To Παγόβουνο



της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου

Μαγεία η φύσις. Τα πάντα εν σοφία εποίησεν, η άτιμη. Και κυρίως ένα: ότι κάθε πράξη, έχει και κάποιον αντίκτυπο. Σε όποια κλίμακα και αν το δει κανείς. Κοσμική, προσωπική, εθνική. Μέγας μπελάς, σπαστικός βραχνάς, αλλά... Από την άλλη, βέβαια, ο Άνθρωπος έγινε κορωνίς της Δημιουργίας χάρη στην ικανότητά του να την σκαπουλάρει ποικιλοτρόπως, ή τουλάχιστον να θεωρεί ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Να αποφεύγει τις συνέπειες ή να τις περιορίζει στο ελάχιστο. Ή να τις αγνοεί, μέχρι να γίνουν έξαλλες και να πέσουν στο κεφάλι του σαν πιάνο με ουρά εξ ουρανού.

Αυτά, μεταξύ άλλων, σκεφτόμουν τις τελευταίες μέρες, με την «πολιτική αστάθεια», τη «σουρεαλιστική συμπεριφορά» των πολιτικών ηγετών μας και την «εξοργιστική τους στάση». Πώς βρήκαμε μπροστά μας τις συνέπειες των πράξεών μας. Πώς πήγαμε και κοπανήσαμε πάνω στο παγόβουνο. Πώς, δηλαδή, οι δύο πρόσφατες ανεκδιήγητες, κατά γενική ομολογία, ηγεσίες της χώρας δεν είναι παρά το αποτέλεσμα ενός μακροχρόνιου μοτίβου πολιτικής συμπεριφοράς από μέρους μας, που κατέβασε σταδιακά τον πήχυ της πολιτικής τόσο, ώστε να μπορούν να τον βλέπουν (και να τον περνούν) μόνο όσοι είναι πολύ, μα πολύ κοντά στο έδαφος.

Ναι, ήταν νομοτελειακά βέβαιο πως τόσα χρόνια που κάναμε την πλάκα μας με τη Βουλή, κάποιον αντίκτυπο θα είχαν. Τόσες εκλογές όπου στέλναμε ως εκπροσώπους μας, ως νομοθέτες, πάσης φύσεως τηλεοπτικούς ήρωες που συγκίνησαν τη μαμά μας, ποδοσφαιρικούς ήρωες που συγκίνησαν τον μπαμπά μας, ηρωίδες της πασαρέλας που συγκίνησαν τη μικρή μας αδελφούλα, ε, κάπου θα κατέληγαν. Για να μην μιλήσουμε και για τους εγνωσμένης ποταπότητας πολιτικάντηδες με τις πολλές ώρες έκθεσης στο γυαλί. Τόσο σεβασμό είχαμε στον θεσμό. Αυτόν, τον ίδιο θεσμό, που τώρα αποκαλούμε «μπουρδέλο» ή θέλουμε να τον καταργήσουμε και να τον αντικαταστήσουμε από εμάς τους ίδιους. Ώστε να νομοθετούμε, με «άμεση δημοκρατία», εμείς που επί χρόνια κάναμε πλάκα με τη δουλειά που (κανονικά) γίνεται μέσα στη Βουλή. Γιατί δεν έχουν μόνο οι πολιτικοί μας το προνόμιο να φέρονται σουρεαλιστικά. Το καταφέρνουμε κι εμείς μια χαρά, χλευάζοντας σήμερα ως άχρηστο κάτι που φροντίσαμε, με τα χεράκια μας, να λειτουργεί πλημμελώς γεμίζοντάς το με σκάρτα εξαρτήματα. Και μετά, εμείς που κάναμε αυτές τις επιλογές εξαρτημάτων, θεωρούμε πως ξαφνικά αποκτήσαμε τα φόντα και τη συγκρότηση και την υπευθυνότητα και τη γνώση να παίρνουμε απευθείας τις αποφάσεις. Κι όλα αυτά, μέσα σε τρεις βδομάδες.

Δεν εννοώ καθόλου πως η πολιτική πρέπει να είναι μια κλειστή λέσχη, όπου θα γίνονται δεκτοί μόνο οι «επαΐοντες». Κάθε άλλο. Όλοι, ανεξαιρέτως, οφείλουμε να ασχολούμαστε, να μαθαίνουμε, να ξέρουμε. Οφείλουμε να παίρνουμε τα συνθήματα και να τα κάνουμε φύλλο και φτερό, πριν αρχίσουμε να τα αναπαράγουμε. Και κυρίως, να σεβόμαστε αυτό που έχουμε, το πολιτικό μας κληροδότημα, να μην το αφήνουμε έτσι άκαρδα στα χέρια του πρώτου τυχόντα.

Ο Γιωργάκης, ο Κωστάκης, ο Αντωνάκης είναι η κορυφή του παγόβουνου. Τα εκατομμύρια κυβικά πάγου που κρύβονται από κάτω και που έσκισαν σαν χαρτί τα πλευρά του Τιτανικού μας είναι οι δικές μας αποφάσεις. Και οι ευθύνες που ποτέ δεν αναλάβαμε.

Σχόλια

  1. Σωστά όλα αυτά, πράγματι...
    Το κακό είναι ότι δεν έχουμε εναλλακτικές...
    Όταν οι δημοσκοπήσεις έδωσαν στον άφθαρτο Τσίπρα 18%, εκείνος και οι συν αυτώ δεν κατάλαβαν ότι ο λαός ψάχνει εναλλακτική λύση εξουσίας και του γύρισαν την πλάτη, επιμένοντας να είναι κόμμα διαμαρτυρίας.
    Ο λαός έψαξε στους οικολόγους δίνοντας δημοσκοπικά κάπου 10% (το δεύτερο κύμα είχε μικρότερη ισχύ...), αλλά αυτοί κόλλησαν με το Μακεδονικό και όποτε τους προκαλούσαν έστριβαν για αλλού...
    Και ο λαός ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ να γυρίσει στην αγκαλιά του ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ.
    Τώρα; Ποιον να δοκιμάσει ο λαός; Ίσως Κουβέλη... αλλά αυτός δεν κάνει το μεγάλο βήμα. Παρότι ο καλύτερος του πολιτικού φάσματος, παραμένει σε μεγάλο βαθμό δέσμιος του παρελθόντος...
    Εναλλακτικές τέλος... αδιέξοδο..
    Πως λοιπόν να αναλάβουμε τις ευθύνες μας; Τι να κάνουμε,χωρίς εμφανείς εναλλακτικές;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το παγοβουνο εινσι ορστο μολις κατα το 1/10 του ογκου του. Το ορατο μερος ειναι ας πουμε το συσσωρευμενο πολιτικο χρημα απο το 1974. Το "αορατο" ειναι το συσσωρευμενο χρημα των "ξυπνιων", καθε ιδιοτητας, δεξιων, πασοκων και αριστερων δημαρχων, νομαρχων, μεγαλουπαλληλων, κρατικοδιατων και μη ελευθερων επαγγελματιων και επιχειρησεων, φοροδιαφευγοντων, φοροαπευγοντων,της γκριζας , μαυρης και καταμαυρης οικονομιας (ποινικο εγκλημα).
    Ετσι λοιπον το 1/10 των κατοικων ης χωρας ειναι πλουσιο, ενω το 1/3 ειναι ευπορο και η χωρα καταπτωχη.

    Πιστευω οτι μονον με επανασταση θα μπορουσε να ξεπερασθει το πλεγμα προστατευτικης νομοθεσιας, εναντι του πολιτικου- οικονομικου εγκληματος.
    Περιμενω φωτιση και ιδεες ως Αφωτιστος φιλελλην.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η κολυμπήθρα του Σιλωάμ - πλατεία Συντάγματος.
    Αυτήν την αίσθηση μου έδωσε το κατεβασμά μου στην πλατεία των αγανακτισμένων.
    Χωρίς να το λέει καθαρά κανένας στην πραγματικότητα οι συμμετέχοντες ζητάμε συγνώμη για τα πολλά - πολλά λάθη μας του παρελθόντος.
    Γιαυτό στο καθαρτήριο παίρνουμε και τα παιδιά μας για να τους δείξουμε πως και οι μεγάλοι κάνουν πολλά λάθη.
    Η κορύφωση της τελετής θα είναι όταν θα σταματήσουμε να μουτζώνουμε την βουλή και αρχίσουμε να μουτζωνόμαστε μεταξύ μας.
    Εάν κάνουμε και αυτό τότε πιστεύω πως μπορεί στο μέλλον να μη κάνουμε τα ίδια λάθη.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το παγόβουνο μοιάζει σαν ξαπλωτή μούτζα προς τα αριστερά. Τυχαίο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τώρα που το λες ανώνυμε φίλε, για το παγόβουνο, το βλέπω και γω.
    Όσο για το Τσίπρα και το 18%, φίλε έχεις απόλυτο δίκιο. Ήταν τότε που το κνίτικο παρελθόν τους, ξύπνησε και τους απαγόρευσε να κοιτάξουν ψηλά. Αντίθετα ήταν τότε που αγάπησαν ως αντίβαρο το Ρούντι. Η ΔΑ αν δεν αποκτήσει διακριτό πολιτικό λόγο, κάνοντας αιχμηρή την καθημερινή της παρέμβαση το βλέπω δύσκολο να αποτελέσει πόλο έλξης των στρωμάτων που απελευθερώνονται από το ΠΑΣΟΚ. Θα είχε ενδιαφέρον όμως αν το προσπαθούσε.Έχει το πολιτικό προσωπικό για κάτι τέτοιο. χρειάζονται όμως υπερβάσεις πέραν του κλασσικού αριστερού πολιτικού λόγου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία