Οι εποχές
Ούτε το χώμα είναι
άνυδρο, ούτε οι εποχές είναι ξερές. Με το σπόρο υπάρχει κάποιο πρόβλημα,
σύντροφοι. Άμα είναι να συνεχίσουμε, κάπως πρέπει να το ψάξουμε.
Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ο λαός της.
Πέρα από τις τεχνικές του κουρέματος που οδηγούν στη σταθεροποίηση της δραματικής μας κατάστασης, η αλήθεια είναι ότι είμαστε μια συνολικά χρεοκοπημένη χώρα. Θα ζήσουμε πάνω από δέκα χρόνια εκτός αγορών, σε διαρκή οικονομική ύφεση, με μη ανταγωνιστική οικονομία, με κράτος αναποτελεσματικό και άκρως διεφθαρμένο και πολιτικό σύστημα που ενδιαφέρεται μόνο για την εκλογική πελατεία και τα ποσοστά του. Στο τέλος της δεκαετίας θα έχουμε ακόμα, ένα τερατώδες χρέος, στα 120% του ΑΕΠ. Τι άλλο θέλουμε; Η Ευρώπη δεν μας εγκαταλείπει, το αντίθετο. Αλλά είναι αδύνατο στο εγχώριο πολιτικό προσωπικό, να καταρτίσει ένα οδικό χάρτη για τα επόμενα χρόνια. Φαντάζει αδύνατο στους πολιτικούς ταγούς δεξιά και αριστερά να πείσουν τον ελληνικό λαό για μια κοινή οργανωμένη προσπάθεια, ώστε να αλλάξει ο τρόπος που η κοινωνίας μας αντιλαμβάνεται τον εαυτό της. Αλλά ακόμα και αν υποθέσουμε ότι τα πολιτικά κόμματα εύρισκαν σημεία επαφής, φαντάζει αδύνατο να συμφωνήσει ...
Σχόλια φίλων από το fb
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκεφτόμουν σήμερα στην κηδεία, "υπάρχουν άραγε, εδώ μέσα, άνθρωποι που ανακουφίστηκαν, απ'αυτόν τον ενοχλητικό "παλιμπαίδα" της τελευταίας περιόδου"; Φοβάμαι ότι υπήρχαν. Κωστής
Ας δεχτούμε το αυτονόητο. Άνθρωποι σαν τον Λεωνίδα και τον Μιχάλη ενοχλούν πολύ τα κατεστημένα όσο ζουν. Είναι μια ανακούφιση για μερικούς η απουσία τους. Γιατί με το βάρος του λόγου τους δημιουργούν αμηχανία -το λιγότερ-ο όταν εκφράζουν μια άποψη ρηξικέλευθη. Το ζήσαμε. Οι μετριότητες που κάνουν σήμερα τους αρχηγούς ούτε απόψεις έχουν ούτε προτάσεις - εκπέμπουν μιζέρια και συντηρητισμό. Κάπου μέσα τους ανακουφίστηκαν που έφυγε ένας ακόμα ενοχλητικός. Γιώργος
Leo, όχι μόνο ο/οι σπόρος/οι, αλλά και η εντατική μονοκαλλιέργεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήγρηγόρη
ΑπάντησηΔιαγραφήη μονοκαλλιέργεια. Αυτή ξέρουμε αυτή εμπιστευόμαστε. Ένα κουπί αέναο, που σε γυρίζει σβούρα. Ποτέ δύο για να προχωρήσεις τη βάρκα. Μονάχα ένα, πάντα.