Το μοναστήρι νάναι καλά

Θέλεις να μην είσαι στείρα αρνητικός απέναντι στην κυβέρνηση και να υποστηρίζεις τις όποιες μεταρρυθμιστικές της προσπάθειες. Η ίδια όμως με τις επιλογές της σε επαναφέρει στην πραγματικότητα. Φροντίζει να σου υπενθυμίζει με τρόπο εμφατικό την πελατειακή της λογική, τους αναχρονισμούς της, την μικροπολιτική. Στις μέρες μας ο ρόλος του ιερέα έχει τελείως απαξιωθεί, πρώτα ηθικά και μετά ιδεολογικά και πολιτικά ακόμα και στους φανατικά πιστούς. Το αίτημα του χωρισμού της εκκλησίας από το κράτος είναι πλέον ώριμο. Η κοινή λογική λέει ότι η μισθοδοσία των υπαλλήλων της ορθόδοξης εκκλησίας της Ελλάδος πρέπει να βαρύνει την ίδια και όχι τους φορολογούμενους. Παρόλα αυτά οι μισθοί, των μη ουσιαστικά εργαζόμενων, ιερέων εξαιρούνται από τις περικοπές που επιβλήθηκαν στους μισθούς των ΔΥ. Ο βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς Γρηγόρης Ψαριανός ερωτά εύλογα τους αρμόδιους υπουργούς:

"Προς τον υπουργό Οικονομικών, Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων

Βρισκόμαστε στο έτος 2011 μ. Χ. Όλη η Ελλάδα στενάζει υπό το βάρος των επιταγών του ΔΝΤ. Όλη;… Όχι βέβαια! Υπάρχει μια κατηγορία εργαζομένων, των οποίων οι μισθοί έχουν εξαιρεθεί από τις μειώσεις και περικοπές που επιβλήθηκαν το 2010 και το 2011 στους μισθούς όσων πληρώνονται από το Δημόσιο. Πρόκειται ασφαλώς για τους ιερατικούς λειτουργούς. Ούτε στο Μνημόνιο ούτε στο Μεσοπρόθεσμο προβλέπονται περικοπές στους μισθούς της άνωθεν κατηγορίας δημοσίων λειτουργών. Μάλιστα ο κ. Βενιζέλος για να δικαιολογήσει την εξαίρεση των ιερέων από τις περικοπές που επιτάσσει το Μεσοπρόθεσμο, δήλωσε ότι το ζήτημα είναι «ηθικό»! Οπότε μένουν άθικτα τα 218.654.000 ευρώ που προβλέπει για το 2011 ο προϋπολογισμός του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων για τη μισθοδοσία ιερέων και αρχιερέων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα 212.000.000 ευρώ δίνονται από το Υπουργείο Παιδείας ως «επιχορήγηση στον εκτός προϋπολογισμού λογαριασμό της ληψοδοσίας του δημοσίου ταμείου Κεφάλαιο προς πληρωμή μισθού εφημεριακού κλήρου για κάλυψη του ελλείμματός του» σύμφωνα με τον αναγκαστικό νόμο 536 του 1945 που υπογράφηκε επί βασιλέα Γεωργίου του Β΄! Ένα ακόμα αξιοσημείωτο στοιχείο είναι πως το ποσό της μισθοδοσίας των αρχιερέων και ιεροκηρύκων ήταν 4.608.560 το 2008, 6.100.000 το 2009, 6.200.000 το 2010 και 6.654.000 το 2011.Επομένως, οι μισθοί όχι μόνο δεν έχουν μειωθεί αλλά αυξάνονται συνεχώς!

Με βάση τα προαναφερόμενα, ερωτώνται οι αρμόδιοι κ. Υπουργοί:

Για ποιο λόγο έχουν εξαιρεθεί οι μισθοί των ιερατικών λειτουργών από τις περικοπές μισθών του Δημοσίου που επιβλήθηκαν από το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο;

Ο ερωτών βουλευτής

Γρηγόρης Ψαριανός"

Δεν είναι μόνο αυτό. Πρόσφατα και μετά από τη συνάντηση του με τον Αρχιεπίσκοπο, ο υπουργός της Οικονομίας  υπέγραψε ότι  καμιά φορολόγηση δεν θα επιβληθεί στα έσοδα της ορθόδοξης εκκλησίας και δεν θα εκποιηθεί κανένα περιουσιακό της στοιχείο από τα τόσα «φιλέτα» που διαθέτει. Η εκκλησία, ως συνήθως, εξαιρείται από την προσπάθεια του ελληνικού λαού  να αντιμετωπίσει τα δεινά του, όπως  την τρέχουσα κρίση χρέους. Σε αντάλλαγμα αυτής της ιδιότυπης ασυλίας η εκκλησία αναλαμβάνει να αυξήσει την ήδη «μεγάλη κοινωνική προσφορά της», την οποία όμως τυγχάνει να μην αντιλαμβάνονται οι Έλληνες πολίτες. Δηλαδή να βελτιώσει τα όποια συσσίτιά της; Θυμάμαι, πριν από μερικά χρόνια, όταν πηγαίναμε τα παιδιά ενός Γυμνασίου για εκκλησιασμό. Στο τέλος της λειτουργίας, ο ιερέας μοίραζε στους μαθητές και τις μαθήτριες συσκευασμένα κρουασάν κάποιας γνωστής εταιρίας και είχε να το λέει. Μόνο που αν πρόσεχες τη συσκευασία θα διαπίστωνες ότι τα κρουασάν έληγαν ακριβώς την ημέρα εκείνη.

Φαίνεται ότι η κυβέρνηση μπορεί να τα βάλει με τη συντεχνία των ταξιτζήδων, ή με το σύνολο σχεδόν της πανεπιστημιακής κοινότητας, αλλά της είναι αδιανόητο να συγκρουστεί με τους παπάδες. Και αυτό είναι απορίας άξιο, γιατί η φιλαργυρία της ορθόδοξης εκκλησίας είναι παροιμιώδης και εμπεδωμένη στο σύνολο του ελληνικού λαού. Αυτός είναι και ο λόγος που ακόμα και οι πιστοί  απεχθάνονται την ιεραρχία. Εξάλλου η ίδια η εκκλησία δεν το κρύβει. Φροντίζει να επιδεικνύει τα πλούτη της και την αγάπη που τρέφει για το χρυσό,  με κάθε ευκαιρία. Στην κορυφαία υποτίθεται στιγμή της θείας λειτουργίας, οι ιερείς φροντίζουν να εμφανίζονται προκλητικά ντυμένοι και στολισμένοι με όλα εκείνα τα χρυσοποίκιλτα άμφια ακριβώς για να υπογραμμίζουν ότι τα όσα ταπεινά και ηθικά δηλώνουν οι Γραφές τους δεν έχουν καμιά σχέση με τους ίδιους

Αντίθετα θα έκανε πολύ καλή εντύπωση στο λαό και θα του έδινε κουράγιο, αν η κυβέρνηση έβαζε ένα κάποιο χέρι στα προνόμια της ιεραρχίας, αν ανάγκαζε την εκκλησία να βάλει πλάτη. Φαίνεται όμως ότι στενά πελατειακά συμφέροντα μελών της μπήκαν πάνω από το κοινωνικό όφελος, αλλά και πάνω από το στενά κομματικό.