Οι εποχές
Ούτε το χώμα είναι
άνυδρο, ούτε οι εποχές είναι ξερές. Με το σπόρο υπάρχει κάποιο πρόβλημα,
σύντροφοι. Άμα είναι να συνεχίσουμε, κάπως πρέπει να το ψάξουμε.
ΔΕΛΤΙΑ ΚΑΙΡΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2025: Η καθημερινότητα σε 3 παραγράφους
💜Δελτίο (τι είχαμε τι χάσαμε) καιρού 30/9/2025 ● Γιατί δεν καταγγέλλουν οι ευαίσθητοι προοδευτικοί τα εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία; Γιατί εκεί εγκληματεί ο αγαπημένος τους Πούτιν και η λατρεμένη τους Ρωσία. Που ελπίζουν ότι μαζί με το Ισλάμ κάποια στιγμή θα καταλάβουν τη Δυτική Ευρώπη και θα εγκαθιδρύσουν τη δημοκρατία των ονείρων τους. Μόνο που δεν θα τους περιλαμβάνει αφού πρώτους αυτούς θα τους έχουν στείλει στα θυμαράκια. Όπως έγινε με τους αγιατολάδες στο Ιράν. Αλλά πότε είχαν όλοι αυτοί οι «προοδευτικοί» λίγο μυαλό να καταλάβουν; ● Και ενώ λογικά ο Μητσοτάκης είναι στριμωγμένος σε αναμονή και του κόμματος Σαμαρά, η εσωστρέφεια επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι της ΔΕΘ. Τρεις συνυποψήφιοι του Νικόλα έριξαν τις βολές τους αφού το κόμμα δεν προχωράει και δεν μειώνει τη διαφορά από τη ΝΔ. Η Άννα καταγγέλλοντας το λαϊκισμό, ζήτησε στην ουσία επιμονή στον κεντρώο δρόμο, ο Χάρης επιμένοντας στον αριστερισμό ζήτησε από την ηγεσία να μην σ...
Σχόλια φίλων από το fb
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκεφτόμουν σήμερα στην κηδεία, "υπάρχουν άραγε, εδώ μέσα, άνθρωποι που ανακουφίστηκαν, απ'αυτόν τον ενοχλητικό "παλιμπαίδα" της τελευταίας περιόδου"; Φοβάμαι ότι υπήρχαν. Κωστής
Ας δεχτούμε το αυτονόητο. Άνθρωποι σαν τον Λεωνίδα και τον Μιχάλη ενοχλούν πολύ τα κατεστημένα όσο ζουν. Είναι μια ανακούφιση για μερικούς η απουσία τους. Γιατί με το βάρος του λόγου τους δημιουργούν αμηχανία -το λιγότερ-ο όταν εκφράζουν μια άποψη ρηξικέλευθη. Το ζήσαμε. Οι μετριότητες που κάνουν σήμερα τους αρχηγούς ούτε απόψεις έχουν ούτε προτάσεις - εκπέμπουν μιζέρια και συντηρητισμό. Κάπου μέσα τους ανακουφίστηκαν που έφυγε ένας ακόμα ενοχλητικός. Γιώργος
Leo, όχι μόνο ο/οι σπόρος/οι, αλλά και η εντατική μονοκαλλιέργεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήγρηγόρη
ΑπάντησηΔιαγραφήη μονοκαλλιέργεια. Αυτή ξέρουμε αυτή εμπιστευόμαστε. Ένα κουπί αέναο, που σε γυρίζει σβούρα. Ποτέ δύο για να προχωρήσεις τη βάρκα. Μονάχα ένα, πάντα.