλτης.
Η Δημοκρατική Αριστερά μετεωρίζεται ανάμεσα στην υιοθέτηση μιας πολιτικής χρήσιμης δύναμης για τη χώρα και την κοινωνία από τη μια, και από την άλλη στην ήπια αναπαραγωγή του γνωστού αταβιστικού αριστερού αρνητισμού με τα συνακόλουθα λαϊκίστικα συμφραζόμενα. Η κατάσταση αυτή στο προγραμματικό επίπεδο είναι το απότοκο μιας αδυναμίας απαλλαγής από τα θεωρητικά κλισέ του παρελθόντος, στο πλαίσιο των οποίων η ελληνική κρίση γίνεται εν πολλοίς αντιληπτή αποκλειστικά ως μία παράπλευρη απώλεια της κρίσης του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και οι κοινωνικές της συνέπειες ερμηνεύονται ως ένα ακόμα περιστατικό της αιώνιας σύγκρουσης κεφαλαίου και εργασίας. Στο πολιτικό επίπεδο εκφράζεται με την τάση ήπιας προσαρμογής στις προσδοκίες των παραδοσιακών αριστερών ακροατηρίων σε ζητήματα τρέχουσας πολιτικής και συμμαχιών. Ο τύπος αυτής της προσαρμογής αφήνει βεβαίως περιθώρια ανοιγμάτων έξω από τα όρια του συνήθους αριστερού δημόσιου λόγου, τα οποία όμως τις πιο πολλές φορές συρρικνώνονται ή κλείνουν στην επόμενη κίνηση. Στο ψυχολογικό επίπεδο παρωθείται από τα ενοχικά σύνδρομα μιας πιθανής απώλειας της αριστερής ψυχής. Η ταλάντευση αυτή καθόρισε και εν πολλοίς καθορίζει τη στάση του κόμματος και για το μνημόνιο και για την επικείμενη ψηφοφορία για το μεσοπρόθεσμο.

Στο βάθος της εικόνας ολόκληρο σύστημα, πολιτικές ελίτ, ραντιέρηδες και κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, έμποροι της ενημέρωσης, υψηλόμισθοι υπάλληλοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα, συνδικαλιστικές μαφίες, πάμπλουτοι και φοροδιαφεύγοντες ελεύθεροι επαγγελματίες αγωνιούν. Ανάλογα με τα συμφέροντά τους άλλοι θέλουν και άλλοι όχι να μείνει η χώρα στο Ευρώ. Όλοι όμως θέλουν πρώτιστα να σωθούν οι ίδιοι. Να ζήσουν και να αφήσουν τους άλλους να πεθάνουν. Ας γυρίσει ο κόσμος ανάποδα, αρκεί να μην χαθούν τα συμφέροντα, αρκεί το διεφθαρμένο, κρατικιστικό μοντέλο οικονομίας που τους εξέθρεψε να συνεχίσει να υπάρχει, το μετασοβιετικό σύστημα να συνεχίζει να αναπαράγεται με αυτούς στο ρόλο του επιβήτορα. Πολιτικός εθισμός σε καταστροφικά μοντέλα.  Μπίζνες θα γίνονται πάντοτε ακόμα και στην μετά - ευρώ έρημο.
Είναι χαρακτηριστικό όμως ότι κανείς από τους ορκισμένους εχθρούς του μνημονίου δεν αιτείται τη διακοπή της χρηματοδότησης. Τα καλά και συμφέροντα.
Μέσα σ’ αυτή τη θολούρα, με το λαϊκισμό να καλπάζει και με δεδομένη την απουσία μιας πολιτικής ηγεμονίας του ορθού λόγου και της υπεράσπισης του δημοσίου συμφέροντος, ένα μέρος της κοινωνίας παγιδεύεται στις πλατείες με τις αρλούμπες της αμεσοδημοκρατίας, αγανακτεί για τη διάψευση των προσδοκιών της δανεικής ευημερίας, δείχνει εξαιρετικά ευεπίφορο στην καταφυγή στους μύθους της εθνικής μοναξιάς και στον αντικοινοβουλευτισμό.
Οι υπόλοιποι, η συντριπτική πλειοψηφία, τρομοκρατημένοι από την εξέλιξη της κρίσης και τους εμπόρους των λύσεων,  απέχουν από την ενεργό πολιτική δράση, ενώ ταυτόχρονα πολιτικολογούν ασύστολα. Κοιτάζουν τη δουλειά ή την αναδουλειά τους και ελπίζουν, όταν ελπίζουν, στην έλευση παλιών ή νέων supermen. Η μεσαία τάξη οργίζεται και δικαίως επειδή καλείται να πληρώσει αυτή το μάρμαρο,  αλλά αδυνατεί να ταξινομήσει τις προτεραιότητες, να επιλέξει συμμάχους, να εμπιστευθεί ένα αναξιόπιστο πλέον πολιτικό προσωπικό. Το ρήγμα το πολιτικό σύστημα αποτυπώνεται στα ποσοστά του λευκού ή της αποχής.

Σ’ αυτό το γκρίζο τοπίο υπάρχει ένα μειοψηφικό ρεύμα με βάσιμες ελπίδες ανάπτυξης. Είναι όλοι όσοι κοιτάζουν και βλέπουν μέσα από τους καπνούς της απελπισίας στο φάσμα του υπέρυθρου. Κόντρα στο ρεύμα του καλπάζοντος λαϊκισμού ιχνηλατούν και αναζητούν του δρόμους του ορθού λόγου. Οι περισσότεροι ανήκουν στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς και της ρεφορμιστικής αριστεράς, εκεί όπου και ο διάλογος έχει αρχίσει εδώ και καιρό. Αρκετοί συσπειρώνονται μέσα και γύρω από τη ΔΗΜΑΡ, την οποία θεωρούν προνομιακό χώρο δημιουργίας νέων πολιτικών προταγμάτων. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα χρειαστεί και εκεί να αγωνιστούν για να πείσουν, αντιπαλεύοντας αδράνειες που πηγάζουν από αριστερά στερεότυπα. Αντιλαμβάνονται το έλλειμμα μιας ευρύτερης, ρωμαλέας και καινοτόμας πολιτικής ηγεσίας, αλλά ταυτόχρονα θεωρούν ότι οι δραματικές εξελίξεις και τα ρήγματα που αυτές δημιουργούν, είναι εμβρυουλκός νέων πολιτικών συμμαχιών και ως εκ τούτου και παράγοντας γέννησης νέων πολιτικών ηγεσιών.
Η γενικευμένη ρευστότητα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, παρέχει σημαντικές ευκαιρίες για την ανάπτυξη τολμηρών πρωτοβουλιών και δράσεων. Το ρεύμα αυτό μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στην τελεσίδικη αποκοπή από την αριστερή παράδοση της ανεύθυνης αντιπολιτευτικής εθελοτυφλίας. Να απευθυνθεί και σε άλλα ευρύτερα πολιτικά ακροατήρια της κεντροαριστεράς. Να μετατρέψει τις επιλογές Καμίνη και Μπουτάρη σε μπούσουλα πολιτικής ναυσιπλοΐας εν μέσω τρικυμίας. Να ιεραρχήσει ανάγκες και να θέσει προτεραιότητες που δεν θα υπαγορεύονται από το παραδοσιακό αριστερό φαντασιακό, αλλά από το δημόσιο συμφέρον, το συμφέρον του κόσμου της εργασίας στα πλαίσια της Ευρώπης.
Αυτό το εν τη γενέσει πολιτικό ρεύμα δεν φιλοδοξεί να βρει μόνο τεχνικές λύσεις στα προβλήματα του χρέους, της ανασύστασης του κράτους ή της πράσινης ανάπτυξης. Αυτές ούτως ή άλλως είναι υπόθεση των ειδικών. Καλείται κυρίως να δώσει πολιτικές κατευθύνσεις, να καθορίσει όρια και παραμέτρους, να διαπραγματευτεί τις κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες. Καλείται να παρέμβει με ιδιαίτερα ρηξικέλευθες δράσεις ώστε να πείσει την κοινωνία για την κρισιμότητα της εθνικής μας υπόθεσης. Καλείται να αποκαταστήσει επαφή με νησίδες λογικής και ευθύνης στο μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού φάσματος. Καλείται να φωνάξει «παρών» στο προσκλητήριο για τη σωτηρία της πατρίδας, καθώς τα φώτα σβήνουν και τα παλλόμενα laser αδυνατούν να δείξουν το δρόμο.           

Σχόλια

  1. ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΩΝ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΩ
    Οχι σαν τους φωνασκουντες, αγανακτισμενους, διαμαρυρομενους, συνδικαλιστες, ΔΥ και αλλες διαταραγμενες ελευθεριακες δυναμεις (με τα λεφτα του μπαμπα)

    1.Οι συνδικαλιστές ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ αποτελούν μια υπερκομματική mafia. Δεν εργάζονται, έχουν και τα τυχερά τους (μέλη σε Δ.Σ., πρόσθετες αμοιβές, ενδεχομένως και επιτυχίες στο άλλο φύλο λόγω επιρροής ή/και αντιπαροχών με αυξημένες υπερωρίες κ.λ.π.), και όπως φαίνεται την δεκαετία 1984-1993 ηδονίζοναν (;) όταν έκλεινε μια βιομηχανία.
    2. Η πραγματική και ανταγωνιστική επιχειρηματικότητα δυσχεραίνεται εξαιρετικά , αν δεν έχει ήδη ποινικοποιηθεί, εκτός και αν αφορά αυτούς με τους οποίους οι εκάστοτε κυβερνώντες και οι αξιωματούχοι τους είναι μισθοδοτούμενοι, συγγενεις, υπάλληλοι ή/και αφανείς εταίροι (μέσω πολλών εκατοντάδων ή λίγων χιλιάδων εξωχώριων εταιρειών).
    3. Ο εμφύλιος πόλεμος οδήγησε πολύ σημαντικό ποσοστό των αγροτών/ κτηνοτρόφων στις πόλεις.
    4. Το πολιτικό σύστημα βασίστηκε στην αντιπαροχή μιας θέσης στο δημόσιο έναντι των ψήφων μιας οικογένειας μέσω του θεσμού των κομματαρχών και πιο πρόσφατα άλλων managers.
    5. Όπως στον στρατό, όταν πάλιωναν οι δημόσιοι υπάλληλοι (σε 2-3 έτη) προσλαμβάνονταν συμβασιούχοι που τουλάχιστον δουλεύουν περισσότερο, στοιχίζουν ίσως λιγότερο, και οι οποίοι είναι όμηροι επί δεκαετίες.
    6. Ολα τα παραπάνω οδηγούν στο φαινόμενο ότι με τέτοια παραγωγική δομή, ίσως η μοναδική λύση θα ήταν να ΙΔΡΥΘΕΙ ΑΠΟ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΒΑΣΗ Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ, ώστε να είναι και διοίκηση και δημόσια.
    7.Το θλιβερό είναι ότι μάλλον θα οδηγηθούν σε απόλυση πολλοί συμβασιούχοι και όχι οι μόνιμοι , λόγω συνταγματικού κωλύμματος.
    8. Έχω ακούσει ότι την δεκαετία του 1980 η ποσόστωση σε έργα και μελέτες ήταν 5/3/1/1, για επιχειρήσεις και επιχειρηματίες συνδεόμενους με το κυβερνών κόμμα/την μείζονα αντιπολίτευση/το ΚΚΕ/το ΚΚΕεσ. Μετά το βρώμικο 1989 πρέπει να έγινε 6/3/1 (γι’ αυτό φωνάζει περισσότερο το ΚΚΕ) και ύστερα 7/3. Αλλά πάντα είχε τις επιχειρήσεις του όποτε τι το νοιάζει;
    9. Υπάρχει κάποιος κεντρικός δυναμικός προγραμματισμός στη χώρα, μετά από την μελέτη των αναγκών, που να ανατροφοδοτείται συνεχώς και να τεκμηριώνει π.χ.
    α)τους στόχους της (απο) ανάπτυξης στους διάφορους τομείς της οικονομίας μας
    β)την διαρκή πρόσληψη δημοσίων υπαλλήλων, την ίδρυση -σχεδόν μόνον- κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων με αφανείς εταίρους τους υψηλόβαθμους αξιωματούχους, τον πολύχρωμο κατακόρυφο και οριζόντιο μικρο-μεσαιο-χρηματισμό
    γ)την επί 35 β έτη νομοθεσία περί ευθύνης υπουργών που σε άλλες χώρες θα είχε οδηγήσει σε νέα “γαλλική” επανάσταση
    δ)την κατεδάφιση της παιδείας από το δημοτικό έως τις μεταπτυχιακές σπουδές, την δημιουργία πλειάδας πανεπιστημίων, πολυτεχνείων και ΤΕΙ με απίθανο αντικείμενο σπουδών σε πόλεις απανταχού της χώρας για δημιουργία υπερηφάνειας στην επαρχία , την τόνωση της τοπικής οικονομίας και την μεσοπρόθεσμη καθυστέρηση ένταξης των φοιτούντων στην αγορά εργασίας.
    ε)την εκ νέου αύξηση της παραγωγής κι άλλων μηχανικών , ιατρών, δικηγόρων, οικονομολόγων κ.λ.π. ;
    10. Μήπως θα έπρεπε άμεσα να επιβληθεί η ίδρυση σχολών όπως καλλιτεχνικών, ψυχολογίας (εκπαίδευσης ενηλίκων/ψυχολογική υποστήριξη της οικογένειας από την γέννηση των παιδιών έως τα 40 και -για τα πλέον ανώριμα ή/και μαμμόθεπτα- έως τον θάνατο των γονέων τους) ή ιατρικών σχολών (οπωσδήποτε ψυχιατρικής, με το δεδομένο ότι με τόσα παράλογα που συμβαίνουν στην χώρα μας, σύμφωνα με την ΕΣΥΕ, το 2006 υπήρχαν μόλις 2078 νευρολόγοι-ψυχίατροι);
    11. Για το σκοπό αυτό ίσως θα πρέπει να αναζητηθούν ‘άμεσα (από τον ελληνισμό της ομογένειας καθώς και από φιλέλληνες) περί τους 10000 παιδοτρίβες μαμμόθρεπτων γονέων και παιδιών, ψυχολόγοι και ψυχίατροι .

    Αφωτιστος Φιλελλην


    Υ.Γ. Λιγο παλιο (Μαιος 2010), αλλα επικαιρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγγελική Φωτοπούλου25 Ιουνίου 2011 στις 7:23 μ.μ.

    Kάτι τέτοιο σκεφτόμουν τον τελευταίο καιρό. Η ΔΗΜΑΡ είναι πολύ σημαντικό που υπάρχει και πρεπει να βοηθηθεί αλλά αυτά τα τόσο ενδιαφέροντα και άλλα τόσα που μπορούν να γραφτούν και να ειπωθούν είναι στην πραγματικότητα υλικό για "ομάδα κρούσης" η οποία δεν θα φοβάται πολιτικά κόστη και άλλα τέτοια και η οποία ομάδα κρούσης θα αναλάβει με απλά λόγια όλ' αυτά τα διακυβεύματα να τα διαδώσει όπου μπορεί (μέσω μπλογκ, μπροσουρών, εφημερίδων κλπ) σε ρεόντα και παλλόμενο λόγο. Να ξεκινήσει δηλαδή τον νέο ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟ για την ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΤΑΣΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Αγγελική Φωτοπούλου
    Ελεος!
    α."...Η ΔΗΜΑΡ είναι πολύ σημαντικό που υπάρχει και πρεπει να βοηθηθεί ..."
    Μου θυμιζει τον Ν.Κωνσταντοπουλο οταν ο ΣΥΝ δεν ειχε εισελθει στη Βουλη!
    β.Παντως τελικα.... εχετε δικαιο. Η ΔΗΜ.ΑΡ. με αρκετα στελεχη που λογω ικανοτητων/κριτικης υποστηριξης στο ΠΑΣΟΚ (διαβαζε κρατικες δουλειες και μικρο-μεσαια διαφθορα) εγιναν -πλεον- μεσοαστοι ελευθεροι επαγγελματιες και επομενως μπορουν -πραγματι- να συμβαλλουνστον "νέο ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟ για την ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΤΑΣΗ".
    Παντως ρωτηστε τους 55-70, αν ισχυουν τα παρακατω της ανωτερω παρεμβασης μου, γιατι ποτε "απαντηση δεν πηρα":

    "1.Οι συνδικαλιστές ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ αποτελούν μια υπερκομματική mafia. Δεν εργάζονται, έχουν και τα τυχερά τους (μέλη σε Δ.Σ., πρόσθετες αμοιβές, ενδεχομένως και επιτυχίες στο άλλο φύλο λόγω επιρροής ή/και αντιπαροχών με αυξημένες υπερωρίες κ.λ.π.), και όπως φαίνεται την δεκαετία 1984-1993 ηδονίζοναν (;) όταν έκλεινε μια βιομηχανία."

    "8. Έχω ακούσει ότι την δεκαετία του 1980 η ποσόστωση σε έργα και μελέτες ήταν 5/3/1/1, για επιχειρήσεις και επιχειρηματίες συνδεόμενους με το κυβερνών κόμμα/την μείζονα αντιπολίτευση/το ΚΚΕ/το ΚΚΕεσ. Μετά το βρώμικο 1989 πρέπει να έγινε 6/3/1 (γι’ αυτό φωνάζει περισσότερο το ΚΚΕ) και ύστερα 7/3. Αλλά πάντα είχε τις επιχειρήσεις του όποτε τι το νοιάζει;"

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το κείμενο των Καστανά - Αντωνίου είναι ένα πολύ καλό κείμενο, γιατί είναι ένα εξωστρεφές κείμενο. Γιατί έχει ως αιχμή ένα κρίσιμο πολιτικό αίτημα. Την ανάγκη συμμαχίας δυνάμεων δημοκρατικών, φιλοευρωπαϊκών και ορθολογικών, την ανάγκη συσπείρωσης ανθρώπινου, κοινωνικού και πολιτικού, κεφαλαίου προκειμένου να σωθεί η χώρα και να ανοίξει ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων. Η συνάντηση αυτών των δυνάμεων επείγει όπως επείγουν και οι πολιτικές πρωτοβουλίες που θα την ευνοούν.

    Δημόπουλος Ευθύμης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θεωρώ ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πρέπει να δηλώσουμε την παρουσία μας όλοι όσοι έχουμε την άποψη ότι το κυρίαρχο είναι να σώσουμε τη χώρα και την κολινωνία μας, με την προσωπική μας στάση, την όρεξη για δουλειά, το ανιδιοτελές όραμα και την πολιτική μας παρέμβαση.
    Πολύ καλό κείμενο, το ανεβάζω , με άλλον τίτλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ok Ελπήνωρ
    Ευχαριστώ

    Αγγελική ο νέος Διαφωτισμός προϋποθέτει και το πνεύμα του δηλαδή, τη θεμελιώδες στοιχείο της ίδρυσης της ΔΗΜΑΡ, την επιστημονική διερεύνηση των πάντων χωρίς προκαταλήψεις και στεγανά. Δυστυχώς μας βρήκε μια δυσμενέστατη συγκυρία που δεν προσφέρεται για χαλαρές συζητήσεις υπό το σεληνόφως. Καλούμαστε εκ των πραγμάτων να συνεισφέρουμε στη σωτηρία της χώρας και αυτό για μια μικρή δύναμη της Αριστεράς είναι too much. Απαιτεί σύνεση, ευστοχία, αλλά και ρηξικέλευθες προτάσεις και δράσεις. Απαιτεί συμμαχίες, άνοιγμα διαλόγου και με άλλους χώρους και παράλληλα οργανωτική συγκρότηση και διακριτή πολιτική παρουσία. Δύσκολα πράγματα. Νομίζω όμως ότι όλοι στη ΔΗΜΑΡ εργάζονται γιαυτό, με τις καταβολές βέβαια της αριστεράς πάντα παρούσες. Η διαπάλη του παλιού με το καινούργιο ας ευχηθούμε να είναι δημιουργική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ευθύμη
    το κείμενο έρχεται να θέσει υπόρρητα το ζήτημα των συμμαχιών, όχι απλά στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση αλλά στην πολιτική δράση για τη σωτηρία της χώρας. Αναγκαστικά ο διάλογος αυτός θα ανοίξει κανονικά λίγο πριν και μετά τις εκλογές σε όλη την κοινωνία.Ας τον ξεκινήσουμε. Τα σχήματα του παρελθόντος έχουν καταρρεύσει, η ίδια η ζωή ζητά minimum πολιτικές συμφωνίες. Δεν πρόκειται για διαχείριση της ευδαιμονίας των δανεικών των προηγούμενων δεκαετιών, πρόκειται για τη ζωή και το θάνατο. Απλά το πολιτικό σύστημα έχει μείνει σε άλλες εποχές και μαζί του και η Αριστερά. Καιρός να την ξυπνήσουμε και η ΔΗΜΑΡ και ο πέριξ αυτής χώρος πρέπει να το κάνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. καλημέρα, ενώ λοιπόν δηλώνω "παρούσα" και συμφωνώ και επαυξάνω στο περιεχόμενο του κειμένου (όπως άλλωστε για σχεδόν όλα τα κείμενά σου Λεό),
    γιατί αυτή την φορά, 3 μέρες πρίν την ψήφιση του συγκεκριμένου μεσοπρόθεσμου του οποίου το φορολογικό σκέλος με εξωθεί στην "φτώχια" και ναι σε φοβερό θυμό πλέον,
    μου ηχεί εκτός θέματος, δηλαδή εκτός της δεδομένης συγκυρίας (out of context), μιάς και το "προσκλητήριο" που αυτή τη στιγμή μας έχει επιβληθεί (συνεπικουρούμενο στο βαθμό που της αναλογεί και από τις αστοχίες της δημαρ) συνοψίζεται στο: Ναί ή Όχι στο αδιέξοδο που η υπερψήφιση του συγκεκριμένου μεσοπρόθεσμου θα μας κατρακυλίσει?

    τελούσα σε αγωνία και σύγχιση πλέον, φιλικά, νέλλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η ΔΗΜΑΡ πρέπει να πεί σε τί κοινωνία σκοπεύει, και να το πεί με βάση την πραγματικότητα και όχι σε ένα ιδεατό κόσμο. Ποιά είναι η πραγματικότητα το ξέρουμε όλοι μας:

    (α) Τριπλό πρόβλημα: Παγκόσμιο, Ευρωπαικό, Ελληνικό.

    - Παγκόσμια υπάρχει ένας χρηματοπιστωτικός τομέας που δεν παράγει τίποτα αλλα δημιουργεί χρέη πολλές φορές πάνω απο την παραγωγή, που λειτουργεί έτσι ώστε οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι μεταφεροντας λεφτά των απλών ανθρώπων απο τη Βρετανία στα νησιά Κάιμαν, στη Σιγκαπούρη και πάλι στη Βρετανία αλλα στις τσέπες των πλουσίων.

    - Το ευρωπαικό οικοδόμημα με κοινό νόμισμα και άρση δασμών αλλα χωρίς σοβαρές αντισταθμίσεις προκαλεί εμπορικά ελλείμματα στις λιγότερο ανταγωνιστικές οικονομίες και πλεονάσματα στις πιο ανταγωνιστικές που δεν γεφυρώνονται.

    - Στη Ελλάδα υπάρχει διαφθορά, τρομερές ανισότητες, ανομία. Το αποτέλεσμα είναι χαμηλή ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα => υψηλά εμπορικά ελλείμματα. Πώς καλύπτεις το εμπορικό έλλειμμα; με ιδιωτικό και δημόσιο δανεισμό.
    Προτιμήσαμε δημόσιο δανεισμό αλλα όχι για επενδύσεις αλλα για μίζες και διορισμούς χωρίς σχέδιο και περιεχόμενο ώστε να ευνοηθούν οι πελάτες του κομματικού συστήματος. Αποτέλεσμα; Ακόμα χαμηλότερη ανταγωνιστικότητα / παραγωγικότητα.

    Τελικό αποτέλεσμα: Για το κράτος τεράστιο χρέος και ελλείμματα της κυβέρνησης, μεγάλο εμπορικό έλλειμμα. Πολλοί κρατικοί υπάλληλοι που και να θέλουν δεν μπορούν να παράγουν. Για τους πολίτες, τεράστιες ανισότητες, ασύμμετροι φόροι, άθλιες υπηρεσίες, στρεβλός ιδιωτικός τομέας. Για τους θεσμούς διάλυση.

    Τι θέλουμε; Να τα φτιάξουμε όλα, αλλα πρωτίστως μπορούμε να επηρεάσουμε τα δικά μας. Για να δούμε:

    (β) ΑΕΠ ~ 240 δις.
    ----------------------------------------------
    Πληθυσμός ~ 10.000.000 Κατά κεφαλήν 24.000
    Εργατικό δυναμικό ~ 6.000.000 Κατά κεφαλήν 40.000
    Οικογένειες ~ 3.000.000 Κατά οικογένεια 80.000

    (γ) Με μνημόνιο, χωρίς μνημόνιο το ΑΕΠ θα ΜΕΙΩΘΕΙ. Θα μειωθεί τουλάχιστον κατα το εμπορικό έλλειμμα ~20 δις, ~ 8%. Αλλα ας υποθέσουμε οτι θα γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί και θα έρθει στα ίσα του.

    Δικαιούμαι να πώ οτι ασχέτως αν πιάσουμε ή όχι τους πλούσιους φοροδιαφέυγοντες, οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ δεν γίνεται να αμείβονται παραπάνω απο (διαλέξτε και πάρτε) 24.000 ή 40.000 κατα μέσο όρο;

    Δικαιούμαι επίσης να πώ οτι απεργώντας κάποιος που δουλεύει σε ΔΕΚΟ, απεργεί πιέζοντας τον μέτοχο, δηλαδή εμάς με σχεδόν 1.000.000 άνεργους;

    Μπορώ να πώ οτι κάποιος που δήλωνε 20.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα και έχει περιουσιακά στοιχεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό 5.000.000 τα έχει απο φοροδιαφυγή ή ξέπλυμα μαύρου χρήματος και άρα η κοινωνία δικαιούται να προβεί σε κατασχέσεις;

    Δικαιούμαι να πώ οτι η βάση της κοινωνίας μας είναι η παιδεία και η υγεία άρα οι καθηγητές και οι γιατροί και οι νοσηλευτές δε μπορεί να συνεχίσουν να αμείβονται με 1300 ευρώ το μήνα;

    Και μπορώ να θέσω σαν στόχο οι χαμηλής ειδίκευσης εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα (υπάλληλοι σε σουπερμάρκετ, στην καθαριότητα κλπ) δε μπορεί να αμείβονται με πολύ χαμηλότερα ποσά απο (διαλέξτε και πάρτε) 24.000 ή 40.000 ευρώ;

    Και το πιό δύσκολο. Μπορώ να βρώ έξυπνους και διατηρήσιμους τρόπους ώστε να μήν έχω καθόλου μακροχρόνια ανεργία;

    Κάποιος πρέπει να θέσει τα ερωτήματα, και κάποιος να σκεφτεί λύσεις και να θέσει μετρήσιμους κατα το δυνατόν στόχους.

    Φτάνουν τα μπλα-μπλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ KAI ΔΙΑΦΘΟΡΑ
    1. Είναι άγνωστο το ακριβές μέγεθος των κερδών της “βιομηχανίας” της διαφθοράς ως ποσοστό του ΑΕΠ. Μερικοί ισχυρίζονται ότι κυμαίνεται από 6 έως 10% του ΑΕΠ. Πρόσφατα, εκτιμάται ότι η παραοικονομία στην χώρα μας προσεγγίζει το 40% του ΑΕΠ.
    2. Με το δεδομένο ότι και τα δύο μέρη ωφελούνται είναι εύλογο να υποθέσουμε ότι αυτός που χρηματίζει δημόσιο λειτουργό πρέπει να ωφελείται τουλάχιστον εξίσου, αν όχι περισσότερο, εκτός και αν βρίσκεται σε δεινή θέση (απειλή φυλάκισης, πτώχευσης κ.λ.π.) ή προσδοκά μακροπρόθεσμα οφέλη (πτώχευση ανταγωνιστών, δεσπόζουσα θέση στην αγορά, κ.λ.π.).
    3. Με βάση τον παραπάνω ”λογικό” κανόνα συναλλαγής, η οικονομική ζημία για το δημόσιο είναι τουλάχιστον διπλάσια (και για μεγάλα ποσά έως και 10πλάσια) του ποσού χρηματισμού δημόσιου λειτουργού. Την οικονομική ζημιά την καρπώνονται ως παράνομο και ανήθικο κέρδος ντόπιοι και ξένοι αντιπρόσωποι/έμποροι/προμηθευτές οπλικών συστημάτων, ιατρικού εξοπλισμού και υλικών, κ.λ.π. καθώς και μελετητικές και εργοληπτικές επιχειρήσεις που γιγαντώθηκαν την τελευταία 20-ετία.
    4. Επομένως, αν την περίοδο της τελευταίας 35-ετίας, με ένα διαρκές πρόγραμμα καταπολέμησης της διαφθοράς υπήρχε μείωση κατά 3% του ΑΕΠ των ποσών χρηματισμού δημόσιων λειτουργών, οι συνολικές δαπάνες έργων, μελετών ή προμηθειών θα μειώνονταν τουλάχιστον κατά 6% του ΑΕΠ ετησίως, με αποτελέσματα:
    Αύξηση της ταχύτητας εκτέλεσης ή/και εκτέλεση περισσότερων δημόσιων έργων
    Ενδεχομένως αύξηση της ποιότητας εφόσον είχε συσταθεί και λειτουργούσε αδιάφθορη αρχή ποιοτικού ελέγχου
    Μείωση του δημόσιου χρέους
    Ανακατανομή των ανακτημένων κονδυλίων για υγεία, πρόνοια, εκπαίδευση, έρευνα , επιχειρηματικότητα
    Το μέσο ΑΕΠ την τελευταία δεκαετία ανέρχεται σε 150 δις. Με μείωση μόλις κατά 6% του ΑΕΠ στις συνολικές δαπάνες έργων, μελετών ή προμηθειών θα εξοικονομούνταν τουλάχιστον ετησίως 9 δις και συνολικά 90 δις (το συνολικό ποσό που θα λάβουμε από την ΕΕ-ΔΝΤ είναι 110 δις).
    5. Ο χρηματισμός στα δημόσια έργα, τις μελέτες, την παροχή υπηρεσιών και τις προμήθειες διαπερνά κατακόρυφα και οριζόντια όλους του τομείς δημόσιας δραστηριότητας. Οι αιτίες είναι:
    Για τους δημόσιους λειτουργούς
    • Απόκτηση πρόσθετων εισοδημάτων για καλύτερη διαβίωση
    • Αντιμετώπιση των υψηλών εξόδων εκλογικών δαπανών
    • Η λειτουργία “αφανών εταιρειών” με σκοπό το επιχειρηματικό κέρδος, παράλληλα με την υπηρεσία –υποτίθεται- υψηλόβαθμου κρατικού λειτουργού
    Για τους ελεύθερους επαγγελματίες/επιχειρηματίες
    • Σε χαμηλότερα εισοδηματικά επίπεδα η επιβίωση της επιχείρησης
    • Σε υψηλότερα εισοδηματικά επίπεδα η εξασφάλιση “ζωτικού χώρου” ασφαλούς άσκησης των λειτουργιών της επιχείρησης στον δημόσιο τομέα με αντίστοιχη ζημία σε άλλες ανταγωνιστικές επιχειρήσεις και στη συνέχεια η δημιουργία νέων επιχειρήσεων για την κατάληψη και άλλων “ζωτικών χώρων” σε άλλους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας, με κύριο πελάτη (ή πάροχο αδείας) το κράτος.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ KAI ΔΙΑΦΘΟΡΑ-2

    6. Τέτοιες οικονομικές πρακτικές, εκτός από την σημαντική επιβάρυνση της συνολικής αξίας έργου, μελέτης ή προμήθειας , άρα και του κρατικού προϋπολογισμού, διαχρονικά , έχουν σημαντικές εγκληματικές επιπτώσεις σε ανθρώπινο επίπεδο (στέρηση υγείας και ζωής) όπως αναφέρεται στο εδαφ. 8 και δυσμενείς επιπτώσεις στους μικρούς και μεγαλύτερους ελεύθερους επαγγελματίες/επιχειρηματίες που δυσκολεύονται να χρησιμοποιήσουν τέτοιες πρακτικές λόγω π.χ. αρχών ή διαφορετικής κομματικής ένταξης και μερικές φορές επαχθείς επιπτώσεις (σταδιακή μείωση όγκου εργασιών, ζημιές, πτώχευση/διακοπή δραστηριοτήτων)
    7. Οι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί χώροι με τα “ επαγγελματικά στελέχη “ανέκαθεν αποτελούσαν προνομιακούς χώρους γένεσης της διαφθοράς λόγω της μακρόχρονης καθημερινής συνύπαρξης των στελεχών και –επομένως –της οικειότητας των συμμετεχόντων και του κυνισμού που αναπτυσσόταν με την παραγωγή ενδοπαραταξιακής ή ενδοκομματικής ίντριγκας , την παροχή εκδουλεύσεων προς τα κατώτερα στελέχη και ψηφοφόρους, και δεν είναι ξεκάθαρο πως διαπλέκεται και παραμορφώνεται το εκάστοτε πολιτικό όραμα (αν υπήρχε;) μαζί με το προσωπικό όραμα για ανέλιξη, αναγνωρισιμότητα, πλουτισμό (νομιμοφανή ή παράνομο), επιρροή κ.λ.π.
    8. Η εγκληματική διάσταση της διαφθοράς σε ανθρώπινο επίπεδο
    Στο άρθρο ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ” Οι Τετρακόσιοι ” Η ΑΥΓΗ 01/08/2010 αναγράφoνται:
    “…Αλλά οποιοσδήποτε διοικεί σωστά μια χώρα, βρίσκεται καθημερινά μπροστά σε φρικτά διλήμματα: Να ξοδέψω δώδεκα εκατομμύρια για να βελτιώσω τον αυτοκινητόδρομο, βελτίωση που θα σώζει μια ζωή κάθε χρόνο επί δέκα χρόνια, ή να βάλω ακτινολόγους και μηχανές μαστογραφίας σε τρία κέντρα υγείας, που θα κοστίσουν δύο εκατομμύρια τον χρόνο και θα σώζουν δύο ζωές; Ή να ρίξω αυτά τα λεφτά σε άλλους τομείς -εκπαίδευση, πολιτισμό, περιβάλλον, επενδύσεις- που θα βελτιώσουν την ποιότητα ζωής όλων; …., ο πιο σωστός τρόπος για να παίρνεις τέτοιες αποφάσεις είναι να κοστολογείς αυτό που δεν έχει τιμή. Έτσι λοιπόν, στις δυτικές κοινωνίες, αυτό που ακούγεται ως τρέχουσα τιμή για ένα χρόνο ζωής -καλής ποιότητας- ενός πολίτη είναι περίπου 100.000 ευρώ”(σημείωση Α.Φ. ας τα κάνουμε 50.000 )
    “…Από την άλλη, τα 50 δισ. ζημιά στη χώρα που προξένησαν οι Τετρακόσιοι στοίχησαν την ζωή σε 12.500 ανώνυμους πολίτες”(σημείωση ΑΦ ορθότερα
    50.000.0000.0000ευρώ:100.000 ευρώ/έτος x40έτη= 25.000 άτομα)
    * Ο Χρίστος Παπαδημητρίου (christos@cs.berkeley.edu) είναι καθηγητής της Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας.


    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Το άρθρο του Χρίστου Παπαδημητρίου "οι Τετρακόσιοι" στη αυγή είναι καταπληκτικό. Πώς βλέπει τη "μικροδιαφθορά" μια ιδιοφυΐα.

    Νομίζω πρέπει να το διαβάσουμε όλοι μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Νέλλη όλοι στην ίδια κατάσταση βρισκόμαστε. ¨Οταν τα πράγματα πάνε όπως δεν τα είχαμε φανταστεί αυτό συμβαίνει. Χαίρομαι που σου άρεσε το κείμενό μας. Είπαμε με το Γιάννη να ανοίξουμε την κουβέντα των συμμαχιών. Καιρός ήταν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. 20 δις απο την ευρ.τρ. επενδ.[50 προτεινε ο Γιουνκερ] μειωση επιτοκιου, επιμηκυνση ευρωομολογοκλπ. εφικτα πραγματα προτεινει και δικαιωνεται εδω και 1,5 χρονο η ΔΗΜΑΡ, σε συνδυασμο με την μη περαιτερω επιβαρυνση νοικοκυριων κατω των 20000, [αφου πανε ολα στην καταναλωση] , 1προς 10 προσληψεις στο δημοσιο, και 12 δις απο ΔΕΚΟ και ΥΓΕΙΑ[συμβασεις αναλωσιμα κλπ] ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ, εχεις το πρωτο φως στο τουνελ για εναν κατ'αρχη ισοσκελισμενο προυπ/σμο.Τμημα του νεου δανειου για επενδυσεις και οχι μονο για αποπληρωμες τοκοχρεωλυσιων, μειωση ΦΠΑ γιατην αυξηση εσοδων, δρακοντειοι ελεγχοι της εφοριας με εγκριση απο την βουλη των επικεφαλης των μεγαλων εφοριων ΚΛΠ, ΚΛΠ. Τοτε θα συμμαχουσα και με το διαολο αφου αυτος θα συμφωνουσε και στην αυξηση των δημ. επενδυσεων [1 δις, σχεδον 2 μοναδες στο ΑΕΠ] .Αντ'αυτου εχουμε νεα μειωση κατα τας μονεταριστικας γραφας του αργου θανατου. Σε ενα πολυπαραγοντικο πρβλ. πολιτικο κυριως, δεν μπορει να παριστανουμε τους καλογερους του μεσαιωνα κολλημενοι στο κομποσκοινι μας. Οσον αφορα τα περι ''κεφαλαιου/εργασιας'' προφανως υπαρχουν με την προσθηκη της οικολ.κρισης αποτοκο της σχεσης του πρωτου με την πραγματωση της κοινωνικης παραγωγης και της λογικης ΚΑΙ του ''ανυπαρκτου ελλ. νεοφιλελευθερισμου''που με απορια ειδα. οΣΟ αφορα τους μετεωρισμους της ΔΗΜΑΡ ΚΑΙ τις ''ατταβιστικες λογικες και λαικιστικα[!] συμφραζομενα , οι δυο αρθρογραφοι θα επρεπε να μας το κανουν πενηνταρακια, οπως και ποιες πολιτικες δυναμεις σημερα αποτελουν την ''κεντροαριστερα'' μια εννοια τοσο ''καταναγκαστικη'' σημερα μετα την στροφη της σοσιαλδ/τιας σε νεοδεξιες επιλογες πανευρωπαικα. Τελος, αφου το κειμενο βριθει χαρακτηρισμων, να σχολιασω τον εμφανη βολονταρισμο και την εργαλειακη ερμηνεια της κοινωνικης κινησης. mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. mike
    1. O νεοφιλελευθερισμός πράγματι είναι ανύπαρκτος. Αντίθετα αυτό που ζούμε στην Ελλάδα είναι ένα διεφθαρμένο κρατικιστικό μοντέλο οικονομίας, όπου τα πάντα κινούνται γύρω από τις πελατειακές σχέσεις κράτους, πολιτικού συστήματος και μεταπρατικού κεφαλαίου. Αυτό ακριβώς το σύστημα κατέστρεψε την παραγωγική βάση της χώρας με τα γνωστά αποτελέσματα. Αυτό ακριβώς το σύστημα πρέπει να πολεμήσουμε και να αλλάξουμε συνεργαζόμενοι με όσους βλέπουν και κατανοούν την ίδια εικόνα.
    2. Το κείμενο θέλει να βάλει και βάζει το πρόβλημα των συμμαχιών το οποίο θα αντιμετωπίσει η ΔΗΜΑΡ άμεσα, προ αλλά και μετά της επικείμενης εκλογικής αναμέτρησης. Ένα ακόμα αριστερό κόμμα δεν έχει νόημα, αν δεν προκαλέσει ανακατατάξεις στο χώρο της κεντροαριστεράς μέσα σε ένα πολιτικό περιβάλλον που ρευστοποιείται. Αν η σοσιαλδημοκρατία γενικώς οδεύει προς νεοδεξιές απόψεις εμένα δεν με απασχολεί. Είναι τόσες οι διαφορετικές απόψεις στο χώρο που σίγουρα μπορούμε να συναντήσουμε και να συνεργαστούμε με κάποια τμήματα αυτού, αρκεί να μην είμαστε κολλημένοι σε στερεότυπα. Εξάλλου κάτι ανάλογο δήλωσε πρόσφατα και ο πρόεδρος.
    Ο στόχος της άλλης Αριστεράς για μένα δεν είναι να διατυπώσει απλώς πολύ ορθές προτάσεις. Όλοι έχουν κάμποσες, η ορθότητα των οποίων μπορεί να μην αποδειχτεί ποτέ. Είναι να σώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία. Και η σωτηρία περνάει μέσα από τη μίνιμουμ συναίνεση ισχυρών πολιτικών δυνάμεων στα ελάχιστα που συγκροτούν ένα πρόγραμμα σωτηρίας. Η εποχή που η Αριστερά διατύπωνε προτάσεις και μετά αποτραβιόταν στο αντιπολιτευτικό της μετερίζι έχει παρέλθει αναγκαστικά. Προσωπικά θα έβλεπα περισσότερη κινητικότητα και επαφή με δυνάμεις έξω και μέσα στο ΠΑΣΟΚ που πιθανά θα οδηγούσαν σε μια ευρύτερη συσπείρωση για ένα άλλο μεσοπρόθεσμο. Θα μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερο πολιτική διαπραγμάτευση. Τώρα τα περί βολονταρισμού και εργαλειακής ερμηνείας δεν τα καταλαβαίνω πια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Συνέχεια
    τώρα για τα υπόλοιπα και τις διαφωνίες μας με στοιχεία της πολιτικής της ΔΗΜΑΡ θα σε στείλω στη "στρουθοκάμηλο" και στο Γιώργο Προκοπάκη
    http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2011/06/1.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Διαφωνώντας με το σύνολο σχεδόν όσων σχολίασαν το παραπάνω κείμενο, θα το χαρακτήριζα απαράδεκτο. Ευτυχώς, η Δημοκρατική Αριστερά κάνει σημαντική προσπάθεια να καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις διεξόδου, διατηρώντας την αριστερή λογική και θεώρηση των πραγμάτων. Προσπάθεια που κείμενα σαν αυτό την απαξιώνουν και την υπονομεύουν. Σίγουρα αγαπητοί σύντροφοι θα δοθεί μεγάλη μάχη στη Δ.Α. Μεταξύ των «δημοκρατικών αριστερών» απόψεων και των «νεοφιλελεύθερων-που-παριστάνουν-τις-αριστερές». Ελπίζω, όπως τουλάχιστον συμβαίνει μέχρι σήμερα, να μην επικρατήσουν οι δικές σας απόψεις. Γιατί τότε δε θα υπάρχει καμιά ελπίδα, αφού η ελπίδα μπορεί να προέλθει μόνο από την αριστερά (αξίωμα!) και τότε θα έχουμε αφήσει την υπόθεση της αριστεράς είτε στους λαϊκιστές αριστερούς είτε στους δεξιούς-που-παριστάνουν-τους-αριστερούς... Καληνύχτα σας.

    ΥΓ. Όχι ότι και η Δ.Α. τα καταφέρνει πάντα στην προσπάθεια που ανέφερα παραπάνω. Παράδειγμα το μεσοπρόθεσμο και ο εφαρμοστικός. Που το ηπιότερο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί είναι Α-Λ-Η-Τ-Ε-Ι-Α (γιατί υπάρχουν και χειρότεροι χαρακτηρισμοί). Και η Δ.Α. αντιπολιτεύεται τους αλήτες «με το σας και με το σεις»...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Spyros
    ευτυχώς η λύση που δεν μπορεί να προέλθει μόνο από την αριστερά, αυτήν την αριστερά της ήττας, του αρνητισμού, της ανευθυνότητας.Αντίθετα μπορούμε να ελπίζουμε μόνο στη συνεργασία στη συναίνεση, στη συμφωνία, λέξεις άγνωστες ακόμα και για αριστερούς της ίδια φράξιας του ίδιου κόμματος. Όσο γρηγορότερα βγει ο Έλληνας από την αυτάρκεια της βλακώδους ατομικότητας και αναζητήσει κοινές λύσεις τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να κάνει κάτι θετικό για την επερχόμενη γενιά. Γιατί αυτή χάθηκε. Ακόμα και στην χρεοκοπία πρέπει να συνεργαστεί για να επιβιώσει. Αλλιώς θα ξεσπάσει εμφύλιος. Σαν αυτόν που επιδιώκουν άφρονες ηγετίσκοι της ακροδεξιάς και της ακροαριστεράς. Ας αφήσουμε λοιπόν τις "εργαλειακές ερμηνείες" τις "¨αλητείες" και ας κοιτάξουμε να προσαρμόσουμε το μεσοπρόθεσμο στα όρια της λογικής, να τονώσουμε τον ιδιωτικό τομέα, να περιορίσουμε τα έξοδα και να διαπραγματευτούμε το χρέος μας.
    Αλλιώς μας περιμένει ο θάνατος με αριστερή ρητορική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Δε διαφωνώ σ' αυτά φίλε Leo. Δε διαφωνώ στο ότι η χώρα χρειάζεται μεταρρυθμίσεις, ίσως αυτές ΑΚΡΙΒΩΣ που εννοείς και συ. Ούτε στο ότι χρειαζόμαστε ένα "μνημόνιο" και διαπραγμάτευση για να μη χρεωκοπήσουμε (ένα ΑΛΛΟ μνημόνιο φυσικά, όχι αυτό). Με λίγα λόγια, σιχαίνομαι όσο και συ τη λαικίστικη αριστερά και τις ρητορίες της. Η διαφωνία μου βρίσκεται στο πώς αντιμετωπίζετε εσείς εκεί στη Δ.Α. τους κυβερνώντες και το μνημόνιό τους. Εγώ θεωρώ ότι είναι μια προδοτική κυβέρνηση ΑΛΗΤΩΝ, εσείς ότι είναι κάποιοι τύποι με καλές προθέσεις (!!!;;;) που κάνουν λάθος σε κάποια σημεία (πολλά ίσως αλλά όχι και όλα!!!) και που πρέπει να τους πιέσουμε με προτάσεις και διάλογο για να τα διορθώσουν!!! Έλεος!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Sου περιεγραψα πολυ χοντρα με πιο μεσοπροθεσμο θα συμφωνουσα.Ακομη, εαν ησουν στον ιδ.τομεα θα καταλαβαινες τον ελλ. επαρχιωτικο θατσερισμο στο πετσι σου. Π.Χ. επειδη εισαι ακριβος εργαζομενος με δικη μας παραδοχη [σου διναμε παντα περισσοτερα λογω αποδοσης] σε απολυουμε!Αν ποτε καποια οικονομια παει ετσι μπροστα να μου γραψεις. Υ.Γ. Το παραδειγμα ειναι αληθινο και τα νεα παιδια φορεις της καινοτομιας μεταναστευουν. Αυτο που δεν εχεις καταλαβει ειναι οτι θελουν να μας μετατρεψουν απο δανια του νοτου, λιγο ανατολικοτερα, σε λεττονια του νοτου γιατι ετσι λυνουν το προβλημα ΤΟΥΣ. υ.γ. 2 Ελληνιδες γρηγορα διαιτα γιατι ο υγιης ανταγωνισμος με τις Λεττονες πουτανες ειναι πραγματι πολυ σκληρος... mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @Mike Εχουμε παρομοια οπτικη

    ΠΩΣ (ΔΕΝ) ΞΕΠΕΡΑΣΤΗΚΕ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ (ΜΑΣ;) ποιειν 11 Ιουλ. 2010
    αριστερη στρουθοκαμηλος 11 Ιουν. 2011
    Ι. Δεκέμβρης 2012
    Όλα τα περιοριστικά μέτρα είχαν ληφθεί.
    Οι δημόσιοι υπάλληλοι έχασαν διαδοχικά τον 14ο και 13ο μισθό, ενώ μειώθηκαν τελικά κατά 3×7=21% όλοι οι μισθοί πάνω από τα 1200 ευρώ, αυτήν την τριετία.
    .....

    Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η αύξηση της ύφεσης της ελληνικής οικονομίας σχεδόν με γεωμετρική πρόοδο. (μείωση του ΑΕΠ κατά 1.5 , 4.0 και 6.7 % τα έτη 2010, 2011 και 2012). Είχαμε πάρει διαζύγιο με την ανάπτυξη.

    Χιλιάδες μικρομεσαίοι έκλειναν αναγκαστικά τις επιχειρήσεις τους για να μην οδηγηθούν στην φυλακή, εξαιτίας της νέας νομοθεσίας περί προσωποκράτησης λόγω χρεών. Μερικοί διατήρησαν μυστικά μόνον το τμήμα της επιχείρησης που απευθυνόταν στην μαύρη οικονομία. ....

    Η ανεργία είχε κορυφωθεί σε επίπεδο ρεκόρ (17%). ...

    ....... Συνήθειες της παλιάς χωροφυλακής και αστυνομίας του ‘ 50 και του ΄60 έκαναν ξανά την εμφάνισή τους:
    δωρεάν κρέας οι της αγορανομίας, απλήρωτο έρωτα οι των ηθών …

    .......

    Αρκετές άνεργες και φοιτήτριες από την επαρχία αναγκάσθηκαν να κάνουν αρχικά περιστασιακά και στη συνέχεια μόνιμα το … αρχαιότερο επάγγελμα. Ο σύλλογος εκδιδομένων γυναικών διοργάνωνε συχνά πορείες διαμαρτυρίας γιατί η ανεπίσημη (μαύρη) πορνεία αποτελούσε σοβαρό κίνδυνο τόσο για την δημόσια υγεία (ασθένειες ξεπερασμένες όπως ωχρά σπειροχαίτη, ηπατίτιδα κ.λ.π. άρχισαν να επανέρχονται) όσο και να κλείσουν και τα τελευταία “σπίτια”. Πολλές αλλοδαπές πόρνες αναγκάσθηκαν να μεταναστεύσουν στις βορειότερες και ισχυρότερες οικονομικά χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

    Ακολούθησαν και τα άνεργα αρσενικά, τα οποία ειδικεύθηκαν ως συνοδοί καλοδιατηρημένων κυριών μεγάλης ηλικίας ημεδαπών αλλά κυρίως αλλοδαπών. Επειδή οι τιμές και σ’ αυτό το επάγγελμα ακολουθούν τους νόμους προσφοράς και ζήτησης, οι πιο τσιγκούνες της βόρειας Ευρώπης, οι Γερμανίδες, προτιμούσαν την out of season εξυπηρέτηση, δηλ. Μάρτιο, Απρίλιο και Σεπτέμβριο , Οκτώβριο , όπου οι τιμές του όλου πακέτου (εισιτήρια, ξενοδοχείο και συνοδός) και η θερμοκρασία ήταν πολύ ικανοποιητικές.....

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΥΓ Θα ευχομουν να διαψευθουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ποιοι τα κάνουν αυτά ρε mike; Οι ξένοι, οι κακοί, οι καπιταλιστές; Και που στην πιο αντιπαραγωγική χώρα της Ευρώπης με το πιο σοσιαλιστικό σύστημα διακυβέρνησης; Κανείς δεν διώχνει στον ιδιωτικό τομέα τον ακριβό αν είναι και καλός και έχει δουλειά και κέρδη. Όταν δούλευα στον ιδιωτικό ( φροντιστήριο) πληρωνόμουν πολύ καλά και με παρακαλούσαν να δουλέψω περισσότερο γιατί τους έφερνα παιδιά και χρήμα με την καλή δουλειά μου.
    Τώρα που τα κέρδη πέφτουν, η δουλειές δεν πάνε καλά απολύουν. Προφανώς πως θα βγουν. Εσύ τι θάκανες; Το θέμα είναι αν το κράτος μπορεί να διευκολύνει τον ιδιωτικό τομέα, ώστε να διασωθεί και να σώσει και τις θέσεις εργασίας. Εδώ αντίθετα με την προτροπή της αριστεράς βυθίζει τον ιδιωτικό ( μη διαπλεκόμενο)τομέα και μετά προσλαμβάνει στο δημόσιο τους απολυμένους μέχρι να χρεοκοπήσει. Αυτό δεν πίεζε να γίνει 20 χρόνια ο ΣΥΝ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. spyro καλά τη βάζεις την αντίθεση μόνο που εγώ δεν βλέπω ούτε αλήτες ούτε καλούς που κάνουν λάθη. Βλέπω
    1.πολιτικές επιλογές που γίνονται για να υπηρετήσουν πολιτικά συμφέροντα
    2. Πραγματικότητα που δηλώνει χρεοκοπία.
    Και λέω. Με την καταγγελία δεν βγήκε τίποτα. Μπορώ να πάω να συζητήσω με τους κυβερνώντες ένα άλλο μεσοπρόθεσμο, να διαπραγματευτώ, και να πουλήσω τις ψήφους μου στη βουλή με αντάλλαγμα μια δικαιότερη λιτότητα, μεταρρυθμίσεις κλπ. Βλέπω πολιτική, παζάρι, νταραβέρι, συμμαχίες, συμφωνίες κλπ με στόχο μόνο να σωθεί η χώρα να μείνει στο ευρώ, να περιορίσει τα ελλείμματα, να δουλέψει ο κόσμος να..... Και δεν με νοιάζει αν αυτό είναι δεξιό, αριστερό ή νταν στη μέση. οκ φίλε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Οταν βυθιζαν τη ζητηση στο 1ο μνημονιο καποιοι ειπαν πως παμε σε γκρεμο. Οσο και να κοψουν πια δημ.τομεα, οσο και να κλαδεψουν τους μισθους βρισκονται σε τυφλο σπιραλ. Αφου δεν αφηνουν την αγκαλια του πιο παρασιτικου κεφαλαιου σε υγεια,εξοπλισμους και δημ. εργα δεν προκειται να αλλαξει τιποτε, ας πανε το φπα 40%. Ο ''ανυπαρκτος νεοφιλελευθερισμος'' ειναι εδω, ειναι ολα αυτα που καναν στις Ρουμανιες , Λεττονιες κλπ. Που απεδωσαν? ποσο ανταγωνιστικες εγιναν? στη δευτερογενη αγορα ομολογων γιατι οι καλοι Γερμανοι δεν επιτρεπουν να αγοραστουν ομολογα με χαμηλοτερη τιμη? τι σοι ελ. αγορα ειναι αυτη? δρακοντειοι νομοι οπου μας βολευει, αλλα οπως ελεγε και ο φον Χαγιεκ τα κοινωνικα και πολιτικα δικαιωματα ειναι μια ανωμαλια της...οκτωβριανης επαναστασης! Τελος , επειδη εχω εμπεδωσει τα κειμενα του Προκοπακη, να τα ξαναδημοσιευσεις μετα απο 1 χρονο.Ως τοτε φτιαξτε πλανο σωτηριας για τον Πανιωνιο [χε χε] mike[γνωστος φιλοπανιωνιος γαυρος]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. αχαχα το παρασιτικό κεφάλαιο επιβιώνει μέσω του πελατειακού κράτους και το ανατροφοδοτεί, αυτό μόνο νεοφιλελεύθερο δεν είναι, αντιθέτως΄. Για το ποδόσφαιρο θα γράψω τις επόμενες μέρες και περιμένω το σχόλιό σου. Ο πανιώνιος θα σωθεί κοιτάξτε εσείς να σώσετε το Μαρινάκη (Leo)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία